บทที่ 619 ช่วยเราถ่ายรูปหน่อย

โวง!

เสียงไดนามิกของมอเตอร์ดังขึ้น

รถลัมโบร์จอดลงอย่างอุกอาจท่ามกลางสายลมและใบไม้ที่ ร่วงลงมา

และเป็นเพราะการปรากฏตัวของรถคันนี้

ทำให้บรรยากาศตรงนั้น ทุกอย่างได้หยุดชะงักลงทันที “นี่………… โบร์กีนีเรนเบนตัน?”

ทุกคนแทบไม่สามารถซ่อนความตกใจบนใบหน้าได้

ราวกับว่าภาพที่อยู่ตรงหน้า เป็นเพียงแค่ความฝัน หากตื่น แล้ว อะไรก็จะไม่มีแล้ว

เรนเบนตัน สิบแปดล้านหยวน

เริ่มแรก รถของชายลึกลับคนนั้น ก็คือเรนเบนตันรุ่นลิมิเต็ด ราคาสิบแปดล้านหยวน

และตอนนี้ กลับมีรถที่เหมือนกันปรากฏอยู่ตรงนี้

นี่มันก็เหมือนกับตำนาน ที่ทุกคนต่างรอคอยอย่างเนิ่นนาน รู้สึกว่าไม่มีวันที่จะเป็นจริงได้

แต่แล้ววันหนึ่ง เรื่องราวในตำนานกลับกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมา

อีกอย่างคนในตำนานยังอยู่ตรงหน้าของคุณ

คุณชายลู่ก็ตกตะลึงเช่นกัน

ชั่วขณะนั้นก็รู้สึกมือไม้อ่อนแรง

“นี่นี่นี่ หรูไปแล้วมั้ง!”

คุณชายลู่คิดในใจ

กําลังจะถอยรถออก

และเฉินเกอ ก็ได้เดินลงมาจากรถ

หญิงสาวทั้งหมดต่างกรีดร้องตีโพยตีพายอย่างบ้าคลั่ง

มีหญิงสาวจำนวนไม่น้อยได้เอามาล้วงเข้าไปในปาก ยังมีคน ที่เกาหน้าตัวเองจนเป็นแผล

ช็อก ช็อกมากจริงๆ

“ว้าว วีแชทของพี่คืออะไรคะ?”

“พี่มีแฟนหรือยังคะ?”

หญิงสาวต่างรายล้อมเข้ามาคุยด้วย

“คุณชาย พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้!!

ก็มีหนุ่มน้อยหลายคน รีบร้อนจะถอยรถออกไปจากที่ตรงนี้

“ช้าก่อน!”
เงินเกอมองดูพวกเขา กล่าวอย่างเย็นชา

ทุกคนต่างถูกสะกดด้วยเสียงนี้ ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านในชั่ว

พริบตาเดียว หยุดอยู่ตรงจุดเดิม! “ฉันขอถามพวกนาย แข่งขันกันแบบนี้มีความหมายอะไรเห รอ?”

เฉินเกอกล่าวอย่างเย็นชา

ขณะนั้น หนุ่มน้อยหลายคนต่างก้มหน้า พูดไม่ออก

“นายมีเงิน ก็ต้องมีคนที่มีมากว่านาย ตอนที่นายรู้สึกว่านาย รวยกว่าคนอื่นนั้น ยังมีคนที่รวยมากว่านายหลายร้อยเท่า จะแข่ง กันได้ตลอดมั้ย?”

“กําลังความสามารถบางอย่าง เก็บเอาไว้ไปดูแลคนใน ครอบครัวที่รักพวกนายดีกว่า มาอวดรวยแถวนี้กันทำไม?

เฉินเกอกล่าวอย่างเรียบเฉย

หนุ่มน้อยหลายคนต่างหน้าแดงกันหมดแล้ว ต่างก็พยักหน้า

รับ

“ใช่ๆ คุณชายคนนี้ดีที่สุด คุณชายหยางคุณชายลู่ ไม่สามารถ เทียบกับคุณชายคนนี้ได้เลย?”

“คุณชาย ตอนนี้ฉันได้เห็นคุณ ถึงได้รู้ว่าอะไรคือความสุขุม เยือกเย็น ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน คุณพูดได้ถูกต้องที่สุด!

หญิงสาวหลายคนได้รายล้อมเข้ามาที่เฉินเกอ ยิ่งมีหญิงสาวบางคนที่มองเฉินเกอ น้ำในตาจะไหลออกมาแล้ว

กล่าวด้วยความเสน่หา

“ยังมีพวกเธอด้วย!”

เงินเกือผลักหญิงสาวคนหนึ่งที่เกาะอยู่ร่างของตัวเองออก ไปที่พวกเธอแล้วกล่าวอย่างเย็นชา

“ดูสิแต่ละคนใส่เสื้อผ้าอะไรกัน? พูดถึงเธอนั่นแหละ ใส่แค่ที เชิ้ตตัวเดียว ข้างล่างไม่ใส่กางเกงเลย? เป็นผู้หญิง ไม่รู้จักอายเห รอ!”

“นี่เธอนี่เธอ เกินไปหน่อยนะ เสื้อตัวบนเป็นเชือกถักใช่ไหม? ทำไมถึงต้องโชว์ให้คนอื่นดูด้วย ทำไมถึงไม่ใส่ให้มันมิดชิด บ้าง?”

เฉินเกออยากจะบ้าตาย

โดยเฉพาะที่เห็นกลุ่มหนุ่มสาวที่บูชาเงินทองเหล่านี้

เฉินเกอเพียงอยากจะบอกพวกเธอ ทะนุถนอมคนข้างกายให้ดี ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า หากถึงเวลาไม่มีทุกอย่างแล้ว จะได้ไม่เสีย ภายหลัง

ขณะนั้น เฉินเกอก็ด่าอย่างหัวเสียง

หญิงสาวหลายคนถูกเฉินเกอด่าจนร้องไห้

“แยกย้ายกันให้หมด!!
เฉินเกอ โบกมือไล่ ไล่คนเหล่านี้ไปทั้งหมด

จอดรถของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ในใจก็คิดว่าสังคมสมัยนี้มัน เป็นอะไรไปแล้ว?

มันเงินแล้วมันวิเศษมากเหรอ!

หากมีเงินแล้วสามารถจัดการได้ทุกอย่าง ตัวเองก็ไม่ต้องตา มหาอะไรแบบนี้

มองดูรอบๆ มหาวิทยาลัย เฉินเกือยังคงต่อไปหาคนที่ร่างกาย มีพลังจุดจื้อหยินต่อไป ก้าวเท้าเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย

เรื่องเมื่อกี้เป็นเพียงเรื่องที่แทรกมาเล็กๆน้อยๆ

ห่างไปสองปี ได้กลับมาที่มหาวิทยาลัยอีกครั้ง เฉินเกอมีความ คิดมากมาย

มีคำพูดหนึ่งพูดว่ายังไงนะ ชีวิตก็เหมือนวงกลมวงหนึ่ง หมุน

ไปหมุนมา ไม่ว่าจะจนหรือรวย สุดท้ายแล้ว ก็จะกลับไปสู่จุดที่

เริ่มต้น

ตอนนั้นทุกสิ่งทุกอย่าง

ก็ได้เริ่มต้นจากตรงนี้

ตัวเองอยู่ตรงนี้ ได้รับข่าวสารว่าเป็นผู้สืบทอดหมายเลขหนึ่ง ของตระกูลเฉิน

และก็อยู่ตรงนี้ ได้พบเจอกับผู้หญิงที่ตัวเองรักมากที่สุด ร้านชานมไข่มุกที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยยังคงอยู่เหมือนเดิมเถ้าแก่ก็ยังเป็นคนเดิม

จําได้ตอนแรก ซูมู่หานที่ซื้อชานมอยู่ลืมเอากระเป๋าสตางค์มา ตัวเองได้ช่วยเขาจ่ายเงิน นั่นคือการเจอกันครั้งแรกของเขาและ เธอ

ความรักของเขากับซูมู่หาน ในตอนนั้น บริสุทธิ์มาก ไม่ได้หวือหวาอะไร และก็ไม่ได้มีอุปสรรคอะไร

ก็แค่เพียง ฉันชอบเธอ เธอชอบฉัน ฉันอยากจะเป็นแฟนเธอ เป็นอะไรที่บริสุทธิ์จริงๆ

แต่สิ่งที่สวยงามเหล่านี้ไม่มีแล้ว

เฉินเกอถึงขั้นมีความคิดอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือตัวเองไม่อยาก เป็นผู้สืบทอดของตระกูลเฉิน

ตัวเองอยากจะกลับไปเป็นนักศึกษาจนๆ คนหนึ่ง ซูมหานนั้นก็

ไม่ได้รังเกียจที่ตัวเองไม่มีเงิน

ทั้งสองอยู่ด้วยกัน หลังจากจบแล้วก็หางานทำ หรือว่าหากมี เงินมากพอแล้ว ก็เปิดร้านชานมไข่มุก แต่งงานมีลูก มีครอบครัว ที่น่ารัก มันจะดีแค่ไหน

เฮ้ย คิดไปคิดมา เฉินเกอก็ยิ้มอย่างเศร้าใจ ตอนนั้นไม่มีใครจะรู้ว่าตอนนี้มันจะเจ็บปวด

“เฮ้ยเฮ้ยเฮ้ย! หนุ่มหล่อ นายเหม่อไปตั้งห้านาทีแล้วนะ นายเป็นอะไรหรือเปล่า?”
และในขณะที่เฉินเกอคิดไปเรื่อยเปื่อยนั้น หญิงสาวที่มัดผม หางม้า ไม่รู้ว่ามาถึงด้านหน้าของเฉินเกอเมื่อไหร่

ใช้มือโบกไปมาที่หน้าของเฉินเกอ กล่าวอย่างยิ้มแย้ม

“หือ? เป็นอะไร?”

เฉินเกอตั้งสติแล้วมองเธอ

“ปัดโธ่!”

หญิงสาวที่มัดผมหางม้าอดไม่ได้ที่จะข

คนคนนี้ซื่อบื่อจัง เห็นเขาเหม่อลอยแต่ไกลๆแล้ว กลางวัน แสกๆ คิดอะไรของเขานะ?

หญิงสาวกล่าว เพื่อนในหอพักจะถ่ายรูปหมู่ที่ลำธาร อยากหา คนช่วยพวกเราถ่าย สุดหล่อพอจะมีเวลา ไปช่วยพวกเราถ่ายรูป หน่อยได้ไหม?

หญิงสาวมองเฉินเกอที่หน้าตาสะอาดสะอ้าน มองเฉินเกออ

ย่างถูกชะตา

“อ้อๆ ได้สิ!”

เห็นหญิงสาวพูดไป พลางยื่นกล้องมาที่ด้านหน้าของตัวเอง

แล้ว

เฉินเกอก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ยุ่งยากอะไร “อืมนั่น นายระวังหน่อยนะ กล้องนี้แพงมากเลย ใช่แล้ว นายใช้เป็นป่ะ?”
หญิงสาวเห็นเงินเกอ แต่งตัวธรรมดา กังวลว่าเขาจะใช้ไม่เป็น แล้วกด วจนกล้องพัง

“ใช้เป็น!”

เงินเกอพยักหน้า

เวลาที่ล่าธาร

มีหญิงสาวห้าหกคน กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน

วันนี้อากาศดีมาก เพื่อนๆได้ชวนกันออกมาถ่ายรูป นี่ก็ใกล้จะ ขึ้นปีสองกันแล้ว ก็อยากจะเก็บรูปไว้เป็นที่ระลึก

และรอบๆนั้น ถึงแม้จะมีคน เพียงแต่ว่า ส่วนใหญ่จะเป็นคู่รัก ที่มาเดินเล่นที่แถวลำธาร บางคู่กอดกันเธอกับฉันฉันกับเธอ

ก็ไม่กล้าที่จะไปรบกวนพวกคู่รัก

“หยวนหยวนเป็นไรหรือเปล่า ฉันเห็นเธอหาได้แล้วนะ ทำไม

ยังไม่พาเขามาอีกล่ะ?”

“มาแล้วมาแล้ว แฮ่ๆ เห็นคนที่เธอหามาได้ยังเป็นหนุ่มหล่อ เสียด้วย!!

เวลานี้มีหญิงสาวพูดอย่างยิ้มๆ

“เชอ ฉันมองไม่ออกว่าหล่อ ก็ธรรมดาปะ!”

มีหญิงสาวบางคนส่ายหัว

“เอาละ พวกเธอคิดอะไรกัน คนเขามาช่วยพวกเราถ่ายรูปเกรงใจเขาหน่อย!”

คนที่ยืนอยู่ตรงกลาง หญิงสาวผมยาวที่เป็นหัวหน้า อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ