บทที่ 616 หยางเยี่ยนที่ร้ายกาจ

เฉินเกอโยนแท่งเหล็กทิ้งไป คนเหล่านั้นได้ล้มอยู่บนพื้นหมดแล้ว

และหม่าเสี่ยวหนานรีบวิ่งไปข้างรถ ไปพยุงเพิ่งออกมา เดิมที่เพิ่งซีก็เป็นผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ภาพเมื่อกี้ ทำเธอ

ตกใจจนเกือบตาย

เธอไม่รู้ว่า หากถูกคนเหล่านี้รังแกจริงๆ ตัวเองจะยังมีชีวิตอยู่ ต่อไปยังไง

ถึงขั้นคิดว่า ตัวเองคงจะฆ่าตัวตาย

ช่วงเวลานี้ เพิ่งได้ทรยศจิตใต้สำนึกของตัวเองที่ทำเรื่องที่ผิด มากมาย

เรื่องนี้มันมีผลต่อสภาพจิตใจของอยู่แล้ว กระทบกระเทือนใจ

เธออย่างรุนแรง

“คุณครูหม่า!”

เห็นหมาเสี่ยวหนาน เพิ่งซื้อดไม่ไหวจนน้ำตาไหลนองหน้า พุ่ง เข้าไปกอดหม่าเสียวหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวด

“คุณครูหม่า ครูดีกับหนูมากอย่างนี้ หนูมันไม่ใช่คน หนูมันไม่

เธอร้องไห้พูด
“เอาล่ะ เอาล่ะ ครูรู้แล้ว ครูไม่โทษหนู จะโทษก็ต้องโทษที่แม่ หนูไม่สบาย ที่บ้านลำบากขนาดนี้ ทำไมถึงไม่บอกคุณครูล่ะ?” ขณะที่ปลอบเมิงซี ในใจของหม่าเสี่ยวหนานก็เจ็บปวดเหมือน

เธอคิดไม่ออก

หากไม่ใช่เฉินเกอกลับมา หากวันนี้เฉินเกอไม่มาหาตัวเอง

งั้นคืนนี้ เพิ่งที่เป็นเด็กดีที่น่าสงสารคนนี้ จะต้องประสบกับ อะไรบ้าง

เด็กหญิงที่มีอนาคตคนนี้ อนาคตของเธอ ก็คงจะถูกทำลายไป หม่าเสี่ยวหนานเองยังไม่กล้าที่จะคิดต่อไป

โชคดี ทุกอย่งคือความโชคดี

“คุณครูคะ เงินก้อนนั้นหนูเป็นคนขโมยเองค่ะ!!

เพิ่งร้องไห้กล่าว เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมด

ตอนนี้เวลานี้ ในใจของเด็กหญิงคนนี้ ไม่สามารถที่จะเก็บซ่อน เรื่องใดๆไว้ได้อีก

เธอพูดมันออกมาทั้งหมด

“เงินเหล่านี้ หนูยังไม่กล้าแตะ ถึงแม้หนูจะต้องการเงินแค่ไหน หนูจะไปเป็นครูสอนพิเศษ หนูจะไปทำงาน หนูจะไม่แตะเงินนี้เด็ด ขาด เงินนี้เป็นเงินที่หนูขโมยมา มันเป็นเงินสกปรก!”
เมิง ร้องไห้พูด

“ไม่แตะก็ดี คุณครูเข้าใจหนู!”

หมาเสียวหนานคอยปลอบเมิ่ง

และเฉินเกอ ทำตามที่เพิ่งบอก เดินไปที่ข้างประตู ตรง กระเบื้องด้านล่าง

ได้ขุดเอาเงินที่เพิ่งฝังไว้ด้านในออกมา

สองแสนหยวนเต็มๆ ไม่ขาดแม้แต่หยวนเดียว อดคิดไม่ได้ ความเป็นคนของเพิ่งทำให้เฉินเกอซาบซึ้งเล็ก

น้อย

“เอาล่ะไม่ร้องแล้วนะ แม่หนูยังไม่ได้กินข้าวเลย เราไปทำ กับข้าวกันเถอะ จากนั้นก็ส่งไปที่โรงพยาบาล ครูก็จะไปเยี่ยมแม่ ของหนู!”

หม่าเสี่ยวหนานช่วยเพิ่งเช็ดน้ำตาจนแห้ง

ไม่นานนัก กับข้าวก็ทำเสร็จแล้ว ได้จัดใส่ปิ่นโตเหมือนเดิม

เงินเกอขับรถอพาหมาเสี่ยวหนานและเพิ่งซี มุ่งหน้าไปโรง พยาบาล

สําหรับบอดี้การ์ดเหล่านั้น ตัวเองได้โทรศัพท์ไปสั่งการ ก็ได้มี คนมาจัดการเคลียร์สถานที่

เฉินเกอก็ไปโรงพยาบาล ไปดูสถานการณ์ของแม่เพิ่งถึงแม้ จะป่วยหนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางรักษา
ในสายตาของเงินเกอ ไม่ถือว่าเป็นโรคร้ายแรงอะไร เพียงแต่ว่าหากจะรักษาให้หาย ต้องใช้เงินจำนวนมาก เพียงจุดนี้ มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเพิ่ง

เงินเกอได้สํารองจ่ายค่ารักษาไปทั้งหมด และยังได้สัญญากับเมิ่ง ค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัยของเธอ มี บริษัทจินหลิงเป็นผู้อุปการะ

สําหรับแม่ของเพิ่งซีนั้น รอให้เธอหายป่วยเสียก่อน เฉินเกอจะ ให้หลี่เจิ้นกั๋วหางานที่เหมาะสมให้เธอทำ

ทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน

เฉินเกอปลอบเมิง

หลังจากที่จัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จ ก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว

เพราะวันนี้เพิ่งซีนั้นได้รับความกระทบกระเทือนใจอย่างหนัก ดังนั้นหม่าเสี่ยวหนานจึงอยู่ข้างกายเธอ ชวนเธอคุยตลอดเวลา

และเฉินเกอนั้น ผู้ชายคนเดียว ก็ไม่รู้ว่าจะพูดปลอบเด็กหญิง

ยังไง

จึงได้หยิบกระติกน้ำ ออกมาเติมน้ำ และในเวลานี้ ยันต์หยกที่อยู่ในอกของเฉินเกอ จู่ๆ มีปฏิกิริยาสนองขึ้นมา

ทำให้ร่างของเฉินเกอสั่นไปเล็กน้อย
ยันต์หยกตอบสนอง นั่นหมายความว่า คนที่ร่างกายมีพลังจุด จื้อหยินก็ต้องอยู่แถวๆนี้

เฉินเกอ ใจ

รีบมองไปโดยรอบ

แต่สิ่งที่ทำให้เงินเกอผิดหวังนั้น ก็คือปฏิกิริยาที่ตอบสนองนี้ ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยในเวลาไม่นานนัก

ดูเหมือนเป็นเพียงความรู้สึกที่นึกคิดไปเอง

“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมถึงหายไปแล้ว?

เฉินเกอสงสัย

ผิดหวังอย่างหนัก

เมื่อกี้ ยันต์หยกเกิดปฏิกิริยาแรงมาก ดังนั้นก็หมายความว่า คนที่ร่างกายมีพลังจุดจื้อหยิน ก็อยู่ข้างกายตัวเอง ใกล้มาก

แต่ทำไมจู่ๆจึงได้หายไป นั่นก็หมายความว่าเธอได้จากไปแล้ว เฉินเกอก็ได้วิ่งลงไปชั้นล่างของโรงพยาบาลอีกครั้ง เพื่อ

ค้นหาดูรอบๆอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่เจอ

จนกระทั่งเฉินเกอจะเดินกลับไป

หม่าเสี่ยวหนานก็ได้เดินออกมาพอดี

“เพิ่งซีได้หลับอยู่บนเตียงของคนเฝ้าไข้แล้ว ช่วงเวลานี้แรง กดดันของเธอเยอะมาก เหนื่อยมากด้วย เสี่ยวเกอ เรากลับกันเถอะ!”

หมาเสียวหนานกล่าว

“แต่ว่า ฉันยังกังวลความปลอดภัยของพวกเขาสองแม่ลูก

วางใจเถอะ ฉันได้ให้บอดี้การ์ดแอบปกป้องอยู่ห่างๆแล้ว เธอวางใจได้เลย!

“อืมๆ เพิ่งบอกว่าพรุ่งนี้เธอจะไปให้การกับตำรวจเกี่ยวกับ ความเป็นจริง เสี่ยวเกอ ฉันหวังว่านายจะสามารถปกป้องเธอ เธอน่าสงสัยมากจริงๆ อย่าให้เธอถูกทำร้ายเป็นครั้งที่สองอีก เลย!”

“ให้เป็นหน้าที่ฉันเลย!!

ได้ยินคําพูดของเฉินเกอแล้ว

หม่าเสี่ยวหนานจึงได้พยักหน้า

สายตาเธอกะพริบผ่านพลังบางอย่าง

ขอเพียงมีเงินเกออยู่ เธอก็รู้สึกปลอดภัยอย่างหาอะไรมา เปรียบไม่ได้ ต่อให้ฟ้าถล่มลงมา หม่าเสี่ยวหนานก็ไม่กลัว เพราะ ว่ามีเฉินเกออยู่

เธอถึงขั้นคิด หากสามารถแต่งงานกับเฉินเกอ ใช้ชีวิตอยู่ด้วย กัน มันจะมีความสุขขนาดไหน

เธอไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ยิ่งไม่ต้องการเงินทองของเฉินเกอ แค่ต้องการใช้ชีวิตด้วยกันสองคนเท่านั้น
แต่ว่าหมาเสียวหนานนั้นรู้ดี ในใจของเฉินเกอยังคงรักและคิด ถึงซูมู่หานที่หายตัวไป

ตัวเอง…………..ควรที่จะเห็นแก่ตัวแบบนี้

ในใจมีความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้ เฉินเกองห่วงใยดูแล ความเจ็บปวดในใจนี้ก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้น

เสร็จธุระ เฉินเกอจึงได้ส่งหม่าเสี่ยวหนานกลับบ้าน แม่ของ หม่าเสี่ยวหนานได้ทำกับข้าวใหม่ กินข้าวตรงนี้เสร็จ เฉินเกอจึง ได้กลับไปที่วิลล่า

“สามีคะ เป็นยังไงบ้าง?

และอีกฝั่งหนึ่ง หยางเยี่ยนกำลังออดอ้อนถามสามีของตัวเอง

“แม่งเอ้ย มันน่าสงสัยจริงๆ พวกไอ้หัวใหญ่ติดต่อไม่ได้แล้ว ผมไปเช็ดที่โรงพยาบาลแล้ว เพิ่งซีและแม่เหมือนจะทำเรื่องย้าย โรงพยาบาลแล้ว สรุปก็คือไม่ได้อยู่ห้องนั้นแล้ว นี่มันเรื่องอะไร กัน?”

สามีของหยางเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วกล่าว

“ไม่แน่พวกไอ้หัวใหญ่น่าจะกำลังเสพสุขอยู่ ก็เลยลืม แม่ของ เพิ่งที่ไม่มีเงินมากพอในการชำระค่ารักษาพยาบาล อาจจะถูก โรงพยาบาลไล่ออกไปก็ได้ เดี๋ยวฉันโทรหาไอ้หัวใหญ่อีกที นาน ขนาดนี้แล้ว ถึงแม้จะเสพสุข ก็น่าจะเรียบร้อยแล้วนะ!”

หยางเยี่ยนกล่าว
” ผมได้อาศัยสายสัมพันธ์ ตรวจสอบประวัติของเจ้าหนุ่ม น้อยคนนั้นแล้ว รอพรุ่งนี้หาโอกาสเหมาะจะให้มันเห็นความ เก่งกาจของผมบ้าง! แต่ว่าน่าแปลกทีเดียว พวกเขาเหล่านั้น จน ป่านนี้แล้วยังไม่ติดต่อกลับมา

สามีของหยางเยี่ยนยิ้มอย่างเย็นเยือก เวลานี้ โทรศัพท์ของเขามีข้อความเข้ามาเยอะ

พอสมควร ราวกับว่าคุณเหล่านี้หารือกันแล้วส่งมาหาเขาพร้อมกันยังไง อย่างนั้น

สามีของหยางเยี่ยนรีบร้อนเปิดอ่าน

“แม่งเอ้ย หมายความว่ายังไงเนี่ย?” สามีของหยางเยี่ยนอ่านข้อความเสร็จ คิ้วขมวดเข้าหากันทันที “เป็นอะไรคะสามี

หยางเยี่ยนพูดอย่างออดอ้อน ขอเพียงสามีช่วยเธอกำจัดหม่า เสี่ยวหนาน อย่างนี้แล้วหยางเยี่ยนรู้สึกว่าตัวเองก็ไม่ต้องการ อะไรแล้ว

“คนเหล่านี้ ส่งข้อความที่เหมือนกันมาผม เนื้อหาในข้อความ มีเพียงสี่ตัวอักษรเท่านั้น

สามีของหยางเยี่ยนส่ายหัว

“สี่ตัวอักษรอะไร?”

“ขอให้โชคดี!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ