บทที่ 606 ใส่ร้ายป้ายสี

เป็นเสียงของผู้หญิงที่ดังกึกก้องมาก เห็นทีจะมีเรื่องชกต่อยกับ คนอื่นด้านนอก

สายตาของทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะมองไปยังหน้าประตู

เห็นผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดคนหนึ่ง กำลังขวางทางชายหนุ่มคน หนึ่งพลางชี้นิ้วด่าว่า

“ตบฉันแล้ว นายคิดว่าเรื่องนี้จะจบง่ายๆเหรอ? ดีเลย ตอน แรกคิดว่านายจะหนีไปเสียแล้ว ฉันกำลังคิดหาทุกวิถีทางเพื่อจะ ตามตัวนายให้เจอ คิดไม่ถึงว่านายจะรนมาหาถึงที่ ยังกล้ามา ร่วมงานเลี้ยงที่มีระดับด้วย วันนี้ฉันจะไม่ให้ศพนายครบสามสิบ สองประการ”

ผู้หญิงจ้องมองเฉินเกออย่างโหดร้ายพลางกล่าวขึ้นมา

แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ซูหรานหรานที่อยู่ด้านหน้าก็มี สีหน้าผิดปกติไป

ตอนแรกวางแผนไว้อย่างแยบยลแล้ว โธ่! มีปัญหาเข้ามาส อดแทรกเสียแล้ว

ใช่ ชายหนุ่มที่ถูกขวางทางอยู่นั้นคือเงินเกอที่จะมาส่งการ์ด

เชิญให้กับซูฉ ฉ

ตามที่ซูหรานหรานบอกก็คือต้องส่งให้ซู ก่อนที่คุณชายเฉินจะสารภาพรัก

เฉินกอไม่กล้าเสียเวลา

จึงไปเอาการ์ดเชิญแต่เช้า จากนั้นก็รีบมาในงาน

ผลปรากฏว่ากลับพบเห็นผู้หญิงที่ตนตบเมื่อวาน ซึ่งก็คือแฟน ของคุณชายโกว

“ทางที่ดีคุณอยู่ห่างๆผมเอาไว้ ไม่งั้นคุณจะต้องเสียใจแน่! ”

เฉินเกอจ้องมองผู้หญิงคนนี้อย่างเย็นชา

ส่วนผู้หญิงคนนี้ เมื่อกี้เพิ่งจะชี้นิ้วด่าว่าเฉินเกออยู่เลย บัดนี้ถูก เฉินเกอจ้องเขมือบเช่นนี้

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรถึงได้เสียวสันหลังจนความเยือกเย็น ปกคลุมไปทั่วร่างกาย

ถอยหลังราวกับเกรงกลัว

แต่มันไม่สามารถสยบความหยิ่งผยองของผู้หญิงคนนี้ได้

เธอมองดูด้านหลังแล้วเห็นมีแฟนและพ่อแม่อยู่

จึงมีความเหิมเกริมเป็นอย่างมาก

“คุณพ่อคุณแม่ คนนี้แหละค่ะที่เมื่อวานตบตีหนู และเกือบจะตี โกวเฉียงด้วยค่ะ ไม่เชื่อท่านลองถามโกวเฉียงได้ค่ะ!

ผู้หญิงคนนี้กล่าว

โกวเฉียงกล่าวอย่างดุร้าย “พรรคพวกของอะยิ่งก็ถูกเขาซ้อมจนบาดเจ็บสาหัสครับ ฝีมือเขาเก่งกาจมากครับคุณพ่อ

โกวเจียงกล่าวอย่างหวาดกลัว

“หา? ถ้าอย่างนี้ก็แสดงว่าโลกมันกลมจริงๆ ได้เจอศัตรูโดย มิได้นัดหมาย? ”

คุณพ่อของโกวเจียงหัวเราะเยาะ

เก่งกาจ?

คนเก่งกาจเขาเห็นมามากแล้ว ส่วนเขาได้ตะลอนอยู่ในยุทธ ภพเกือบทั้งชีวิต สิ่งที่พึ่งพามิใช่ความกล้าและกำลังกาย แต่คือ กลยุทธ์!

“ไอ้น้องชาย ได้ยินโกวเฉียงบอกว่านายเป็นคนต่างถิ่น จึงอาจ จะไม่เข้าใจกฎระเบียบของเมืองหลิวเฉิง ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็มี ควรทำเกินเลย ควรจะพยายามระมัดระวังหน่อย มิเช่นนั้นการจะ เข้ามาในเมืองหลิวเฉิงนั้นง่าย แต่จะออกไปได้ยากเย็นแสน เข็ญ!

เขาพูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนยิ้มแย้ม

เห็นได้ชัดว่าเขาใช้อีกวิธีหนึ่งในการตักเตือนเฉินเกอ

“ใช่ อย่าให้ถึงสุดท้ายแล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองตายยังไงล่ะ กล้ามา ยั่วยุลูกชายของฉันด้วย? ”

แม่ของโกวเฉียงทำตาเหล่ใส่เฉินเกออย่างดูถูก

“แต่งตัวอย่างกับขอทาน หากไม่รู้คงจะคิดว่าคนที่ไหนมาขอข้าวกิน และอีกอย่างงานเลี้ยงที่เลิศหรูอย่างนี้นายยังกล้ามาเห รอ ไม่ส่องกระจกชะโงกดูเงาเสียบ้างเลย? ”

เธอกล่าวต่อ

“เกิดอะไรขึ้นครับ?

บัดนี้พ่อบ้านตระกูลเฉินเดินออกมา

วันนี้เป็นสถานที่เป็นไหนกัน?

กล้ามาโวยวายตรงนี้

ดังนั้นสีหน้าพ่อบ้านจึงแย่มาก

“ที่แท้ก็เป็นลุงเสิ่นนี่เอง ไม่มีอะไรครับ แค่เจอหน้าพี่น้องคน หนึ่งแล้วกล่าวทักทายไม่กี่ประโยคครับ ต้องกราบขออภัยจากใจ ครับ!

ผู้หญิงกำลังจะพูดอะไร

แต่ถูกพ่อ โกวรั้งไว้ เขาอธิบายต่อลุงเป็นอย่างมาก ประสบการณ์

กล่าวทักทายอะไรกัน ลุงเงินไม่เชื่ออย่างแน่นอน

เพียงแต่โกวสิ่งก็ถือว่าเป็นคนแถวหน้าในเมืองหลิวเฉิง ลุง เสิ่นจึงไม่ได้พูดอะไรมาก

“ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไร วันนี้หน้าตาของตระกูลเฉิน สำคัญ เป็นอันดับแรก ความหมายของนายท่านและคุณชายพวกคุณก็ เข้าใจดี มีเรื่องอะไรก็ไม่ต้องมาสะสางวันนี้ ใครกล้าทำตระกูลเฉินขายหน้า พวกคุณรู้จุดจบกันดีนะครับ! ”

ลุงเงินกล่าวอย่างเย็นชา

“แน่นอนครับ”

“ส่วนนายมาทำอะไรเหรอ? มีการ์ดเชิญไหม? ” ลุงเส้นมองเฉินเกอด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามเล็กน้อย

คนนี้ดูก็รู้ว่าแต่งตัวธรรมดาเหมือนคนสามัญชนทั่วไป แตก ต่างจากคนชั้นสูงอย่างพวกเขามาก

จึงมีสีหน้าที่ดูถูกเล็กน้อย

“ไม่มี ผมมาจากเมืองจีนหลัง ผมมาหาคุณหนูใหญ่ตระกูล และจะมาส่งการ์ดเชิญให้กับเธอด้วย!

“การ์ดเชิญ? การ์ดเชิญของใคร?

“ไม่สามารถบอกได้!”

เฉินเกอกล่าว

เขาพูดตามบทที่ซูหรานหรานสอน สำหรับเรื่องเจ้าของการ์ด เชิญจะเป็นใครนั้น เขาไม่ได้สนใจและไม่จำเป็นต้องรู้

“ลุงเงิน ให้เขาเข้ามาสิค่ะ เขามาจากเมืองจีนหลิง คงต้องมี

ภารกิจติดตัวมาแน่ๆค่ะ!

เวลานี้ซูหรานหรานวิ่งออกมา ถ้าตามแผนการแล้วเธอจะเป็น คนพาเฉินเกอเข้าไปถึงจะถูก
“หา? ในเมื่อเป็นเพื่อนของตระกูลซูก็ไม่มีอะไรครับ เชิญ เข้าไปเถอะ! ”

เพราะซู มีความสัมพันธ์กับคุณชายของตน ลุงเส็นต้องให้ เกียรติเป็นเรื่องธรรมดา

ซูหรานหรานแลบลิ้นให้เงินเกอและบิดหน้าใส่อีกด้วย

จากนั้นก็ดึงมือเงินเกอเข้าไป

นี่เป็นการติดขัดเล็กๆน้อยๆ บรรยากาศในงานก็กลับมาเป็น ปกติอย่างรวดเร็ว

“จะปล่อยเขาไปง่ายๆ อย่างนี้หรือครับ? ผมรู้สึกแย่มาก ครับ! ”

โกวเฉียงจ้องมองเฉินเกอพลางบ่นพึมพำ

“วางใจเถอะ ลูกจะรีบอะไรกัน เมื่อกี้พ่อได้โทรไปสั่งการเรื่องนี้ แล้ว พ่อขอรับรองกับลูกว่า วันนี้เขาเข้าไปในหอนี้ได้ก็จะไม่มี ชีวิตออกมาได้!

ดวงตาของพ่อ โกวได้เปล่งประกายความโหดร้ายขึ้นมา

ส่วนโกวเฉียงกับแฟนสาวสบตากันแล้วจ้องมองคุณพ่อที่เป็น นักวางแผนตัวยง

เป็นไปตามคาด ในขณะที่คุณชายเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เตรียมตัวจะเริ่มสารภาพรักอยู่นั้น

เกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้นมาอีกครั้ง
เห็นนอกประตูห้องโถงมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังบุกเข้ามาด้านใน

“ให้พวกเราเข้าไปจับโจรคนนั้นเถอะ! ต้องจับโจรคนนี้ให้

มีจำนวนคนมายี่สิบกว่าคน ซึ่งต่างมีอารมณ์ที่แค้นเคืองไม่ พอใจในความอยุติธรรม ท่าทางเหมือนจะเป็นผู้ค้าขายราย ย่อย!

“พวกคุณจะทำอะไรครับ?”

บอดี้การ์ดคิดจะรั้งไว้ แต่รั้งไม่สำเร็จ

“ไอ้เวร มีอะไรกัน? ”

มีแขกผู้มีชื่อเสียงเกรียงไกรระดับโลกอยู่ในงาน ตอนนี้เกิด เหตุการณ์นี้ขึ้น ทำให้สีหน้าของคุณชายเฉินซาไปเลย

“พวกเราจะเข้าพบคุณชายเฉิน! ขอร้องคุณชายเฉินช่วยพวก

เราหน่อย! ”

ผู้ค้าขายรายย่อยต่างกระโจนเข้าไป

ได้ยินประโยคนี้ คุณชายเฉินก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้องหลีกทาง ปล่อยพวกเขาเข้ามา

“ช่วยเหลืออะไร? เกิดอะไรขึ้นครับ? ”

คุณชายเงินเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าแล้วถาม

“คุณชายเฉิน คืออย่างนี้ครับ พวกเราเป็นคนทํามาค้าขาย ครับ ส่วนคนนี้ได้แอบลักขโมยของของพวกเราแล้ววิ่งมาซ่อนตัวอยู่ในนี้ครับ

และยังได้ทำร้ายร่างกายเด็กอนุบาลจนบาดเจ็บสาหัสมาก ครับ พวกผมอยากจะถามคุณชายเฉินว่าทําไมถึงได้ให้โจรอย่าง นี้เข้ามาอยู่ด้วยครับ!!

ทั้งยี่สิบกว่าคนต่างชี้ไปยังเฉินเกอ

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ผู้หลักผู้ใหญ่ในงานต่างจ้องหน้ากัน “ไอ้โจรคนนี้สามารถวิ่งเข้ามาในงานนี้ได้ คนของตระกูลเฉิ นทำอะไรอยู่ถึงได้ปล่อยโจรอย่างนี้เข้ามา? ”

“กล้าทำร้ายแม้กระทั่งเด็กอนุบาลจนสาหัส นี่มันสัตว์ เดรัจฉานจริงแท้!

ผู้คนต่างรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

เพราะมีเกือบยี่สิบสามสิบคนจะมาจับคนหนึ่งคน จึงไม่มีใคร

ถามหาหลักฐานและไม่มีใครสงสัยว่าเรื่องนี้จะจริงเท็จแค่ไหน

ส่วนคุณชายเฉินเป็นคนที่อารมณ์ร้อนจนเป็นที่รู้จักกันทั่วไป บัดนี้เขายืนอยู่ในตำแหน่งผู้พิทักษ์คุณธรรม แน่นอนว่าเขาต้อง ทําตัวดีๆ

“อะไรนะ? ยังมีเรื่องอย่างนี้ด้วยเหรอ ทำเรื่องร้ายแรงมากถึง เพียงนี้ยังกล้ามาอยู่ในงานเลี้ยงของตระกูลเฉินอีกเหรอ นาย รนหาที่ตายแท้ๆ! ! ! ”

คุณชายเฉินมองเฉินเกออย่างเย็นชา
“ไม่ใช่เขา!

ซูหรานหรานก็คิดไม่ถึงจะมีคนมากมายมาตัวเฉินเกอ เห็น

คุณชายเฉินมีท่าทางจะฆ่าคน

จึงรีบออกมาหักห้าม

เฉินเกอกลับมองพวกที่กำลังตัวเองอย่างเฉยเมย ถึงแม้พวก เขาจะแต่งตัวธรรมดา แต่เห็นได้ชัดว่าแต่ละคนล้วนเป็นผู้แข็ง แรงมีกำลังกายมากเหลือล้น เห็นได้ชัดว่าเป็นนักต่อสู้ที่ผ่านการ ฝึกฝนมาอย่างเคร่งครัด

แน่นอน เฉินเพื่อมองไปยังสองพ่อลูกตระกูลโกวแวบหนึ่งก็ เข้าใจถึงเรื่องต้นสายปลายเหตุแล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ