บทที่ 585 เก้าคนที่หายไปในตอนนั้น

ฟางเงี่ยนนั้นมองไปที่เฉินเกออย่างสงสัย

ถึงได้ค่อยๆเข้าใจว่า เซ่งน้อยที่หยิ่งยโสคนนี้ ได้ถูกเฉินเกอ ควบคุมไว้แล้ว

“ฉันทําเรื่องผิดมากมาย ขอโทษ! เขาคุกเข่าก้มกราบลงกับพื้น แม้ว่าก่อนหน้านี้ ฟางเงี่ยนนั้นยังมีใจที่อยากจะฆ่าเขา แต่เมื่อเห็นสภาพที่น่าเวทนาของเขาในตอนนี้ เลยพูดขึ้นว่า

“คุณไม่จําเป็นต้องขอโทษกับฉัน คนที่ควรไปขอโทษ คือคนที่ โดนคุณทำร้ายเหล่านั้น ทั้งครอบครัวของเรา ครั้งนี้แค่เพียงได้ รับความตกใจแค่ไม่มีอันตราย แต่คนเหล่านั้น ก็ไม่เหมือนกัน แล้ว! เฉินเกอลงจะโทษคุณยังไง ก็ตามที่เขาต้องการ ฉันฟังเฉิน เกอเท่านั้น!”

ฟางเงี่ยนนั้น เหลือบมองไปที่เงินเกอเล็กน้อย

บางครั้งผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ ถ้าตอนแรกไม่แน่ใจว่าตัวเอง กำลังตกหลุมรักหรือเปล่า แต่ถ้าตอนที่เธอได้เกิดการพึ่งพาทาง จิตใจอย่างมากกับผู้ชายคนนี้ ก็เกือบจะมั่นใจได้ว่า ได้ตกหลุม รักแล้ว

และตอนนี้ ฟางเงี่ยนนั้นก็มีความรู้สึกนี้ต่อเฉินเกอ ทำไมตอนทีวีรบุรุษช่วยสาวงาม ถึงสามารถทำให้สาวงามมอบใจให้ง่าย ที่สุด

พูดตรงๆก็คือ ปรากฏตัวอยู่เคียงข้างเธอ ในเวลาที่เธอ ต้องการมากที่สุด ช่วยเธอแบกภาระที่เธอแบกไว้ ดังนั้นเธอจึงมี ความรู้สึกพึ่งพา นับถือ ไว้วางใจ และอื่นๆ

เฉินเกอก็ดูเหมือนจะสังเกตถึงความหมายบางอย่างในน้ำ เสียงของฟางเงี่ยนนัน อดไม่ได้ที่จะสั่นไหวในใจเล็กน้อย

เพราะตอนนี้ตัวเอง ไม่ได้มีความหมายแบบนั้น

สำหรับเถียเฉิง ในตอนนี้ ได้เห็นบาปของตัวเองถูกชะล้างไป แล้ว ก็คุกเข่าคลานไปหาเงินเกอ

“คุณชายเฉิน ความปรารถนาทั้งหมดของฉันได้สมหวังแล้ว

ขอบคุณมากจริงๆ ตอนนี้ ชีวิตของฉัน คุณสามารถเอาไปได้เลย

ฉันไม่มีความเสียใจแล้ว!”

เถียเฉิงพูดอย่างเชื่อมั่นปิติ

“ฉันไม่ได้บอกว่าจะฆ่านายตอนนี้ ตรงกันข้าง ฉันยังอยากให้ นายช่วยฉันทำเรื่องหนึ่ง!

เฉินเกอมองไปที่เถียเฉิง แล้วพูดขึ้น

“คุณชายเฉินคุณพูด!

เถียเจ๋งมองไปที่เฉินเกออย่างซาบซึ้ง

“ฉันจะไปตามหาวังราชาสมุทรต้องการคนช่วยอย่างเร่งด่วนโดยเฉพาะผู้ช่วยอย่างนาย ที่เชี่ยวชาญวิชากุยซีกง วิชาหดตัว สามารถอยู่ในทะเลได้เป็นเวลานาน นายเต็มใจหรือเปล่า?”

เงินเกอถาม

สามารถติดตามข้างกายคุณชายเฉิน ทำงานให้กับคุณชาย เฉิน เถียเจ๋งเต็มใจ ในที่สุด ฉันเถียเฉิง ก็สามารถใช้ชีวิตได้ เหมือนกับคนทั่วไปแล้ว ฉันเต็มใจที่จะติดตามคุณชายเฉิน!!

เถียเฉิงตกใจและดีใจมาก

“นายต้องคิดดีๆ จะสละทิ้งฐานะของเซ่งจูน้อยจริงๆหรือ?” เงินเกอถาม

“สละทิ้ง ฉันสละทิ้ง!

เถียเฉิงไม่ลังเลเลย

หลังจากที่เฉินเกอได้ฟังเขาระบายออกมาทั้งหมด และยังไข ปมในใจให้กับเขา

ยังไว้ชีวิตตัวเอง

เดิมที เถียเฉิงก็รู้สึกซาบซึ้งมากแล้ว

โดยเฉพาะบนตัวของเฉินเกอมีคุณสมบัติอย่างหนึ่ง เถียเจ๋ง

ก็ไม่สามารถพูดได้ว่า คุณสมบัติอย่างนี้คืออะไรกันแน่ สรุปก็ คือ มันทำให้เสียเพิ่งประทับใจ

เขารู้สึกว่า ตัวเองติดตามอยู่เคียงข้างคุณชายเฉิน เสมือนว่า จะได้ไม่อยู่ในโลกนี้อย่างไร้ประโยชน์โดยแท้จริง
ได้ ถ้าเป็นอย่างนี้ นายตามฉันไปที่วังราชาสมุทร พอดีเลย ฉันก็อยากจะตรวจสอบดูว่าหญิงสาวชุดขาวที่ช่วยชีวิตนายใน ตอนนั้น กับคนที่ฉันตามหา มีส่วนเกี่ยวข้องกันหรือไม่!

เงินเกอพยักหน้า

และในตอนนี้

หยูเซียวได้พาชายวัยกลางคนคนหนึ่ง เข้าไปในห้องนั่งเล่น ของห้อง เฉินเกอ

เมื่อเห็นฟางเจียนนนที่ใกล้ชิดกับเฉินเกอยิ่งนัก แล้วเห็นรูป ร่างหน้าตาที่สวยงามของฟางเงี่ยนนั้น ไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวเอง เลย

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หัวใจของ หยูเซียวรู้สึกอึดอัดในทันที

ในขณะนั้น น้ำเสียงก็แย่ลงอย่างไม่มีสาเหตุ

“เฉินเกอ! คนที่นายตามหามาถึงแล้ว คุณหยางได้นำข้อมูล ทั้งหมดบนเกาะในตอนนั้นมาให้แล้ว!

หยูเซียวพูดอย่างเย็นชา แล้วไปยืนอยู่ข้างๆ

ส่วนฟางเงี่ยนนั้น ก็มองพิจารณาหญิงงามที่ติดตามเฉินเกออ

ย่างละเอียด

ผู้หญิงทั้งสองคน ดูเหมือนจะอยู่ในสถานะบางอย่างในพริบ ตาเดียว

“คุณเฉิน!”
ชายวัยกลางคนผู้นี้ ถือเอกสารไว้แล้วพูดขึ้น

“คุณหยาง เชิญนั่ง!”

“คุณหยางคนนี้ ชื่อว่าหยางเทียนหัวทำงานในกระทรวง วัฒนธรรมของโม่เฉิงสามารถพูดได้ว่า เขารู้ประวัติการพัฒนา ของ โม่เฉิงตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน หากต้องการตรวจ สอบประวัติความเป็นมาของเกาะไม่เต่า ก็ต้องเป็นเขาแน่นอน

หลังจากทักทายรู้จักกันอย่างคร่าวๆ หยางเทียนหัวก็เริ่มเข้าสู่ประเด็น

“ได้ยินมาว่าคุณเฉินสนใจประวัติศาสตร์การก่อตั้งสร้างเมือง ของเกาะไม่เต่า ในช่วงบ่ายวันนี้ ฉันไปค้นหาข้อมูลจำนวนมาก โดยเฉพาะ โม่เฉิงนี้ เดิมที่เป็นเพียงหมู่บ้านชาวประมงริมชาย สิ่งเล็กๆ มีเพียงร้อยกว่าครัวเรือนเท่านั้น และต้นกำเนิดของ ประวัติศาสตร์นี้ อาจยาวนานเป็นหมื่นปี โดยมีหลักฐานมาจาก ฟอสซิลที่ขุดพบบนเกาะเมื่อหลายสิบปีที่แล้ว……

“นี่เป็นข้อมูลประวัติศาสตร์ที่จริงจังมาก คุณหยางมี พงศาวดารที่เป็นตำนานเรื่องเล่าอย่างมีชื่อเสียง แต่ก็มีหลักการ หรือไม่?” เฉินเกอฟังจบ อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“พงศาวดาร? คุณเฉินชอบฟังพงศาวดาร? หากจะพูดถึง พงศาวดารตำนานที่เกี่ยวกับ เกาะเต่า นั้นก็มีเยอะแยะมาก เกินไปแล้ว ขออภัยที่ฉันพูดเยอะ ฉันมีงานอดิเรกในชีวิตอย่าง หนึ่ง นั่นก็คือศึกษาพงศาวดาร แล้วรวบรวมหลักฐาน มาลบล้าง บันทึกประวัติศาสตร์ที่แท้จริง ครั้งนี้คุณเฉินหาถูกคนแล้ว!”
หยางเทียนหัวพูดยิ้ม

จากนั้นก็เริ่มเล่าพวกตำนานยาวนาน ให้เงินเกือฟัง

“น่าจะเป็นเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ฉันเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่นาน โอกาสโดยบังเอิญในครั้งหนึ่ง ฉันได้เห็นหนังสืออักษรเก่าธรรม ดาๆเล่มหนึ่ง ในห้องสมุดของกระทรวงวัฒนธรรม ซึ่งก็คือ หนังสืออักษรเก่าธรรมดาๆเล่มนั้น ทำให้ฉันมองจนตกอยู่ใน ภวังค์”

“เพราะอักษรในตอนนั้น ค่อนข้างแตกต่างจากอักษรโบราณ โดยทั่วไป ในสมัยมหาวิทยาลัย ฉันได้ลงเรียนภาควิชา โบราณคดี ดังนั้นศาสตราจารย์ท่านหนึ่ง จึงได้สอนเกี่ยวกับ ความหมายของอักขระโบราณบางอย่างให้กับฉัน ในนั้นมี พงศาวดารต่านานเรื่องเล่ามากมาย

พูดยังไงดี คนที่บันทึกตำนานเหล่านี้ ใช้คำพูดในปัจจุบันก็ คือ เหมือนเป็นการบันทึกความทรงจำ!”

หยางเทียนหัวพูดต่อ “พงศาวดารนี้ เป็นคนสมัยก่อน ได้จด บันทึกจากศิลาจารึก เล่าเกี่ยวกับเรื่องราวของชายชราคนหนึ่ง พูดให้ถูกต้องก็คือ เป็นเรื่องราวของชายชราที่รอดชีวิตมาได้

“เขาบอกว่า ตอนที่เขายังหนุ่ม เคยโชคดีที่ได้รับเลือก ให้เข้า ร่วมในพิธีศพที่พิเศษงานหนึ่ง ทำไมถึงพิเศษ เพราะเขาจะไปฝัง ศพของหญิงสาวนางฟ้าคนหนึ่ง และที่ฝังศพก็อลังการยิ่งนัก ซึ่งก็ คือ ราชวังใต้น้ำ!”

ได้ยินถึงตอนนี้ เฉินเกอร็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันไปมากับคู่หยูเซียว

ต่อจากนี้ ก็จะพูดถึงขั้นตอนการขนย้ายโลงศพ ตลอดจนมา ถึงที่เกาะไม่เต่าของเรา พวกเขาทั้งกลุ่ม รวมทั้งอาจารย์หมอ ทั้งหมด สามสิบเจ็ดคน เนื่องจากเจอพายุใหญ่ เลยได้หยุดพักที่ เกาะโม่เต่า!”

ส่วนหนังตาของเฉินเกอ ก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกเล็กน้อย

…….คือเนื้อหาของภาพจิตรกรรมฝาผนังทั้งหกไม่ใช่หรือ?

ใช่แล้ว นี่น่าจะเล่าถึงเรื่องราวหลังจากที่พวกเขามาถึงบนเกาะ โม่เต่า

เพราะตอนที่ออกจากเกาะไม่เฒ่าภาพจิตรกรรมฝาผนังแสดง ให้เห็นว่า ขอทานชราได้พาไปคนยี่สิบเจ็ดคน หายไปเก้าคน

และข้อความนี้ ที่จดบันทึกจากศิลาจารึก ดูเหมือนจะเป็น จําพวกตัวหนังสือที่จารึกเกียรติประวัติของผู้ตาย ของหนึ่งใน เก้าคนที่หลงเหลือบนเกาะ

หรือว่า หลังจากที่ทั้งเก้าคนได้หลงเหลือไว้ ก็ไม่ได้ตาย? แล้ว เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงได้หลงเหลือกะทันหัน?”

“เขาบอกว่า มาถึงเกาะโม่เต่าได้เปลี่ยนชีวิตของเขา ยิ่งได้เห็น ฉากที่เขาลืมไม่ลงตลอดชีวิต ในค่ำคืนหนึ่ง พวกเขาพักอยู่ใน เต็นท์ ในเวลานี้ ก็รู้สึกเหมือนว่า ฟ้าดินวิปริตแปรปรวน ทั้งเกาะ กำลังจะจมหายไป ทุกคนล้วนคิดว่า ความหายนะมาเยือนแล้ว จึงรีบออกมา แต่กลับได้เห็นบ้านบินทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่!
*ได้ลอยอยู่กลางอากาศ บ้านบินหลังนี้ใหญ่มากเกินไป และที่

สำคัญที่สุดก็คือ มีคนอยู่ข้างใน มีคนเคยเดินออกมา ตอนที่เปิด

ประตูของบ้านบิน ยังสามารถได้ยินเสียงร่ำไห้โหยหวนของคน ส่วนหนึ่งจากข้างใน อนาถยิ่งนัก! “ในเวลานั้น พวกเขาหวาดกลัวอย่างยิ่ง เพราะเสียงครวญ ครางโหยหวนนั้น ร้องจนทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจ…….