บทที่ 569ท่านซินแสกุ่ย

หยางเว่ยตามหาเฉินเกอ แน่นอนว่าเป็นเพราะ วันนี้ได้นัดกันไว้แล้วว่าจะไปวัดผานหลงกวนที่เทือก เขาผานหลง ไปหาท่านซินแสกุ่ย

จากที่ผ่านมา เฉินเกอไม่เคยเชื่อพวกอาจารย์ที่ ทํานายอะไรพวกนี้

คิดว่าต่างก็เป็นการหลอกลวงทั้งนั้น

แต่ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เรื่องราวหน้าหลังที่ ผ่านมามากมายขนาดนี้ เริ่มจากภาพวาดติดฝาผนัง แล้วขอทานชรา หลังจากนั้นก็คือจ้าวยีฟาน หยาง เว่ย รวมมถึงเรื่องที่ตระกูลหมิงไปหาท่านซินแสกุ่ย ทำนาย ต่างก็อยู่ในการทำนายของท่านซินแสกุ่ย

ในเมื่อเขาสามารถทํานายได้ว่าหยางเว่ยจะพบ

กับตัวเองที่นี่ ไม่แน่ ก็อาจจะทำนายเรื่องที่ตัวเองจะหาอาสอ

งกับมู่หานได้

ไม่ว่ายังไงแล้วในตอนนี้ เฉินเกอตื่นเต้นที่จะพบ ท่านซินแสกุ๋ยนี้มากๆ

การมีอยู่ของเทือกเขาผานหลง สถานที่ที่ตั้ง บนเทือกเขาแห่งหนึ่งที่อยู่ทางตอนเหนือของไห่เฉิง

สถานที่นี้ถูกล้อมรอบไปด้วยสิ่งโบราณ รอบๆ ข้างต่างก็เป็นหน้าผา ยืนอยู่บนยอดเขา ไห่เฉิงที่ กว้างใหญ่ค่อยๆ โผล่ออกมา จนกระทั่งถึงบนยอดฟ้า อันไกล ราวกับว่าได้สัมผัสกับหมอกเมฆ

ถ้าหากว่ายืนอยู่บนยอดเขาแล้วมองไห่เฉิง ถึงแม้ว่าจะเป็นสถานที่เล็กๆ เหมือนกล่องไม้ขีดไฟใน สายตา แต่ที่จริงแล้วเป็นสถานที่ที่มีคนนับล้านอาศัย อยู่

ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นสิ่งพวกนี้ ต่างก็ต้องรับรู้ถึง เล็กน้อยของคน

ใต้ภูเขาก็มีคนไม่น้อย ไม่ว่ายังไงก็มีคน มากมายมาขอพรที่เทือกเขาผานหลง

คนบางคนก็มาเยี่ยมเยือนท่านซินแสกุ่ย แน่นอนแล้ว จะสามารถเยี่ยมได้ไหม ก็ต้องดู บุญวาสนาอีกที

มองไปจากที่ไกลๆ วัดผานหลงกวนไม่ได้ใหญ่ มาก แต่ว่าดูแล้วกลับแปลกตา

อิฐสีเลือดหมู ผนังสีเทา ดูแล้วไม่ได้มีสีสัน มากมายแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านมากี่สมัยแล้ว ตอนนี้มีอารามนักพรตมากมาย ต่างก็ซ่อมแซม

ได้สวยงามหรูหรา

คนที่มาเทือกเขาผานหลงก็มีมากมาย แต่ว่า เทือกเขาผานหลงกลับยังคงเก็บรักษาความเย็นของ ลมไว้ ก็ถือว่าเป็นสิ่งโดดเด่นอย่างหนึ่งแล้ว

ระหว่างทางจากใต้ภูเขาไปถึงยอดภูเขา ต่างก็ เบียดไปด้วยคน

เฉินเกอกับหยางเว่ยมาถึงใต้ภูเขา

เฉินเกอมองไปรอบๆ ข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าคิดไปเอง หรือเปล่า เฉินเกอมองเห็น เงาๆ หนึ่งของผู้หญิงที่ดูมี บุคลิกดีมากดูสง่างาม ถูกสาวใช้ไม่กี่คนกางร่มให้อยู่ รอบๆ เข้าไปนั่งยังรถคันหนึ่ง
ในไม่ช้ารถก็เคลื่อนออกไป

ลูกกระเดือกของเฉินเกอจยับ รู้สึกว่าเลือดของ ตัวเองกำลังไหลเวียน

เหมือนมาก!

ถ้าหากไม่ใช่เพราะในใจคิดว่าเป็นไปไม่ได้ เฉิน เกอเกือบจะเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นคือซูมู่หานแล้ว เพราะว่ามองจากเงาข้างหลังเขาแล้ว ลําคอที่

ขาวนั้น เหมือนซูมู่หานมาก

ภาพๆ นี้ ทำให้เฉินเกอเสียสติกับความสามารถ การตัดสินใจไป

แต่ว่าพอคิดอย่างละเอียดอีกครั้งแล้ว ผู้หญิงที่ เจอเมื่อกี้คล้ายซูมู่หานมาก ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึก แปลกๆ

มู่หานหายตัวไปตั้งนานแล้ว อีกอย่างถูกไท หยางเหมิงจับตัวไป จะปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

ต้องเป็นเพราะตัวเองคิดถึงเธอมากเกินไป ถึง

ขั้นเกิดภาพลวงตา

เฉินเกอกลืนน้ำลาย มองไปทางรถจากที่ไกล ราวกับว่ากำลังคิดว่าจะตามไปดูหรือเปล่า ถ้าหาก ไม่ใช่ ตัวเองอาจจะสบายใจ

“นี่ เฉินเกอ! ฉันเรียกนายไปหลายรอบเลย นาย ไม่ได้ยินหรอ?”

และในขณะนี้ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งดึงแขนของ เฉินเกอ ดึงสติของเฉินเกอกลับมา

เฉินเกอหันไปดู ผู้หญิงคนนี้ คือหลีหย่าลี่
“มองอะไรเนี่ย เห็นสาวสวยแล้ว ตาตึงเลยนะ

มองไม่ออกเลยจริงๆ เฉินเกอ นายจะเป็นคนแบบนี้!”

หลีหย่าลี่มีความแปลกประหลาดเล็กน้อย เฉินเกอมีความรำคาญที่เขามาขัดตอนของตัว เอง

ขณะนั้น ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีไปว่า “เธอมีเรื่องไร?”

“นี่น้ำเสียงอะไรของนาย? ฉันมาทักทายนาย นายพูดแบบนี้กับฉัน?”

หลีหย่าลี่ไม่ได้พูดอ้อมค้อม

เฉินเกอสูดหายใจลึก ขณะนี้รถคันนั้น ไม่เห็น เงาตั้งนานแล้ว

คงจะเป็นเพราะตัวเองคิดมากเกินไปแล้ว

ส่วนหลีหย่าลื่นั้น ก็คงจะเพราะความเป็นมิตรที่ ทำให้ตกใจ ตัวเองทำกับเธอแบบนี้ เฉินก็เองก็รู้สึกผิด เล็กน้อย

“เมื่อกี้ฉันกำลังคิดเรื่องบางอย่างอยู่ ขอโทษ นะ!”

เฉินเกอพูดเบาๆ

“พูชือ!” หลีหย่าลี่ปิดปากแล้วหัวเราะ “ฮ่าฮ่า นี่ ถึงจะเหมือนนายสิ!”

“เฉินเกอ นายมาที่นี่ทำไม? คงจะไม่ใช่เพราะ อยากมาดูดวงด้านความรักหรอกนะ? ฉันได้ข่าวว่า ท่านซินแสกุ่ยคำนวณแม่นมาก!”

หลีหย่าลี่พูด
เฉินเกอส่ายหัว ไม่จําเป็นต้องพูดกับเธอ มากมาย

เฉินเกอก็อยากจะใช้ท่าทีนี้ รีบทำให้หลีหย่า เข้าใจ ตัวเองไม่อยากติดต่อกับเธอแล้ว

“ฉันมาดูดวงด้านความรักแหละ!” หลีหย่าพูด

กับเฉินเกอ

“เธอ? เธอมีสามีแล้วไม่ใช่หรอ?”

เฉินเกอหมดคำจะพูด

ที่จริงแล้วในใจของเฉินเกอก็เข้าใจ ทำไมวันนี้ ในตอนที่หลีหย่าลี่เห็นตัวเองแล้วผิดปกติแบบนี้ ก็ เพราะว่าก่อนหน้านี้ตัวเองไม่มีเงิน แต่หลังจากที่ผ่าน งานประมูลแล้ว เธอก็เห็นความสามารถด้านเศรษฐกิจ ของตัวเองไงล่ะ

“ใครพูดว่าฉันมีสามีแล้ว? คนที่นายพูด เขา ไม่ใช่!”

หลีหย่าลี่พูด “ฉันรู้เฉินเกอ ตั้งแต่ที่พวกเรา เรียนมหาลัยจนถึงตอนนี้ ในความทรงจำที่ฉันมีต่อ นายคือ เป็นคนที่เห็นแก่เงินและตำแหน่ง ไม่ฟังหัวใจ ตัวเอง แต่ที่จริงแล้ว มันกลับกันเลย ผู้หญิงต่างก็ให้ ความเคารพหัวใจของตัวเองมากๆ ส่วนฉัน ก็หวังว่าจะ มีความรัก ความรักที่ใสซื่อแบบนั้น!”

“อ๋อ! แบบนี้หรอ….”

“ที่จริงแล้วเฉินเกอ ตอนที่เรียนมหาลัย ฉันก็ รู้สึกว่านายดีมาก อีกอย่างยังให้ความรู้สึกที่อบอุ่นกับ ความสบายใจ ผู้หญิงอย่างพวกเรา ที่จริงไม่ได้ ต้องการความร่ำรวยอะไร สิ่งที่ต้องการง่ายมากๆ!”
หลีหย่าลี่มองเฉินเกอแล้วยิ้มหวาน

เฉินเกอส่ายหัวแล้วฝืนยิ้ม “นั่นเป็นเพราะเธอรู้ ว่าฉันมีเงิน ถ้าหากฉันไม่มีเงิน สิ่งที่เธอต้องการไม่ง่าย เลย!”

หูของเฉินเกอจะเกิดรังไหมออกมาแล้ว คำพูด แบบนี้ ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงมากมายแค่ไหนมาพูดกับเขา

หลีหย่า อยากทําอะไรเฉินเกอก็รู้ดี

ถ้าหากว่าเป็นเมื่อก่อน เฉินเกออาจจะรู้สึกเขิน อาจ ไม่กล้าเถียงเธอ แต่ว่าตอนนี้ เฉินเกอปล่อยวาง ตั้งนานแล้ว!

“นาย!”

ส่วนหลีหย่าลี่ก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะพูดจาตรง ขนาดนี้ ทําให้หน้าเธอมีความแดงเล็กน้อย เขินอาย มาก

โดยเฉพาะตอนที่เฉินเกอเดินไปโดยที่ไม่สนใจ ตัวเองเลย

สิ่งที่ทําให้หลีหย่า โกรธคือ คิดว่าท่าทีภาพ ลักษณ์ของตัวเอง จะสามารถดึงดูดเฉินเกอได้ แต่คิดไม่ถึงว่า…..

แต่ว่าถึงแม้ว่าจะเป็นแบบนี้ หลีหย่าลี่กลับรู้สึก ว่า เฉินเกอโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก อีกอย่าง ยัง ให้ความรู้สึกปลอดภัยกับคนอื่นที่แปลกๆ นี่ต่างหาก คือผู้ชาย!

หลีหย่าลี่มองดูเงาข้างหลังของเฉินเกอแล้วพูด ในใจ
เธอไม่อยากยอมแพ้ ฉะนั้นจึงตามขึ้นมา

“หยุด!”

แต่ว่าพอรอเฉินเกอและหยางเว่ยมาถึงยอดเขา

แล้ว

ถึงได้สังเกตเห็นว่า ที่นี่คนเบียดเยอะยิ่งกว่า

ส่วนหน้าประตูของวัดผานหลงกวน มีนักพรต เด็กไม่กี่คนยืนอยู่

พวกเขาเหมือนจะปิดประตูไปแล้ว

นักท่องเที่ยวทุกคนต่างก็มาถึงที่นี่ ต่างก็ถูก พวกเขาห้ามไว้ไม่ให้เข้าไป

“ทำอะไรเนี่ย? พวกเรารอนานมาก กลับไม่ให้

เข้าไป!”

“นั่นน่ะสิ ไม่ช้าก็เร็วธูปก็ต้องดับอยู่ดี!”

มีนักท่องเที่ยวบางคนพูดบ่นอยู่ข้างๆ

“วันนี้ อาจารย์จะต้อนรับเพื่อนที่มาจากที่ไกล คนหนึ่ง เพื่อนที่เหลือ ขอเชิญลงจากภูเขาด้วยครับ แล้วค่อยมาวันหลังนะครับ!”

นักพรตเด็กพูดขึ้น

“งั้นให้เงินเธอคงจะได้ใช่ไหม? ฉันอยากเข้าไป

ดูดวงเรื่องความรัก!”

ไม่รู้ว่า หลีหย่าลี่มาถึงข้างกายของเฉินเกอ ตั้งแต่เมื่อไหร่

พูดกับนักพรตเด็กไปด้วย ยังใช้แขน แขนจอง เฉินเกอไปด้วย
เฉินเกอขยับปาก ทำท่ารังเกียจแล้วหลบไปยัง ข้างๆ

“นักพรตเพื่อนท่านนี้ วันนี้ฉันมีธุระจริงๆ เธอพูด เงื่อนไขมาละกัน!”

เฉินเกอคิดในใจ คนที่นำนายคนหนึ่ง กลับได้

รับรับความนิยมเชิดชูขนาดนี้ ก็รู้สึกตลกในใจ “หากไม่มีเงื่อนไข เชิญนักพรตเพื่อนลงไปด้วย

ครับ!”

นักพรตเด็กส่ายหัว

ขณะนี้ ประตูของอารามนักพรต ถูกเปิดออก กะทันหัน…..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ