บทที่ 542 การปล้น

“พลังมังกรคชสาร?”

และเปลือกตาของ โม่ซางหลงกระตุกอย่างแรง

ถึงกับถอยหลังไป

ทันใดนั้นเป็นเตียนซางจึงอาศัยโอกาสจากช่องว่างนี้ตะโกน “เสี่ยวเกอรีบไป! ”

เฮลิคอปเตอร์เริ่มออกตัวอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเฉินเกอจะไม่ยอมแพ้ แต่ของเขากำลังใช้พลังทั้งหมด เพื่อตัวเอง

หากเขายังรั้งอยู่ต่อ มีแต่จะเป็นตัวถ่วงให้กับ

ดังนั้น เขาจึงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป

โม่ชางหลงคิดจะไล่ล่า

แต่เฉินเทียนชางยังคงตามพัวพันไม่ปล่อย

“เฉินเตี้ยนชางนายเหี้ยมโหดยิ่งกว่า นายใช้พลังพลังมังกร คชสาร และรับพลังกระจกวิเศษของฉันไป ถึงแม้ว่าฉันจะฆ่านาย ไม่ได้ แต่นายก็เสียหายอย่างหนักเช่นกัน ยังมีเวลาอีกสามเดือน กว่าจะถึงงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ เกรงว่านายคงมีชีวิตอยู่ ต่อไปได้ไม่นานแล้ว! ”
เผชิญหน้ากับความรุนแรงของ เฉินเตี้ยนชาง

ไม่ซางหลงไม่มีทางเลือกเช่นกัน

ในท้ายที่สุดแล้วพลังพลังมังกรคชสารทำให้ตนไม่อาจมอง ข้ามไปได้จริงๆ

โดยเฉพาะในตอนนี้ การที่ไม่ชางหลงต้องต่อสู้เอาชีวิตกับ

เฉินเดียนซางนั้นไร้ค่าเกินไป

หากเฉินเกอหนีไป ความคิดที่จะไปต่ออีกขั้นของเขาเองก็ล้ม เหลวแล้วเช่นกัน

เขาไล่ เฉินเตี้ยนซางออกไป

โม่ซางหลงวิ่งไล่ตามไปยังทางของเฮลิคอปเตอร์

“พรูด!! ”

เฉินเตี้ยนชางกระอักเลือด เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ไม่สามารถ ไล่ตามไปต่อได้อีก ได้แต่มองไปยังทิศทางของเฮลิคอปเตอร์ อย่างเป็นห่วง

“ฉันกำลังบินอยู่ระดับสูงมาก นายน้อย เขาสมควรไม่ตามมา แล้ว! และตามมาไม่ได้แล้ว!

คนขับเครื่องบินเอ่ย

“อืม ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง เฮ้อ ตอนเริ่มต้น ฉันคิดว่า สามารถรับมือไม่ชางหลงได้มากพอ คาดไม่ถึงเลยว่า โม่ชาง หลงกลับมีอาวุธวิเศษที่มีพลังร้ายกาจขนาดนี้อยู่ในมือ! ”
ในใจของเฉินเกอเป็นกังวล

“วางใจเถอะ พลังของนายท่านแข็งแกร่งมาก ถึงแม้ว่าอาวุธ วิเศษของไม่ซางหลงจะทรงพลัง แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรนาย ท่านได้ ตอนนี้เขากำลังเล็งนายน้อย ขอแค่พวกเราหนีออกมาได้ แต่นี่ก็จะไม่เป็นการรบกวนสมาธิของนายท่าน! ”

ผู้คุ้มกันกล่าว

ทันใดนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็สั่น

ราวกับด้านล่าง กำลังมีบางอย่างจับเฮลิคอปเตอร์เอาไว้ จากนั้น ก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของเฮลิคอปเตอร์

เป็นไม่ชางหลง

“เด็กน้อย ยังคิดจะหนี?”

โม่ชางหลงยิ้มอย่างเย็นชา

จากนั้นข้อมือของเขาก็ขยับและเปล่งแสงสีขาวจ้าออกมา

ตูมตูมตูม!

ไฟลุกโชน เศษก้อนหินกระจัดกระจาย

บนพื้นดิน เต็มไปด้วยความยับเยิน คนขับเครื่องบินเสียชีวิตไปแล้ว

เฉินเกอเองก็บาดเจ็บเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาได้กลายเป็นปรมาจารย์ครึ่งระดับ

แล้ว ดังนั้นร่างกายของเขาจึงแตกต่างจากคนทั่วไปมานานแล้ว

ถัดมา เขาใช้มือข้างหนึ่งยันพื้นเอาไว้ และค่อยๆ ลุกขึ้นยืน “จะหนีให้ลำบากไปทำไม ไปกับฉันเถอะ ก่อนจะถึงงานนัด หมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ ฉันจะต้องก้าวไปอีกขั้น!

ไม่ช่างหลงยืนอยู่ข้างๆ และยิ้มจาง ๆ

“ฝันไปเถอะ!”

เงินเกือกัดฟัน และพยายามอย่างเต็มที่

หวีด!

เสียงดังขึ้น พร้อมกับใบมีดสั้นที่ถูกยิงออกมา มันโจมตีเข้าที่หน้าอกของ โม่ชางหลง

แต่ โมบางหลงกลับตอบสนองอย่างรวดเร็ว และหนีบมันเอา ไว้ระหว่างสองนิ้ว

“วางอาวุธ เด็กน้อย นายยังเด็กเกินไป!

เขาฝืนยิ้ม

ในขณะที่เฉินเกอ ตอนนี้หัวใจของเขากำลังดิ่งลงเบื้องลึก

เดิมที เขายังคิดว่าตนยังมีโอกาสรอด และต่อให้ต้องตาย ก่อนจะตาย ก็จะต้องไปยังงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์สักครั้ง

คาดไม่ถึงเลยว่า วันนี้ จะถูก ไม่ซางหลงจับเอาไว้
แทนที่จะถูกเขาจับ และรับการทรมานจากเขา แบบนี้เขา

จัดการตัวเองให้เสร็จสิ้นเสียยังจะดีกว่า! ดวงตาของเงินเกอฉายแววฆ่าฟันออกมา จากนั้นจึงโบกมือ

ใส่ตนเอง

ทันใดนั้น

มีดสั้นที่อยู่ในมือของ โม่ซางหลงส่งเสียงดังขึ้นมา จากนั้นมันจึงเริ่มสั่นไม่หยุด

เฉินเกอตกตะลึง

โม่ชางหลงเองก็ประหลาดใจมากขึ้น เขาออกแรงมากขึ้น พยายามหยุดมีดสั้นเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ดาบสั้นที่แต่เดิมสีดำวาวมาตอนนี้จู่ๆ มันก็เกิด แสงสีแดงวาบผ่านไป

ทันใดนั้น มีดสั้นกลับดูร้อนราวกับว่ามันเพิ่งถูกสกัดออกมา

จากเตาเผาก็มิปาน

ความรู้สึกร้อนลวก ทำให้ โม่ชางหลงส่งเสียงร้องออกมา

จนต้องปล่อยมืดสั้นออกไป

มีดสั้นบินกลับไปสู่มือของเฉินเกอ
“อาวุธวิเศษ! นี่คืออาวุธวิเศษ!

ไม่ซางหลงอุทาน

ดวงตาของเขาร้อนผ่าว

“คิดไม่ถึง ตระกูลเฉินของนายนอกจากภาพสุริยันแล้ว ยังมี อาวุธวิเศษเช่นนี้ พลังแกร่งกล้านัก หากฉันสามารถควบคุมอาวุธ วิเศษนี้ได้อย่างนั้นฉันไม่ชางหลงก็จะเป็นเหมือนเสือติดปีก ไร้คู่ ต่อกร ในงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ฉันจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่!

เขานึกคิดไปกับตัวเอง ราวกับว่ากำลังบ้าคลั่ง

เฉินเกอเซถอยหลังไปเล็กน้อย

“ด้วยความช่วยเหลือจากสวรรค์ ฉันไม่เพียงแต่ควบคุมกระจก วิเศษเอาไว้ แต่ยังพบเฉินเกอที่มีร่างกายลักษณะพิเศษ อีกทั้งยัง มีอาวุธวิเศษนี้อีก ฉันจะอยู่ยงคงกระพันไร้คู่ต่อกร! ”

เขาเดินเข้าไปหาเงินเกอด้วยดวงตาเปล่งประกาย

โอ้

จู่ๆ ร่างของเขาก็นิ่งไป

แขนซ้ายของเขาเริ่มสั่นสะท้านอย่างไม่หยุด

เส้นเอ็นสีเขียวบนมือ ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้นจึง ปูดโปนขึ้นมา ราวกับว่ามีไส้เดือนกำลังคลานอยู่บนนั้น

แม้แต่ใบหน้าของเขา ก็เปลี่ยนเป็นสีม่วง
มีความเจ็บปวดพาดผ่านบนใบหน้าของเขา

“แว้งกัด? ”

เฉินเกอมองดู จากนั้นจึงรู้แล้วว่านี่คือโอกาส เรารีบปล่อยอาวุธวิเศษออกไปอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

โม่ซางหลงที่กำลังเจ็บปวด ใช้กระจกวิเศษเพื่อต้านกลับไป

วิ่ง!!

เมื่อเฉินเกอเห็น เขาก็ไม่หยุดรอ

เขาอาศัยประโยชน์จากช่วงที่ไม่ซางหลงกำลังโดนแว้งกัดอยู่ รีบวิ่งหนีเร็ว

“เจ้าเด็กหน้าเหม็น ไม่ว่านายจะไปยังสุดปลายฟ้า ฉันก็จะไป

ตามจับแก อาวุธวิเศษ ร่างกายพิเศษ ฉันต้องได้ครอบครองมัน!

โม่ชางหลงไม่สามารถขยับได้ แต่กลับจ้องไปที่ด้านหลังของ เฉินเกออย่างโหดเหี้ยมและเอ่ยคำราม

เฉินเกอไม่ได้หยุดฝีเท้าลงตลอดทางที่วิ่งขึ้นไปบนภูเขา

ตอนนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าตนอยู่ที่ไหน และอยู่ห่างจากทะเลทราย ตะวันตกเฉียงเหนือไปมากเท่าไหร่

สรุปคือหลังจากดูทิศตะวันตกเฉียงเหนือแล้วเขาก็วิ่งไปจนสุดทาง
ในพริบตา ก็ผ่านไปแล้วสามวันสองคืน

เฉินเกอวิ่งมายังลำธาร

เขากระหายน้ำอย่างยิ่ง จึงหยุดลงเพื่อดื่มน้ำ

“ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้เลือกคุณผิด ตอนนี้พลังวิเศษในร่างกาย ของคุณ ได้แสดงออกมาอย่างเต็มที่แล้ว! ”

เฉินเกอหยิบดาบสั้นสีดำที่ตนพกติดตัวออกมา

เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมอย่างยินดี

“หืมม? นี่มันอะไรกัน?

จู่ๆ เฉินเกอก็พบว่า ใบมีดสั้นนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนเล็ก น้อย เนื่องจากทั้งสองด้านของมีดใบมีดในตอนนี้มีลายเส้นและ แบบอักษรแปลกๆ ปรากฏขึ้นมา

“พวจวิน!”

ด้านหนึ่งถูกเขียนด้วยตัวอักษรจีนตัวเต็มเอาไว้

“นั่นคงจะเป็นชื่อของคุณใช่ไหม? พวจวิน ชื่อช่างอหังการเสีย

จริง!”

เฉินเกอคิดอยู่ในใจ

ส่วนอีกด้านหนึ่ง มีลวดลายละเอียดอ่อนบางอย่างสลักเอาไว้

จากการสังเกตของเฉินเกอ เขาพบว่ารูปแบบเหล่านี้ราวกับ กําลังพูดได้มีปาน
เงาเล็กๆ เคลื่อนไหวอยู่บนนั้น

ราวกับพวกมันกำลังเคลื่อนไหวซ้ำๆ สองสามครั้ง

“หรือว่าเป็นเพราะว่าเมื่อครู่สัมผัสกับอาวุธวิเศษของ โม่ชาง หลงดังนั้นพวจวินจึงถูกปลุกขึ้น บนนี้ดูเหมือนว่าจะกำลังสาธิตวิธี การใช้งาน! ”

เฉินเกอทําความเข้าใจอย่างรอบคอบ

เงาดำบนนั้น กำลังมีการเคลื่อนไหวแบบ แต่สิ่งที่ทําให้เงินเกอแปลกใจก็คือ

ในนั้น มีการเคลื่อนไหวหนึ่งที่มุ่งเป้าไปการใช้ทั่วจวิน

จากนั้นการเคลื่อนไหวอีกสามแบบ ราวกับกำลังบอกวิธีใน การใช้ดาบยาว

ยิ่งเฉินเกอดูมันมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกเข้าอกเข้าใจมากขึ้น

เท่านั้น

เฉินเกอค่อยๆ จินตนาการว่าตัวเองเป็นเงาอาบนใบมีดสั้น

พลังนั้นส่งผ่านไปยังตัวมีดสั้น

ซึ้ง ซึ้ง ซึ้ง!

ใบมีดสั้นยังคงส่งเสียงร้องออกมาอย่างไม่หยุด

ทันใดนั้น เฉินเกอก็ปล่อยกระบวนท่าออกไป

เสียงอากาศที่ถูกฉีกออกทำให้คนถึงกับขนหัวลุก
เมื่อใบมีดสั้นผ่านไป หินก้อนใหญ่ ต้นไม้ใหญ่ ก็ระเบิดออกที ละก้อน ราวกับว่าพลังของมันจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ

ใบมีดสั้นพุ่งเข้าหาเป้าหมายและกลับมาอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้เฉินเกอไม่ได้ถือมันไว้ แต่ใช้ความคิดในการควบคุมมืด สั่นเพื่อทําการโจมตีครั้งที่สอง

ด้วยวิธีนี้ มันดูเหมือนกำลังมีชีวิต และกลายเป็นผู้ช่วยของเฉิน เกอ

เขาสามารถเดินไปรอบๆ เพื่อมองหาจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้าม

ได้

ที่แท้…นี่ต่างหากคือวิธีการใช้ทั่วจวินอย่างแท้จริง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ