ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 528 สัญญาณลางร้าย



บทที่ 528 สัญญาณลางร้าย

เห็นเขาเป็นแบบนี้ หยางเสวก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ยังไงซะตอนนี้เขาสำหรับหยางเสร่ ก็ยังคงมีอารมณ์ที่ คลุมเครือบางอย่างอยู่

ไม่ว่าอย่างไร ความรักมากกว่าความเกลียด

“นายตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”

จู่ๆ หยางเสวก็ร้องไห้อย่างเป็นห่วง นั่งลงข้างกายเฉินเกอ ผู้ชายคนนี้ ครั้งหนึ่งเคยมอบความรักที่ดีที่สุดในโลกให้ ความรักที่เสียสละที่สุด เขาให้ทุกอย่างของเขาแก่ตัวเอง

สิ่งเหล่านี้ ในใจหยางเสาชัดเจนดี

“เฉินเกอ ฉันรู้ว่านายเกลียดฉัน เกลียดที่เมื่อก่อนฉันรังแก นายเหมือนพวกเขา แต่ฉันไม่มีทางเลือก ฉันไม่อยากมีชีวิตที่ถูก ดูถูกแบบนั้นอีก ตั้งแต่เด็กจนโต สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือการที่คนอื่น ดูถูกฉัน!”

“ฉันต้องการ ให้มีคนอิจฉาฉัน นับถือฉัน แต่ในใจของฉันมี นาย นายห้ามตายเด็ดขาดนะเฉินเกอ!”

หยางเสว่ฟุบร้องไห้อยู่บนร่างเฉินเกอ

และเฉินเกอซึ่งอยู่ในอาการโคม่าอย่างรุนแรง ขมวดคิ้วเล็ก น้อยในขณะนี้
ฮับ!

ทันใดนั้น ทั่วร่างกายของเฉินเกือกระพริบเป็นสีแดง

ตามมาติดๆ ด้วย พลังงานที่แผดเผาเข้ามา ราวกับแท่งเหล็ก ร้อน ทำให้หยางเสวีเจ็บปวด รีบดึงมือทั้งสองกลับ

“อ๊า!”

หยางเสวอุทาน ถอยหลังหลายก้าว และมองเฉินเกอด้วย ความตกใจ

“นี่……นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมร้อนขนาดนี้? หยางเสว่ประหลาดใจ แต่แสงสีแดงนี้ จางหายไปอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเฉินเกอ กลับไปซีดเผือดอีกครั้ง

“คุณหยาง ถึงเวลาแล้ว! รีบไปเถอะ เดี๋ยวคนผลัดเวรจะมา แล้ว จะไปลำบาก!”

เวลานี้ โม่เฉียงเดินมา ยิ้มกล่าวอย่างน่าสมเพช

“ฉัน…….ฉันรู้แล้ว!”

หยางเสวมองเฉินเกออย่างเป็นห่วงอีกครั้ง พยักหน้า

“หึ คนมันจะตายอยู่แล้ว ไม่มีประโยชน์แล้ว คุณหยางเสว่ สิ่ง ที่คุณตกลงกับผมไว้ อย่าผิดคำพูดล่ะ รอเรื่องระหว่างนี้ของคุณ ผ่านไป ตก็ต้องตอบแทนผลประโยชน์ให้ผมแล้วนะ!
ไม่เฉียงพูดอยู่ก็อยากทำแตกต้องหยางเสวอีกครั้ง “ออกไปก่อนเถอะ คุณชายไม่เฉียง!!

หยางเสร่หลบหลีกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก้าวเดินไปอย่าง

รวดเร็ว

โม่เฉียงลูบคางตัวเอง ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกน่าสนใจ

“คุณเสร็จผมแน่!” เขากล่าว

แต่ไม่ได้สังเกตเห็นว่า เฉินเกอขมวดคิ้วอย่างหนักในขณะนี้

เวลาผ่านไปเร็วมาก

ในพริบตา ก็สามวันถัดมา

เช้าวันนี้ ตระกูลโม่ดูยุ่งมากอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ฉางคงเมื่อหลายสิบปีก่อน ได้ปกปิดความลับของเขาจาก ตระกูลโม่ เพราะความโลภเพื่อความเจริญรุ่งเรืองและความ มั่งคั่งทางโลก จึงไปที่มณฑลหลงเจียงก่อตั้งอิทธิพลของเขาเอง

และหลายปีนี้ ตระกูลโม่ยึดไว้เป็นของตนอย่างไม่หยุดหย่อน ดูเหมือนจะกลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในหัวเซียในตอนนี้ คนของตระกูลโม่ มีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัด

ก็คือตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง เมื่อยึดตระกูลเฉินได้ อำนาจของทั้งตระกูลโม่ ก็จะเพิ่มขึ้น อย่างไม่สิ้นสุด
ตอนนี้ จับเฉินเกอเป็นชิปต่อรองที่สำคัญที่สุดได้ สามร้อยกว่า คนทั่วตระกูลโม่ ตื่นเต้น

ยังเตรียมอพยพกันอีกด้วย

ต้องการอพยพตระกูลโม่ไปทางใต้

“นายใหญ่จะมาถึงมณฑลหลงเจียงเร็วที่สุดในคืนวันพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่านายใหญ่จะให้รางวัลตอบแทนพวกเราอย่างไร ฮ่าๆๆ

ในวันนี้ ตระกูลโม่ได้จัดเลี้ยงอาหารกลางวันสำหรับทั้ง ครอบครัว

“ยังจะให้รางวัลตอบแทนยังไง นายใหญ่เคยบอกว่า เฉินเกอ คนนี้ อย่างน้อยก็ถือเป็นครึ่งหนึ่งของตระกูลเฉินที่สามารถแลก เปลี่ยนได้ ถึงตอนนั้น ก็แค่เอาสินทรัพย์ที่เป็นพื้นที่สักผืน แบ่งให้ กับพวกเราก็พอแล้ว!”

“เหอะๆ? แค่ทีดินสักผืน? นายคงจะประเมินตระกูลเฉินต่ำเกิน ไป อสังหาริมทรัพย์ ส่วนอุตสาหกรรมของตระกูลเฉิน มีไปทั่ว โลก พื้นที่ผืนหนึ่ง สามารถสร้างเป็นประเทศหนึ่งได้แล้ว!

“ยังไงก็คือเจ๋งมาก!”

ทุกคนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น

“น่าแปลกจริงๆ คุณชายรอง ไม่รู้ว่าสุนัขบ้านที่คุณเลี้ยง วันนี้ เป็นอะไร ไม่ยอมกินอะไร ยังกัดโซ่ของตัวเองเป็นครั้งคราว ท่าทางตื่นตระหนก หรือจะเพราะว่าเข้าป่าเมื่อสามวันก่อน เจอ กับอะไรเข้า?”
ในระหว่างอาหาร ผู้ดูแลคนหนึ่งเข้ามา พูดกับไม่หยุ

“ไปเจอกับอะไรได้ อาจจะป่วยแล้ว หาสัตวแพทย์มา มาดู อาการ!”

ไม่หยยิ้มอย่างเย็นชา

“แย่แล้วคุณชายรอง สุนัขบ้านของท่าน ตายไปสองตัวแล้ว ไม่รู้ด้วยว่าตายเพราะอะไร ก็คืออยู่ๆ ก็คลั่ง สุดท้ายน้ำลายฟูม ปาก!”

เวลานี้ ลูกน้องวิ่งล้มลุกคลุกคลานเข้ามาอีกคนหนึ่ง

คุณชายรองรักในการเลี้ยงสุนัข รักสุนัขของเขามาก ลูกน้อง

ไม่กล้าประมาท

รีบรายงาน

“อะไรนะ? รีบพาฉันไปดู!

โม่หยูกระวนกระวาย

เมื่อเขาเคลื่อนไหว คนในตระกูลทั้งหมด ก็ตามไปที่สวนหลัง

บ้าน

ในสวนหลังบ้าน เลี้ยงสุนัขบ้านเกือบร้อยตัว ขณะนี้ สุนัขบ้านเหล่านี้เหมือนเป็นบ้า ดิ้นรนอยู่ในกรงเหล็ก และในไม่ช้า โม่หยูก็ได้เห็นมันด้วยตาของเขาเอง คลั่งบ้าไป สามตัว
“ไปเรียกสัตวแพทย์ ดูว่าหมาพวกนี้เป็นอะไร?”

ไม่หยูกล่าว

ดูท่าทางที่บ้าคลั่งของพวกมัน คนจำนวนไม่น้อยในตระกูลโม่ ก็ตื่นตระหนกเช่นกัน ในขณะนี้

พูดว่ายังไงดี ความรู้สึกที่สุนัขเหล่านี้ให้มันเหมือนกับว่า

หายนะบางอย่างกำลังมา

สุนัขของตระกูล โม่เป็นบ้าไปแล้ว และแม้ว่าสัตวแพทย์จะมา ก็ ไม่มีปัญญารักษา

ในตอนเย็น สุนัขมากกว่าหนึ่งร้อยตัว ครึ่งหนึ่งมีชีวิตและ กำลังจะตาย

“ตั้งแต่สุนัขเหล่านี้กลับมาจากเทือกเขาอันหลิงดูเหมือนมีบาง

อย่างผิดปกติ และไม่รู้ว่าเป็นอะไร!

คนหนึ่งพบกับโมเฉียงที่ลับๆ ล่อๆ ทักทายเขา บอกไปว่าวันนี้ มีเรื่องแปลกเกิดขึ้น

“นี่ โม่เฉียง ฉันคุยกับนายอยู่นะ!”

“ชายคนนั้นมองไม่เฉียงแอบยิ้มแล้วเดินไปที่ห้องใครห้องมัน แล้วตบเขาทีหนึ่ง”

“ต๊ะ? ตายก็ตายไปสิ ก็แค่หมา ไม่หลิน นี่นายจะทำอะไร?”

โม่เฉียงดึงสติกลับมา รีบพูด

“ทำอะไรได้ไปที่คุกใต้ดินดูว่าเฉินเกอตายหรือยัง พร้อมกับเสฟโจ้กให้เขาหน่อย ในโจ๊กผสม โป๊หลิงซ่านด้วย คาดว่าถ้าไม่ ตายตื่นมาก็คงเป็นเอ๋อ!”

ไม่หลินสกล่าว

“ดี งั้นนายรีบไปเถอะ ฉันยังมีธุระต้องทำ เดี๋ยวคุยกัน! “นี่ก็ใกล้มืดแล้ว นายยังมีธุระอะไร?”

โม่หลินเกาหัว แล้วมองไม่เฉียงอีกครั้ง เขาเดินไปไกลแล้ว

โมเฉียงเดินตรงไปที่หน้าประตูห้องของหยางเสว่

ถูกมือทั้งสองของตัวเอง แล้วเคาะประตู

“ใคร?”

หยางเสว่เปิดประตู เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน่าสมเพช ของโม่เฉียง ความขยะแขยงฉายในดวงตาอย่างอดไม่ได้

“คุณชาย โม่เฉียงเองเหรอ!” ดวงตาของโม่เฉียงจ้องมองไปที่หยางเส ตอนนี้หยางเสว่สวมชุดเดรสสั้นรัดรูป สยายผม เซ็กซี่มาก

หยางเสสกล่าวเบาๆ

“คุณหยาง รับปากผม?” เรื่องที่ผมตกลงกับคุณ ทำให้คุณแล้ว เรื่องที่คุณ

โม่เฉียงกลืนน้ำลาย
หยางเสวขมวดคิ้ว แต่ยังแกล้งพูด: “อือ เรื่องนั้นที่คุณบอกเห รอ คุณชายไม่เฉียง ฉันบอกแล้ว ฉันจะจ่ความช่วยเหลือของ คุณไว้ในใจ ฟ้าจะมืดแล้ว ตอนนี้สุนัขบ้านของตระกูล โม่บ้าคลั่ง คุณชายไม่หยูก็ดูกระวนกระวายมาก คุณรีบไปอยู่เป็นเพื่อน เถอะ!” พูดจบ หยางเสวก็ปิดประตูห้อง

“รอก่อน หึๆ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณจะพูดแบบนี้ ผมรู้ว่าคุณหยาง เสว่ไม่ชอบผม แต่ผมคอยเฝ้ามองคุณหยางมานานเกินไปแล้ว ผมบอกแล้ว ผมเสี่ยงให้คุณไปเจอเฉินเกอ ผมไม่เฉียง ไม่ว่ายัง ไงก็ต้องได้ผลตอบแทนที่ต้องการ!

โม่เฉียงจับประตูห้องกล่าว

หยางเสว่เหลือบมองไม่เฉียงด้วยความรังเกียจ “คุณชายไม่ เฉียง กรุณาให้เกียรติด้วย ฉันเป็นตัวแทนของตระกูลหลง เป็น แขกของพวกคุณตระกูลโม่!”

“หึหึ แขกของตระกูลโม่อะไรกัน ตระกูลหลงของพวกคุณ ก็ เป็นได้แค่หมากชิ้นหนึ่งของตระกูลโม่ก็เท่านั้น ฉะนั้น เสว่ วันนี้คุณเสร็จผมแน่! คุณหยาง

พูดจบ โม่เฉียงก็คร่อมไปที่หยาวเส…….


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ