บทที่ 526 หลับสนิท

หลิวจิ๋วเพิ่งจะรู้ตอนนี้ ว่าเพราะอะไรไอ้หมอนี่ ความรู้สึกแรกที่ เห็นตนเองแล้วไม่หวาดกลัว แต่เป็นท่าทางที่ดีใจ ที่จริงแล้ว พลัง เขาแกร่งมาก กระทั่งแข็งแกร่งถึงขั้นคาดเดาไม่ได้

และเขายังขอบคุณตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะต้องตาย หลิวจิ๋วเสียใจมาก ในตอนนี้

หากตัวเองไม่ไล่ตามมา คิดว่าก็คงไม่ต้องตาย หากไม่ไล่ตาม มา กลับไปปรุงยาแต่โดยดี ไม่แน่อาจจะมีชีวิตเป็นปี สามารถ ก้าวเข้าสู่ความลึกลับที่สุดของกำลังภายใน

แต่ ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว

“แก…….แกจะทําอะไร?”

ขณะนี้ลมหายใจของหลิวจิ๋วเข้ามากแต่ออกน้อย

“ยืมเลือดสดของแกมาใช้ สบายใจได้ ฉันจะทำตามสัญญา ให้ศพที่สมบูรณ์ครบถ้วน แกไปอย่างสบายใจเถอะ!”

พูดอยู่ เฉินเกอก็บีบคอของหลิวจิ๋วบิดคอเบาๆ

หลิวจิ่วเบิกตากว้าง แล้วตายไป…… เฉินเกอใช้สมุนไพรที่อยู่ใกล้เคียง สกัดเกล็ดเลือดออกมา เรียบร้อบ
จากนั้น ก็พาสุนัขตัวน้อย ซุ่มอยู่อีกฝั่ง

ท่าทางของเงินเกอเป็นกังวลอย่างมาก ในมือถือ ใบมีดสีดำไว้ แน่น

จิ้งจอกทิพย์มีความโลภ โดยเนื้อแท้ หากไม่ใช่แบบนั้น ก็คงไม่

นำไปสู่จุดจบของการสูญพันธุ์ของจิ้งจอกทิพย์

ในขณะนี้ ดวงตาของสุนัขตัวน้อยเบิกกว้าง

เฉินเกอถึงกับกลั้นหายใจ

เพราะจิ้งจอกทิพย์ตัวนั้นปรากฏตัวแล้ว!

มันคอยระมัดระวัง แต่ความสดใสในดวงตา กลับทรยศต่อ หัวใจที่โลภ

หลังจากมั่นใจว่าไม่มีสิ่งอื่นใดรอบๆ

จิ้งจอกทิพย์ตัวนี้ตัดสินใจลองเสี่ยงดู

“จิ๊ดๆ!”

เสียงตะโกนร้องดังขึ้น กระโจนเข้าหาจิ้งจอกทิพย์โดยตรง

โอกาส!

เฉินเกอไม่ให้โอกาสมันหลบหนีได้อีกต่อไป

ฟันแทงอย่างรวดเร็ว

มีดพุ่ง ออกไปอย่างรวดเร็ว
แทงเข้าสู่จุดอ่อนของจิ้งจอกทิพย์

สําเร็จแล้ว!

เฉินเกอรีบพุ่งไป จับจิ้งจอกทิพย์ที่หมดลมหายใจ ดีใจมากอย่างอดไม่ได้

“หลิงจิ่วแกได้ช่วยฉันไว้อย่างมากในวันนี้ เลือดของแก ล่อลวงจิ้งจอกทิพย์ ได้ยอดเยี่ยมมากจริง!

เฉินเกอยิ้ม

“โฮ่งๆ!”

ตอนนี้สุนัขตัวน้อยกำลังกระดิกหางอย่างมีความสุขเช่นกัน “แน่นอน แกด้วย ฉันจะพาแกออกไป อยากกินอะไรก็ได้ทั้ง

นั้น!”

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

จากนั้น เขาอุ้มสุนัขตัวน้อยเอาไว้ พบถ้ำแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้

เคียง

ในเมื่อได้จิ้งจอกทิพย์แล้ว ตอนนี้ก็ต้องรีบดื่มเลือดทิพย์ของ มันซะ

ตามที่บันทึกไว้ในคัมภีร์ไป๋ โชว

การดำรงอยู่ของเลือดทิพย์มาก เมื่อมันนานเกินไป กลิ่น อายของเลือดทิพย์ จะระเหยอย่างรวดเร็ว
แน่นอน เฉินเทอได้ยินจากปูเช่นกัน

เลือดทิพย์ รวบรวมกลิ่นอายของสวรรค์และโลก

ประกอบด้วยพลังงานมหาศาล

ไม่เพียงแค่สามารถบำรุงหัวใจของตัวเองได้ ยังสามารถปรับ เปลี่ยนกำลังภายในของตัวเองในตอนนี้ได้อีกด้วย

ดังนั้น หลังจากดื่มเลือดทิพย์ ตัวเองจำเป็นต้องใช้วิธีการ หายใจแบบพิเศษ เพื่อรวมพลังนี้

ตามที่ตัวเองปฏิบัติอยู่ตอนนี้ เกรงว่า ต้องใช้เวลาสามวันถึงจะ สามารถรวมได้อย่างสมบูรณ์

“หมาน้อยแกมานี่ เดี๋ยวจะจะปิดกั้นปากถ้ำนี้ หลังจากที่ฉันดื่ม เลือดทิพย์ จะตกอยู่ในช่วงการหลับสนิทสามวัน สามวันนี้ แก ต้องรับประกัน อย่าปล่อยให้แมลงตัวเล็กๆ เข้าใกล้ฉันก็พอ?”

เฉินเกอลูบหัวหมาน้อย

“โฮ่ง!”

หมาน้อยแลบลิ้น เพื่อแสดงว่าตกลง

หนึ่งคนหมาหนึ่งตัว เข้าไปในถ้ำ

ในเวลาเดียวกัน

ภายในป่าทึบของเทือกเขาอันหลัง

ก็มีคนกลุ่มหนึ่ง กำลังดิ้นรนเพื่อค้นหา
คนกลุ่มนี้ พกอุปกรณ์เต็มตัว

ยิ่งไปกว่านั้น มีคนไม่น้อยกว่าร้อยคน

ในนั้น ชายหนุ่มคนหนึ่งในวัยยี่สิบ กำลังยืนมือไขว้หลัง ผู้สูง อายุหลายคน ตามอยู่ข้างกายเขา

“ยังหาไม่เจออีกเหรอ?”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วถาม

“ยังไม่มีเบาะแสอะไรเลย!”

ลูกน้องตอบ

“พาคนของตระกูลมา!”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วหนักขึ้น

เห็น ลู่จงหยวนที่ชอกช้ำระกำใจ และเพิ่งดังที่ได้รับบาดเจ็บ สาหัสอย่างเห็นได้ชัด ถูกคนจับตัวมา

“พวกแกมั่นใจ ว่าเขาเข้าไปที่เทือกเขาอันหลิง คงไม่โกหกฉัน

นะ?”

ชายหนุ่มถาม

“คุณชาย โม่ จะโกหกคุณได้ยังไง เขามาที่เทือกเขาอันหลัง จริงๆ อีกอย่าง เรื่องที่ฆ่าคนของตระกูลโม่ทั้งแปดคน ก็ไม่ใช่สิ่ง ที่ตระกูลของเราทำอย่างแน่นอน หวังว่าคุณชายไม่จะตรวจ สอบชัดเจน!”
จงหยวนพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว

คนตรงหน้า นามว่า ไม่หยูเป็นลูกชายคนที่สองนายใหญ่ ตระกูลโม่

ลู่จงหยวนเคยได้ยินเกี่ยวกับคนนี้มานานแล้ว

เขาเป็นคนที่เย็นชามาก ลงมือโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง

ตอนนี้ สมาชิกแปดคนของตระกูลโม่ตายในตระกูล ตระกูล ไม่ต้องส่งคนไปตรวจสอบอยู่แล้ว จงหยวนเป็นนักธุรกิจท้องถิ่น ที่ร่ำรวย ถือว่าเขาเข้าใจดีว่าเฉินเกอและตระกูลโม่แล้ว ไม่ใช่คน ที่เขาจะสามารถรุกรานได้

จึงบอกเบาะแสของเฉินเกอตามความเป็นจริง

โม่หยูจึงนำคนไปค้นหา

“พวกเราตระกูล โม่แห่งมณฑลหลงเจียงมีความเชื่อมโยง อย่างลึกซึ้งกับเฉินเกอคนนี้ คบหาสมาคมกับตระกูลเฉินของพวก เขาก็ไม่ใช่แค่ปีสองปี ฉันหวังว่าประธานจะพูดความจริงได้ น้ำ โคลนนี้ พยายามอย่าเหยียบย่ำ

โม่หยูกล่าวเสียงเรียบ

“มันแน่อยู่แล้ว!”

“มันแน่อยู่แล้ว!”

ลู่จงหยวนรีบกล่าว

“คุณชายรอง มีเบาะแสแล้ว!”
ขณะนี้ มีลูกน้องวิ่งมารายงาน

อยู่ข้างหน้าไม่ไกล พบว่ามีสองศพที่พื้น แต่งกายเหมือนชาว บ้านพื้นเมือง และยั่งตายไม่นาน มีร่องรอยการต่อสู้ในที่เกิดเหตุ นอกจากนี้ยังพบร่องรอยของการเหยียบย่ำพืชหญ้าที่ทิ้งไว้

“โฮ่งๆๆ!”

และในตอนนี้ สุนัขสืบค้นที่ตระกูลโม่พามา เริ่มเห่าไปยัง ตำแหน่งหนึ่ง!

“หม?”

โม่หยขมวดคิ้วเล็กน้อย “รอบๆ มีคน ดูเมื่อว่าจะอยู่ไม่ไกล เริ่มแยกย้ายค้นหาเดี๋ยวนี้!

โม่หยออกคําสั่ง

ลูกน้องพร้อมกำลัง เร่งออกค้นหา

“จำได้ว่าปีที่แล้ว ฉันเคยไปที่ตระกูลเฉินกับนายใหญ่ และยัง เคยเห็นเฉินเกอ ตอนนั้นเขา ยังเป็นแค่ไอ้เด็กน้อยคนหนึ่ง ร่างกายอ่อนแอ!

“ในหนึ่งปีมานี้เขาผ่านอะไรมากันแน่ ทำไมถึงเก่งได้ขนาดนี้ โม่หยุนไห่พวกเขาทั้งแปด ก็ถือว่าเป็นผู้มีฝีมือยอดเยี่ยมใน ตระกูลโม่ กลับถูกเฉินเกอฆ่าตายด้วยตัวคนเดียว มันแปลก จริงๆ!”

ข้างกาย โม่หยูชายชราคนหนึ่งขมวดคิ้วกล่าวในขณะนี้
“แล้วยังไง เจอกับผู้มีฝีมือยอดเยี่ยมของตะกูลโม่ตัวจริง นับ ประสาอะไรกับเฉินเกอ?”

โม่หยยิ้มขมขื่น

*หาเจอแล้ว!”

ขณะนี้ มีคนตะโกนอยู่ในหุบเขาข้างหน้า

โม่หยูเร่งฝีเท้าเดินไป

นอกถ้ำหินแห่งหนึ่ง หินก้อนใหญ่ที่ปิดกั้นปากถ้ำ ได้ถูกนำ ออกไปแล้ว

ขณะนี้ น้องคนหนึ่งกำลังกุมคอนอนอยู่บนพื้น เลือดไหลอาบ ทั่วตัวเขา

และภายในถ้ำ ยังมีชายหนุ่มหน้าซีดนอนอยู่ ดูเหมือนไม่มีลม

หายใจแล้ว

“เฉินเกอ? จับแกได้สักที!”

เมื่อเห็น คิ้วของโม่หยูคลายออกอย่างอดไม่ได้

จากนั้นความสนใจ จึงเบี่ยงเบนไปที่ลูกน้อง

“เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”

“คุณชายรอง เขาถูกสุนัขดุร้ายตัวนี้ทำร้าย สุนัขดุร้ายตัวนี้ ปกป้องเจ้านาย ผมจะฟันมันเดี๋ยวนี้!”

ลูกน้องคนหนึ่งกล่าว
“โฮ่งๆๆ!!!”

สุนัขตัวน้อยถูกคนสวมผูกคอเอาไว้ ขณะนี้ ท่าทางดูเหมือนจะโจมตี ขนตามตัวลุกซู และเมื่อมันคราม ทำให้สุนัขสืบค้นทั้งหมดของตระกูลโม่ ต่างถอยหลังไปหลาย

ก้าว

ยังมีอีกหลายตัว ที่ฉี่ราดตรงนั้น

“หืม? น่าสนใจ……………

เข้าตาโม่หย: “อย่าเพิ่งฆ่ามัน พามันกับเฉินเกอ กลับตระกูล

โม่!” “ไอ้นี่ ได้ยินมาว่าเขาเก่งอย่างยิ่งไม่ใช่เหรอ ทำไมเหมือนจะ

ตายไม่ตายอยู่อย่างงี้? แต่แบบนี้ก็ดี เขาจะได้ไม่หนีไปได้อีก!

ตอนที่หามเฉินเกอออกมา ชายชราข้างกายไม่หยู ลองจับ ชีพจรหัวใจของเฉินเกอแล้ว พบว่าอ่อนแรงมาก

แต่ปัญหานี้เห็นได้ชัดไม่ใช่กุญแจสำคัญ

เขาแค่ตั้งคำถาม ไม่ได้พูดอะไรมาก

“หนี? อยู่ในมือฉันไม่หยูแล้ว หนีพ้นงั้นเหรอ?”

โม่หยมองผู้ชายชราอย่างเย็นชา

“คุณชายรองพูดถูก!” ผู้สูงวัยพยักหน้า
แต่ ในขณะที่ชายชราก้มหน้า ทันใดนั้นก็พบว่า เฉินเกอคนที่ ถูกหาม ใบหน้าซีดเผือดของเขานั้น เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา มีแสงสี แดงวาบขึ้น หายวับไป……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ