บทที่ 521 ตระกูล โม่มาเยือน
“เฉินเกอ ฉันเอง!”
ประตูถูกผลักออก ลู่หานชะโงกหัวเดินเข้ามา
“ลู่หาน เธอกลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้วไม่ใช่เหรอ มาอีก ทําไม?”
เงินเกอยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก
พอตัวเองกลับมา ลู่หานก็วิ่งมาหาตน
ถามตนประมาณว่าทำไมถึงเก่งขนาดนี้
เฉินเกอก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเธอ จึงพูดคุยกับเธอไม่กี่คำ จาก
นั้นก็ส่งเธอกลับไป
คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะมาอีกแล้ว
“ฉันกลับไปยิ่งคิดก็ยิ่งผิดปกติ ที่ นายไม่รักษาคำพูดเลย ที่ ขบวนรถไฟ เราตกลงกันแล้ว ต่อจากนี้เราเป็นเพื่อนกัน นายจะ มาหาฉัน สุดท้ายแล้วนายก็ไม่มาหาฉัน ยังโกหกฉันอีก ที่แท้แล้ว นายเก่งขนาดนี้!”
ลู่หานนั่งลงแล้วพูด
“เหอะๆ โอเค ถือว่าฉันผิดละกัน!
เฉินเกอหัวเราะอย่างขมขื่น
ลู่หานมองเฉินเกอแล้วยิ้มหวาน งั้นนายว่ามา นายยังคิดว่า ฉันเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า?”
“แน่นอน!”
เฉินเกอกล่าว
“งั้นก็ดี งั้นความสามารถที่นายขว้างมีดบินได้ นายสอนฉัน ฉันอยากฝึก!”
“ตอนนี้มันสังคมแบบไหนแล้ว ฝึกการต่อสู้การฆ่าพวกนี้ไป ทําไม?”
“ไม่นะ ฉันเคยเห็นคนที่เก่งมากๆ มาแล้ว แทบจะเกินขีดจํากัด ของร่างกายมนุษย์ ฉันก็อยากเป็นแบบนั้น!!
“วันหน้ามีโอกาสแน่ เอางี้ รอพรุ่งนี้ ฉันจะสอนเทคนิคหนึ่งให้
แต่ฝึกสิ่งนั้น ต้องมีพลังมากพอ ฉะนั้นเธอต้องรีบกลับไปพักผ่อน
เดี๋ยวนี้!”
เฉินเกอยิ้มโดยไม่พูดอะไร
“โอเค! จําไว้นะ ต้องรักษาคำพูด ไม่งั้นก็ไม่ใช่ผู้ชาย! ฉันไป แล้วนะ!!!
ลู่หานเดินออกไปอย่างมีความสุข
เมื่อถึงหน้าประตู “พี่ พี่มาทำไม?”
“เสี่ยวหานเธออยู่นี่นี่เอง ฉันมาคุยธุระกับคุณเฉิน เธอออกไป ก่อน!”
คนที่มาก็คือเสน่
ส่วนลู่หาน คิดแต่เรื่องที่ต้องฝึกฝนทักษะในวันพรุ่งนี้ ก็ไม่ คิดมากอะไร แล้วจากไป
“คุณเฉิน ตึกขนาดนี้แล้ว ฉันนึกว่าคุณหลับไปแล้ว!”
ลู่เสว่เดินเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้ม
เงินเกอเหลือบมองเธอ
เขาไม่มีความประทับใจอะไรในตัวลู่เสคนนี้ ที่ท่าทางเต็มไป ด้วยเล่ห์เหลี่ยม
“มีเรื่องเหรอ?”
เฉินเกอกล่าว
“คุณเฉิน ฉันได้ยินคุณพ่อพูดว่า คุณมามณฑลหลงเจียงเพื่อ ค้นหาเลือดทิพย์ที่เทือกเขาอันหลิง เรื่องนี้ ไม่แน่ตระกูลของเรา อาจจะช่วยคุณได้ อีกอย่าง หลังจากนี้คุณมีแผนจะทำอะไร?
เสวกล่าว
ตอนนี้เฉินเกอได้พิสูจน์ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองไป
แล้ว
การดูถูกในดวงตาของลู่เสน่หายไปโดยปริยาย
“คุณอยากบอกอะไรพูดมาตรงๆ เลยดีกว่า ผมจะเตรียมตัวนอน!”
เฉินเกอพูดเสียงเรียบ
“คือแบบนี้คุณเฉิน ตระกูลของเรายินดีที่จะปฏิบัติต่อคุณเฉิน ในฐานะแขกผู้มีเกียรติ เหมือนกับอาจารย์เมิ่ง และทายาทใน อนาคตของคุณเฉิน จะได้รับเกียรติจากตระกูลลู่จากรุ่นสู่รุ่น! ไม่ ทราบว่าคุณคิดยังไง?”
เสบู่ถูกพ่อของเธอส่งไปยื่นข้อเสนอ
และสิ่งที่ลู่เสบู่ถนัดที่สุดคือการเจรจาแบบนี้ แม่ว่าเธอจะมีอายุแค่24-25 แต่ทว่า เธอมีความเป็นผู้ใหญ่ แล้ว
เอาเป็นว่า ลู่เสบู่หญิงสาวคนนี้ ในด้านธุรกิจ นักธุรกิจที่มี ประสบการณ์เจ็ดถึงแปดคนก็ไม่สามารถเล่นงานเธอได้
เธอเห็นเฉินเกอแต่งตัวธรรมดา คิดว่า ก็ไม่อาจต้านทานการ
ดึงดูดจากเงินทองและผู้หญิงได้
“พวกคุณต้องการดึงผมเป็นพวก ทำบางอย่างให้ตระกูลลู่?”
เฉินเกอกล่าว
“ใช่แล้ว ฉันคิดว่าคุณเฉินไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ ตั้งแต่นี้ เป็นต้นไป กินดีอยู่ดี มีคนนับหน้าถือตา!”
ดวงตาของลู่เสว่หรี่ลงเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเอาชนะเงินเกอ
“ตระกูลลู่? มีดีอะไร?”
แต่เฉินเกอพูดเสียงเรียบ
ทำให้เสวตะลึงทันที
“ผมเข้าใจความจุดประสงค์ของคุณ พูดมากไปก็ไม่มี ประโยชน์ พรุ่งนี้เอาคัมภีร์ไปโซ่วมา ผมดูจบแล้วจะคืนให้ตระกูล ลู่ของพวกคุณ ผมจะพักผ่อนแล้ว!
เฉินเกอพูดอย่างตรงไปตรงมาและไม่เกรงใจ
เป็นคนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลยจริงๆ
ลู่เสว่โมโหในใจ และพูดทันที
“ตระกูลลู่ก็ไม่เท่าไหร่ แต่ไม่ทราบว่าคุณเคยได้ยิน ตระกูลโม่ แห่งมณฑลหลงเจียงหรือเปล่า?”
ลู่เสว่พูดจบ ดวงตาสวยคู่นั้นก็ต้องเฉินเธออย่างเขม่น
อยากเห็นแววตาที่ตกใจกลัวในดวงตาของเฉินเกอ
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็เจรจาด้วยง่าย
แต่คาดไม่ถึง เฉินเกอยังคงมีสีหน้าเฉยเมย
“ตระกูลโม่? แล้วจะทำไมอีก?
เฉินเกอพูด
“นาย!”
เสพยักหน้าอย่างหนัก ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมอีก
กลับหัวเราะอย่างโมโห “ในเมื่อคุณไม่สนใจวัดเล็กๆ ที่นี่ของ พวกเรา เอาล่ะ พรุ่งนี้ตระกูลลู่ของเราจะส่งคัมภีร์โบโซ่ามาให้ ถือเป็นการขอบคุณ!”
พูดจบ ก็ค่อยๆ หันจากไป
แต่ตอนที่ปิดประตู ลู่เสบู่สูดหายใจเข้าลึก และชำเลืองมอง ห้องนี้อย่างเย็นชา
กระทั่งถึงวันรุ่งขึ้น ตอนเช้าตรู่
“อาจารย์!”
ลู่หานผลักประตูเข้าไปที่ห้องของเฉินเกอ ยังถือถ้วยชาโสมอยู่
ในมืออีกด้วย
“อาจารย์?”
เมื่อเดินเกอเห็นเธอ ส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้
ตอนแรกยังคิดจะเตือนเธอว่าครั้งต่อไปก่อนเข้ามาให้เคาะ
ประตูก่อน
ในขณะนี้ เพียงแค่ยิ้ม
“แน่นอนสิ ฉันมาไหว้เคารพอาจารย์ ฮ่าๆๆ นายเคยบอก ว่า จะสอนทักษะให้ฉัน ฉันยกน้ำชามาคารวะอาจารย์”
ลู่หานพูดด้วยรอบยิ้ม
“ไม่ต้องมั้ง ฉันแค่สอนทักษะการป้องกันตัวให้เธอ ถือซะว่า มอบให้เธอในฐานะเพื่อน!
เฉินเกอกล่าว
“ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องจริงจังด้วยการส่งมอบความรู้ ตามกฎ
ระเบียบตระกูลลู่ของเรา จะต้องยกน้ำชาไหว้คารวะอาจารย์ “อาจารย์ที่เคารพ โปรดรับการไว้จากศิษย์ลู่หาน!”
พูดจบ ลู่หานโค้งคำนับ นำชาโสมเสริ์ฟตรงหน้าเฉินเกอ
เฉินเกอรับมันอย่างไม่เต็มใจ จิบชาคหนึ่ง
พูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น: “เท่านี้ก็พอแล้วมั้ง!”
“ได้เลย งั้นเร็วเข้า รีบไปสอนฉัน!”
ลู่หานกระโดดอย่างมีความสุข
แต่ทันทีที่เฉินเกอยืนขึ้น ใบหน้าแสดงอาการเจ็บปวดทันที กุม
ที่ท้องของตัวเอง
“ชานี่!”
เฉินเกอสีหน้าซีดเผือด เหงื่อเย็นไหลลง
“อ๊า? เป็นอะไร?”
ลู่หานถามด้วยสีหน้ากังวล
“ชานี่ มีคนวางยาพิษ!
เงินเกอคลานไปบนเตียงอย่างเจ็บปวด กุมท้องกลิ้งไปมา
“วางยาพิษ? อ๊า? อาจารย์ เฉินเกอ นายอย่าแกล้งให้ฉันตกใจนะ!”
ดูเฉินเจอเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ
ลู่หานก็ตะโกนร้องอย่างกระวนกระวาย
และในไม่ช้าเฉินเกอกกุมศีรษะของตัวเองและกำลังดิ้นรน “นายปวดหัวด้วยเหรอเฉินเกอ? นายอย่าแกล้งฉัน?”
ลู่หานเขย่าเฉินเกอ
แต่ผ่านไปไม่นาน
เฉินเกอก็หยุดดิ้นรน จู่ๆ ดวงตาทั้งคู่ปิดลง มือทั้งสองอ่อนยะ ยวบลง!
“อ๊า! เฉินเกอ! เฉินเกอนายตื่นสิ! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย!”
ลู่หานร้องไห้ตะโกน
ขณะนี้ ประตูห้องเปิดออก
เห็นลู่เสว่เดินเข้ามา
“พี่ พี่รีบมาดู เฉินเกอเขาดูเหมือนจะถูกวางยาพิษ! แต่ยังพูดไม่จบ ก็เห็นข้างหลัง พ่อและลุงสองพวกเขาทั้งหมดก็ เข้ามา
“พี่สองโป่หลิงซ่านนี้มหัศจรรย์จริงๆ แข็งแกร่งอย่างเฉินเกอ ยังไม่สามารถต้านได้
จงหยวนพยักหน้ายิ้ม
“ฮ่าๆ บอกตามตรง ตอนที่ตะกูล ไม่มอบยาพิษให้ฉัน ฉันก็ สงสัยอยู่ว่าจะสามารถทำร้ายเฉินเกอได้เหรอ คนของตระกูลโม่ บอกกับฉันโดยเฉพาะ ใส่เพียงแค่เล็กน้อยก็พอ ไม่ว่าเฉินเกอจะ แข็งแกร่งแค่ไหน ต่อให้ดื่มไปคำเดียว ก็จะได้รับยาพิษ แต่เพื่อ เป็นการรับประกัน ฉันใส่ลงไปเป็นครึ่ง เขาดื่มชาโสมไปค่ ใหญ่!”
“ลุงสอง ตามที่ตระกูลโม่บอก เฉินเกอจะไม่สามารถตื่นขึ้นมา อีก จะกลายเป็นนิทราตลอดไปใช่ไหม? นอนอยู่แบบนี้ตลอด ไป?”
ลู่เสว่จัดทรงผมของตัวเอง ถามขึ้น
“ถูกต้อง!”
“คุณพ่อ พี่ พูดอะไรกันอยู่? พวกพี่เป็นคนวางยางั้นเหรอ?”
ลู่หานพูดอย่างเหลือเชื่อ
“เสี่ยวหาน ไม่มีธุระของเธอแล้ว พ่อบ้าน พาเสียวหานไปพัก ผ่อน ไม่มีคำสั่งจากฉัน อย่าปล่อยเธอออกมา!”
“พ่อ เฉินเกอเขาช่วยพวกเรา เป็นเพื่อนของพวกเราไงพ่อ!” ลู่หานพูดด้วยน้ำตา
แต่ไม่นานก็ถูกพ่อบ้านดึงตัวออกไป ขณะนี้ ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามา ถามเสียงเบา: “นายท่าน คนของตระกูลโม่มาแล้ว!
“หืม? เชิญมาเร็วเข้า
จงหยวนกล่าวอย่างตื่นเต้น
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
