บทที่ 509 สามพี่น้อง
ภายในงานนั้นวุ่นวายอย่างมาก
ทุกคนต่างตัวสั่นไปหลบอยู่ที่มุม
ยังมีคนอาเจียนเป็นฟองสีขาว เห็นได้ชัดว่าอาเจียนได้รุนแรง
มาก
ยูจินเฟยก็ตกใจจนร้องไห้
ไม่กล้าพูดจา
มองย้อนกลับไปที่เฉินเกอ เวลานี้เขาได้สูดลมหายใจเข้าเชือก
ใหญ่ หลับตาลง
หลังจากที่นิ่งสงบไปสักพัก ก็ได้ลืมตาอีกครั้ง ในแววตา เวลา
นี้แสงสีแดง ในดวงตาได้หายไปแล้ว
เงินเกอค่อยๆเดินไปทางพ่อบ้าน
“เพื่อนของฉันถูกพวกแกขังไว้ที่ไหน?
“พริบ!”
และพ่อบ้านที่ถูกถาม จู่ๆก็ตัวสั่นขึ้นมา
อาเจียนเป็นเลือด ชักกระตุกอยู่บนพื้น สักพักก็ไม่ขยับแล้ว
เพราะว่าหวาดกลัวมาก เลือดพุ่งขึ้นอย่างเร็ว มันทำให้
เส้นเลือดสมองของเขาแตก!
“ไปหาคน!”
เฉินเกอได้สั่งลูกน้องของตัวเอง
“ครับ เจ้าสํานักน้อย!
จากนั้น ผู้คนต่างพากันอพยพ
และก่อนที่เฉินเกอจะจากไป ได้ชำเลืองมองแม่ลูกตระกูลที่ ยืนพิงกัน แล้วก็ถอนสายตากลับ ก้าวเดินไปข้างนอก
เงียบสงบมาก! เงียบสงบเหมือนคนตายกันหมดแล้ว รอจน กระทั่งเฉินเกอจากไปหนึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มีคนกล้าขยับ
เกรงว่าต่อไปนี้ เขตสามเหลี่ยมเทียนเฉิง ขอเพียงได้ยินคำว่า บริษัทเทียนหลงกรุ๊ปสี่คำนี้ คงไม่มีใครไม่กลัว
สามวันให้หลัง
ภายในวิลล่า
“เจ้าสำนักน้อย ที่ท่านประมุขให้ผมหาจิ้งจอกวิญญาณนั้นหา เจอแล้ว ที่แท้ก็อยู่ในป่าทางทิศตะวันตกของหลงเจียง ที่นั่นเมื่อ หนึ่งปีที่แล้ว เคยมีคนพบเห็นจิ้งจอกวิญญาณ!”
ลุงเงินกล่าว
“เฮ้ย ความหมายของประมุขผมก็เข้าใจ หากคุณไม่หล่อเลี้ยง ด้วยเลือดสุนัขจิ้งจอกวิญญาณ เกรงว่าไม่นานนัก จิตของคุณจะ ถูกควบคุมด้วยความแค้น ถึงตอนนั้นอยากที่จะกลับมาเป็น เหมือนเดิม มันก็จะยากแล้ว!”
ลุงเงินถอนหายใจ
เฉินเกอขมวดคิ้ว
แท้จริงแล้วคำพูดเหล่านี้ได้เข้าไปถึงก้นบึงงหัวใจของเฉินเกอ เดิมที เฉินเกอคิดว่าตัวเองสามารถที่จะควบคุมตัวเองได้
แต่ดูจากการลงมือของตัวเอง เฉินเกอพบว่า เพียงความ เกลียดชังเล็กน้อย ก็จะกลายเป็นประกายไฟ ไม่สามารถควบคุมได้ หากถูกจุด ตัวเองก็
ก็จะใช้วิธีที่โหดร้ายจัดการปัญหา
อีกอย่างสามวันมานี้ เฉินเกอรู้สึกกระวนกระวาย เขากำลังคิด อยากจะ คน!
“ผมรู้แล้วลุงเงิน ผมก็ไม่อยากจะกลายเป็นเครื่องจักรฆ่าคน ได้ ลุงสั่งการลงไปเลย วันนี้เราออกเดินทาง ไปที่หลงเจียงทิศ เหนือก่อนไปตามหาสุนัขจิ้งจอกวิญญาณ!” เฉินเกอสั่งการ
“ครับ เจ้าสํานักน้อย!
เฉินเกอเดินออกจากห้องนอน: หากตัวเองจำไม่ผิด รากฐาน ของตระกูลโม่ที่โม่ฉางคงก่อตั้งขึ้นมา น่าจะอยู่ที่เจียงหลง
การไปครั้งนี้ และจะไปขอทวงความยุธรรมกับพวกเขาด้วย
เฉินเกอลูบดอกไม้ที่อยู่ในกระถางตรงหน้าเขา
คิดถึงตระกูลโม่ ฝ่ามือกำแน่นเล็กน้อย
ทันใดนั้น ดอกไม้ในกระถาง เหี่ยวเฉาทันที ลุงเงินเห็นภาพนี้แล้ว หนังตากระตุก
จริงๆด้วย ท่านประมุขเป็นห่วงเจ้าสำนักน้อย ไม่ผิดจริงๆ
เจ้าสำนักน้อยได้ผ่านการฝึกวิชานรกโลกันตร์ครั้งนี้ ตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเขาพุ่งสูงขึ้นถึงระดับที่น่ากลัว น่ากลัวกว่า ของท่านประมุขในตอนนั้นมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าเจ้าสำนักน้อยจะเป็นอะไรไปก่อน
ท่านประมุขก็คงจะไม่ตัวลุงเงินมากลำบากติดตาม
“เจ้าสำนักน้อย มีคำพูดคำพูดหนึ่ง ไม่รู้ว่าสมควรจะพูดหรือ เปล่า!”
“ลุงเวินพูดเถอะ!”
“ตามหาจิ้งจอกวิญญาณ ยังต้องใช้เวลาหลายวัน ผมกังวลว่า ช่วงเวลานี้ หากเจ้าสำนักน้อยควบคุมจิตของตัวเองได้ไม่ดี ก็จะ ถูกจิตปีศาจครอบง่า ตอนนั้นที่ท่านประมุขฝึกพลังมังกรช้าง สำเร็จ ก็มีวิธีกำจัดอยู่วิธีหนึ่ง เจ้าสำนักน้อยลองดูหน่อยดีไหม ครับ?”
ลุงเงินกล่าว
“วิธีอะไร?”
ตอนนั้น ท่านประมุขก็ทุกข์ทรมานจากจิตปีศาจ เขาพยายาม หาวิธี เพื่อจะควบคุมจิตของตัวเอง เพราะมีเพียงเทคนิคเฉพาะที่จะควบคุมพลังมังกรช้างได้ ถึงจะสู่การเป็นปรมาจารย์ได้
“เขาเคยไปพบพระภิกษุ ศาสนา ยังไปที่หัวเสียเพื่อค้นหา อาจารย์ชื่อดังอย่างลับๆ แต่ตอนเริ่มต้น แค่คนเหล่านั้นพูดไม่ ถูกใจ ท่านประมุข……..เฮ้ย ท่านประมุขก็จะฆ่าพวกเขาทันที จาก นั้นก็เลยล้มเลิกวิธีนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งท่านประมุขแตกฉานเอง เขาปิดผนึกพลังของตัวเอง กลับไป ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา มองดูแล้ว เขาก็จะเป็นชายชราคนหนึ่ง อยู่อย่างสงบสักพัก รอ จนกระทั่งเขาเปิดพลังอีกครั้ง มันก็ได้มาถึงขั้นที่สมบูรณ์แล้ว ก้าว สู่การเป็นปรมาจารย์
“วิธีนี้อาจจะไม่ได้เหมาะกับทุกคน แต่ว่าเจ้าสำนักน้อยก็เคย ผ่านชีวิตที่ลำบากมาแล้ว ในใจยังคงเต็มไปด้วยความเมตตา ผมคิดว่า วิธีนี้น่าจะลองดู!!
ลุงเงินกล่าว
เงินเกอพยักหน้า
“วิธีการปิดผนึกคุณปู่ได้เคยสอนผมแล้ว ก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้ ที่ยังไม่ได้เลือดจิ้งจอกวิญญาณ ช่วงเวลานี้ ผมก็หลีกเลี่ยงการ ต่อสู้ ปิดผนึกพลังของตัวเองไว้ก็พอ ดีไม่ดี ผมยังสามารถให้พลัง ของผมสมดุลโดยเร็ว ก้าวสู่แดนแดนลี้ลับของปรมาจารย์!”
เฉินเกอพูดอย่างหัวเราะ “ขอบคุณคำแนะนำของลุงเงิน! เวลานี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เป็นเอ๋อที่เข้ามาด้วยความรีบร้อน
“คุณผู้ชาย!”
“เป็นอะไร เอ๋อ?”
“ฉันได้ยินมาว่า คุณ ……. คุณจะไปอีกแล้ว ใช่มั้ย?
ยูเอ๋อกล่าว
“อืม!”
เฉินเกือกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“คุณ………..คุณจะไปไหนคะ?”
ยู่เอ๋อขอบตาแดง
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอคุณผู้ชาย และคุณผู้ชายตกลงที่จะปล่อย เธอไปนั้น ใจของเอ๋อ ได้ให้เงินเกอไปเกือบหมดแล้ว ครึ่งปีมา
นี้ เธอคิดถึงเขาทุกวัน
แต่คิดไม่ถึง ในที่สุดก็รอจนคุณผู้ชายกลับมา เขากลับต้องไป
อีกแล้ว
“หลงเจียง!”
เฉินเกอกล่าว
“หลง………หลงเจียง
และยู่เอ๋อได้ยินอักษรสองตัวนี้ จู่ๆเขาก็หลบสายตาเล็กน้อย สองมือทั้งจับทั้งเกา ก็ไม่รู้ว่าตัวอักษรสองตัวนี้ไปกระตุ้นเธอได้ยังไง
สุดท้าย ยูเอ๋อจึงได้สูดลมหายใจเข้าแล้วกล่าว: “งั้นคุณผู้ชาย ให้เอ๋อตามคุณไปด้วยได้มั้ย? เอ๋อไม่อยากจะห่างคุณผู้ชาย อีกแล้ว!”
“ไม่ได้ ยูเอ๋อ การเดินทางของคุณผู้ชาย แยกกันกับพวกเรา สาวงามอย่างเธอหากอยู่ข้างกายคุณผู้ชาย หากเจอคนชั่ว งั้น คุณผู้ชายก็ต้องแหกกฎช่วยเธอ แผนที่วางไว้จะเสียหาย ขอห้าม เด็ดขาด!!
ลุงเงินส่ายหัว
พวกคุณจะมีช่วงเวลาที่เจอกันอยู่ หากเจอกัน ข้าง กายคุณผู้ชาย ยังไงก็ต้องมีคนคอยดูแล ลุงเงิน จะสามารถดูแล คุณผู้ชายได้ดีเท่าผู้หญิงเหรอ?”
ยู่เอ๋อกล่าว
ขณะนั้นลุงเงิน ใบกินทันที อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเพื่อนๆ
“ที่เธอพูด ก็พอมีเหตุผล เพียงแต่เอ๋อ ในเมื่อเธอจะไป ต้อง ไปกับพวกเรา ห้ามรบกวนคุณผู้ชายทำสมาธิ หากไม่ตกลง งั้นก็ จะไม่พาเธอไป!”
“ฉัน……….ฉันตกลง!”
ยู่เอ๋อพูดอย่างดีใจ เรื่องนี้ ก็ตกลงตามนี้
เย็นวันนั้น เฉินเกอกลับถึงหัวเซีย นั่งรถไฟสีเขียวที่ไปหลงเจียง
เช้าตรู่สองวันต่อมา รถไฟมาถึงทางออกของมณฑลหลงเจียง สถานีทางออก ในร้านอาหารเล็กๆร้านหนึ่ง “พี่ พี่อยากกินอะไรสั่งตามสบายเลย วันนี้ผมเป็นเจ้ามือ!”
ชายหนึ่งหญิงสองนั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่ง
ในเวลานี้ชายหนุ่มหัวเราะกล่าว
“นายมีเงินว่างั้น ฉันจะบอกพวกแกให้นะ ออกมาเที่ยวก็เที่ยว พอแล้ว พวกเราควรจะกลับบ้านกันได้แล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวจะถูก ทําโทษ!”
หนึ่งในหญิงสาวได้กล่าวอย่างถือโทษเล็กน้อย
ชายหนุ่มนั้น ก็ต้องเป็นหนุ่มหล่อ หญิงสาวทั้งสองก็สวยจน ไม่มีอะไรจะมาเปรียบเทียบได้
หนุ่มหล่อสาวสวย ทั้งสามคนอยู่ในร้าน ดึงดูดความสนใจ จากสายตาผู้คนตั้งมากมาย
“เอาล่ะ เอาล่ะ เที่ยวได้พอสมควรแล้ว ควรที่จะกลับกันแล้ว!” หญิงสาวอีกคนกล่าวอย่างยิ้มๆ
“เอ๊? พี่รีบดู นั่นเป็นพี่ชายที่นั่งข้างเราที่บนรถไฟ……….
หญิงสาวชี้ไปที่ประตูทางออกทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
