บทที่ 494 การปรากฏตัวของชายชุดดำ

เขาเอง ก็อดไม่ได้ที่จะทำในใจ พร้อมกับส่ายหัวไปมา

เฉินเกอคนนี้ แค่สองสามแก้วก็คงไม่ไหวแล้วแหละ

เพื่อนของเขาคนนี้ ที่บ้านนั้น เปิดโรงงานเหล้า และเขากับพ่อ ของเขานั้น มีจุดเด่นที่คือ ร่างกายภายในมีเอนไซน์ที่สามารถ กําจัดแอลกอฮอล์ได้จํานวนมาก

ซึ่งเขาเองก็ได้เห็นมากับตา ขนาดเหล้าที่มีดีกรีสูง ๆ เพื่อนเขา คนนี้ยังต้องดื่มถึงเจ็ดขวดจึงจะเมา เจ็ดขวดเลยนะ

ดังนั้น แค่เพื่อนของเขาคนนี้ ก็สามารถทำให้กระเพาะของเฉิน

เกอดื่มจนเป็นแผลได้แล้ว เขาคงไม่มีปัญหาอะไรหรอก

จากนั้น ทุกคนต่างก็ถึงทีของตนที่ต้องยกแก้ว และแต่ละแก้ว เหล้าก็ต้องเต็มแก้วด้วย

แค่พริบตาเดียว เฉินเธอกับเพื่อนคนนี้ของเขานั้น ก็ดื่มไปแล้ว คนละสามขวด

สีหน้าเพื่อนของเขานั้น ซีดอย่างกับไก่ต้ม แต่ว่าเขายังคงมี

สติอยู่ ดูเหมือนว่า ถ้าเอามาอีกสามขวดก็คงไม่มีปัญหาอะไร

แต่ว่าฉากนี้ กลับทำให้จินเฟยและเพื่อนผู้หญิงคนอื่น ๆ ตกใจแย่แล้ว

ที่ดื่มกันไปนั้น มันก็ไม่น้อยแล้ว
จินเฟยมองไปที่เฉินเกอ กลับพบว่า เขาดูมีอาการปกติมาก สีหน้าแทบไม่มีเปลี่ยนสี

“เฉินเกอเพื่อน นายดื่มเก่งมากจริง ๆ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เอา มาอีกสามขวด นายกล้าไหม

ในขณะเดียวกันนั้นเขาก็รู้สึกแปลก ๆ ใจ และก็ไม่อยากจะ

ยอมเงินเกอสักเท่าไร

“ไม่มีปัญหา แต่ว่า พวกนายที่เหลือก็ต้องดื่มเป็นเพื่อนกันด้วย นะ ฉันกับเพื่อนนายคนนี้ดื่มไปแล้วคนละสามขวด พวกนายเองก็ น่าจะเริ่มดื่มได้แล้วนะ”

เฉินเกอพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ

“ได้ หากเพื่อนเงินเกอยอมที่จะดื่มต่อไป งั้นพวกเราทุกคน ก็ จะสละชีวิตดื่มเป็นเพื่อนท่านชายแล้วครับ”

ยีเชาก็ได้กระซิบถามกับคนคนนั้นว่า “ไม่เป็นอะไรใช่ไหมเทา จื่อ”

“ไม่……ไม่เป็นไร”

ลูกชายเจ้าของโรงงานเหล้าอย่างเทาจื่อ โบกมือบอก พูดแล้ว ผู้ชายที่เหลือก็พากันเริ่มดื่ม อีกรอบใหม่ ส่วนจินเฟยนั้น ยิ่งมองพวกเขาด้วยอาการตกใจ และภายในวงนั้น มีเทาจื่อและเฉินเกอเท่านั้นที่ดื่มเท่า ๆ กัน ยีเซาและอีกสองคนที่เหลือนั้น ดื่มแค่ทีละครึ่งแก้วเท่านั้น
แค่ชั่วพริบตา เฉินเกอและเท้าจอก็ดื่มกันหมดไปคนละสาม ขวดแล้ว

ส่วนยีเชาและคนอื่น ๆ เพิ่งจะดื่มไปแค่คนละครึ่งขวดเอง ผู้ชายทั้งวง นอกจากเทาจื่อและเขาที่พอจะดื่มได้หน่อย ส่วน อีกสามคนนั้น นอนสลบไปนานแล้ว

“พี่เทา นายนี่ดื่มเก่งจริง ๆ เอามาอีกสามขวด นายกล้าไหม

ในเวลานี้ เฉินเกอเห็นเทาจื่อนั้น มีสีหน้าที่เริ่มเหลือง และยีเชา ที่มีสีหน้าที่ซีดขาว แล้วจึงได้ถามขึ้น

“ยังจะดื่มอีกหรอ พวกนายดื่มไปคนละหกขวดแล้วนะ”

ยูจินเฟยลุกขึ้นพูด

“ดื่ม ต้องดื่ม เทาจื่อดื่มกับเขา ยั่ว!

ในขณะที่เซายังพูดไม่จบ ก็ได้วิ่งออกไปอ้วกข้างนอก เชาเอง ก็คิดไม่ถึงว่า เฉินเกอคนนี้จะดื่มเหล้าได้เก่งขนาดนี้ เมื่อถึงห้องน้ำ เขาก็รู้สึกว่ามีอาการโลกหมุน

รู้สึกว่าทรมานข้างในท้องมาก

พออ้วกจนหมด ใส้แล้ว ก็มีเลือดผสมออกมาด้วย

แต่ว่า อยู่ในอาการมึนเมานั้น ใครจะสนใจล่ะว่า มีเลือดออก

มาด้วย

เมื่อหลังจากที่อ้วกไปสักพัก เขาก็ได้เดินกลับไปยังห้องอาหารของตัวเอง

“ว้าย! ”

ในเวลานี้ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดออกมาจากห้องอาหาร

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป

ก็เห็นว่าเทาจอนั้นนอนอยู่ที่พื้นแล้ว และบริเวณปากมีเลือดพ่น ออกมา ตาทั้งสองข้างค้างเหลือกอยู่

“เร็ว รีบเรียกรถพยาบาล เร็ว”

เขาพูดขึ้น ด้วยอาการตะลึงและตาค้าง

แล้วรถพยาบาลก็วิ่งเข้ามายังที่เกิดเหตุ

เมื่อเคลียร์ทุกอย่างเสร็จแล้ว จินเฟยและเฉินเกอก็พากันเดิน กลับไปยังของตัวเอง

“นาย….ไม่เป็นไรเลยสักนิดหรอ”

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินเกอดูปกติมาก ๆ จินเฟยจึงถามขึ้น ด้วยความแปลกใจ

“ไม่นะ เดี๋ยวฉันจะบอกความลับกับเธอ ตั้งแต่เกิดมาแล้วฉันมี ภูมิป้องกันแอลกอฮอล์ที่ดีมาก ไม่ว่าจะดื่มไปเท่าไร ก็ออกมา หมด”

เฉินเกอพูดพร้อมกับยิ้ม

“ดูไม่ออกเลยนะ นายเริ่มจะดูไม่ซื่อแล้วสิ”
ยูจินเฟยอดไม่ได้ที่จะตวัดหางตามองเฉินเกอ

และในเวลานี้ ยูจินเฟยก็ได้รับโทรศัพท์จากสายหนึ่ง เมื่อเธอกดรับสาย เธอได้แค่พูด อืม ๆ อะฮะ ๆ สองสามค่า แล้วก็วางสายไป

ขณะนี้ สีหน้าของเธอเริ่มดูเป็นกังวล

“แม่ฉันกลับมาจากต่างประเทศแล้ว และแม่รู้แล้วว่า ฉันปิดบัง เรื่องที่แอบแต่งงาน

ยูจินเฟยขมวดคิ้วเป็นกังวล

“ช่างเถอะ แม่จะทำอย่างไรก็ทำไปเถอะ”

ตอนนั้นเอง ยูจินเฟยก็ขับรถมาถึงยังบ้านพอดี “เขาคือเฉินเกอหรอ เขาถือดีอะไร ถึงได้เข้ามาอยู่ในตระกูล ของเรา”

และเมื่อหลังจากที่กลับถึงบ้านแล้ว ก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคน แต่งตัวดูดีที่นั่งดูโซฟานั้น ได้ลุกขึ้น แล้วพูดจาเหยียดหยันให้กับ เฉินเกอ

ซูหงเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และเธอเองก็ได้รับรู้ข่าวร้าย นี้

เมื่อหลังจากที่ได้ยินว่า ลูกสาวตัวเองตัดสินใจแต่งงานกับ ผู้ชายห่วย ๆ คนหนึ่ง ด้วยอารมณ์โมโหชั่ววูบ ซูหงก็เป็นลมสลบ ล้มไป
และจึงได้รีบกลับจากต่างประเทศโดยด่วน

“เรื่องของหนู แม่ไม่ต้องยุ่ง ไม่ว่าหนูจะเป็นอย่างไร มันก็เป็น

เรื่องของหนูค่ะ” ยูจินเฟยพูดออกไป อย่างไม่ได้คำนึกถึงความรู้สึกของคนเป็น

แม่

“ไม่ให้ฉันยุ่งหรอ แต่ว่านะจินเฟย ไม่ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ มีผู้ชายรวย ๆ ดี ๆ ตั้งมากมายที่ต่างหมายปองจะมาสู่ขอแก ล้วนแล้วแต่ถูกฉันปฏิเสธไปหมด หากแกจะแต่งงานจริง ๆ ฉันไม่ ៗ ยุ่งก็ได้ และแกก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจความคิดของคนเป็นแม่ อย่างฉันด้วย แต่ว่า แกก็ไม่ควรจะแต่งงานกับคนแบบนี้ มัน ทำให้คนในตระกูลของเรา ขายหน้าไปด้วยรู้ไหม”

เพ้ง!

เมื่อพูดจบ ซูหงก็ได้ปาถ้วยน้ำชาหนึ่งใบลงพื้น จนแตก กระจาย

ซึ่งปาไปที่เท้าของเฉินเกอ

เฉินเกอยืนฟังอยู่ตรงนั้น โดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

“ยังมีแกอีกจินเซียง เรื่องนี้แกเองเป็นตัวตั้งตัวตี คอยดูว่าฉัน จะจัดการกับแกยังไง ในช่วงเวลาที่ฉันไปติดต่อลูกค้าที่อเมริการ พวกแกสองคนพี่น้องจะปฏิวัติแล้วหรอ”

เมื่อพูดใกล้จะจบ ซูหงก็เดินเข้ามายังด้านหน้าของเฉินเกอ
เปีย!

แล้วยกมือขึ้น ตบไปที่หน้า “ไม่ดูสารรูปตัวเองเลย ตระกูล มันไม่หมาะกับแก จะบอกให้นะ พวกแกสองคนหย่ากันสะแก ไสหัวไป อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก

เมื่อพูดจบ ซูหงก็เดินขึ้นห้องไปด้วยอารมณ์ที่โกรธมาก

และในขณะเดินไปนั้น ก็ผลักกระถางดอกไม้คว่ำลงที่พื้นด้วย เงินเกือถูกตบหน้าไปหนึ่งครั้ง

ทั้ง ๆ ที่เขาสามารถหลบได้ แต่ว่า เป็นเพราะคำพูดของซูหง ประโยคนั้นเมื่อสักครู่ จึงทำให้เขาคิดตาม และไม่ได้ระวังตัว

ที่จริงแล้ว ซูหงอยู่ที่อเมริกาก็เพื่อจะหาลูกค้า

แต่ตระกูลยู่ไม่ได้ทำธุรกิจนะ จะหาลูกค้าทำไม

อีกอย่าง ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องให้ยายแก่อย่างเธอออกไปหา ลูกค้าอะไรนี่

มีอยู่อย่างเดียวที่น่าจะเป็นไปได้ นั่นก็คือ โสมพันปี

ซึ่งเว่ยชิงชูได้พูดไว้ว่า ตอนนี้ตระกูลกำลังหาลูกค้า และก็ไม่รู้

ว่าจะขายอะไรให้ใคร

ขายส่งออกนอกประเทศ จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด อย่างนั้นก็แสดงว่า โสมพันปี ตอนนี้อยู่ในมือของซูหงหรือ

เป็นเพราะว่าเฉินเกอกำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ จึงทำให้ตัวเองไม่มีสมาธิ

แม่ฉันตบนายไปหนึ่งครั้ง เรื่องหลังหนึ่งปีสัญญา

หมดเดี๋ยวฉันจ่ายชดเชยเพิ่มให้นายอีกหนึ่งแสนนะเมื่อกลับถึงห้อง เห็นเฉินเกอดูมี

พูดขึ้น

เธอคิดว่า เงินมันช่วยแก้ปัญหาอย่างหรอ เฉินได้ถามขึ้นอย่างทันใด

แล้วไม่ใช่หรอ ๆ นายตอบลงฉัน ใช่ว่าเป็นเพราะ หรอกหเหรอ”

ยูจินเฟยอดได้ที่พูดด้วยอาการดูถูก ฉันเกอเงียบ ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด และได้เดินออกล้างหน้าที่ห้องน้ำด้านนอก อะไรกัน”

ในขณะกำลังล้างหน้าอยู่ก็เงาดำ ปรากฏและเงา ก็อยู่ด้านนอกของหน้าต่าง เคลื่อนที่มาก

แต่ว่า การสัมผัสรับรู้

คน!

เฉินเกอเช็ดหน้าเสร็จ ได้ตามออกไปทางประตู แต่เขาหน้าต่างห้องน้ำ
ตามเงาค่านั้นไปตลอดทาง

การเคลื่อนไหวของเรานั้นเร็วมาก และฝีมือเหนือกว่าเป็นเก ออยู่เยอะ

เพราะว่า ไม่ว่าตัวเองจะเร่งความเร็วตามไปแค่ไหน เขาก็อยู่ แค่ในระยะห่างที่ปลอดภัยจากตัวเอง

พูดถึงระยะห่างที่ปลอดภัยจากตัวเอง

คือ ระยะที่ตัวเองสามารถปล่อยอาวุธลับทำร้ายฝ่ายตรงข้าม

เมื่อวิ่งตามมาถึงยัง สระน้ำรอบเมืองแล้ว เงาดำนั้นก็ได้หยุด

เฉินเกอที่ตามมานั้น อาศัยแสงจากดวงจันทร์ จึงสามารถมอง

เห็นชัดว่า

เป็นเพียงคนคนหนึ่งที่ใช้ชุดคลุมขนาดยาว แต่งตัวมิดชิดปิด ด้วยสีดำ เหลือไว้เพียงแค่บริเวณดวงตาเท่านั้น

“นาย……..นายเป็นใคร

เฉินเกอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แล้วถามขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ