บทที่ 489สันเขาปา

“แม่ง นี่อาจารย์อะไรเนี่ย สันเขาปายังไม่รู้จัก ตรงนั้นเป็นที่ รวมตัวกันสำหรับหนุ่มๆสาวในวงการจัดงานปาร์ตี้แข่ง

รถโดยเฉพาะ เป็นแหล่งมั่วสุม

นักศึกษาบางคนพูดไม่ออก

“โอ๊ย พูดเรื่องนี้กับเขาทำไม เวลาจินเซียงอารมณ์ขึ้นมา ที่ไหนก็กล้าไป ครั้งก่อนที่เกิดเรื่องก็เพราะอย่างนี้แหละไป พวก เรา

รีบไปตามเธอกลับมา

หลี่หนิงหนิงกังวลจนเกือบร้องไห้

หลี่หนิงหนิง แม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทกับยูจินเซียง

แต่แท้จริงแล้วพ่อของหลี่หนิงหนึ่ง เป็นพ่อบ้านของตระกูล โดยปกติหลี่หนิงหนิงมีหน้าที่ดูแลจินเซียง

โดมรวมแล้ว คุณหนูรองของตระกูลยู่นั้นโด่งดังเรื่องความใจ อารมณ์ร้อนบ้าคลั่ง

คราวนี้ฉันไม่ยอมเรียนออกไปเที่ยวข้างนอก ยิ่งคงเล่นสนุก มากขึ้น

มีเพื่อนร่วมชั้นมากกว่า30คนต่างมีความจริงใจเหมือนกัน ทุกคนต่างพากันออกไปตามทันที

โชคดีที่คนกลุ่มนี้ส่วนมากจะร่ำรวย มีรถยนต์ทุกคน ต่างพา กันเข้าไปนั่งในรถ และจากไป

“คงไม่ร้ายแรงขนาดนั้นมั้ง?”

เฉินเกอพูดอย่างถอดใจ

“อย่าให้เกิดอุบัติเหตุเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ครั้งนี้ก็มาเสีย เที่ยวเลย!”

คิดในใจ

นอกจากนี้ยูจินเซียงยังถูกจ้องมองด้วยผู้มีอิทธิพล ไม่น่าไว้ใจ จากนั้นก็ขี่รถแบตเตอรี่ และตามพวกเขาไป

หลังจากยูจินเซียงขับรถมาจนถึงสันเขาปาเขาก็รู้สึกเสียใจ เล็กน้อย นี่ไม่ใช่แค่สนามแข่งรถ แต่เป็นเหมือนโคลอสเซียม

สนามแข่งรถสันเขาปาตั้งอยู่ในเขตชานเมืองหยุนเฉิง ที่เชิง

เขา

เนื่องจากพื้นที่วกวน ดังนั้นจึงมีคนตั้งสถานที่นี้เป็นที่แข่งรถ

เดิมที มันเป็นพื้นที่โล่งร้าง แต่ตอนนี้เต็มไปด้วยรถสปอร์ตทุก ชนิด แม้แต่รถสปอร์ตชั้นนำอย่างเฟอร์รารี่

มีชายหนุ่มและหญิงสาวจำนวนมากในสถานที่
เสียงที่เสียดแทงหัวใจและเสียงเครื่องดนตรีที่ดังกระหึ่มเกือบ ทําให้แก้วหูแทบแตก

ยูจินเซียงรู้สึกประหลาดใจกับสถานที่แห่งนี้ที่เต็มไปด้วยกลิ่น ฮอร์โมนเพศ อ้าปากค้าง มองดูทั้งหมดนี้ด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ

ในโลกนี้ ยังมีสถานที่แบบนี้หลงเหลืออีก นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคย

เห็นหรือจินตนาการมาก่อน สันเขาปา เธอเคยได้ยินชื่อนานมาแล้ว แต่เธอไม่อยากมา

เพราะพ่อของเธอสั่งห้ามเด็ดขาด

เพียงแต่ว่าช่วงนี้ยูจินเซียงอารมณ์ไม่ค่อยดี ประการแรกคือ เรื่องพี่สาวทําให้เครียด เรื่องยังไม่จบ วันนี้ก็มาเจอคนขี้ขลาด

ทําให้เธอร่าคาญอีก

พอคิดเรื่องพวกนี้ขึ้นมา โอ้ยๆ จะบ้าตายจริงๆ

พอเครียดขึ้นมา กฎข้อห้ามทั้งหมดก็จะลบออกจากสมอง นเซียงก็แค่อยากมาเที่ยวเล่นที่สันเขาปา

เวลานี้ จินเซียงซึ่งนั่งอยู่ในรถทำอะไรไม่ถูก และกำลังจะขับ รถออกจากที่นี่ ในขณะนี้ หูข้างซ้ายใส่ตุ้มหูเงินหลายอันมี

ทรงผมไอ้ผมหยิกหยองเดินมาที่รถของเธอ แล้วพูดว่า “เฮ้ย น้องสาวมาใหม่เหรอ? เป็นยังไง? มาลองแข่งกันสักรอบไหม ถ้า คุณ

เอาชนะฉันได้ คืนนี้ฉันจัดงานปาร์ตี้ให้เธอตรงนี้!
“ไม่เอา ฉันไม่อยากแข่ง แค่อยากมาดูๆ!” จินเซียงส่ายหัว

ไม่อยากแข่งดูเหมือนเธอยังเป็นนักศึกษาอยู่ คงไม่กล้าแข่ง มั้ง? เสียดายรถสปอร์ตคันนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!

“แม่งเอ้ย! “ยูจินเซียง

“แข่ง แข่ง ใครจะกลัวนาย!”

แต่หลังจากพูดที่พูดจบยูจินเซียง ก็เสียใจเล็กน้อย

เธอแค่อยากมาดูๆสันเขาปา สนามแข่งรถที่มีข่าวลือมายา วนานว่ามันเป็นแบบไหนและขับมาถนนเขาผานชาน แต่ไม่

คาดคิดว่ามันจะเป็นฉากแบบนี้ เธอยังไม่ชินกับสถานที่

ไอ้ผมหยิกหยองคนนี้นี้ก็รู้ด้วยว่าจินเซียงกังวลเรื่องอะไร และชี้ไปที่ฝูงชนรอบๆตัวเขาแล้วพูดว่า “นี่คือฝูงสัตว์ อย่าถือว่า

พวก

มันเป็นมนุษย์ ถ้าคุณไม่อยากมอง ก็แค่หลับตา

ยูจินเซียงลังเล แต่เห็นไอ้ผมหยิกหยองยืนอยู่ข้างๆเหมือนไม่ ยอมง่ายๆ ความรู้สึกเหมือนจะรีบทำให้มันจบๆ แล้วพูด

ในเมื่อจะแข่ง ก็ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระ พวกเรารีบแข่งกัน

เถอะ “ไม่ได้ ต้องรอรอบต่อไป ตอนนี้มีคนนำไปแล้ว” ไอ้ผมหยิก

หยองชี้ไปที่รถทั้งสองคันที่พร้อมจะแข่ง

เมื่อยู่จินเซียงกระแทกพวงมาลัยด้วยความโกรธเล็กน้อย รออย่างใจจดใจจ่อ

“ดู นั่นรถของยูจินเซียง

หลี่หนิงหนิงและคนอื่น ๆ มาถึง หลี่หนิงหนิงและคนอื่นๆรีบวิ่งไปหาจินเซียง

รถหลายสิบคันหยุดลง

“โอ้ๆๆ!!!”

ขณะที่หลี่หนิงหนิงและเพื่อนร่วมชั้นวิ่งเข้ามา ชายและหญิง หลายร้อยคนเดินมาล้อมไว้และโหเสียงผิวปาก

เพราะว่า พวกเขาไม่เคยเห็นใคร แต่งตัวเป็นนักศึกษามาที่นี่ และสามสิบกว่าคนที่มานั้น ครึ่งหนึ่งมีรูปร่างที่สูง เป็นผู้หญิงที่ หน้าตาสดใสบริสุทธิ์และน่ารัก

เกือบเหมือนหมด!

ไอ้ผมหยิกหยองก็ตื่นเต้นมากเช่นกัน เขากระโดดออกจากรถ

จ้องมองจนตาค้าง

“หนิงหนึ่ง เธอ……ทำไมพวกเธอมาได้ยังไง?”

ยูจินเซียงถาม

“ยังจะมาต่อว่าพวกเรา ก็เพราะพวกเราทุกคนเป็นห่วงคุณ รีบ กลับกันเถอะ ระวังคุณลุงจะรู้ คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว

เหรอ!”
หลี่หนิงหน่งตึงแขนของยูจีนเชียง

ยูจินเซียงก็อยากกลับไป

ไม่ต้องรีบร้อน แข่งรอบหนึ่งก่อน? เป็นไง? กว่าจะมาสักครั้ง กลัวพ่อแม่เหรอ หรือเธออยู่ที่มหาลัยจะเป็นเด็กดีมาก?”

ไอ้ผมหยิกหยองหัวเราะเยาะ

“กลัวแล้วเหรอ!!!”

คนรอบข้างตะโกนเสียงดัง

“พูดมั่ว! หนิงหนิงรอสักพัก ฉันจะแข่งกับเขารอบหนึ่ง ให้เขา

หมดคําพูด!”

ยูจินเชียงพูด

“ถ้าอย่างนั้น สาวงาม ตามกฎของเรา ทุกคนที่จะแข่งรถ ต้อง

มีคนที่เป็นเพศตรงข้ามนั่งในรถด้วย คุณมีเพื่อนผู้ชาย

มากมายที่มา ดังนั้นจงเลือกมาหนึ่งท่าน หรือว่า คุณจะเลือก หนุ่มหล่อของพวกเรา?”

ไอ้ผมหยิกหยองพูดอีกครั้ง

ในรถของเขามีหญิงสาวที่แต่งหน้าเข้มนั่งอยู่แล้ว

“ผมๆๆ! สาวงามเลือกผมสิ?”

พวกผู้ชายที่ล้อมดูอยู่ตะโกน

“ใครอยากเลือกพวกคุณ ตาแว่นมา! ขึ้นรถ!!
ยูจินเซียงเหลือกตา

เรียกตาแว่น

“พี่เชียง ผม…..ผมไม่กล้า

ตาแว่นสายหัวอย่างแรง “พี่เชียงผมเมารถ

ตาแว่นกลืนน้ำลายและพูด

ใครก็รู้ว่าจินเซียงขับรถเป็นไง คนอื่นขับรถไปส่งผู้โดยสาร ถึงจุดหมาย ผู้โดยสารมักจะพูดขอบคุณ ฉันถึงแล้ว!

และถ้าคุณนั่งรถของยูจินเซียง มักจะพูดขอบคุณพี่จินเชียง ที่ฉันยังมีชีวิตอยู่

โดยรวมแล้วเธอก็จะบ้าคลั่งอย่างนี้แหละ

ตาแว่นไม่ยินยอม และผู้ชายคนอื่นๆก็ไม่ยินยอม

ไม่มีใครกล้า

“ไม่เอาไหน ไร้ประโยชน์จริงๆ!”

ยูจินเซียงมองไอ้ผมหยิกหยองที่กำลังยิ้มเยาะ และกระแทก พวงมาลัยด้วยอารมณ์ร้อน

“จะบ้า นั่นไม่ใช่ครูของเราเหรอ? ทำไมเขาถึงมาที่นี่ด้วย?”

ในขณะนี้ หลี่หนิงหนึ่งด้วยความประหลาดใจ

คือเฉินเกออาจารย์สอนวิชาชีววิทยา กำลังเข็นรถเข็น แบตเตอรี่ เข็นไปด้วยและวิ่งมาทางด้านนี้
ท่าทางลักษณะนี้ ช่างตลกเหลือเกิน

“ฮ่าๆๆๆ แม่งเอ้ย พวกเรารีบดู คนนั้นๆ!!!”

ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างพากันหัวเราะ ท้ายที่สุดแล้วในสถานที่เช่นนี้ มีรถแบตเตอรี่ปรากฏเป็นเรื่อง ตลกอยู่แล้ว

แล้วตอนนี้ ยังจะเข็นรถแบตเตอรี่วิ่งมาตลอดทาง “เขา? หนิงหนิงทำไมคนขี้ขลาดคนนี้มาได้ไง? ใครให้เขาตาม มา?”

จินเซียงโมโหจนพูดไม่ออก……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ