บทที่ 488 เกิดเหตุการณ์

เงินเกอเงยหน้าขึ้น เห็นว่านั่นคือเพื่อนร่วมงานหญิงสาวในกลุ่ม เดียวกัน

เห็นได้ชัดว่าพวกเขายังหาที่นั่งทานข้าว

เห็นเฉินเกอพอดี

เมื่อเฉินเกอเห็นพวกเขา ยิ้มให้พวกเธอและพยักหน้า

“จะบ้าตาย สงสัยจะเมาจริงๆ ไม่รู้เรื่องเลย ทานที่ไหนก็ได้ ทำไมต้องมาทานตรงนี้!!

สําหรับรอยยิ้มของเฉินเกอ พวกเธอกลับไม่แยแสเลย แต่กลับมองว่ามันเป็นเรื่องตลก ต่างคนต่างปิดปากของตัวเอง จากนั้นไม่ก้มหัวแล้วหันตัวเดินจากไป ผู้หญิงหลายคนเห็นหยูเจียง ต่างโบกมือด้วยรอยยิ้ม “บังเอิญจริงๆ รู้อย่างนี้ผมเรียกคุณมาด้วยกัน มานั่งด้วยกัน

“เฮ้ พวกเธอดู น่าจะเป็นคุณครูหยูเจียงกับอาจารย์เฉินเพิ่งสิ?”

หยูเจียง มอย่างภูมิใจ

จะดีเหรอ?”
ผู้หญิงสองสามคนหัวเราะ แต่ในที่สุดก็นั่งลง

ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ

เฉินเกอรู้ดีว่า เมื่อเทียบหมูเจียง เขาไม่มีค่าอะไรเลย แต่ใน ขณะเดียวกัน เฉินเกอก็ไม่ต้องการมีความสัมพันธ์กับเพื่อน

ร่วมงานเหล่านี้มากเกินไป

เพราะนี่ไม่ใช่ภารกิจของเขา

เฉินเกอต้องการเห็นยูจินเซียง โดยเร็วที่สุด

การประชุมสิ้นสุดลงในช่วงบ่าย

คาบแรกของเฉินเกอเฉินเกอ ในห้องเรียนมีนักศึกษามากกว่า 30 คน ซึ่งโดดเด่นที่สุดก็คือยู่จินเซียง

เพราะสาวสวยคนนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นพี่ใหญ่ในห้องเรียน

เนื่องจากคาบเรียนแรก เป็นวิชาทดลอง จึงต้องไปที่ห้อง ปฏิบัติการ พานักศึกษาไปสังเกตแบบอย่าง

วิชานี้เป็นวิชาเอกในภาควิชาชีววิทยา

เมื่อได้ยินว่าไม่จําเป็นต้องอยู่ในห้องเรียน เห็นได้ชัดว่า นักเรียนตื่นเต้นมาก หยิบสมุดบันทึกแล้วเดินตามเฉินเกอไป

“เฮ้ยๆ จินเซียงเธอสังเกตไหม อาจารย์ที่หล่อเหลาของเรา ดู เหมือนจะสนใจเธอ?”

ระหว่างทาง ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีอยู่จินเซียงแล้วพูด
“ยัยบ้า พูดไร้สาระ?

ยูจินเซียงหมด พูด

“จริงๆ ตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามา จนแนะนำตัวเสร็จ ขั้นตอน ทั้งหมด ฉันพบว่าสายตาของเขา จ้องมองเธอเป็นครั้งคราว

และเมื่อกี้ตอนออกไป เขาก็เหลือบมองเธออีกครั้ง รับประกัน เขาต้องหลงเสน่ห์ความงามของเธอ?

“ไร้สาระ!”

ยูจินเซียงยิ้มแหย่ๆ “อย่าให้ฉันรู้ ถ้าฉันพบว่าเขาแอบมองฉัน จริงๆ ฉันจะควักลูกตาของเขาออกไปให้ตาหวง! ฉันไม่ชอบเขา ท่าทางเงียบๆเรียบร้อยและซื่อๆ ทำให้ฉันเกลียดที่สุด ดูไม่

แมนเลย!”

ต้าหวงเป็นสุนัขพันธุ์หนึ่งของทิเบตที่จินเซียงเลี้ยง

สาวๆพวกนี้ก็พากันหัวเราะ

แต่ว่า เมื่อเฉินเกอพาพวกเธอมาถึง

ปรากฏพบว่าในห้องปฏิบัติการ มีนักศึกษาอยู่ด้วยกันสอง ห้องแล้ว

โดยปกติแล้วห้องปฏิบัติการจะใช้ร่วมกัน โดยนักศึกษาจาก สองห้องมาเรียนด้วยกัน วันนี้ เป็นชั้นเรียนของเฉินเกอ และชั้น

เรียนของเฉินเมิ่งเรียนด้วยกัน
แต่ตอนนี้ หยูเวียงพานักศึกษาจากชั้นเรียนของเขานั่งอยู่ข้าง

“อาจารย์เฉิน?”

เฉินเมิ่งเห็นเฉินเกอ รู้สึกละอายใจเล็กน้อย

“คาบเรียนนี้ ชั้นเรียนของเราสองเรียนด้วยกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณครูหยูถึงพาคนมา?

แม้ว่าเฉินเกอจะไม่รู้สึกดีและผูกพันตรงนี้ แต่ก็ทำให้เขารู้สึก

ไม่พอใจเล็กน้อย

“ขอโทษนะอาจารย์เฉิน อาจารย์หนูบอกฉันว่าเขาสอนครั้ง แรก ไม่มีประสบการณ์ อยากจะมาร่วมสอนกับฉัน ฉันคิดว่า

เขาได้บอกคุณแล้ว ฉันก็เลยตกลง!”

ใบหน้าของเฉินเงแดงขึ้นเล็กน้อย

“อะแฮ่ม อาจารย์ค่ะหนูคิดว่าต่อไปอย่างนี้ดีกว่า พวกเราเรียน ร่วมกันทั้งสองห้องดีไหม? พวกเราอยากเรียนพร้อมกันกับ

อาจารย์เฉินและอาจารย์หย

นักศึกษาหลายคนในห้องคุณครูหยูเจียงตะโกน

“ใหญ่มาจากไหน วางแผนเรียบร้อยแล้ว พวกคุณอยากให้ ใครสอนก็ได้เหรอ?”

ยูจินเซียงไม่พอใจ ขณะนี้ได้พาผู้หญิงหลายคนโต้กลับ
กำลังจะทะเลาะกัน

ลองคิดดู ช่างงี่เง่าสิ้นดี อุตส่าห์เอาสมุดบันทึกมาอย่าง กระตือรือร้น แต่บางคนกลับไม่บอกกล่าว ก็มายึดพื้นที่ห้อง ทดลอง

คิดๆแล้วก็น่าละอาย

“อะแฮ่ม อาจารย์เฉิน พวกเราเตรียมพร้อมที่จะทำการทดลอง แล้ว เอาอย่างนี้ คุณก็พานักศึกษาของคุณกลับไปก่อน?”

หยูเจียงยิ้มอย่างเย็นชา โดยใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกง “มีอะไรเหรอ? ทําไมเสียงดังขนาดนี้ จะให้เข้าเรียนหรือ เปล่า?”

ในห้องทดลองถัดไป มีอาจารย์สาวสองคนเดินออกมา

พูดอย่างไม่พอใจ

จากนั้นหยูเจียงก็พูดกับพวกเธอว่า “คืออาจารย์เฉิน ก็ ผมจะ เรียนกับอาจารย์เฉินเมิ่ง ต้องการเรียนรู้ประสบการณ์ แต่

บังเอิญวิชาเรียนซนกับอาจารย์เฉิน! โอ้ย เป็นความผิดผม เอง!”

“อาจารย์หยูนี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ ว่าแต่อาจารย์เฉินไม่ เห็นใจกันบ้าง ก็แค่ย้ายไปเรียนคาบต่อไป?”

อาจารย์หญิงทั้งสองพูดพร้อมกัน เฉินเพิ่งใช้มือค่อยๆจัดแต่งทรงผมของเธอ “อาจารย์เฉิน หรือว่าคุณลองกลับไปก่อน?”

ถ้าทะเลาะกันต่อไปก็ไม่ดี

เงินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย

ลดตัวไปวุ่นวายกับพวกเขา มันเสียศักดิ์ศรีตัวเอง

ขณะนี้ได้พูดเบาๆว่า “ไปกันเถอะ!

หลังจากพูดจบเขาก็หันหลังและพานักศึกษากลับไป

“โอเค รีบไปกันเถอะ!

นักศึกษาในชั้นเรียนส่งเสียงโห่

“แม่งบ้าเอ้ย จะบ้าตายจริงๆ

ยูจินเซียงโยนสมุดบันทึก

อยากต่อยสองหมัดใส่ผู้ชายคนนี้

เรื่องนี้ หลังจากที่เฉินเกอมาถึงมหาลัย เป็นเหตุการณ์ที่เพิ่ม เติมขึ้นมา

นักศึกษายังตั้งชื่อเล่น ให้เงินเกอ เรียกว่าอาจารย์ไข่อ่อน แต่ว่าความคิดของเฉินเกอ ไม่ได้อยู่ตรงนี้

สิ่งนี้ไม่มีผลกระทบต่อการสังเกตการณ์ของเฉินเกอที่มีต่อยู่กิน

เชียง

เฉินเกอพบว่า ในมหาลัยนี้มีการเคลื่อนไหวอยู่ลับๆ
ผู้มีอิทธิพลหลายที่ เริ่มพุ่งเป้ามาที่จินเซียง

แม้ว่ายูจินเซียงคนนี้จะเคยถูกลักพาตัว แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกกลัว อะไร

ยังคงทำตัวเป็นพี่ใหญ่ในมหาลัยนี้ “จะบ้าตาย ทำอย่างไรดี? โอ้ย จินเซียงวิ่งออกไปอีกแล้ว!”

คาบเรียนแรกจบลงด้วยบรรยากาศที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด คาบเรียนที่สอง เฉินเกอก็ไปที่ห้องเรียนอีกครั้ง

ทันทีที่ฉันเข้าห้องเรียน ก็ได้ยินนักศึกษาหญิงสองสามคนคุย กันอย่างใจจดใจจ่อ

“เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินเกอขมวดคิ้ว และเดินไปถาม

“หึ เกี่ยวอะไรขึ้น เหมือนคนไร้ค่า ถูกเขาไล่ออกมา เป็นลูก ศิษย์ของคุณ เหมือนคนขี้ขลาดต้องอับอายตามไปด้วย! จินเซี

ยง

ไม่ต้องการเรียนกับคุณ ดังนั้นเขาจึงขับรถออกไปเล่น!”

ผู้หญิงคนหนึ่งบ่นด้วยความอัดอั้นตันใจ พ่อของจินเซียง ฝากฝังฉัน ให้เฝ้าดูแลจินเซียงให้ดีๆ ตอนนี้เป็นไงล่ะ ฉันก็ต้อง ถูกด

ด่า ผู้ร้ายคนนั้น ก็คือคุณ ฮ่ม!”
หลังจากที่หญิงสาวพูดจบ เธอก็ผลักเฉินเกอออกไป

โกรธจนอยากวิ่งออกไปหาจินเซียง

ยูจินเซียงเป็นคนนิสัยอย่างนี้ ชอบอิสระเสรีจนเคยชิน ทั่ว ท้องฟ้ากว้างใหญ่แค่ไหนก็อยากโบยบินขึ้นไป

พอไม่ได้ดั่งใจ ก็จะหนีออกไปเที่ยว

ในเวลานี้

ผู้ชายใส่แว่นคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

พอดีเจอกับเพื่อนซี้ของยูจินเซียง

เขาหายใจหอบ “พี่หนิงหนึ่ง แย่แล้ว ฉันเห็นพี่จินเซียงขับรถ สปอร์ตมุ่งไปทางสันเขาปา เธอบอกว่าจะไปเที่ยว ให้ฉันบอก เธอ

รอคาบเรียนของไข่อ่อน……..

ชายใส่แว่นพูดถึงตรงนี้ มองเห็นเฉินเกอ ไม่ได้พูดต่อ รู้สึก

อึดอัดใจ

“บ้าเอ้ย ไปทางสันเขาปา? แย่แล้วๆ ถ้าคุณลุงรู้ เธอไปเที่ยว ตรงนั้น แม้แต่พ่อฉันคงจะโดนตีตายแน่นอน!

แถวนั้นปลาและงูผสมกันเต็มไปหมด อันตรายมาก ทำยังไง ดี? พวกเธอไปกับฉัน ไปหาจินเซียงกลับมา!

หลี่หนิงหนิงกังวลจนอยู่ไม่นิ่ง
“ฉันไป!”

“ฉันก็ไป!”

พวกผู้ชายต่างอาสาจะไป “สันเขาปา เป็นสถานที่อะไร?”

ในขณะนี้ เฉินเกอได้ถาม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ