บทที่ 457 เขาเป็นใคร (1)

“สวนกวน โมโม่ พวกเธอยังอยู่ที่อยู่หรอ คุณย่าเธอเตรียมตัวจะ ขึ้นดอยแล้ว รีบมาช่วยเร็ว!

ขณะนี้ มีสามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งเดินมา

ขณะนี้ หญิงวัยกลางคนพูดขึ้น

“ได้ค่ะแม่ พวกเราไปตอนนี้เลย!

กวนกวน ไม่โม่ผู้หญิงสองคนพูดขึ้น

“คุณอาคุณน้า!”

ส่วนหม่าเสี่ยวหนานเห็นทั้งสองคนแล้ว ก็เรียกทั้งสองด้วย

ความเคารพ

“เฮอะ เธอก็อยู่นี่หรอ!”

หญิงวัยกลางคนกอดอก แล้วพูดด้วยสีหน้าที่รังเกียจ

หม่าเสี่ยวหนานพยักหน้า “คุณน้าคะ วันนี้คุณย่าจะขึ้นดอยไป หาอาจารย์หมอโจ๋วให้ช่วยดูโรคให้หรอคะ? อาการป่วยของ คุณย่า คงจะไม่เป็นอะไรหนักใช่ไหมคะ?”

“อัยโย เธอทําอะไร?”

ส่วนคุณน้าได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็ตกใจเหมือนจะกระโดดขึ้นมาเลย
“ไม่เป็นอะไรหนักวางไว้ข้างๆก่อน ฉันจะบอกให้นะหมาเสียว หนาน ค่ารักษาของอาจารย์หมอโจ๋วคนหนึ่งเขาช่วยดูให้แค่คน ป่วยคนเดียวเท่านั้น เธออย่ามีความคิดนี้นะ!”

พูดให้ชัดเจนก็คือกลัวว่าหมาเสียวหนานจะพูดว่าพาคุณแม่ ของเธอไปด้วย

ส่วนหม่าเสี่ยวหนานนั้น ไม่ได้มีความคิดนี้จริงๆ

“แล้วก็ ถ้าหากเธอรักษาไม่ไหวจริงๆ ละก็ งั้นก็พาแม่เธอกลับ ไปเถอะ ค่าพักอาศัยที่โรงแรมนั้น เดี๋ยวพวกเราออกให้ก็ได้ แล้ว!”

หญิงวัยกลางคนกอดอกแล้วพูด

“พอแล้วพอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว เสี่ยวหนาน เธอขึ้นไปดูแลแม่ ของเธอเถอะ!”

ขณะนี้คุณอาพูดขึ้นมาไม่กี่

หลังจากนั้น ก็พาพวกลูกสาวจากไป

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชายท่านนี้ ที่นี่ก็คือเขาเหมิงซาน สถานที่ อาจารย์หมอโจ๋วอาศัยใช่ไหมคะ?”

และในขณะนี้

บนรถหรูขนาดยาวคันหนึ่ง ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งลงมา

ด้วยความมีมารยาท

มองไปทางหลิวเจียเล่อแล้วถาม
ส่วนหลิวเจียเล่อนั้น ก็ทำค้าเกี่ยวกับโรงงานเครื่องมือในภาค ตะวันตกเฉียงใต้

เป็นประธานท่านหนึ่ง

แน่นอนว่าจะต้องเจออะไรมามากมาย

เห็นแวบเดียว ก็ดูออกเลยว่าหญิงวัยกลางคนคนนี้ไม่ใช่คน ธรรมดา

ขณะนั้นจึงพูดด้วยความเคารพว่า “ใช่ที่นี่ครับ!

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ!”

หญิงวัยกลางคนคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อย

“โป๊ เป็นยังไงบ้าง? คือที่นี่ใช่ไหม? ทำไมถึงไม่มีที่จอดรถ เลยเนี่ย?”

ขณะนี้ ก็มีชายหญิงคู่หนึ่งที่ยังหนุ่มยังสาวเดินลงมาจากรถ

ผู้ชายสวมชุดสูท ขณะนี้กำลังเดินมา แล้วถามเบาๆ

ไม่ว่ายังไงก็เป็นชายรูปหล่อคนหนึ่ง ทำให้ผู้หญิงที่มองเห็น รู้สึกว่าตัวเองหายใจลำบากเล็กน้อย

เพราะว่าผู้ชายคนนี้ หล่อเกินไปแล้วจริงๆ

ส่วนผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ รูปร่างสูง หน้าผากระหว่างคิ้วเผยให้

เห็นถึงความสง่างาม

สวยงามสง่าไปทั่วทุกแห่ง แต่ว่าบนใบหน้ามีความเย็นชาเล็กน้อย ทําให้อากาศเย็นลงเยอะเลย

“ใช่แล้ว สถานที่คือที่นี่แหละ!”

ต่าโป้พยักหน้า

ส่วนหลิวเจียเล่อมองชายวัยรุ่นแล้ว ก็พยักหน้าแล้วยิ้ม กวนกวนกับโมโม่ที่อยู่ข้างหลังก็ดูแอบอ่อยอยู่เงียบๆ น่า เสียดาย ชายวัยรุ่นไม่ได้มองเขาเลย

“รถสามล้อนของใคร ย้ายให้หน่อย พวกเราจอดที่นี่เถอะ!

ชายวัยรุ่นปรับเนคไท ให้หลวม มองไปรอบๆ ข้าง แล้วไป

ทางรถสามล้อของเฉินเกอ พอ รปภ. ของโรงแรมเห็นแล้ว ก็รีบวิ่งลงมา จากนั้นก็เข็นรถ

ไปไว้ข้างๆ

สุดท้ายรถสามล้อไปชนโดนก้อนหินก้อนหนึ่ง จึงจะหยุดลง และภาพๆ นี้ ทำให้พวกถวนถวนโมโม่อดหัวเราะไม่ได้

“พวกนาย!”

มาเสี่ยวหนานก็กระวนกระวายแล้ว นี่หมายความว่าอะไร ส่วนเฉินเกอก็ดึงแขนของเสี่ยวหนาน แล้วส่ายหัวกับเธอ “ต๋าโป้ พวกเราเป็นคุณปู่ขึ้นไปก่อนเถอะ!” ขณะนี้ ผู้หญิงที่เย็นชาได้เปิดปากพูดแล้ว
จากนั้นก็เห็นทั้งสองมาถึงข้างรถ พยุงท่านผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ สีหน้าเหลืองจางขึ้นไปยังบนดอย

“ไป พวกเราก็ไปด้วยกัน!

หลิวเจียเล่อพูด

“ขอโทษนะ เสี่ยวเกอ นายอยู่กับฉันทำให้นายเสียหน้าแล้ว!”

หม่าเสี่ยวหนานพูดด้วยความโกรธ “พูดอะไรเนี่ย ไปเถอะ พวกเราขึ้นไปรับแม่ของเธอลงมา

เฉินเกอพูด

“ต๊ะ?”

“อะไรหรอ?”

“ให้โจ๋วจงทาวดูอาการป่วยของแม่เธอไง!”

เฉินเกอยิ้มด้วยความฝัน

ตัวเองก็ไม่ได้นำยาสมุนไพรอะไรมา อีกอย่าง ดูอาการป่วยที่ สภาพแวดล้อมของโรงแรมก็ไม่ดี สู้ไปถึงที่ปักหลักของโจ๋วจง ทาวก่อนจะดีกว่า

ไม่เช่นนั้นเฉินเกอก็ดูให้เองแล้ว

“นายหมายความว่า ไปหาอาจารย์หมอโจ๋ว? แต่ว่าเสี่ยวเกอ เมื่อกี้นายบอกฉันว่า นายไม่ใช่คุณชายเฉินแล้วไม่ใช่หรอ?”

หม่าเสี่ยวหนานไม่ได้มีความหมายอื่น ก็แค่รู้สึกสงสัย
คิดไม่ถึงเลยว่าเงินเกอจะมีความสัมพันธ์ที่เป็นมิตร ในทางนี้ ด้วย

“เฮอะเฮอะ ทำไมหรอ ไม่ใช่มหาเศรษฐีคุณชายเฉินแล้ว ก็ไม่มี เส้นสายอะไรแล้วหรอ?”

เฉินเกอหัวเราะแล้วพูดว่า “พอแล้ว ไปเถอะ!”

พอตอนที่เฉินเกอและหม่าเสี่ยวหนานพยุงแม่ของเสี่ยวหนาน ขึ้นไปถึงบนภูเขา

บนภูเขาเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

ไม่ว่ายังไงแล้วอาจารย์หมอโจวก็เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากมาย ได้ยินมาว่า มีตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งเคยอยากจะพาตัวอาจารย์ หมอโจ๋วไป ให้ราคาสูงมาก แต่ว่าอาจารย์หมอโจวปฏิเสธไป ตรงๆ เลย

“เฮ้อ นี่ยังต้องต่อแถวอีกนานแค่ไหนเนี่ย? ฉันเสียไปห้าแสน เพื่อที่จะมาต่อแถวแล้วเนี่ย!

มีมหาเศรษฐีคนหนึ่งพูดด้วยความกระวนกระวาย

“อย่างรีบสิ คนที่มาหาหมอที่นี่ แค่ลงทะเบียนจดชื่อก็เป็นแสน แล้ว เธอค่อยๆ รอเถอะ!”

มีคนพูดขึ้น

นี่คือโรงหมอที่ตกแต่งคล้ายสมัยโบราณที่ตั้งอยู่บนยอดของภูเขา
ห้องโถง โดยใช้รูปแบบสมัยโบราณสร้างขึ้น

พนักงานข้างใน ต่างก็สวมชุดจีนสมัยราชวงศ์ถัง

มีกลิ่นแห่งความไม่ธรรมดาอยู่

“พ่อ จ่ายไปสามแสน พวกเรายังต่อแถวคิวที่สี่สิบห้าอีก! และในขณะนี้ หลิวโมก็ได้หยิบใบคิวแล้วเดินมา

“สามแสนก็สามแสนเถอะ เฮ้อ!”

หลิวเจียเล่อยิ้มด้วยความฝัน

สามแสน แค่เอาบัตรคิว รอรักษาเรียบร้อยแล้ว ยังต้องจ่ายค่า รักษาที่แพงอีกด้วย

“ทำไมหรอ? เข้าแถวก็ต้องจ่ายเงินหรอ? ทำไมถึงมีเป็นลำดับ

หนึ่งแสนสามแสนห้าแสนด้วยล่ะ?”

และในขณะนี้ หญิงสาวที่เย็นชาที่ขึ้นมาพร้อมกับหลิวเจียเล่อ ก็ได้พูดขึ้น

“ใช่แล้ว นี่จะคล้ายกับการเสนอราคา ใครเสนอราคาบัตรคิว ได้สูง ใครก็จะสามารถเข้ารักษาได้ก่อน!”

“อ๋อ แล้วสูงที่สุดคือเท่าไหร่ล่ะ?”

ผู้หญิงที่เย็นชาถาม

“เฮะเฮะ สาวสวยเธอลองดูบัตรคิวใบที่สามที่แสดงออกมานั่น สีข้างหลังนั้นก็คือราคาบัตรคิวของเขา ตอนนี้ผมที่สูงที่สุดจะช่วยคุณดูนะ ให้ตายเถอะ ถึงราคาหนึ่งล้านห้าแสนแล้ว! ลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งของหม่าเสี่ยวหนานได้พูดตอบกลับ เหมือนพยายามจะทำดีด้วย

“ขอบคุณค่ะ ชิงชู น่าเงินห้าล้านไปจองคิว!!

หญิงสาวพยักหน้าเบา หลังจากนั้นก็พูดไปทางชายวัยรุ่นไม่กี่

“ห้าล้าน?”

และนี่ก็เป็นคำพูดเบาๆ ที่เธอพูด ทำให้ทั้งห้องโถงเหมือนจะ ระเบิดแล้ว เงียบลงมาทันที ทุกคนต่างก็มองมาทางหญิงสาวด้วยความซึ้ง

และชายวัยรุ่นที่ชื่อชิงชูนั้น ก็รูดบัตรไปห้าล้าน แล้วนำเช็กมา

หลังจากนั้นก็กลายเป็นที่หนึ่ง

“มีเงินเยอะมากเลย!”

ทุกคนต่างก็ตกใจกันหมด

ระหว่างที่ทุกคนต่างก็ตกใจนั้น แววตาของหลิวไม่กำลังมอง

ไปรอบๆ ข้าง

ทันใดนั้น

“แม่ ดูสิ พวกเขาตามพวกเราขึ้นมาจริงๆ ด้วย! หลิว โม่ชี้ไปทางพวกเฉินเกอสามคน แล้วพูดด้วยความตกใจ
“ให้ตายเถอะ หมาเสียวหนาน นี่เธอไม่ยอมจบสักทีใช่ไหม รู้ ไหมว่าสถานที่นี้เป็นที่อะไร คิดไม่ถึงเลยว่าจะตามพวกเราขึ้นมา จริงๆ!”

คุณน้ากระวนกระวายมาก

ทำไมถึงรู้สึกว่าบ้านยัยหม่าเสี่ยวหนาน เที่ยวหลอกคนอื่นไป ทั่ว ตัวเอง โดนเองซะเลย

และในตอนที่คุณน้ากำลังจะพูดคำพูดที่หนักกว่านี้มาประชด หม่าเสี่ยวหนาน

พนักงานคนหนึ่งเดินออกมา “ทุกท่าน ต้องขออภัยจริงๆ วันนี้ อาจารย์สามารถรักษาได้อีกเพียงสองคนเท่านั้น หลังจากนั้นก็จะ ปิดการรักษาแล้ว นอกจากสองท่านข้างหน้านี้แล้ว ทุกท่านเชิญ กลับเถอะครับ รอพรุ่งนี้ค่อยมานะครับ!!

“อะไร อะไรนะ? พรุ่งนี้ค่อยมา?”

หลิวเจียเล่ออึ้งไปเลย

คนที่เหลือต่างก็อึ้งกันหมด

“ไม่ได้ พวกเราไม่ไป!”

มหาเศรษฐีอื่นๆ ต่างก็พูดขึ้น “พวกเราจะรออาจารย์หมอโจ๋ว เปิดการรักษาที่นี่แหละ!”

“ยังไงก็ขอให้ทุกท่านเข้าใจด้วย ก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกท่าน กลับไป หลักสำคัญคือพวกท่านคนเยอะเกิน เสียงดังเกินไปแล้วลานข้างหลังต่างก็เงียบสงบ รักษาผู้ป่วยอยู่!”

“งั้นพวกเราไม่ส่งเสียงก็ได้ อีกอย่าง พวกเราจ่ายค่าบัตรคิวไป เยอะขนาดนั้น!”

มหาเศรษฐีต่างก็พูดด้วยความน่าสงสาร พนักงานก็อดไม่ได้ที่จะลำบากใจ

“ใช่แล้วพี่ชาย พวกเราต่างก็จ่ายเงินแล้วจึงจะมาเข้าแถว อีก อย่าง ก็เป็นลูกค้าVIP เอาอย่างนี้ละกัน คุณเอาพวกที่ไม่ได้จ่าย ค่าบัตรคิวออกไปทั้งหมด! พวกเราจะให้ความร่วมมือ ไม่คุยกัน ก็ได้!”

เวลานี้ คุณน้าของหม่าเสี่ยวหนานได้พูดขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ