ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 449 จากนี้อาจไม่เจอกันอีก



บทที่ 449 จากนี้อาจไม่เจอกันอีก

“โป๊ยะ!

กลิ่นหมอกควันระเหย ก้อนหินที่แตกละเอียดกระจายไปทั่ว แสงไฟยิ่งสอดส่องไปทั่วรัตติกาล รถหลายคันระเบิดและไหมก็เป็นไฟ “คุณชายเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ? “ผมไม่เป็นอะไร!

เทียนหลงปกป้องเฉินเกือกลิ้งลงไปตามเนินภูเขา ตอนที่รถชนกัน บอดี้การด์เทียนหลงหูก็อุ้มเฉินเกือกระโดด

ลงจากรถ

เห็นได้ชัดว่าคนคู่กรณีบ้าคลั่งขนาดไหน

เฉินเกอสะบัดหัวก็รู้สึกโลกกำลังหมุนอยู่

“พวกเขาตามมาอีกแล้ว! ”

ตี้หูกล่าวขึ้นมาในเวลานี้

บอดี้การ์ดชุดดำจำนวนไม่น้อยถืออาวุธไว้ที่มือ แล้วเริ่มเดิน จากถนนลงมาที่เนินภูเขาที่ไม่ค่อยลึกนัก

“ยังเหลืออีก 16 คน พี่ใหญ่ พวกเราแบ่งกันคนละ 8 คนนะคุณชายเฉิน คุณรีบหนีไปทางทิศเหนือ เลยครับ ตรงนั้นมี ประธานหลี่

รอคุณอยู่ครับ ส่วนทางนี้มอบให้พวกเราเป็นคนจัดการเอง ครับ!

หลี่เจิ้นกั๋วก็มาแล้ว!

ในใจเฉินเกอรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก

ในขณะเดียวกัน เขารู้ว่าถ้าเขาอยู่ต่อก็จะเป็นภาระของบอดี้กา รด์เทียนหลงตี้หูเปล่าๆ

ขณะนี้จึงไม่ได้พูดอะไรมาก พยักหน้าแล้ววิ่งไปทางทิศเหนือ โดยเร็ว

ตั้งแต่ที่ลุงฉินสอนวิธีสูดลมปรานและกระบวนท่าทั้งห้าแล้ว

ร่างกายเฉินเกอก็แข็งแรงขึ้นกว่าเดิม

บัดนี้ เฉินเกอใช้สุดกำลังวิ่งไปที่เนินเขาทางทิศเหนือ

“จะถึงแล้ว!

เฉินเกอกัดฟันเตือนตัวเอง

แต่ว่า ยิ่งวิ่งก็ยิ่งมืดจนจะมองไม่เห็นอะไรอยู่แล้ว

ทันใดนั้น ขาของเฉินเกอโดนจู่โจมเสียงดัง ปัง! สะดุดล้มลง ที่พื้นอย่างรุนแรง ล้มจนเกือบสลบไสล มึนๆเบลอเลยทีเดียว

บอดี้การ์ดชุด หลายคนเดินมาจับตัวเฉินเกอไว้
และเฉินเกอก็เห็นป้ายทะเบียนรถของพวกนี้

ล้วนเป็นรถของตระกูลหลงในเยี่ยนจิง

“จบกัน สวรรค์จะมาเก็บผมแล้ว!

เฉินเกอหลับตา รู้ว่าครั้งนี้ตัวเองหนีไม่รอดแล้ว

“ปล่อยเขา! ”

และในขณะที่เฉินเกอหมดสิ้นความหวังอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงผู้ หญิงที่คุ้นเคย

เฉินเกอลืมตาขึ้นมาดู

“หยางเสว? ”

เฉินเกอพูดอย่างประหลาดใจ

บัดนี้มือทั้งสองของหยางเสว่จับไหล่ไว้แล้วเดินมาทางเฉินเกอ

“เชอะ เฉินเกอ คิดไม่ถึงใช่ไหมว่าคุณจะตกอยู่ในมือของ ฉัน!”

หยางเสว่พูดด้วยความเย็นชา

“ไม่เคยคิดมาก่อนจริงๆ! ”

เฉินเกอยิ้มอย่างไม่มีทางเลือก

“เฉินเกอ คุณเก่งมาก คุณเป็นคุณชายเฉินตระกูลเฉิน มีคนตั้ง มากมายอิจฉาแต่ก็ไม่มีวาสนาจะอยู่ที่ตระกูลใหญ่โตอย่างตระ กูลเฉินคำพูดของคุณค่เดียวก็ทำลายตระกูลหลงอย่างย่อยยับเฉินเกอ คุณเก่งมาก!

หยางเสวกล่าว

“ในเมื่อตกอยู่ในมือของคุณแล้ว คุณก็เอาตัวผมไปมอบเอา ผลงานเลยสิ ไม่จําเป็นต้องมาพูดมากขนาดนี้ พอดีกับที่คุณก็ อยากจะแก้แค้นด้วยแล้วเนี่ย!

เฉินเกอพูดพลางยิ้มอย่างไม่มีความสุข

เพียะ!

หยางเสวยกมือขึ้นตบใส่หน้าของเฉินเกอ

“ไม่จําเป็นต้องพูดมากขนาดนี้ แต่ฉันอยากจะพูด เฉินเกอ คุณ รู้ไหมว่าฉันรอนาทีนี้นานแค่ไหนแล้ว? ฉันคิดว่าจะมีสักวันที่จับ คุณได้ แล้วคุณก้มหน้าอยู่ต่อหน้าฉัน ฉันรอเวลานี้มานานแสน นานแล้ว! ”

เจี๊ยะ!

หยางเสวยกมือตบอีกหนึ่งครั้ง

“ฮาฮา วันที่อยู่ในเมืองฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ ฉันสละทิ้งทุก อย่างเพื่อขอคืนดีกับคุณ แต่คุณที่สูงส่งไม่สนใจฉันเลย และยิ่ง ไปกว่านั้น คุณทำร้ายฉันนับไม่ถ้วน คุณรู้ไหม เมื่อก่อนตอนที่ พวกเราอยู่ที่มหาลัยคุณยังเป็นคนจนธรรมดาคนหนึ่ง ใครเป็น คนอยู่ข้างกายคุณ? คือใครที่ไม่สนใจสายตาที่คนอื่นมอง เดิน จูงมืออยู่ที่มหาลัย? คือใครที่ไม่รังเกียจคุณ? ”
เพียะ!

ดวงตาของหยางเสวีแดงขึ้นพลางพูดว่า “ก็ฉันไง! แต่คุณ ล่ะ? หลังจากที่คุณได้ดิบได้ดีแล้ว ก็ทำกับฉันอย่างนั้น ทำให้ฉัน ต้องใช้ชีวิตเหมือนสุนัขจรจัด เร่ร่อนของข้าวกินไปทั่ว แม้แต่คน อย่างทานเฟยเอ๋อ เป็นผู้หญิงสารเลวที่เมื่อดูถูกคุณมากมาย แต่ คุณก็ยังช่วยเธอ มีเพียงฉันที่คุณไม่คิดจะช่วยเหลือ

“คุณผิดต่อฉัน!

หยางเสวกล่าว

“ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ คุณไม่ได้อยู่ที่ตระกูลเฉินแล้ว ฉันก็ไม่กลัว คุณอีกต่อไป คุณคิดจะหนี คุณหนีไปได้เหรอ? ถึงคุณจะหนี ตระกูลหลงได้ แต่ก็ยังมีตระกูลโม่ และตระกูลหลิว มีหลาย ตระกูลที่จ้องจะเล่นงานคุณอยู่ ตอนนี้คุณก็เป็นหมาเร่ร่อนตัวหนึ่ง เท่านั้น!!

“ฉันพูดมากอย่างนี้แล้ว คุณพูดสิ! คุณตอบฉันสิ! ”

เพียะ! เพียะ! เพียะ!

หยางเสว่โกรธจัดจึงตบเฉินเกออีกสาม

ตลอดเวลาที่ผ่าน เฉินเกอคือปมในใจของหยางเสว่

ยิ่งปมอย่างนี้ถูกเก็บซ่อนไว้ในใจของหยางเสาตั้งนมนาน จึง กลายเป็นสิ่งที่น่ากลัว

บัดนี้ได้ปลดปล่อยออกมา หยางเสาจึงมีอาการฮิสทีเรียเล็กน้อย!

“ผมยังจะพูดอะไรได้อีก ตอนนี้คุณสามารถดูถูกผม แม้กระทั่ง ฆ่าผมเพื่อระบายความโกรธได้เลย!

เฉินเกอส่ายหัว

“ฮาฮา จนถึงตอนนี้คุณยังไม่เข้าใจว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน เลย! ”

หยางเสผลักเฉินเกอ

จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้า

“เฉินเกอ พูดตามความจริง ครั้งนี้ที่ฉันมาจับคุณ ไม่ได้อยาก จับคุณไปขอผลงานเลย!

“ฉันสามารถให้โอกาสคุณมีชีวิตต่อไปได้ แค่คุณโค้งคํานับ

แล้วพูดว่าผมผิดไปแล้ว! ฉันจะปล่อยคุณ ให้คุณหนีไป

หยางเสว่ าหมัดพูด

และคนเหล่านี้ ล้วนเป็นคนที่ผ่านการฝึกฝนสายตรง (สายที่ได้ รับการถ่ายทอดวิชาโดยตรง) หยางเสาผู้ซึ่งชาญฉลาดในบ้าน ตระกูลหลง

จึงฟังคำสั่งเธอทั้งหมด

“คุณ……คุณจะปล่อยผม? ”

เฉินเกอรู้สึกคาดไม่ถึงที่ได้ยินคำนี้
จริงอยู่ เป็นเพราะเรื่องบางอย่าง ทำให้ตนรังเกียจหยางเสว่ และเคยทําร้ายเธอหลายครั้ง

ครั้งนี้ตกอับอยู่ในกํามือของเธอ ตอนแรกเฉินเกอคิดว่าไม่ดี ไปกว่าอยู่ในมือของหลงจงซานเลย

แต่ว่า หยางเสวกลับพูดว่าจะปล่อยตน

ส่วนหยางเสถึงแม้จะเกลียดเฉินเกอมาก อยากจะให้เงินเกอ ตกอับมีชีวิตเหมือนสุนัขจรจัด

แต่หยางเสว่ไม่อยากให้เฉินเกอต้องเสียชีวิต

ความคิดแบบนี้มันซับซ้อนยิ่งนัก พูดอย่างตรงไปตรงมาก็คือ ไม่อยากเห็นคุณได้ดิบได้ดี แต่ก็ทนเห็นคุณถูกทำร้ายไม่ได้

“ใช่แล้ว แค่คุณขอโทษฉันให้ฉันซึ้งใจ ฉันก็จะปล่อยคุณไป! ”

หยางเสวกล่าว

เฉินเกอครุ่นคิดดูสักพัก หยางเสร่สามารถพูดอย่างนี้ใน สถานการณ์คับขันเช่นนี้ และเปรียบที่กับสิ่งที่ตนเคยทำกับเธอ อย่างไร้เยื่อใย

เฉินเกอจึงรู้สึกผิดเล็กน้อย

“ก็ได้หยางเสว่ ถ้าวันนี้คุณปล่อยผมไปจริงๆ ถ้าอย่างนั้นก็ แสดงว่าเมื่อก่อนผมมองคุณผิดไป ผมจะไม่ลืมบุญคุณของคุณ เลย! ”
“หม ใครใช้ให้คุณจําบุญคุณของฉันกัน! ไสหัวไปเลย!

หยางเสวีเอามือกอดอกแล้วหันหน้ามองไปข้างๆ และลูกน้องของเธอก็หลบทางให้เงินเกอออกไป เฉินเกอพยักหน้าให้หยางเสาแล้วก็วิ่งหนีออกไป

“รอก่อน!

ทันใดนั้นหยางเสาเรียกเฉินเกอให้หยุด

“ทําไมเหรอ? ”

เฉินเกอถาม

“เฉินเกอ จากกันครั้งนี้ ไม่รู้ว่าพวกเราจะได้เจอหน้ากันอีกไหม ฉันขอเตือนคุณว่า ตระกูลโมโหดร้ายและเก่งมาก ยิ่งไปกว่านั้น เขาอยากได้ตระกูลเฉินของพวกคุณมานานแล้ว และไม่มีทาง ปล่อยคุณไปแน่ หลังจากนี้คุณต้องระวังให้มากๆ ตอนนี้ตระกูล หลงได้กลายเป็นสุนัขรับใช้ตระกูลโม่ไปแล้ว อีกหน่อยตระกูล ไม่ ก็ยังสามารถหาคุณเจอ จับคุณได้! ถ้าครั้งนี้คุณสามารถหนีรอด ไปได้ คุณก็ควรเปลี่ยนชื่อแซ่ ตระกูลเฉินมีเรื่องอะไรในภายภาค หน้า คุณก็อย่าโผล่ออกมาอีก!

หยางเสว่กล่าว

“ผมรู้แล้ว ขอบคุณคุณมากหยางเสว่

“และยังมีอีก คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงปล่อยคุณไป?

หยางเสวกล่าว
“ทําไม?

“เพราะหลังจากที่ผ่านเรื่องราวมามากมาย ฉันถึงจะรู้ตัวว่าคุณ รักฉันจริง และฉันเองที่ไม่ได้ถนอมรักษาไว้ให้ถึงที่สุด!

ดวงตาหยางเสวีแดงชิ้น

“อืม วันหลัง คุณก็ดูแลตัวเองดีๆ ผมไปแล้ว! ”

พูดจบ เฉินเกอก็หันหลังเดินจากไป………


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ