บทที่ 447 ต่อจากนี้จะไม่ใช่คุณชายเฉินอีกต่อไป

“คุณพ่อครับ ผมผิดเอง เรื่องนี้ผมเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาเอง ครับ!

คนทั้งครอบครัวของเฉินจิ้นลงมาที่ห้องหนังสือกันหมด เฉินจิ้นคงไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้ บัดนี้ เฉินเกอพูดอย่างนอบน้อม

“ไม่หรอกเสียวเกอ นี่ไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหา คุณปลูกเคยพูด ถึงไม่ฉางคงตระกูลโม่มาตั้งนานแล้ว เขาเป็นคนที่ตัณหาจัด โลภมากทีเดียว คุณปู่ของลูกเคยลิ้นลองความโหดร้ายของเขา มาก่อน และนี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำไมตระกูลเฉินของพวกเราถึงได้ ย้ายถิ่นฐานจากหัวเซียมาที่เมืองหนานหยาง ก็เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ ให้ตกอยู่ในเงื้อมมือของโม่ฉางคงนั่นเอง!

เฉินจิ้นตงกล่าว

“ดังนั้น ถึงวันนี้เขาจะไม่ได้มาเพื่อตระกูลหลง พรุ่งนี้ก็อาจจะ มาเพื่อตระกูลหลี่หรือตระกูลจ้าว ซึ่งจะหาข้ออ้างมาหาเรื่องเรา อยู่ดี! ”

เฉินจิ้นตงพูดพลางขมวดคิ้ว

“คุณพ่อครับ ที่พ่อเคยระแวงตระกูลโม่ก็เพราะสาเหตุนี้ใช่ไหม ครับ? ”
เฉินเกอเหมือนเคยฟังคุณพ่อเล่ามาก่อนว่า ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ พ่อจะไม่ไปขอความช่วยเหลือตระกูลโม่ และไม่อยากจะมีความ เกี่ยวพันใดๆกับพวกเขาทั้งสิ้น

เฉินขึ้นลงพยักหน้าอย่างเป็นกังวล

“เสี่ยวเกอ ลูกรู้เพียงว่าตระกูลฟางมีฐานะเทียบเท่ากับตระกูล เฉินของพวกเรา พ่อลูกยังไม่เคยบอกลูกมาก่อนว่า อันที่จริงแล้ว เมื่อสี่สิบปีก่อนมีสามชาติตระกูลใหญ่ ซึ่งได้แก่ตระกูลเฉิน ตระกูลฟาง และยังมีอีกหนึ่งตระกูลเรียกว่าตระกูลมู่หรง เพียงแต่ ตอนนี้ตระกูลมู่หรง ในตอนนี้ได้เปลี่ยนแซ่เป็นโม่แล้ว แม่พูด อย่างนี้ ลูกเข้าใจใช่ไหม? ”

คุณแม่พูดในเวลานี้

เฉินเกอพยักหน้า

“เหอะ แต่ถ้าไม่มีตระกูลโม่คอยช่วยเหลือ พวกเราก็จะไม่ สามารถต่อกลอนกับไม่หยางเหมิงผู้ลี้ลับได้ ซึ่งจะทำให้หาตัวอา สองของลูกไม่เจอ แล้วก็จะไม่รู้ความลับอันทรงคุณค่าจากอาสอง ของลูก!

เฉินจิ้นตงทุบโต๊ะแรงๆ

“คุณพ่อ ผมไม่เข้าใจมาโดยตลอดกับสิ่งที่คุณพ่อเคยบอกว่า ตระกูลเฉินโดนคำสาปแช่งนั้นมันเป็นยังไงกันแน่? อำนาจตระ กูลเฉินของพวกเรานั้นยิ่งใหญ่ค้ำฟ้า ทำไมถึงล้มละลายก็ล้ม ละลายได้ล่ะ? ”
“และที่สำคัญ ถึงไม่ฉางคงคิดจะแก้แค้นก็ไม่แน่ว่าจะแก้แค้น ได้สําเร็จ หรือตระกูลเฉินของพวกเราก็ต้องเหมือนตระกูลมู่ทรง แต่ก่อนที่เปลี่ยนแซ่ไปใช้แซ่โม่เหรอ? ”

เวลานี้เฉินเสี่ยวพูดขึ้นมา “หนูไม่เชื่อเด็ดขาด!

เฉนจิ้นตงยกมือขึ้นมา “ใช่ ถึงเขาคิดจะแก้แค้น ลำพังอำนาจ ของเขาอยากจะทำให้ตระกูลเฉินของพวกเรากลายเป็นอย่างตระ กูลมู่หรงแต่ก่อนคงจะยาก แต่ว่า เขาสามารถทำให้ตระกูลเฉินข องพวกเราบาดเจ็บสาหัสได้!

“ถึงจะสาหัสเพียงใด พ่อก็ไม่ค่อยเป็นกังวลเท่าไหร่นัก ขอแค่ ตามหาอาสองของลูกเจอ หากตระกูลเฉินล้มละลายก็จะสามารถ สร้างรากฐานให้มั่นคั่งได้เป็นร้อยเท่า ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลเฉินจะ กลายเป็นผู้นำอภิมหาอำนาจตลอดกาล พ่อพูดแบบนี้พวกลูก เข้าใจไหม? ไม่เช่นนั้นพ่อกังวลว่า ภายในสิบปี ไม่ใช่สิ ไม่ถึงสิบ ปี! ตระกูลเฉินก็จะหายสาบสูญไปเลย!

เฉินจิ้นตงส่ายหัว ดังนั้น จำเป็นต้องหาอาสองของลูกให้เจอ และจำเป็นต้องให้ตระกูล ไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

เฉินเกอฟังออกแล้ว ถึงตนจะถามอย่างไร คุณพ่อก็จะไม่มีทาง พูดถึงเรื่องคำสาปแช่งนั้นเลย

“คุณพ่อ หรือจะให้ทรัพย์สินเขาครึ่งหนึ่ง? เชอะๆ เขาสมควร ได้รับไหม!

เฉินเสี่ยวพูดอย่างไม่พอใจ “งั้นหนูจะสู้กับเขาสักตั้งหนึ่ง หนู ไม่เชื่อว่าอำนาจมหาศาลในแอฟริกาเหนือของหนูจะสู้กับโม่ฉางคงไม่ได้?

“พี่สาว ตอนนี้พ่อไม่ได้พูดถึงเรื่องต่อสู้กับโม่ฉางคง แต่พูดว่า ตอนนี้พวกเราจําเป็นต้องร่วมมือกับตระกูลโม่ มีเพียงวิธีนี้วิธี เดียวเท่านั้น!

เฉินเกอกล่าว

“แต่ว่า ยังมีวิธีอะไรเหรอ? ตอนนี้ตระกูลไม่คงจะไม่ร่วมมือกับ พวกเราต่อแล้วมั้ง? ”

เฉินเสี่ยวพูดอย่างวิตกกังวล

“ทำไมจะไม่มีวิธีล่ะ!”

เฉินเกอหัวเราะแห้งๆหนึ่งครั้ง

จากนั้นก็มองพ่อแม่ และพี่สาว

พูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ผมมีวิธี

“เสี่ยวเกอ? ลูก……ลูกหมายความว่าอย่างไร? ”

และเฉินจิ้นตงราวกับฟังความคิดของเฉินเกอออกได้เล็กน้อย

จึงรีบถาม

“คุณพ่อ อย่าได้สนใจเลยครับ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผม จัดการเองครับ!

เฉินเกอพูดจบ จึงเดินออกไป

“โม่ฉางคง ตระกูลเฉินและตระกูลหยางล้วนเป็นเพื่อนของโม่เว่ยผิงอย่างผม คุณอย่าได้เกินไปเชียวนะ!

และด้านนอก ไม่เว่ยผิงกำลังปะทะคารมกับโมนางคงอยู่

และอีกอย่าง ตระกูลเฉินมีเงินทองค้ำฟ้า คุณคิดจะแก้แค้นก็ แก้แค้นได้อย่างนั้นเหรอ? ผมไม่ยุ่งเรื่องนี้ก็ได้ แต่คุณโม่ฉางคง ต้องคิดดูให้ดีๆ ตระกูลเฉินตอนนี้เป็นตระกูลระดับโลก เมื่อใดที่ ได้รับความเสียหาย สิ่งที่ตามมาจะมีผลกระทบเช่นไรล่ะ ตระกูล ไม่ใช่ตระกูลมู่หรงเมื่อสี่สิบปีก่อนนะ! หากเกิดการปะทะกันเมื่อ ไหร่ ตอนนั้นเจ้าบ้านคงจะออกตัวมาแน่ คุณทำลายสมดุลแล้ว คุณคิดว่าจะสามารถครอบครองทรัพย์สินตั้งครึ่งหนึ่งเหรอ?”

โม่เว่ยผิงพูดจบก็โบกมือนั่งลง

ส่วนดวงตาสามเหลี่ยมของโมนางคงนั้นขมวดคิ้วขึ้น

โม่ฉางคงไม่เคยคิดในแง่นี้มาก่อนเลย

พูดตามความเป็นจริง ขนมเค้กก้อนโตอย่างตระกูลเฉิน ไม่ ฉางคงอยากกินมาตั้งนานแล้ว

แต่หลังจากที่ลองมาได้สักพักหนึ่ง จึงรู้ว่าการกลืนตระกูลเฉิน นั้นยากราวกับปืนขึ้นท้องฟ้าเลย

ภายหลังตระกูลเฉินได้ย้ายมาอยู่ที่เมืองหนานหยาง

โมนางคงจึงเพ่งสายตามองไปที่ตระกูลใหญ่ในหัวเซียแทน

คำพูดของโม่เว่ยผิงบัดนี้ได้เตือนสติเขาอีกครั้ง

หากก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมา ตอนนั้นเจ้าบ้านตระกูลโม่คงไม่ปล่อยเขาไปแน่ๆ

แต่ว่าตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าจะมีลูกเป็ดอยู่ในกำมืออยู่แล้ว จะให้ บินหนีไปง่ายๆอย่างนี้ จึงทำให้ไม่นางคงไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก

ไม่ได้ครึ่งหนึ่ง แต่ครั้งนี้ต้องให้ได้สักหนึ่งส่วนสาม สรุปแล้วคือจะปล่อยไปง่ายๆไม่ได้!

โม่ฉางคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

และในเวลานี้เฉินเกอเดินออกมา

“เฉินเกอ คุณวางใจเถอะ พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันจะ ช่วยคุณแน่ๆ และยังมีลุงสามก็จะช่วยคุณแน่ๆ!

โม่ชิงหญิงเดินเข้ามาถือแขนของเฉินเกอแล้วพูด

“ผมรู้ครับ ขอบคุณคุณมากครับชิงหญิง

จากนั้นก็มองไม่เว่ยผิงแล้วพูดว่า “คุณลุงสามโม่ ถ้าเคลียร์ ความบาดหมางระหว่างผมกับตระกูลหลงได้ ท่านจะอยู่ช่วยตระ กูลเฉินต่อใช่ไหมครับ? ”

คุณลุงสามโม่ไม่รู้ว่าเฉินเกอกำลังหมายถึงอะไร

แต่ก็ยังพยักหน้าแรงๆพลางพูดว่า “อันนี้คุณวางใจได้เลย ตอน นั้นคุณยายของคุณเคยช่วยชีวิตลูกชายของผมเอาไว้ ตอนนี้ได้ รับเชิญจากเธอ ผมต้องช่วยสุดความสามารถอยู่แล้ว! ตระกูล โม่ไม่เคยผิดคำสัญญาใดๆอยู่แล้ว!

“ดีเลยครับ!
เฉินเกอพยักหน้าอย่างยิ้มแย้ม

จากนั้นเฉินเกอก็มองมาที่โม่ฉางคง ผู้อาวุโสโม่ คุณพูดว่าแก้ แค้นแทนตระกูลหลง แต่ความจริงแล้ว คุณก็ยอมรับว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องระหว่างผมกับตระกูลหลง ไม่มีความเกี่ยวพันกับตระกูล เงินเลย! ดังนั้นคุณช่วยพวกเขามาฟังคำชี้แจง ก็มาลงที่ผมเลย ครับ คุณไม่ต้องไปหาตระกูลเฉิน! ”

โม่ฉางคงยิ้มเยาะเย้ย “ฮาฮา? ทำไม คุณเป็นลูกชายคนโต ของตระกูลเฉิน ตอนนี้คุณไปมีเรื่องกับเพื่อนของผม ก็เท่ากับตระ กูลเฉินมีเรื่องกับเพื่อนของผมนั่นแหละ!

“ผู้อาวุโสโม่เข้าใจผิดแล้ว ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ผมไม่ใช่ ลูกชายคนโตของตระกูลเฉินแล้ว ดังนั้นคุณจะไปหาเรื่องกับตระ กูลเฉินไม่ได้แล้ว!

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

“คุณว่ายังไงนะ? ”

โม่ฉางคงที่มีตาหยีตอนนี้เปิดกว้างขึ้น

“เสี่ยวเกอ อย่าพูดซ้ำว!

และเฉินจิ้นตงเดินออกมา เมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็โมโหตะคอก ออกมา

เฉินเกอยิ้มแล้วพูดต่อว่า “ผมบอกว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผมจะ ออกจากตระกูลเฉิน ผมจะไม่ใช่คุณชายเฉินอีกต่อไป ดังนั้น ท่านอาวุโสโม่ ท่านมีเรื่องอะไรก็มาหาผมได้เลย! ”
“คุณลุงสามโม่ เมื่อกี้ท่านรับปากแล้วว่าจะอยู่ช่วยตระกูลเฉิน ต่อ เมื่อผมออกจากเชื้อตระกูลแล้ว ถ้างั้นเรื่องหนี้แค้นกับตระกูล หลงก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลเฉินแล้วใช่ไหมครับ?

โม่เว่ยผิงหยุดชะงัก คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะสละชื่อเสียงเงินทอง ทิ้งได้

ขณะนั้นจึงพยักหน้ากล่าวว่า “แน่นอนอยู่แล้ว คุณไม่มีความ เกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินแล้ว ใครจะกล้ามาหาเรื่องตระกูลเฉินกัน

เมื่อยังพูดไม่จบก็มองไปที่โม่ฉางคง เห็นได้ชัดว่าไม่เว่ยผิงกำลังใบให้โม่ฉางคงเข้าใจว่าอย่า เหลื่อมล้ำให้มากเกินไปนัก

และดวงตาของโม่ฉางคงแดงขึ้นมาพลางกล่าวว่า “ฮาฮา ออก จากตระกูลเฉิน? ไอ้หนุ่มเอ่ย อย่าโทษว่าผมไม่เคยเตือนคุณนะ หลังจากที่คุณออกจากตระกูลเฉิน คุณคิดว่าคุณจะยังมีชีวิตอยู่ ต่อได้เหรอ? ถึงผมจะไม่ลงมือ แต่ก็จะมีศัตรูของตระกูลเฉินลง มือแน่ๆ ถ้าตอนนั้นตระกูลเฉินยื่นมือช่วยเหลือคุณเมื่อไหร่ คุณก็ ตายอย่างไร้ประโยชน์ ผมยังคงไม่ปล่อยตระกูลเฉินไปแน่! ”

“อันนี้ท่านวางใจได้ ไม่มีใครมาช่วยผมหรอก แน่นอน หลัง จากที่ผมออกจากประตูตระกูลเฉิน คุณก็สามารถมาหาผมได้! ”

เฉินเกอกล่าว

“น้องชาย!
เฉินเสี่ยวก็กังวลเช่นกัน

มองเฉินจิ้นตงพลางพูดว่า “คุณพ่อ รีบพูดอะไรสักอย่าง

และเฉินจิ้นตงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาเริ่มแดงชิ้น

จากนั้นมุมปากกระตุกพลางพูดว่า “ดี ลูกชายแบกรับความรับ ผิดชอบในครั้งนี้ สมัครใจออกไปจากตระกูลเฉิน งั้นพ่อก็ของ รับรองกับลูกว่าถ้าใครกล้าแตะต้องตัวลูกที่เมืองหนานหยาง เฉินจิ้นตงอย่างผมจะใช้กำลังทั้งหมดของตระกูลเพื่อให้ตายกัน ไปข้างหนึ่งเลย! ”

ปัง!

เฉินจิ้นเกอใช้หนึ่งฝ่ามือแรงๆตบขวดเหล้าแตก และเปลือกตาของโม่ฉางคงกระตุกอย่างแรง

“คุณพ่อกำลังพูดอะไรอยู่? ”

“จิ้นตง คุณบ้าไปแล้ว นี่มันลูกของเรานะ

เฉินเสี่ยวกับหยางยู่ฝั่งต่างก็เป็นห่วงมาก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ