ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 445 ทางรอดสุดท้ายของตระกูลหลง



บทที่ 445 ทางรอดสุดท้ายของตระกูลหลง

“ถ้างั้นก็ดี อีกเจ็ดวันพวกเราจะมารับช่วงต่อ

ให้ฝังกล่าว

จากนั้นเฉินเกอก็นำคนออกไป และแขกท่านอื่นเมื่อเห็นตระกูลหลงมีเรื่องก็ไม่กล้าอยู่ต่อ จากนั้นก็จากไปกันหมดเลย

“คุณพ่อ ทําไมต้องเซ็นด้วย? ทำไม? อย่างมากพวกเราก็ กับพวกเขา พวกเราไม่กลัวตายหรอก!

ชายวัยกลางคนร้องไห้พูดด้วยน้ำตา

“ปัง! ”

ท่านปูตบแรงๆ ใส่หน้าชายวัยกลางคนนั้น

“ไอ้อ! หรือจะให้ตระกูลหลงของพวกเราได้ลูกหลาน สืบทอด? 11

ท่านปู่บิดปากพูดด้วยสายตาเย็นชา

“ครั้งนี้พวกเราพ่ายแพ้ให้แก่สองพี่น้องตระกูลเฉินแล้ว! หลายปีมานี้ ถึงพวกเราจะแอบโจมตีพวกเธอมาตลอด แต่ สองพี่น้องตระกูลเฉินมีคนหนุนหลังที่มีอำนาจมากๆอยู่

ท่านกำหมัดไว้แน่น
“คุณพ่อ พวกเราไม่เหลืออะไรแล้ว!

ท่านปูพยักหน้า”ใช่ ไม่เหลืออะไรแล้ว! ”

“แต่ว่า ตระกูลหลงของพวกเรามีรากฐานมากว่าหลายร้อยปี ไม่มีทางที่จะดับสูญไปจากหัวเซี่ยง่ายๆหรอก เพราะพวกเรายังมี ไพ่ใบสุดท้ายเหลืออยู่! ”

“ไพ่ใบสุดท้าย? ”

ท่านปูพยักหน้า

“พวกนาย…ใครเคยได้ยินตระกูลโม่แห่งเยี่ยนจิง?” คนทั้งตระกูลส่ายหัว

“ตระกูลโม่? ”

“ไม่เลว ตระกูลโม่ เป็นตระกูลที่เป็นความลับสุดยอดในหัว เซีย และเป็นตระกูลเดียวที่สามารถต่อสู้กับตระกูลเฉินได้!

ท่านปูหรี่ตาพลางพูด

“หลายสิบปีก่อน ตระกูลหลงกับตระกูลโม่ยังไปมาหาสู่กันบ้าง แต่เป็นเพราะเกิดเรื่องบางอย่าง จึงทำให้ตระกูลหลงตัดความ สัมพันธ์กับพวกเขา!

“คุณพ่อ? เรื่องอะไรครับ? ”

มีคนถาม

“คิกคิก ตอนนั้นลูกชายของผู้อาวุโสรองแห่งตระกูลโม่เคยมาเป็นแขกที่ตระกูลหลงบ้านเรา ตอนแรกตระกูลไม่เป็นตระกูลที่ไม่ เปิดเผยจึงไม่ได้เข้าไปก้าวก่ายกับสถานการณ์ในสังคมปัจจุบัน เท่าไหร่นัก แต่ยกเว้นไม่นางคงที่เป็นบุตรชายของผู้อาวุโสรอง แห่งตระกูลโม่ มันตรงกันข้าม เขาสนใจต่อโลกอันศิวิไลซ์ มาก! ”

“และคนผู้นี้เป็นคนที่โลภมาก เคยบีบบังคับให้ตระกูลหลง ของพวกเราประนีประนอมต่อเขา ให้ไปพึ่งพิงเขา เมื่อเป็นเช่นนี้ ตระกูลหลงของพวกเราก็จะกลายเป็นหุ่นเชิดของเขา ต้องฟังเขา ทุกอย่าง! แน่นอน ข้อเสนอของเขาคือสามารถแอบช่วยเราให้ กลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยระดับโลกได้!”

ท่านปู่กล่าว

“เขาวางแผนได้อย่างแยบยลมาก ถ้าเป็นเช่นนั้น ถึงตระกูล หลงของพวกเราจะกลายเป็นตระกูลที่ร่ำรวยระดับโลก ภายใต้ ความช่วยเหลือจากเขา แต่ความจริงแล้ว พวกเราก็แค่ทำงานให้ เขา พวกเราจะกลายเป็นหุ่นเชิดของเขาโดยปริยาย! ”

ลูกชายคนโตตระกูลหลงกล่าวอย่างเย็นชา

“ใช่สิ ถ้าเป็นเช่นนั้น ตระกูลหลงก็จะต้องแซ่โม่ ไม่ใช่แซ่หลง อีกต่อไป ถึงจะกลายเป็นอภิมหาเศรษฐีระดับโลก แต่ก็เท่ากับทิ้ง ธุรกิจที่บรรพบุรุษของเราได้สร้างไว้! ผมจึงปฏิเสธ! ”

“จากนั้นล่ะ? โม่ฉางองคนนี้มีความทะเยอทะยานสูงอย่างนี้ คงจะไม่ให้พวกเราปฏิเสธง่ายๆหรอกมั้ง? ”

คนในตระกูลหลงถาม
“อืมอืม ไม่แน่นอน 25ปีก่อน พวกเราถูกไม่นางคงแก้แค้น อะ ซานลูกยังจําเรื่องที่ เช่าชวงเกิดมาได้ไม่นานก็ถูกคนลอบทำร้าย สุดท้ายก็กลายเป็นเด็กปัญญาอ่อนได้ไหม? ”

“ผมจำได้อยู่แล้ว ผมเคยอยากจะไปสืบหาความจริง แต่คุณ พ่อไม่ให้ผมไปสืบ! เรื่องนี้ยังคงเป็นปริศนาจนถึงตอนนี้

คิกคิก เป็นฝีมือของ โม่ฉางคงเอง ถ้าสืบต่อ ตระกูลหลงของ พวกเราก็จะบังลายเร็วขึ้นกว่าเดิม เขาแค่อยากจะเตือนพวกเราก็ เท่านั้น!

ท่านปู่กล่าว

ปกติคุณชายสองตระกูลหลงจะไม่มาออกงาน

เป็นเพราะสาเหตุที่เป็นเด็กปัญญาอ่อนนี้อย่างเดียว “พูดถึงเช่าชวง เขาไปไหนแล้ว? ”

ท่านปูถามหนึ่งประโยค

“คุณนายน้อยรองพาเขาออกไปเล่นครับ!

“อืม ก็ดี ให้เช่าชวงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็แล้วกัน”

“คุณพ่อครับ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ตระกูลหลงของพวกเราก็ไม่ได้ ร่วมมือกับโมนางคงในภายหลังนิครับ แต่หลายสิบปีมานี้ ตระกูลหลงของพวกเราก็ได้เจริญก้าวหน้าขึ้นทุกวันเนิดรับ!”

หลงจงซานกล่าว

“ใช่ ฮาฮา เจริญก้าวหน้าจริงๆ

แต่เป็นเพราะไม่ฉางคงไม่มีเวลาและกะจิตกะใจต่างหาก หลังจากที่เขาลอบทำร้ายเช่าชวง ไม่นาน

พ่อของเขาตายด้วยสาเหตุบางอย่าง ดังนั้นไม่นางคงต้องการ ที่จะแย่งชิงตำแหน่งผู้อาวุโสรองในตระกูลโม่ จึงไม่มีเวลามา สนใจพวกเรา!

“แต่ถ้าพ่อทายไม่ผิดล่ะก็ คนที่เจ้าแผนการอย่างคนนี้ เขา คงจะได้ตำแหน่งผู้อาวุโสรองในตระกูลโม่ไปครอบครองแล้ว มั้ง!

“ผมเข้าใจแล้วครับคุณพ่อ พ่ออยากจะขอร้องไม่ฉางคงใช้ อำนาจของเขาไปจู่โจมตระกูลเฉินใช่ไหมครับ? หลงจงซานพูดด้วยความเข้าใจ

“ลูกพูดถูกแค่ครึ่งเดียว เพราะอะซานลูกเข้าใจไหม ถ้าเราไป อยู่ใต้บารมีของเขา ตระกูลหลงของพวกเราก็จะเหลือแต่ชื่อ เท่านั้น! ทีม แต่อำนาจที่ยิ่งใหญ่นี้สามารถทำให้ตระกูลเฉินอยู่ ไม่เป็นสุขแน่! ”

ท่านปู่พูดด้วยท่าที่โหดร้าย

“แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ยังดีกว่าถูกสองพี่น้องตระกูลเฉินย่ำยีก็แล้ว กัน เมื่อล่อ โม่ฉางคงออกมาคงจะชุลมุนวุ่นวายน่าดู! ยิ่งชุลมน ยิ่งเป็นผลดีต่อพวกเรานะ

ท่านปู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“อะซาน ลูกไปเป็นเพื่อนพ่อไปเชิญตระกูลโม่โม่ฉางคงออกมา!

สามวันให้หลัง

ตระกูลเฉินที่เมืองหนานหยาง กำลังจัดงานเลี้ยงลับๆงานหนึ่ง แม้กระทั่งคนจำนวนมาก ในตระกูลก็ไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยง และในงานเลี้ยงมีสาวงามสองคนกำลังเดินดูรอบๆนอก คฤหาสน์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เฉินเกอ ตั้งแต่ที่พี่สาวฉันฟื้นขึ้นมา ยังไม่ได้ขอบคุณคุณที่ หลายวันก่อนคุณช่วยบริจาคเลือดเลย!

หนึ่งในสาวงามนั้นกำลังพูดกับเฉินเกอที่เดินมาด้วยกันอย่าง

ยิ้มแย้ม

“คุณชิงหญิงเกรงใจแล้ว ถ้าเทียบกับที่ตระกูลโม่ช่วยเหลือ

ตระกูลเฉินแล้ว มันแค่เล็กน้อยเอง!

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

เรื่องนี้พูดแล้วก็บังเอิญยิ่งนัก

ในวันนั้น เฉินเกอกับคุณยายไปเยี่ยมเยือนที่บ้านตระกูลโม่ บังเอิญเห็นลูกสาวคนโตของตระกูล โม่ชื่อ โม่ชิงหวูได้รับบาดเจ็บ อย่างสาหัสจนสลบไป
ตระกูลโม่ตระเวนหากรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมที่สุดไปทั่ว เพื่อจะ ช่วยชีวิตโม่ชิงหวู

แต่ถึงแม้จะมีกรุ๊ปเลือดที่เหมาะสม แต่ตระกูลโม่พิถีพิถันกับ เลือดมาก

ประจวนเหมาะกับกรุ๊ปเลือดของเฉินเกอเหมาะสมกว่า

ดังนั้นเฉินเกอจึงบริจาคเลือดให้แก่โม่ชิงหาเพื่อช่วยชีวิตเธอ

และเป็นเพราะสาเหตุนี้นี่เองที่เฉินเกอกับคุณยายพักอาศัยอยู่ ที่บ้านตระกูล โม่เป็นเวลานานถึง 7 วัน เนื่องจากเฉินเกอบริจาค เลือดแล้วร่างกายอ่อนเพลียเป็นพิเศษ

“คุณหนูชิงหญิง ชิงหวทั้งสองท่าน งานเลี้ยงยังไม่เลิกรา ผม ขอตัวเข้าไปรับแขกก่อนนะครับ!

เฉินเกอพูดจบก็หันหลังเดินจากไป

และสาวงามอีกคนที่ไม่เคยสบตากับเฉินเกอดีๆเลย ตอนนี้ กําลังเหล่ตามองเฉินเกอแวบหนึ่ง

และเธอคนนี้ก็คือ โม่ชิงหนูนั่งเอง

“พี่สาว พี่ทำอะไรอย่างน้อยเงินเกอเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ยังไงสักก็เคยช่วยชีวิตพี่นะ!

และโม่ชิงหญิงพูดเตือนสติ

“ใครให้เขาใช้เลือดสกปรกโสโครก มิเช่นนั้นเลือดฉันคงจะ บริสุทธิ์มากเลย!
ไม่ชิงหวพูดอย่างเย็นชา

“ทำไมพี่พูดอย่างนี้ เฉินเกอเป็นคนดีเนี่ย!

โม่ชิงหยิงกล่าว

บัดนี้โม่ชิงหวขมวดคิ้วแล้วมองโม่ชิงหญิง : “พี่ก็อยากจะถาม น้องเหมือนกัน ตั้งแต่ที่พี่ฟื้นขึ้นมา ทำไมถึงพูดถึงเฉินเกอต่อหน้า พี่ตลอดเวลา หรือเป็นเพราะน้องหลงรักเขาแล้ว? ”

โม่ชิงหญิงแก้มแดงเล็กน้อย ฉัน…ฉันไม่ใช่สักหน่อย? ฉัน แค่รู้สึกซาบซึ้งที่เขาช่วยพี่ ตอนนี้พวกเราถูกส่งให้มาช่วยตระกูล เฉินของพวกเขา เลยอยากจะพี่สนิทสนมกับเขาสักหน่อยก็ เท่านั้นเอง!

“พี่ผ่านอะไรมาเยอะ เรื่องบางเรื่องที่ดูออก ใช่อยู่ที่น้องไม่เคย เจอคนประเภทนี้มาก่อน จึงรู้สึกอยากรู้อยากเห็นต่อคนประเภทนี้ แต่พี่ของบอกเลยว่า มันเป็นไปไม่ได้ น้องเลิกคิดเลยเถอะไปไกล ตั้งแต่ต้นจะดีกว่า! และที่สำคัญพี่ขอบอกน้องเลยว่า ผู้ชายบน โลกใบนี้ไม่ใช่ของดีอะไรทั้งนั้น พวกเขาเลวระยำกันทั้งนั้น! เลว มาก! “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ