บทที่ 426 งานฉลองวันเกิดของคุณนายท่าน

“เธอหมายถึงว่า เสื้อผ้าที่เฉินเกอใส่นั้น ก็แพงมากด้วยเช่นกัน?”

โกวหรู พูดด้วยความเหลือเชื่อ

“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! พ่อของเขาเป็น จิ้นตง ในสมัยนั้นมีสภาพแบบนั้นเราต่างก็รู้ดี บ้านเขาจะมีเงินได้ อย่างไร ดังนั้นสิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เฉินเกอถูกล็อตเตอรี่ เมื่อกี้เป็นเพราะใจร้อนวู่วาม ดังนั้นเลยได้ใช้จ่ายเงินออกไป เลย!”

โกวหรู พูดขึ้น

ดูเหมือนว่า ความสะเทือนใจของเจ็ดล้านแปดที่มีต่อพวกเธอ ยังคงใหญ่เกินไป

“พี่ชาย ตอนนี้พวกป้าใหญ่ก็ได้ไปแล้ว เรากลับไปคืนบัตรนี้ เถอะ แพงมากเกินไป เงินเยอะขนาดนี้ สิ้นเปลืองมากเลย!”

“ไม่ต้องแล้ว เสี่ยวเป้ย……

“เจ็ดล้านแปดเลยนะ จะไม่ต้องได้ยังไงกัน อีกอย่าง พี่ชาย ………เอาเงินมากมายมาจากไหนกันแน่?

เสี่ยวเป้ยตกใจแล้วจริงๆ

เฉินเกอมองไปทางเสี่ยวเป้ย ที่กำลังขับรถอยู่ พูดด้วยรอยยิ้ม “พี่บอกกับเธอเรื่องหนึ่ง เธอย่าเพิ่งไปพูดให้ใคร รวมถึงน้าสะใภ้ห้าด้วย!”

“อะไร?”

เสี่ยวเป้ยถามขึ้น

“จริงๆแล้วพี่ชาย เป็นลูกหลานไฮโซ แบบใช้เงินไม่หมดไม่

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าๆ!”

โดยไม่คาดคิดว่า เสี่ยวเป้ยได้หัวเราะออกมาในทันที “ได้ๆๆ พี่ชายไฮโซ ถ้าใช้ไม่หมดจริงๆ ก็ให้น้องสาวพี่ใช้เลยแล้วกัน”

เห็นได้ชัดว่า เสี่ยวเป้ยคิดว่าพี่ชายล้อเล่นตัวเองอีกแล้ว

“แค่กๆ เธอไม่เชื่อก็ช่าง

เฉินเกอไอออกมา

“ใช่แล้วพี่ชาย พรุ่งนี้วันเกิดของคุณยาย พี่คิดที่จะให้ของขวัญ อะไร?”

เสี่ยวเปียถาม

“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไร? พรุ่งนี้ได้เห็นก็จะรู้เอง!” ตระกูลหยางในวันรุ่งขึ้น ได้มีความคึกคักอย่างมากแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณนายท่าน
เมื่อเทียบกับปีก่อนๆ วันเกิดครบรอบแปดสิบปี ดูอลังการยิ่ง

ใหญ่มากขึ้น

ไม่เพียงแต่สมาชิกของตระกูลหยางเข้าร่วมทั้งหมดเท่านั้น แม้แต่แขกผู้มีเกียรติที่รับเชิญ ก็ต่างมาแสดงความอวยพร ทั้งภายในและภายนอกของตระกูล คึกคักไม่ธรรมดา

“รายการของขวัญของแขกผู้มีเกียรติทุกคน ต้องบันทึกไว้ อย่างชัดเจน และยังต้องตรวจสอบอีกครั้ง อย่าได้ประมาท! แขก ผู้มีเกียรติที่เข้าร่วมในปีนี้ น่าจะมีจำนวนมาก การจัดอันดับที่นั่ง ก็ต้องให้ความสำคัญอย่างยิ่ง!

ในช่วงกลางวัน คุณนายท่านสวมชุดกี่เพ้าสีแดงที่สีสันสดใส เป็นมงคล ยังไม่ลืมที่จะบอกกับพ่อบ้าน

หลังจากที่คุณนายท่านนั่งลงอย่างสง่า

ภายใต้การส่งสัญลักษณ์ของหัวหน้าตระกูล เริ่มมีรุ่นหลังของ

ตระกูล ได้เดินขึ้นมามอบของขวัญแล้ว

“ย่า นี่คือกำไลหยกที่หนูซื้อให้ย่า ย่าดูว่าชอบไหม?”

หญิงสาวคนหนึ่ง เดินขึ้นมากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ชอบๆ ยังเป็นหยกเถียนอยู่ด้วย ยากนักที่จะมีความกตัญญู แบบนี้เช่นเธอ!”

คุณนายหยางยิ้มไม่หุบ

จับมือของหญิงสาวไว้ พูดคุยเพิ่มอีกสองสามคำ
“อุ้ย เสี่ยวเป้ย ทำไมพวกเธอเพิ่งมาล่ะ!

ในตอนนี้ เสี่ยวเป้ย ก็มาพร้อมกับเฉินเกอแล้ว

บังเอิญได้พบกับพวกหยางเย่

“เสี่ยวเป้ย ปีนี้ได้ซื้อของขวัญอะไรให้คุณน่าอีก? อย่าเหมือน กับปีที่แล้วอีกนะ มอบผ้าปักที่เธอทำเอง ให้กับคุณย่า! ฮ่าๆๆ!”

พวกหยางเพูดหัวเราะ

โดยเฉพาะหยางเย่ ในตอนนี้ ได้ชำเลืองมองเฉินเกอ ด้วย สีหน้าเยือกเย็น

“วันเกิดครบรอบอันยิ่งใหญ่ของคุณย่า ไม่คิดว่านายก็มา ด้วย! เหอะ ยังมามือเปล่าเสียด้วย?”

หยางเยยิ้มขึ้นกะทันหัน

จากนั้นก็ลดเสียงต่ำลง “ฉันขอเตือนนาย คุณอย่ามาคิดอุบาย กับทรัพย์สินตระกูลหยางของเรา! และอย่าใส่ใจกับคุณย่าให้ มาก!”

ส่วนเฉินเกอล่ะ ฟังคำพูดยั่วยุของหยางเย่

ก็ไม่ได้มองไปที่เขา แต่ยิ้มให้เสี่ยวเป้ยแล้วพูดว่า “ไปเถอะ เราเข้าไปกันเถอะ!!

ก็ได้ออกไปโดยตรงเลย

ทำให้หยางเย่ โกรธจนกําหมัดไว้แน่น
“ไอ้บ้านนอก ข้าจะไม่ปล่อยนายไปง่ายๆแน่นอน!!

หยางเย่พูดอย่างโมโหในใจ

ละทิ้งความแค้นของคนรุ่นก่อน ทำให้เป็นสาเหตุที่หยางเย่ไม่ ชอบเฉินเกอแล้ว เมื่อคืนวันก่อนที่อยู่ในบาร์ ไอ้บ้านนอกนี้ดู เหมือนจะสงบเสงี่ยม แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลับชิงดีชิงเด่น แย่งความโดดเด่นของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สุดท้ายแล้ว ก็ไม่รู้ว่าได้พูดอะไรกับโจวเป่า ทำให้ตัวเองถูก โจวเป่า ฟาดหัวแตก ต่อหน้าพวกลูกพี่ลูกน้อง

เรื่องเหล่านี้ ว่ากันถึงที่สุดแล้ว หยางเย่ ก็โทษที่เฉินเกือคน เดียว

ที่สำคัญคือ ในที่สุดตัวเองก็มีเทพธิดาที่ถูกใจ เฉินเกอก็ยังจะ เข้ามาแทรกแซงอีก

“คุณย่าดูนี่สิ นี่คือของขวัญวันเกิดที่หนูให้ย่า

ที่โต๊ะหลักของงานเลี้ยงวันเกิด ของขวัญของคนรุ่นหลังยังคง มอบให้คุณนายท่านอย่าต่อเนื่อง

ทำให้คุณนายท่านมีความสุขจนยิ้มไม่หุบ

“อุ้ย นี่ไม่ใช่เสี่ยวเป้ย เหรอ ทำไมถึงเพิ่งมาล่ะ? หรือว่าลืมไป แล้วว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่าเธอ?”

และในเวลานี้ ได้เห็นหยางเสียวเปียและเฉินเกอ

โกวหรู ที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มอย่างเย็นชา
“วันเกิดของคุณย่า ฉันจะลืมได้ยังไงล่ะ คุณป้าใหญ่ คุณพูด เกินไปแล้ว!”

หยางเสียวเปียโต้กลับ

“ฮ่าๆๆ นั้นก็ดูกันว่า คราวนี้หยางเสียวเป้ย มอบของขวัญอะไร ให้แก่คุณย่า?”

พวกหญิงสาวต่างพูดในเวลาเดียวกัน

ในเวลาเดียวกัน แม่ของเสี่ยวเป้ย โกรธเมื่อได้ยินคำพูดของ พวกเธอ หลังจากนั้น ก็มองไปที่ของขวัญในมือของ เสี่ยวเปีย ด้วยรอยยิ้ม

ของขวัญนี้ได้มอบไปแล้ว เกรงว่าคุณแม่จะต้องดีใจมาก

“เสี่ยวเป้ย ส่งของขวัญให้คุณย่าเธอดูหน่อย!”

โกวไฉเพิ่งพูดขึ้น

“ได้ค่ะ! คุณย่า นี่คือของขวัญวันเกิดที่เสี่ยวเป้ยเตรียมไว้ให้

คือกําไลหยกลายเมฆมังกร!”

เสี่ยวเปียเปิดออกมาอย่างระมัดระวัง

“กําไลหยกลายเมฆมังกร?”

ส่วนคุณนายหยางชะงักไปชั่วครู่

เงยหน้าขึ้นมาทันที นี่เป็นกำไลหยกลายเมฆมังกรจริงๆด้วย บอกตามความจริง กำไลหยกลายเมฆมังกรเมื่อก่อนเฉินเกอเคยซื้อให้ฉินหยา ราคาประมาณแสนกว่าหยวน

แม้ว่าคุณนายหยางไม่ขาดเงินแสนกว่าหยวนนี้ แต่ครอบครัวของเสี่ยวเปียในช่วงหลายปีมานี้ ไม่ได้ร่ำรวยนัก

เธอเองก็รู้ดี ในแต่ละปีที่ผ่านมา ก็ไม่สามารถมอบของขวัญที่ดูดี ได้

ดังนั้นกำไลหยกลายเมฆมังกรแสนกว่าหยวนได้มอบออกไป ให้ ก็ต้องแสดงให้เห็นถึงความกตัญญูของเสี่ยวเปียโดย อัตโนมัติแล้ว

“ดี ดีมากเลย!”

คุณนายหยางพูดยิ้มขึ้น

และก็เป็นกำไลหยกลายเมฆมังกรนี้ เปรียบเทียบกำไลหยก หยกเถียนอยู่ที่ลูกสาวของลุงสองของเฉินเกอมอบให้ ดูด้อย กว่าโดยสิ้นเชิง

ทำให้สีหน้าของป้าสองและน้องสาวลูกพี่ลูกน้องคนนั้น ดูไม่ดี เล็กน้อย

“เสี่ยวเป้ยได้ยินมาว่าปีนี้เธอได้ฝึกงานในแผนก โครงการของ กลุ่มบริษัท มาสองสามเดือนแล้ว เฮ้ย แค่พริบตาเดียวเธอก็โต ขนาดนี้แล้ว ผลการเรียนของเธอก็ยอดเยี่ยมมาก ต่อไปคุณย่า จะให้เธอได้ไปฝึกฝนเรียนรู้ ในสังคมที่กว้างมากขึ้น!

คุณนายหยางพูดขึ้น
“ขอบคุณค่ะคุณย่า” และทันทีที่หยางเสียวเปียได้ยินเข้า ก็ดีใจยิ่งนัก โกวไฉเฟิง ก็ ใจเช่นกัน

“คุณย่า นี่คือกําไลหยกลายเมฆมังกรจริงหรือเปล่า? เพราะยัง ไงแล้วตามท้องตลาดมีของปลอมมากเกินไป!”

และในตอนนี้ หยางเย่ เดินเข้ามาพูดเยาะ

สีหน้าของหยางเสียวเป้ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย

และโกวไฉเฟิงก็พูดด้วยสีหน้าเคร่งครัด “หยางเย่ นายกำลัง พูดอะไร นี่คือของที่แม่ของฉันมอบให้ในสมัยก่อน แล้วฉันก็มอบ ให้กับเสี่ยวเป้ย จะเป็นของปลอมได้อย่างไร?”

ที่โกวไฉเพิ่งพูดคือความจริง ในครั้งนี้เธอได้ทุ่มสุดตัวจริงๆ

“คุณย่า ตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ได้เรียนรู้วิธีการตรวจ สอบเบื้องต้น ให้ฉันช่วยตรวจดูหน่อยไหม?”

หยางเย่พูดขึ้น

ส่วนคุณนายหยางนั้น เมื่อได้ยินหยางเย่พูดแบบนี้แล้ว ก็ได้ สงสัยความจริงเท็จของหยกลายเมฆมังกรนี้แล้ว

เพราะยังไงแล้ว ลูกสะใภ้อย่างโกวไฉเฟิง คนนี้เธอรู้จักดี ถ้า หากเป็นของล้ำค่าจริงๆ เธอจะมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดกับตัว เองหรือ?

คุณนายหยางจึงยื่นให้กับหยางเย่
“ของปลอม ต้องเป็นของปลอมแน่นอน!

ส่วนหยางเย่ นั้น เหลือมองแค่ครู่เดียวก็ส่ายหัวไปมา

“หยางเย่ นายกำลังพูดเหลวไหลอะไร นายรู้เรื่องอะไร?”

โกวไฉเฟิงร้อนใจ

“เหอะๆ น้าห้า ป้าร้อนรนอะไร ได้ๆๆ ฉันไม่พูดแล้ว ป้าบอกว่า เป็นของจริง ก็เป็นของจริงแล้วกัน!!

จากนั้นก็ส่งกำไลให้กับโกวไฉเพิ่ง

แต่ว่า มือของหยางเก็ปล่อยออกล่วงหน้า

ปัง!

เสียงดังที่คมชัด กำไลหยกร่วงลงสู่พื้นโดยตรง แตกพร้อมกับ เสียง……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ