บทที่ 405 คืนก่อนเกิดเหตุ
“เฉินเกอ งั้นเราสองคนคืนดีกันมั้ย? ถึงแม้ว่าจะเป็นเมียน้อยนาย ฉันก็ยินดี!”
“เธอพูดอะไรนะ?”
เฉินเกอทำตาโต มองหยางเสาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“อ๋? ฉัน…………ฉันพูดอะไรออกมาเนี่ย?”
หยางเสวก็ตกใจเช่นกัน เนื่องจากความตึงเครียด เธอถึงกลับ พูดความในใจออกมาโดยไม่ทันยั้งคิด
ขณะนั้นสีหน้ากระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที
“ฉัน…………มั่วไปงั้นแหละ แต่เฉินเกอ เราสองคนยังเป็น
เพื่อนกันมั้ย?”
เฉินเกอยิ้มแหยๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร “ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันไปก่อนนะ!”
พูดจบ เฉินเกอก็หันหลังจากไปโดยตรง
เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ ความรู้สึกที่มีต่อเสานั้น มันได้ขาด
หายไปนานแล้ว
เฉินเกอก็ไม่มีความรู้สึกใดๆกับเธอเลย
ก็ไม่อยากที่จะยืดเยื้อกับเธอให้มันมากนั้น
เวลานี้ ขึ้นรถแล้วเฉินเกอก็ได้รับโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาสาย
หนึ่ง
หยิบขึ้นมาดู เป็นมหานที่โทรเข้ามา
เกือบครึ่งเดือนแล้วที่ซูมู่หานไม่ได้ติดต่อตัวเอง แต่เป็นเฉินเก อที่ส่งข้อความบอกความเคลื่อนไหวกับเธอเป็นประจํา
“มู่หาน เป็นอะไรเหรอ?”
เฉินเกอถามอย่างยิ้มๆ
“นาย………นายยุ่งเสร็จแล้วหรือยัง?”
ซูมหานถามขึ้น
ระยะเวลานี้ เฉินเกอได้ส่งความเคลื่อนไหวให้ตัวเองมาโดย ตลอด เพราะฉะนั้น มู่หานก็จะรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่
“ยุ่งเสร็จแล้ว วันนี้ฉันจะกลับหนานหยาง ฉันจะไปหาเธอที่ต่าง เต่าก่อน!”
เฉินเกอหัวเราะพูด
“ได้เลย ใช่แล้วพรุ่งนี้นายพยายามมาหาฉันช่วงเช้านะ พรุ่งนี้ ฉันได้รับภารกิจสัมภาษณ์จากทีมสำรวจต่างประเทศ ฉันอยาก เจอนาย” อยากเจอมากเลย!!
ระยะเวลานี้ ซูมู่หานไม่ได้เล่าความลำบากใจของตัวเองให้ เฉินเกอฟัง
เพราะความหมายของพี่เฉินเสี่ยวก็ชัดเจนอยู่แล้ว ก็คือซูมหานนั้นไม่มีทางที่จะเข้าบ้านตระกูลเฉินได้
ความหมายก็คือเธอและเฉินเกอไม่สามารถเดินไปจนสุดทาง แต่ว่าขอเพียงมีโอกาสอันน้อยนิด ซูมู่หานก็ยินดีที่จะพยายาม
พยายามพิสูจน์ตัวเอง เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หลงใหลได้ปลื้มกับ ชื่อเสียงเงินทอง แต่เป็นคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเฉินเกอ ช่วย เหลือเฉินเกอ
เป็นเพราะความพยายามของช่วงเวลานี้ ก็ทำให้ซูมหาน โอกาสมีทีมสัมภาษณ์ของตัวเอง
แต่ว่ายิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งคิดถึงเฉินเกอ
“เค งั้นก็เจอกันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ฉันไปหาเธอ
เฉินเกอพูดอย่างยิ้มๆ
จากนั้นคุยกันไม่กี่คำ ทั้งสองก็ได้วางสาย
“มู่หาน เป็นไงมั่ง? เฉินเกอจะมามั้ย?”
ซูเหมิงเหมิงพลางเก็บข้าวของที่จะใช้ในการสัมภาษณ์ พวก เพื่อนร่วมหอก็พลางหัวเราะถามซูมหาน
อย่างไรเสียตอนที่เจอกันครั้งที่แล้ว เฉินเกอเป็นเพียงคุณชาย แห่งจินหลิง
แต่ว่าหลังจากตอนนั้น พบว่าเฉินเกอนั้นเป็นถึงคุณชายระดับ โลก และเป็นประเภทที่ร่ำรวยมาก
สถานะทางสังคมที่ไม่เหมือนกันนั้น คนก็จะเหมือนได้เกิดใหม่ ตามไปด้วย
พวกซูเหมิงเหมิงทําเหมือนไม่เคยเจอเงินเกออย่างนั้น อยากที่ จะเจอเงินเกอมากถึงมากที่สุด
ครั้งนี้ที่ออกไปสัมภาษณ์ที่ทะเล ตัวเองที่เป็นนักข่าวหลัก
หานมีสิทธิ์ที่จะพาผู้ช่วยไปสองคน
ผู้ช่วยสองคนนี้ ก็ต้องเป็นซูเหมิงเหมิงกับหวเหวินเหวินสองคน ก่อนหน้านี้หวเหวินเหวินและซูมู่หานเคยผิดใจกัน แต่ว่าหลัง จากผ่านเรื่องรายการทีวีครั้งที่แล้ว ก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนสนิท ของซูมหาน
“เขาบอกว่าเขาจะมา!”
ซูมหานยิ้มอย่างอ่อนหวาน
“ว้าว ยอดเยี่ยมไปเลย พี่เฉินเกอครั้งนี้มาด้วยตนเอง ฉัน สามารถที่จะคิดถึงบรรยากาศตอนนั้นแล้ว ถึงเวลานั้นแฟนของ พวกเราก็จะมาส่งพวกเรา มู่หาน เธอมาแนะนำให้พวกเขารู้จัก กันนะ?”
ซูเหมิงเหมิงพูดอย่างยิ้มๆ
“ได้สิ!”
ทั้งสามคนสนทนากันอย่างมีความสุข
ก๊อกๆ!
เวลานี้เสียงเคาะประตูได้ดังขึ้น จากนั้นประตูหอพักก็ถูกเปิด
ออก
เป็นหมาหนาน
“มู่หาน เมื่อกี้ตอนที่ฉันอยู่ข้างล่าง เห็นพัสดุของพวกเธอ จึงได้ เอามาให้พวกเธอสามคน
หม่าหนานพูดไป พลางหยิบพัสดุสามชิ้นออกมา
“ฮี ขอบใจ!”
หวเหวินเหวินกล่าวอย่างเย็นชา
ครั้งก่อนที่เขาช่วยเหลือหยางหัวในการใส่ร้ายซูมหาน ทุก คนค่อนข้างที่จะโกรธ
เพียงแต่ซูมู่หานนั้นไม่ถือสาเอาความกับเธอ
“ขอบใจนะหม่าหนาน มาให้ฉันเถอะ!!
ซูมหานรับพัสดุมา
“มู่หาน ครั้งนี้ขอบใจเธอนะ ทำให้ฉันได้มีโอกาสทำรายการ ออกกาศบนโทรทัศน์ ขอบใจเธอมากจริงๆ!
“อย่าเกรงใจเลย พวกเราต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ ใช่แล้ว ลองเปิดสิ ว่าข้างในมันคืออะไร!
ซูมู่หานพูดอย่างยิ้มๆ
ในหอพักเดิมก็มีซูมู่หานกับเพื่อนอีกสองคน ตอนนี้ก็มีหม่าหนานเพิ่มมาอีกคน
เห็นได้ชัดว่าหมาหนานนั้นสนิทสนมกับซูมู่หานกว่า ก็เลยยัง
ไม่ไป
“โอ้มายก๊อต ทําไมพวกเราสามคนถึงมีพัสดุล่ะ หรือว่าจะเป็น แฟนของพวกเราส่งมา ฮ่าๆ ไม่ใช่อย่างแน่นอน!!
ซูเหมิงเหมิงพูดโดยไม่คิด
“ฉันคิดว่าจะน่าเป็นทีมสำรวจส่งมาให้พวกเรามั้ง อย่างไรเสีย พวกเราสามคนก็เป็นคนในทีมสํารวจ!
พูดไป ทั้งสามคนต่างคนก็ต่างแกะพัสดุของตัวเอง
“อืม? อันนี้มันคืออะไร? จี้เหรอ ไม่เหมือนนะ ดูแล้วช่างแปลก ประหลาดจริงๆ”
ซูเหมิงเหมิงได้หยิบของที่คล้ายออกมา
อันนี้เหมือนสัญลักษณ์รูปพระอาทิตย์ เหมือนลูกบอลที่ลุกโชน ด้วยไฟยังไงอย่างงั้น
“ทีมสำรวจก็ช่างแตกแต่งเสียจริง ทำไมถึงให้จี้แบบนี้กับพวก
เราล่ะ?”
หวเหวินเหวินพูดอย่างไม่เข้าใจ และลักษณะนี้ ทำไมดูแล้ว ทำให้รู้สึกไม่สบายใจเลย?”
“ก็ค่อนข้างที่จะแปลกอยู่
ซูมู่หานก็ประหลาดใจเช่นกัน
“ช่างเถอะ ช่างเถอะ ไม่ต้องสนใจแล้ว พรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเรา มีโอกาสได้แสดงฝีมือ เอางี้ละกัน ฉันเป็นเจ้ามือ คืนนี้พวกเรา ออกไปทานอาหารอร่อยๆสักมื้อ!”
ซูเหมิงเหมิงหัวเราะพูด
“ได้สิ ใช่แล้วหม่าหนาน เธอก็ไปกับพวกเราด้วยสิ ไปด้วย
กัน!”
ซูมู่หานกล่าวชักชวน
หมาหนานพยักหน้า
และในเวลาเดียวกัน กลางดึกของคืนนี้ เครื่องบินที่ได้บินมา จากฉีดูก็ได้จอดลงที่กางเต่าโดยสวัสดิภาพ
จากนั้นก็ได้มีรถส่วนตัว ได้มารับคนกลุ่มไปยังท่าเรือแห่งหนึ่ง เวลานี้ ที่นอกท่าเรือ
“เพียะ!”
“ไสหัวไปเลย ผู้หญิงแพศยา!”
ชายหนุ่มคนหนึ่งได้ใช้แรงตบลงไปบนใบหน้าของหญิงสาว คนหนึ่ง
ใช้แรงเยอะมาก หญิงสาวโดนตบจนคว่ำลงกับพื้น ด้านข้าง เป็นประตูของโรงแรมที่อยู่ข้างทะเล
“แม่งเอ้ย ตอนนี้คิดถึงฉันแล้วเหรอ ยังตามมาหาฉันเจอจนได้ ไปตายซักเถอะ!”
ชายหนุ่มพูด พลางใช้เท้าถีบลงบนท้องน้อยของหญิงสาวหนึ่ง
หญิงสาวโดนทําร้ายจนบาดเจ็บ ก็ได้หดตัวอยู่บนพื้น และภาพนี้ ทำให้ผู้คนที่เตรียมตัวจะขึ้นเรือมองเห็น “หากเธอทําให้แฟนใหม่ฉันเข้าใจผิด ฉันจะโยนเธอลงไป เลี้ยงปลาในทะเล!”
ชายหนุ่มขณะที่พูดยังคิดจะลงมือต่อ
ฉับ!
ทันใดนั้น มือของเธอได้ถูกคนจับไว้อย่างแน่นหนา
“นาย…..นายเป็นใคร?”
ชายหนุ่มพูดอย่างโกรธเคือง
และชายผู้นั้น จับมือเขา โดยออกแรงเล็กน้อย
“อ้า!”
เจ็บจนชายหนุ่มร้องขอให้ปล่อย
“ไป~”
ชายคนนั้นได้ใช้แรงถีบเขาไปไกลหลายเมตร
และชายหนุ่มนั้นเห็นกำลังคนที่อยู่ด้านหลังชายผู้นี้ ทันใดนั้นก็ ไม่กล้าพูดมาก รีบร้อนวิ่งเข้าไปในโรงแรม
ชายผู้นี้จึงได้นั่งลง พยุงหญิงสาวที่โดนทำร้ายลุกขึ้นมา “เป็นเธอจริงๆด้วย! ชายผู้นี้พูดอย่างประหลาดใจ ตอนที่อยู่ท่าเรือนั้น ก็รู้สึกว่าหญิงสาวคุ้นตามาก
ทันใดนั้นก็ตกใจ
เดิมที่ไม่อยากจะยุ่ง แต่เห็นว่าชายหนุ่มคนนั้นลงมือหนักเกิน
ดังนั้นเขาจึงอดไม่ใจไม่ได้
และหญิงสาวก็โดนทำร้ายจนตัวเองลุกไม่ขึ้นแล้ว เวลานี้เห็น ชายผู้นี้ ในขณะที่ดวงตามเต็มไปด้วยความแปลกใจ ราวกับว่า ได้เห็นความหวังสุดท้าย
“เฉินเกอ ใช่นายมั้ย!? หญิงสาวร้องไห้พูด
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ