บทที่ 377 ได้พบหวางเหวิน อีกครั้ง

“ชายชราบอกว่า ก่อนที่พวกเราจะไปหาเขา มีคนกลุ่มหนึ่งมาหา เขาก่อนหน้าแล้ว ถามถึงเรื่องนั้นที่เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบสองปีก่อน เหมือนกัน และเบาะแสของแม่บ้านคนนั้นด้วย

จูหมิงกล่าว

เฉินเกอรู้สึกสงสัยทันที

เป็นใครกันนะ?

เดิมที่คิดว่าคุณพ่อให้ตัวเองมาตามหาคนๆหนึ่งมันช่าง ง่ายดาย คิดไม่ถึงว่า เรื่องนี้ดูแล้วซับซ้อนมากทีเดียว

แต่ว่าเฉินเกอก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย คิดไปก็เปล่าประโยชน์

ที่ตอนนี้ต้องทํา ก็คือรีบหาตัวแม่บ้านคนนั้นให้เจอต่างหาก

เร็วที่สุด เฉินเกอวางแผนสักครู่ เตรียมการวันนี้ต้องไปอำเภอ หงเซียนให้ได้ ขณะเดียวกันก็โทรหา บอดการณ์เทียนหลงหูรีบ จัดเตรียมคนมาให้

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีข้อความหนึ่งดังขึ้นมาจากกลุ่มชั้น

เรียน จากอาจารย์ผู้สอน

เฉินเกออ่าน………

ขณะเดียวกัน
ในรถยนต์คันหรูคันหนึ่ง

“คุณผู้หญิงครับ เดิมทีเบาะแสของคุณนายใหญ่ถึงแม้พวกเรา จะค้นไม่พบ แต่ว่าในที่สุดก็พบเงื่อนง่าที่สำคัญอย่างหนึ่ง นั่นก็ คือสาวใช้คนสนิทของคุณนายใหญ่ในตอนนั้นครับ เบาะแสขอ งอะเซีย! ตอนนั้น ตอนนั้นคุณนายใหญ่กับอะเซียเคยพักอยู่ที่ โรงแรมแห่งหนึ่ง……..

ฟางเจียนนั้นตั้งใจฟังลูกน้องรายงานข่าว พยักหน้าและกล่าวว่า “ส่งคนไปดูแล้วหรือยัง?”

“พวกเราเพิ่มกำลังคนไปแล้ว อีกอย่างคุณนายใหญ่ มีเรื่อง หนึ่งที่ผมต้องรายงานให้ท่านทราบก่อน นั่นก็คือคนที่ติดตาม เบาะแสของคุณนายใหญ่ ดูเหมือนไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้นครับ เมื่อครู่คนของพวกเราที่ตามหาเจ้าของโรงแรมในตอนนั้นเจอ ยืนยันว่า เขาบอกกับพวกเราว่า มีคนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังตามหา ด้วย และลงมือค่อนข้างเปิดเผย!”

“ใครกัน?”

เวลานี้ ฟางเจี่ยนนันขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ขอโทษครับคุณหนู ตอนนี้เรายังไม่ทราบ แต่ผมว่า พวกเรา ระวังตัวหน่อยก็ดีกว่าครับ!”

ฟางเจียนนั้นพยักหน้า : “เอาละ งั้นก็รีบหน่อย เออนี่ เรื่อง ราวในตระกูลครั้งนี้ อาจารย์ทั้งสิบสองท่านของฉัน ตอนนั้นคุณ ป้าท่านเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวมาก ทำให้หลายคนคงไม่พอใจ ที่ต้องตามหา ก็ควรจะเป็น ตระกูลฟางของพวกเราถึงจะถูก!

“รับทราบครับ!”

เมื่อฟางเงี่ยนนั้นจัดการเสร็จ ตอนนี้มีข้อความหนึ่งส่งมาจาก กลุ่มชั้นเรียนทันที เป็นอาจารย์ผู้สอนส่งมา

ฟางเงี่ยนนั้นถึงแม้ปกติจะไม่ได้คลุกคลีกับเพื่อนร่วมชั้นเท่า

ไหร่

แต่ว่ากลุ่มชั้นเรียนมีเพิ่มเติม

จึงอ่านดูสักหน่อย

ที่แท้ อาจารย์ผู้สอนบอกว่าพรุ่งนี้เช้า กิจกรรมทัศนศึกษา ประจําภาควิชา บังเอิญว่า จัดให้ไป อำเภอหงเซียนพอดี คนที่ไปจํานวนไม่น้อย

และผู้รับผิดชอบหลัก คือตาอ้วนหวัง หวางเสี่ยวหัว) ที่อยู่ห้อง

ข้างๆ

“ไอ้ตาอ้วนหวัง ที่นับวันอ้วนขึ้นเรื่อยๆนะ!”

อ่านข้อความไป ฟางเจียนนั้นยืนยิ้ม แล้วก็ลงจากรถ กลับเข้าไปในโรงเรียน กลับมาพูดถึงเฉินเกอต่อ เฉินเกอไม่ได้กลับไปที่โรงเรียน แต่ หลังจากที่คุยกับทางโรงเรียนแล้ว

ก็รีบตรงไปยังเมืองชวนอำเภอหงเซี่ยนทันที
อำเภอหงเซียนไม่ไกลจากเท่าไหร่

ตอนนี้กำลังพัฒนาโครงการ

จนถึงจัดเตรียมกำลังคน จูหมิงได้ส่งลูกน้องจำนวนหนึ่งออก ไปล่วงหน้าแล้ว

เฉินเกอล่ะ เพราะรีบร้อน จึงพาคนอีกสองสามคนรีบตามไป

ด้วย

ซูเฉียงเวย จูหมิงพวกเขา ก็รอจนบอดการณ์เทียนหลงหูพา ลูกน้องมาสมทบ แล้วรีบตามไปทันที

กิจกรรมทัศนศึกษาของทางภาควิชาในโรงเรียน เฉินเกอไม่มี อารมณ์จะสนใจอะไรทั้งนั้น

เมื่อถึงอำเภอหงเซียน หลังจากที่หาโรงแรมตั้งหลักได้แล้ว

เฉินเกอให้ลูกน้องสองสามคนติดต่อคนเหล่านั้น

“เฉินเกอ?”

ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน เฉินเกือกำลังหยิบกระเป๋าเงินตัวเอง เตรียมจะขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องพัก

เวลานี้ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมากะทันหัน

พอหันหลังกลับไปมอง เฉินเกออดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

เป็น หวางเหวิน

ข้างกาย หวางเหวิน ยังมี เหลียงเมิ่ง และเด็กผู้หญิงอีกสองคน
“ฉันไปด้วย เฉินเกอจริงๆด้วย ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้เนี่ย!”

พอเห็นเฉินเกอหันหน้ามา เด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่กล่าวขึ้น เหมือนว่าได้เจอเงินเกอที่นี่เธอประหลาดใจมาก แล้วเด็กผู้หญิงคนนี้ล่ะ

ทีแรกเฉินเกอยังนึกอะไรไม่ออก จนกระทั่งเธอเอ่ยปากขึ้นมา

“นี่ เฉินเกอ ยังจําฉันได้ไหม?

เด็กผู้หญิงถาม เพียงแต่ในน้ำเสียง ให้ความรู้สึกเหนือกว่า อย่างอธิบายไม่ได้

“จ๋าได้สิครับ คุณคือโหเสี่ยวเซี่ย ใช่ไหม!”

เฉินเกอยิ้มให้

โหเสี่ยวเชียตอนนั้นเป็นหนึ่งในสมาชิกของการแข่งขันระดับ มัธยมปลาย

จำได้ว่าน่าจะอยู่ห้องเดียวกับหวางเหวิน ผลการเรียนดีมาก

แน่นอน

ท่าทางของเธอนะหรือ จะพูดยังไงดีล่ะ เป็นประเภทคุณหนู บ้านรวยแบบนั้นแหละ

มีส่วนคล้ายคลึงกับหูฮียหมิน

แต่ก็ไม่เหมือน

โหเสี่ยวเซี่ยหยอกเล่นกับพวกผู้ชายได้ดี ผู้ชายพวกนั้น เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ว่ามีหน้ามีตาในสังคม เพราะครอบครัวมีฐานะ หรือไม่ก็มีอำนาจ

ก็คือชอบสังคม ขี้เล่น แต่ผลการเรียนดีเลิศประเภทนั้น เป็นพวกเข้ากับคนอื่นได้ง่าย

พูดถึง เฉินเกอกับเขาตอนนั้นก็มีอารมณ์แบบยากเกินจะ บรรยายได้

ฮ่าๆ!

ตอนนี้ โหเสี่ยวเซี่ยคงอยู่ด้วยกันกับ หวางเหวินสอบได้

มหาวิทยาลัยด้วยกัน หลายวันก่อนตอนที่เจอ หวางเหวิน หวางเหวินยังเอ่ยทักทาย

เฉินเกออยู่

“ฮ่าๆ!”

โหเสี่ยวเซี่ยมองเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้าหลายรอบ

อดไม่ได้ที่จะพูดจาดูถูกว่า “ได้ยินเหวินเหวินบอกว่าเธอมาที่ ดู ยังไม่ไปไหนอีกหรือ? แหมเธออยู่โรงแรมดีเสียด้วยนะเนี่ย?”

“อ๋อ อีกไม่กี่วันก็ไปแล้วล่ะ!

เฉินเกอเจอหน้าโหเสี่ยวเซียก็พูดคุย รู้สึกอึดอัดใจนิดหน่อย ตอนนั้นอาจมีการเข้าใจผิดกันเล็กน้อย เธอยังจำได้ไหมนะ?

คงไม่แล้วมั้ง
แต่ว่า เฉินเกอไม่ได้คุยอะไรกับเธอมากนัก หันไปหาหวางเห วินแล้วกล่าวว่า : “หวางเหวินพวกคุณจะไปไหนกันหรือ?”

“พวกเราเตรียมจะไปร่วมงานเลี้ยงใหญ่งานหนึ่งของที่นี่ แฟน ของเสี่ยวเซียมีบัตรเข้างาน ก็เลยมาร่วมหน่อย!

หวางเหวินปฏิบัติต่อเฉินเกอได้ไม่เลว

แล้วก็ส่งยิ้มให้

“อ้อ เสี่ยวเซียก็มีแฟนแล้วหรือนี่!

เฉินเกอเดินไปคุยไป

โหเสี่ยวเซียจงใจมองค้อนเฉินเกอ

“ฮ่าๆ เธอรู้ไหมว่าแฟนของเสี่ยวเซียเป็นใคร ลูกชายของ ประธานบริษัทชั้นนำในตลาดเลยนะ!”

เหลียงเพิ่งกล่าวอย่างตื่นเต้น

“อ้อ!”

เฉินเกอเพื่อสมทบน้ำเสียงของเหลียงเมิ่ง พยักหน้าด้วยที่ท่า

ประหลาดใจ

“เขาก็คือเฉินเกอคนนั้นที่พวกเธอพูดถึงสมัยมัธยามปลาย หรือเปล่า?”

ตอนนี้ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆถามขึ้น เธอน่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหวางเหวินและโหเสี่ยวเยละมั้ง

หน้าตาสวยมากเลยทีเดียว

เห็นได้ชัดว่า โหเสียวเซียคงจะเล่าเรื่องของตัวเขาสมัยมัธยม ปลายให้เธอฟัง

เพราะเงินเกอเห็นว่า ผู้หญิงคนนี้มองมาทางเขาด้วยท่าทีเบื่อ หน่ายเล็กน้อย

และไม่รู้ว่าบนหน้าตัวเองมีอะไรติดอยู่หรือเปล่า หลังจากที่ผู้หญิงคนนี้มองมาที่ตัวเขา ก็เม้มปาก แล้วทำท่า

ดูถูก

หวางเหงินคงไม่ได้เล่าอะไรแน่ แต่ว่า โหเสี่ยวเซี่ยไม่แน่ใจ

“อ้อ ผมเองครับ ตอนสมัยมัธยมปลาย พวกเราอยู่ทีมแข่งขัน เดียวกัน!”

เฉินเกอยังคงยิ้มให้

“เออนี้ เฉินเกอ ขอถามอะไรหน่อยสิ เธอมีแฟนแล้วหรือยัง ถ้า ยังไม่มีฉันแนะนำให้ได้น้า

หวางเหวินยิ้มไปพลางบอก

ดูเหมือนว่าเฉินเกอน่าจะมี แต่ว่าความจริง หวางเหวินมอง ออกว่าเฉินเกอน่าจะยังไม่มีแฟนหวางเหวินไม่ได้คิดอะไรอื่น คิด ว่าเฉินเกอน่าจะโกหกทุกคนเพื่อรักษาหน้าของตัวเอง จึงคิดที่จะ หาแฟนให้
“โอเคเนอะ ไม่มีแน่เลย เฮ้อ ให้เงินเกยลองพิจารณาหย่าเฟย หน่อยดีกว่า หย่าเฟยนะ เฉินเกือถึงแม้จะไม่ได้รวย แต่เขาเป็น คนซื่อๆนะ แม่ของเธอบอกไว้ไม่ใช่หรือ ว่าให้แนะนำคนซื่อๆ ให้ เธอน่ะ เรื่องแต่งงานแล้วแต่เธอเลย ขออย่างเดียวอย่าหาที่ เหมือนแฟนเก่าเธอคนนั้นเด็ดขาด!

โหเสียวเซียกล่าวแบบติดตลก

“ไอ้หยา เสี่ยวเซีย ถ้าเธอพูดอีกฉันจะโกรธแล้วนะ เธอนี่มันแย่ จริงๆ!”

หวางหย่าเฟยเถียงกับโหเสี่ยวเซียอยู่สักพัก ดูเหมือนว่า แม่หม้ายอย่างหวางหย่าเฟยก็ดูถูกเฉินเกอเช่นกัน เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ฝืนยิ้มพลางส่ายหน้า และตอนนี้

“เสี่ยวเชีย พวกเธอทำอะไรกัน? ทำไมยังไม่เข้างานอีกล่ะ?” เสียงอันไพเราะก็ดังขึ้น ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งในชุดสูทเดิน เข้ามาหา……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ