บทที่ 375 ไปพบเฉินเกอเพื่อขอความช่วยเหลือ

“คนนี้ใครกัน? ทำไมไม่มีมารยาทเอาเสียเลย ไม่รู้จักกฎระเบียบ บ้างเลย!”

“นั่นน่ะสิ ประตูใหญ่ของประธานจูเจียง ใครก็เข้าออกได้ ตามใจงั้นหรือ? ไม่เห็นหรือไงว่าพวกเรารอคิวอยู่ตั้งนาน!

ระหว่างนั้น หลายคนพากันซุบซิบนินทาราวกับเสียงนก กระจอก

ส่วนหูฮุ่ยหมินและสวี่หยางหยาง มองเขาด้วยท่าทีเยาะเย้ย

เพราะจูหมิงไม่น้อยหน้าใครในเมืองอู่ชวน เขามีอำนาจเหลือ ล้น แต่จูหมิงคนนี้ค่อนข้างให้ความสำคัญกับประเพณี เมื่อมีคนที่ สุภาพกว่า ก็ต้องรอดูไปก่อน

แต่ขณะที่เฉินเกอออกแรงเคาะประตู

ประตูห้องโถงก็ถูกผู้ดูแลคนหนึ่งเปิดออก

“เด็กคนนี้นี่ รนหาที่เสียแล้ว!”

“คิดว่าเรื่องตัวเองสำคัญนักหรือไง? ฮ่าๆ!”

“อายุยังน้อยแท้ๆ ทำอะไรไม่ใช้หัวคิด ต่อไปจะทำงานอะไร สําเร็จได้ล่ะ!”

ผู้คนต่างมองไปพลางหัวเราะ
“เฉิน……คุณชายเฉิน คุณเองหรือนี่!” ณ ตอนนี้ ผู้ดูแลกลับพูดด้วยท่าทิ้งุนงงเล็กน้อย พลางรีบโค้งคํานับอย่างช้าๆ

“อืม ผมเห็นว่ายุ่งกันมาก ก็เลยรออยู่ข้างนอกสักพักแล้ว!”

เฉินเกอฝืนยิ้มให้

“ครับๆๆ เชิญคุณชายเฉินเข้าไปได้ครับ!!

ผู้ดูแลกุลีกุจอเชิญเฉินเกอเข้าไป

ถ้าจะพูดว่าเฉินเกอยังไม่ใช่แขกกิตติมศักดิ์อีกละก็ ในโลกนี้ คงไม่มีใครเป็นได้อีกแล้ว

“อะไรนะ?”

เหตุการณ์นี้ ทำให้ผู้คนที่อยู่ด้านนอกประตูพากันตะลึง

“นี่คือคุณชายอะไรนะ? คุณชายเฉิน? ไม่เห็นเคยได้ยินเลย แต่ ก็ไม่เคยเห็นพ่อบ้าน ไม่เป็นแบบนี้มาก่อนเลย!”

“จริงด้วย เขาเป็นใครกันแน่นะ?”

ผู้คนต่างรู้สึกประหลาดใจ

แม้แต่ หูฮุ่ยหมิน ก็พลอยอ้าปากค้างแบบเหลือเชื่อไปด้วย

หัวใจเต้นแรง

จนกระทั่ง ทำให้หูฮุ่ยหมิ่น เห็นภาพหลอน และรู้สึกหมดเรี่ยวแรง

ใช่แล้ว ตั้งแต่ชั้นมัธยม จนถึงปัจจุบันนี้หูฮุ่ยหมินดูถูกเฉินเก อมาโดยตลอด ตอนที่เฉินเกออยู่ชั้นมัธยมต่อให้ขยันหมั่นเพียรขนาดไหน แต่

หูฮุ่ยหมิน ก็มองว่า อนาคตคงไปได้ไม่ไกลนักหรอก

ในชีวิตจริง ใครๆต่างก็รู้ว่าหูฮุ่ยหมินเป็นคนปากไวใจเร็ว บาง ครั้งพูดจาขวานผ่าซาก ทำร้ายจิตใจคนอื่น

พูดง่ายๆว่า ในแวดวงสังคมของหูฮุ่ยหมินที่เธออยู่มักมี อภิสิทธิ์อยู่เสมอ

ไม่เหมือนเวลาอยู่ต่อหน้าเฉินจุนเหวินและหวางเจี้ยน หูฮุ่ยหมิ

นมักพูดจาสงบปากสงบคำมากกว่านี้

ก็เพราะเคยดูถูกเฉินเกอไว้

แล้วตอนนี้ล่ะ เธอพบว่าคนที่ตัวเองเคยดูถูกมาตลอดกลาย เป็นเศรษฐี ไม่เหมือนกับแต่ก่อน รวยกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ

เวลานี้ หูฮุ่ยหมินเกินจะรับได้จริงๆ

โน้มน้าวตัวเองด้วยเหตุผลสารพัด เฉินเกออาจจะถูกล็อตเตอรี่ ถึงได้รวย เงินพวกนั้นเชื่อว่าใช้ได้ไม่กี่ปีก็หมดแล้ว

แต่ว่า ต่อให้เฉินเกอมีเงินมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะเขาไม่มีเส้นสาย ฮ่าๆ ตอนนี้ในสังคมเรา ต้องการเส้นสาย ไม่ใช่หรือ
ด้วยเหตุนี้ กลยุทธ์ของหูฮุ่ยหมินในสองวันนี้ก็คือการตามหา คนที่เสมอภาคกัน

แล้วตอนนี้ล่ะ ตัวเองมาหาประธานจูเจียงเพื่อให้ช่วย แต่เฉิน เกอ เข้าออกบ้านของประธานจูเจียงได้ตามอำเภอใจ

คิดดูแล้วความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเกอและประธานเจียงคง ไม่ใช่ธรรมดา

“คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า เฉินเกอจะรู้จักกับประธานจูเจียงกับเขา ด้วย!”

สวี่หยางหยางรู้สึกกังวลมากขึ้น

แต่ถึงอย่างไร ตอนนี้ก็ช่วยไม่ได้แล้ว

ไม่มีใครช่วยตัวเธอ ความหวังที่มีนั่นคือประธานจูเจียง แต่ว่า ประธานจูเจียงจะช่วยได้ขนาดไหนก็ยังไม่รู้เลย

“ฮุ่ยหมิน หรือว่าเธอลองโทรศัพท์ไปหาเงินเกอดูสิ ให้เขาช่วย

พูด เรื่องครั้งนี้ของพวกเราต้องแก้ไขได้แน่!”

เฉินจุนเหวินเป็นคนพูดประโยคนี้

“ฉันเนี่ยนะ?” หูฮุ่ยหมินร้อนใจราวกับโดนตบหนึ่งฉาก

“ใช่สิฮุ่ยหมิน อีตานี่เคยชอบเธอมาก่อน พวกเธอก็เป็นเพื่อน ร่วมชั้นกันด้วย เธอเป็นคนพูดย่อมดีกว่าพวกเราเป็นไหนๆ! ถ้า ไม่งั้น ฉันว่าขืนเข้าคิวรอจนถึงตอนบ่าย อดทนรอจนกว่าจะได้พบ ประธานจูเจียง! เรื่องอาจจะลุกลามใหญ่โตไปมากกว่านี้อีก!”
เฉินจุนเหวินกล่าวอย่างร้อนใจ

“จริงด้วย ฮุ่ยหมิน เธอไปขอร้องเฉินเกอดูสิ เขาต้องช่วยได้ แน่ๆ!”

สวี่หยางหยางเห็นด้วย

หูฮุ่ยหมินลังเลอยู่สักพัก

แล้วจึงกล่าวว่า : “ที่จริงฉันกับเขาก็ไม่ได้ลงรอยกันเท่าไหร่ ถึง แม้จะขอให้เขาช่วย เขาก็ไม่แน่ว่าจะช่วย ลองดูก็แล้วกัน!

หูฮุ่ยหมินกล่าว

กว่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเงินเกอได้

รู้สึกกระดากใจ ฮ่าๆ ให้ใครไปขอร้องคนที่ตนเคยดูถูก และ ทำร้ายกันซึ่งๆหน้า ใครจะไปกล้า

แต่ก็เอาเถอะ เรื่องนี้ต้องลองให้เฉินเกอช่วยอยู่ดี

เฉินเกอก็คิดไม่ถึงว่า หูฮุ่ยหมิน คนที่หยิ่งยโสคนนี้จะกล้าโทร

หาตัวเอง

ฝืนยิ้มให้

“มีอะไร?”

เฉินเกอถาม

“เฉินเกอ นาย…..นายรู้จักประธานจูเจียงด้วยหรือ?” เสียง

ของหูฮุ่ยหมินเบามาก
“รู้จักสิ มีอะไรก็ว่ามา!” เฉินเกอพูดตรงๆ

“ถ้านายรู้จักเขา นายก็รู้ว่า พวกเราก่อเรื่องใหญ่มากเอาไว้ เราหวังว่านายจะช่วยพูด เรื่องนี้กับประธานเจียง ให้หน่อยนะ!

หูฮุ่ยหมินพูดไปพลาง ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา

“พูดน่ะพูดได้ ปัญหาคือผมจะได้อะไรตอบแทน? ทำไมผมต้อง ช่วยคุณพูดด้วยล่ะ?”

เฉินเกอยิ้ม

“ฉัน!”

“อย่างนี้แล้วกัน คุณกับสหยางหยางเข้ามาคุยเถอะ แค่คุณ สองคนเท่านั้นนะ!”

เฉินเกอกล่าว

“ได้สิ!”

จากนั้นเฉินเกอก็วางสายไป

ดูเหมือนว่าเนื้อหาของการสนทนาเมื่อครู่สวี่หยางหยางพวก เขาได้ยินกันหมด

“หา? พี่ฮุ่ยหมิน พี่ว่าเฉินเกอเรียกเราแค่สองคนเข้าไปทำ อะไร? พี่ก็รู้ว่า ฉันกับเขาเคยมีเรื่องกัน ทะเลาะกันมานับครั้งไม่ ถ้วน ฉันกังวลจริงๆ ถ้าฉันเข้าไปแล้วเขาจะ……….

สวี่หยางหยางดูเหมือนคิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง หน้า แดงด้วยความอายหันหน้าหนี
“เขากล้า………ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะกล้าทำอะไร เขาและฉัน รู้ดีแก่ใจ พอเข้าไปแล้ว ฉันจะพูดกับเขาเอง เธอหลบอยู่หลังฉัน แค่นั้นพอ!”

ในใจของหูฮุ่ยหมินคิด คนอย่างเธอเฉินเกอจะมีดีแค่ไหนกัน ไม่อยากจะเชื่อ เธอจะทำอะไรได้?

จากนั้น ภายใต้การนำของบุคคลพิเศษ หูฮียหมิน และส หยางหยางเดินเข้าไปข้างใน

คฤหาสน์ของประธานจูเจียง ใหญ่โตเหลือเกินจริงๆ

คนรับใช้ที่อยู่ชั้นล่าง มีราวสิบกว่าคน

บุคคลพิเศษพาพวกเธอสองคนขึ้นไปที่ชั้นสอง

ในห้องประชุมที่กว้างใหญ่ห้องหนึ่ง

“คุณชายเฉินอยู่ข้างในครับ!” คนรับใช้กล่าวอย่างสุภาพ

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ!”

หูฮุ่ยหมินพูดด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

เมื่อผลักประตูเข้าไป ก็พลันเห็น คนที่อยู่ในห้องประชุม ทั้งหมดมีมากกว่า

ส่วนใหญ่เป็นวัยกลางคน และเลขาฯของคนกลุ่มนี้เป็นต้น

รวมๆแล้วประมาณสามสี่สิบคนได้
อีกอย่างคนวัยกลางคนกลุ่มนี้ ล้วนเป็นที่รู้จักในแวดวงธุรกิจ

ของเมือง ชวน แม้แต่หูฮุ่ยหมินเองยังเคยเห็นบนหน้าหนังสือพิมพ์ รู้จักอยู่

หลายคน

ส่วนสวีหยางหยางยิ่งไม่ต้องพูดถึง คนเหล่านี้ ล้วนเป็นผู้มี อิทธิพล

ดังนั้นบรรยากาศก็คึกคักขึ้นมาทันที

และยิ่งทำให้หูฮุ่ยหมินกับสหยางหยางตื่นเต้นมากขึ้น เฉินเก อนั่งอยู่ในตำแหน่งแรกของโต๊ะการประชุม

ส่วน ท่านประธานหมิง นั่งอยู่ข้างๆเฉินเกอ

“พวกคุณออกไปก่อน ผมขอคุยกับพวกเขาเป็นการส่วนตัว ประธานจูเจียง คุณเสร็จธุระแล้วค่อยเข้ามาทีหลังได้

เฉินเกอบอก

“ครับ คุณชายเฉิน!!!!”

คนกลุ่มหนึ่งลุกขึ้นโดยพร้อมเพรียงกัน และกล่าวพร้อมกัน ฉากนี้ ยิ่งทำให้หูฮุ่ยหมินและสหยางหยางรู้สึกตกใจ รอจนกระทั่งทุกคนออกไปกันหมดแล้วหูฮุ่ยหมินและสวีหยาง

หยาง จึงดึงสติคืนมา เฉินเกอยิ้มไปพลางมองที่พวกเขา “พวกเธอสองคนนั่งลงก่อน

สิ! ยืนอยู่ทําไมล่ะ!”
“เฉินเกอ พวก…..พวกเขาทําไมต้องเรียกเธอว่าคุณชายเงิน

ล่ะ?”

หูฮุ่ยหมินกลืนน้ำลายลงคอ และถามด้วยความไม่อยากเชื่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ