บทที่ 365 ฉันต้องการพบคุณหวัง

“ใครหลอกนาย? ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดอะไรอยู่

ฉันหน่วนกอดไหลของตัวเองเอาไว้แล้วเอ่ยขึ้น

เป็นเพราะเวลานี้ ที่ศูนย์พ่อค้าจีนนี้มีคนที่มองมาทางนี้จำนวน ไม่น้อย

ทำให้ฉันหน่วนยิ่งรู้สึกขายหน้ามากขึ้นไปกว่าเดิม

“แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธออย่างนั้นหรือ?”

หวางเสี่ยวหัวสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอ่ยถามออกมา

ส่วนฉันหน่วนนั้นก็หันหน้าไปอีกทางด้านหนึ่ง แล้วไม่ได้พูด อะไรออกมา

“หม นายคือหวางเสี่ยวหัวเพื่อนสมัยเด็กที่โตมาด้วยกันกับหน่ วนหน่วนคนนั้นสินะ ฉันรู้จักนาย ไม่ดูตัวเองเลยรึไง ยังจะไม่ ไสหัวไปอีก!

หลี่เสียงที่ถือกุญแจรถอาวA6 ชี้ไปยังหวางเสี่ยวหัวแล้วด่า

ว่าเขา

“นี่ เสียงจื่อ ใช่ไหม? ทำไมเพิ่งมา ฉันรอนายมาสักพักแล้ว!”

และเวลานี้เอง พนักงานคนหนึ่งที่สวมชุดสูทรองเท้าหนังวิ่งเข้า มา แล้วจับมือกับหลี่เสียงอย่างสนิทสนม
“สวัสดีครับพี่หมิง ไม่เจอกันนานเลย ขอโทษทีนะครับ รอนาน

เลย!”

ทั้งสองคนเอ่ยทักทายกันอย่างเรียบง่ายอยู่พักหนึ่ง

“โอเค ฉันเลือกตำแหน่งที่ดีๆเอาไว้ให้นาย พวกนานมาลอง เลือกดูแล้วกัน วางใจได้ ราคาพิเศษอยู่แล้ว!”

พี่หมิงกล่าว

“ดีเลยครับ พวกเราไปเลือกดูกันเถอะ!

หลังจากนั้นหลี่เสียงก็ดึงฉันหน่วนมาอยู่ข้างๆ

และก็เห็นได้ชัดว่าฉันหน่วนเองก็ไม่ได้อยากจะพูดคุยกับหวาง เสี่ยวหัวสักเท่าไรนัก จึงเดินตามไป

หวางเสี่ยวหัวจัดการกับอารมณ์ตัวเอง ความจริงแล้วหลังจาก ที่เฉินเกอเกลี้ยกล่อมเขาแล้วนั้น เขาเองก็สงบลงไปไม่น้อย เพียง แต่เมื่อกี้จู่ๆเขาก็อดทนไม่ได้ขึ้นมาเท่านั้น

เฉินเกอตบไหล่ของหวางเสี่ยวหัว แล้วทั้งสองคนก็ไปนั่งอยู่ ข้างๆแทน

“โห พี่หมิง นี่พี่ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่ไหม? ผมเห็นโฆษณา บนอินเตอร์เน็ต ราคาพื้นที่มันไม่ได้แพงขนาดนี้นี่ครับ ตอนนี้ไม่ คิดว่าราคาจะขนาดนี้แล้วหรือ?”

ไม่นาน หลี่เสียงที่อยู่ด้านข้างก็ร้องตะโกนออกมาด้วยความ ตกใจ
“เฮ น้องชาย นายยังคิดว่านี่แพงอย่างนั้นหรือ ฉันจะบอกนาย ให้นะ ที่ตรงนี้ราคาถูกที่สุดแล้ว อีกทั้งยังเป็นจุดที่ไม่เลวอีก ด้วย!

“หนึ่งปี เพียงค่าเช่าก็ล้านกว่าแล้ว นี่ยังจะให้เราใช้ชีวิตอยู่ต่อ ได้ไหมเนี่ย!”

หลี่เสียงรู้สึกตกราวกับโดนฟ้าผ่า

โหดร้ายมากจริงๆ

ครอบครัวของเขามีเงินก็จริง แต่ก็มีทรัพย์สินอยู่ไม่เยอะ ลงทุน ไปล้านกว่าๆ เป็นเพียงการลงทุนค่าเช่าเบื้องต้นเท่านั้น นี่นับว่า เป็นเรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ

ส่วนฉันหน่วนเองก็ดูตกใจอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน

เนื่องจากว่าราคาบนอินเตอร์เน็ตนั้น เริ่มต้นที่สามแสนห้า

โดยรวมคำนวณดูแล้ว จากความนิยมของอาคารพาณิชย์ ขนาดใหญ่ และอยู่บริเวณมหาวิทยาลัย ราคานี้ก็ถือว่าใช้ได้อยู่

แต่คิดๆดูแล้วก็ไม่ได้มีเรื่องดีๆแบบนี้ เดิมทีราคาเริ่มต้นที่สามแสนห้า ตอนนี้หลายๆ พื้นที่ ล้วนแต่ถึง

ระดับหลักล้านกันไปแล้ว และในที่สุดก็ทำให้ฉันหน่วนรู้แล้วว่า ในโลกนี้ไม่มีอาหารที่ได้

มาฟรีๆ! จะง่ายขนาดนั้นเสียที่ไหน

หนึ่งล้านกว่า ฝันไปแล้วล่ะ!
“นี่ไม่ได้แล้วล่ะพี่หมิง ผมรับผิดชอบภาระนี้ไม่ไหวหรอกครับ

หลี่เสียงรู้สึกตกใจ

หันกลับมาเอ่ยพูดกับฉันหน่วน “หน่วนหน่วน ถ้าไม่อย่างนั้น พวกเราไปเลือกดูที่อื่นกันดีกว่า โหดเกินไปจริงๆ!!

ส่วนฉันหน่วนนั้น ใบหน้านั้นกลับเต็มไปด้วยความรู้สึก เสียดาย

เด็กผู้หญิง ใครจะไม่หลงใหลในรูปร่างหน้าตากันบ้าง อาคารพาณิชย์เจิ้นต๋ ศูนย์กลางที่ได้รับความนิยมที่มีชื่อเสียง ทั้งประเทศ

ง่ายก็คือเป็น13มาตรฐานที่สูงเกินไป

อีกทั้งยังอยู่ข้างๆบริเวณสถานศึกษาของเมืองแห่ง มหาวิทยาลัย เปิดสถาบันที่นี่ จะว่าไปแล้วไม่ว่าจะเป็นทางด้าน หน้าตา หรือทางด้านประสิทธิภาพของการประชาสัมพันธ์ล้วนแต่ เป็นเรื่องที่ดีทั้งนั้น

ฉันหน่วนชอบที่นี่มากจริงๆ

แต่…..อา!

“ก็ได้ค่ะ!” ฉินหน่วนพยักหน้าอย่างหงอยๆ

หลังจากนั้นพี่หมิงก็เห็นได้ถึงสีหน้าท่าทางที่เปลี่ยนไปของ

พวกเขา

หลังจากที่พูดคุยกันอีกนิดหน่อยแล้วนั้น ก็ถือข้อมูลของตัวเองกลับออกไป

ฉันหน่วน พวกปีเจ็ดแปดหมื่นก็ยังหลี่เสียงเอ่ยพูดขึ้น

“ฉันแล้ว แต่ฉันก็ยังอยากลองแถวนี้ก่อน

ในใจฉันหน่วนคิด เช่าได้แล้ว ในเมื่อเป็นกำลังเดิน

หลังจากผู้หญิงที่มาด้วยมองรอบๆ

จัดการจ้าวสวัสดี

และ

มา

ได้รับความสนใจจากไปแล้ว

เป็นจัดการทั่วไปของศูนย์การลงทุนผู้จัดการจ้าวเหอ เป็นคนเก่งมากเลยล่ะ

เสียงเอ่ยขึ้นกับสามคนนั้น

ในใจของอะไรหัน เขาไม่รู้จักนายเสียหน่อย

เวลานี้เองคนจำนวนไม่น้อยที่คิดอยากจะเข้าไปทักทายผู้ จัดการ

แต่จัดการจ้าวเพียงแค่โบกกลับไปเท่านั้น ดูท่าทางของเขากำลังรีบร้อน ที่สุดเขาเห็นแล้ว

เป็นกลุ่มคนวัยรุ่นไม่กี่คน

เขาวิ่งเข้าไปด้วยความดีใจ

ส่วนฉันหน่วนและหลีเสียงนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นมาในทันที

เนื่องจากว่าทิศทางที่จัดการเขานั่นเอง

“คุณหวังคุณเฉินไม่ได้

จัดการจ้าวมาอยู่ตรงหน้าของหลี่เสียงอย่างคิดจริงเวลา

ส่วนคนต่างก็กันเงียบไป

“คุณหวัง? จ้าวหลี่ จำคนผิดแล้วล่ะครับ ผมแซ่ผม ชื่อหลี่เสียงครับ”

หลี่เสียงหน้าแดงด้วยความตื่นเต้น แล้วยิ้มออกมา

ส่วนฉันหน่วน

ชัด

อา?

ขอโทษครับ ผมจําผิดคน!

ขณะนั้นจัดการจ้าวหน้าที่ทำตัวไม่ถูก
เนื่องจากว่าเขาได้ทราบข่าวของคุณหวางเสี่ยวหัวทาง โทรศัพท์ ว่าเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชวน หัวหน้าของ สํานักงานใหญ่เป็นคนโทรมาหาเขาเอง เอาไว้ถึงเรื่องเพื่อน ของคุณเฉิน

ดังนั้นผู้จัดการจ้าวจึงดูให้ความเคารพต่อคุณหวางเสี่ยวหัว

“ผมเห็นพวกคุณเหมือนเป็นนักศึกษา ก็เลยคิดว่าเป็น นักศึกษาของมหาวิทยาลัยชวน เหอๆ ลูกค้าคนสำคัญของผม คนนี้ก็เป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยชวนเหมือนกันนะครับ ไม่ทันระวังเลยจําผิดคน!”

จ้าวเหอยิ้มเจื่อนๆ

“อา? บังเอิญจังเลยครับ ถ้าอย่างนั้นผู้จัดการจ้าวลองพูดชื่อ มาก็ได้ครับ ไม่แน่ว่าผมจะสามารถช่วยคุณหาได้!”

หลี่เสียงนึกไม่ถึงว่าจะได้พูดคุยกันโดยตรงเช่นนี้กับผู้จัดการ จ้าวของศูนย์การลงทุน จึงรีบเอ่ยพูดขึ้น

ฉันหน่วนเองก็รีบพยักหน้าเช่นกัน ถึงอย่างไรเธอเองอยู่ที่ มหาวิทยาลัยก็มีเส้นสาย ในระดับหนึ่ง

“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมากครับ ผมต้องการพบคุณหวาง เสี่ยวหัว ไม่ทราบว่าพวกคุณเคยเห็นเขาไหม?”

จ้าวเหอกล่าว

“คุณ….คุณบอกว่าคุณต้องการหาใครนะคะ?”
ได้ยินแล้วนั้น ฉันหน่วนก็รู้สึกว่าเหมือนมีคนมาวางระเบิดตรง ข้างหูเธอ เสียงดังตูม ในสมองของเธอนั้นว่างเปล่าไปหมด

แม้กระทั่งฉันหน่วนคิดว่าตัวเองนั้นหูฝาดไปเสียด้วยซ้ำ

คุณหวางเสี่ยวหัว? ไม่คิดว่าผู้จัดการจ้าวจะหาหวางเสี่ยวหัว ไม่หรอกมั้ง? จะเป็นไปได้อย่างไร? ผู้จัดการจ้าวมีฐานะเป็นถึง อะไร? จะหาเขาทําไมกัน?

“คุณหวางเสี่ยวหัว พวกคุณมีใครรู้จักเขาไหม?”

จ้าวเหอเองก็พอรู้ มองดูท่าทางของพวกเขาแล้วคงจะไม่รู้จัก

สินะ

ตัวเองก็ตะลึงงงเพราะความตื่นเต้นเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นก็โทร หาหวางเสี่ยวหัวเลยแล้วกัน

เมื่อกี้ถูกเด็กคนนี้นำมา ก็คิดว่าเขาจะเคยเห็นเสียอีก

ผู้จัดการจ้าวจึงควัก โทรศัพท์มือถือออกมา

“ผู้จัดการจ้าว ไม่ต้องโทรแล้วครับ! ผมอยู่ทางนี้! และเวลานี้เองที่หวางเสี่ยวหัวยืนขึ้นมา แล้วเอ่ยพูดกับผู้ จัดการจ้าว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ