บทที่ 329 คำขอร้องของฉินหยา

หยางเสาคิดไม่ถึงว่าเรื่องมันจะเป็นเช่นนี้ ตอนแรกเธออยากจะถือโอกาสนี้อวดสักหน่อย

ถึงเฉินเกอไม่มาเธอก็จะอวดโฉมอยู่ดี

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ถูกละความสนใจไปหมดแล้ว

“เหอะ หลงเช่าหยุนนายทำเรื่องอย่างนี้ขึ้นมา ทำให้ตระกูล หลงขายหน้ายิ่งนัก!

หยางเสว่พูดด้วยความโมโห

“เพียะ! ”

คิดไม่ถึงว่าคนที่กำลังใจร้อนอย่างหลงเช่าหยุนจะเข้าไปตบ หน้าหยางเสวีอย่างแรงหนึ่งครั้ง

หยางเสบู่ล้มไปอยู่ที่โต๊ะ

“นางแพศยา ผมทนคุณพูดโน้นพูดนี้มานานแล้ว คุณคิดว่า คุณเป็นใครถึงกล้ามาสั่งสอนผม บอกให้คุณรู้ว่าถ้าเป็นนับคุณ เป็นพี่สะใภ้คุณก็คือพี่สะใภ้ แต่ถ้าเป็นไม่นับ คุณก็คือหมาตัว หนึ่งในตระกูลหลงของพวกเรา

มุมปากของหยางเสวมีเลือดออก

“นาย……นายกล้าตบฉันเหรอ?
หยางเสวี บทปากแล้วพูดขึ้น

ส่วนหลงจินหนานที่เห็นฉากนี้ก็ไม่ได้ไปพูดอะไร

ตระกูลหลงเป็นตระกูลที่ใหญ่โต และในขณะเดียวกัน ในเมื่อ เป็นตระกูลใหญ่โตก็ยังมีคุณชายสามคน อำนาจในตระกูลจึง แบ่งได้อย่างซับซ้อนมาก และหลงในหนานก็ไม่ได้อยู่ข้างคุณชายทั้งสามของตระกูล

หลงคนใดคนหนึ่งสักคน

ตรงกันข้าม ครั้งนี้ตระกูลได้ส่งเขามาเป็นคนจัดการดูแลเรื่อง พวกนี้ ถึงแม้จะรู้สึกโกรธที่เห็นหลงเช่าหยุนเป็นแบบนี้ แต่เป็น เพราะหลงเช่าหยุนทำให้ตระกูลต้องขายหน้า

ถ้าหลังจากนี้หลงเช่าหยุนไม่ได้รับความเอ็นดูอีกต่อไป หลงจิ นหนานก็จะมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย

สำหรับหยางเสวี่ยังไม่มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองอยู่แล้ว

เฉินเกอมองภาพตรงหน้าด้วยความเฉยชา

เขากับหยางเสว่ไม่มีเยื่อใยใดๆหลงเหลืออยู่แล้ว ตอนนี้ไม่รู้ สึกผิดอะไรต่อเธอแล้ว

อย่างมากคือหวังว่าเธออย่าได้เข้ามาในโลกของเขาอีกเลย ยังคงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเหมือนเดิมมั้ง

และเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเข้าประตูบ้านผู้ที่ได้ แม่งเอ้ย กินใช้อยู่กับตระกูลหลงของพวกเราแท้ๆ ไอ้หญิงแพศยาถ้าเชื่อฟังผม จะมีเรื่องตอนนี้ไหม เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็

เป็นเพราะคุณ !

หยางเสว่ถูกตบอีกหนึ่งครั้ง

เห็นไม่มีใครช่วยตัวเอง มีเพียงน้องสาวที่กำลังยืนอยู่ข้างๆ อย่างหวาดกลัว

หยางเสว่จับหน้าตัวเองแล้วมองเฉินเกอ

ส่วนเฉินเกอก็มองไปอีกที่หนึ่ง

ค่ะ! ฉันเข้าใจแล้ว!

หยางเสวพยักหน้าแรงๆ

จากนั้นก็ร้องไห้วิ่งจากไป

ในเวลานี้มีคนปาขวดไวน์แตกใส่หัวของหลงเช่าหยุน

คือนักธุรกิจคนนั้นมาตีหลงเช่าหยุน

เฉินเกอกับหลี่เจิ้นกั๋วสบตากันแล้วยิ้ม

สายหัวเล็กน้อย พวกเฉินเกอยืนดูฉากตื่นเต้นอยู่ข้างๆ

“เฉินเกอ! ขอบคุณคุณมากนะคะสำหรับเรื่องวันนี้ ”

ฉินหยาเดินมาหาเฉินเกอ

“ขอบคุณผม ขอบคุณผมเรื่องอะไร? “เฉินเกอยิ้มน้อยๆ
“ขอบคุณ คุณช่วยฉันค่ะ!

“คุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้ผมไม่ได้มาช่วยคุณ ผมแค่มาแสดง ความบริสุทธิ์ของผม!

เฉินเกอยิ้ม

จากนั้นก็น่าคนอื่นแล้วเดินจากไป

เงินเกอรู้ดีว่านี่แค่เป็นการเริ่มต้นสงครามกับตระกูลหลง

เท่านั้น หลี่เฉินกั๋วได้บอกตัวเองเรื่องความบาดหมางกับตระกูลหลง

ของเมื่อก่อนแล้ว

ตอนนี้พี่สาวไม่ได้อยู่ที่นี่ ตระกูลหลงจึงอยากแก้แค้นเรื่องใน

อดีต

การซื้อวิลล่าสปา และหลงเช่าหยุ่นใส่ร้ายตนเองต่างๆนาๆ ก็

เป็นสัญญาณเตือนภัยที่ดีนั้นเอง

และเป้าหมายที่มาในวันนี้ก็เพื่อจะขู่ขวัญของพวกเขา

ให้พวกเขารู้ว่าคิดจะมาแทรกตัวอยู่ที่นี่ ควรพึงประเมินตัวเอง

สักบ้าง

ในเมื่อได้บรรลุเป้าหมายแล้ว เฉินเกอจึงกลับไป ครั้งนี้เฉินเกอนั่งรถกลับไป

ระหว่างทางมีรถคันหนึ่งได้ตามรถของเฉินเกอมา
เฉินเกอดูจากกระจกรถก็รู้ว่าเป็นใคร

แต่ก็ยังไม่สนใจ

พอถึงหน้าประตูโรงแรม เฉินเกือกำลังจะเดินเข้าไป

ผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งตามมา

“เฉินเกอ! คุณไม่อยากสนใจฉันสักนิดแล้วเหรอค่ะ? ผู้หญิงคนนี้ก็คือฉินหยานั้นเอง

“ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีก หลงเช่าหยุนก็คงไม่มานัวเนียกับ คุณแล้ว เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วเนี่ย!”

เฉินเกอกล่าว

“หรือแค่เพื่อนก็เป็นไม่ได้แล้วเหรอ? ”

ฉินหยาถาม

เฉินเกอมีท่าทีอย่างนี้ เธอรู้สึกไม่เต็มใจ ไม่เต็มใจมากๆ

เฉินเกอหยุดชะงักไปชั่ววูบ ไม่ได้พูดอะไรแล้วหันหลังจะเดินไป

อันที่จริงในใจของเฉินเกอก็รู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่

เพราะฉินหยานั้นดีจริงๆ ดีกับตัวเองด้วย

แต่เพราะเป็นเช่นนี้ เฉินเกอจึงต้องหนักแน่นหน่อย

จะยืดเยื้อเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว

“ไอ้บ้า ยืนอยู่ตรงนั้นเลย! ”
จ้าวถงถงวิ่งมาอยู่ตรงหน้าเฉินเกอด้วยความโกรธ

“เฉินเกอ นายเกินไปหรือเปล่า ทำไมถึงทำกับเสี่ยวหยาอย่าง นี้ นายรู้ไหมเสี่ยวหยาพูดถึงนายตลอดเวลา ใช่อยู่ ตอนนายมี ปัญหาครั้งนี้เสี่ยวหยาเข้าใจนายผิดไป แต่นายรู้ไหมว่าเสี่ยวห ยาเสียใจขนาดไหน ถึงจะเสียใจ แต่เสี่ยวหยายังไปหา โอหยาง หรู หวังว่าโอหยางหรูจะให้อภัยนาย อย่าไปถือสาเรื่องนี้ต่อ ถึง ตระกูลโอหยางไม่ได้ตอบตกลง แต่นายจะทำอย่างนี้กับเสี่ยวห ยาไม่ได้!!

จ้าวถงถงกล่าว

แท้จริง วันที่เฉินเกอเกิดเรื่อง ฉินหยาไปหาโอหยางหรูจริง เพียงแต่ตระกูลโอหยางจะปล่อยเรื่องนั้นไปง่ายๆได้อย่างไร กัน?

“ยังมีอีก นายรู้ไหมว่าในเมืองจินหลิงตอนนี้กำลังลือเรื่องอะไร กันอยู่ เขาเล่ากันว่าเสี่ยวหยาเป็นแฟนของนาย วันนี้ที่นายไปก่อ เรื่องที่งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของหลงเช่าหยุนก็เพื่อเสี่ยวหยา ใช่ ข่าวลือพวกนี้มันไม่มีผลต่อนายอยู่แล้ว แต่นายเคยคิดถึงเสี่ยว หยาบ้างไหม หยาทํายังไง? ตระกูลหลง ตระกูลฉินจะคิดอย่างไร นายจะให้ฉัน

“พอแล้วถงถง อย่าพูดอีกเลย! ฉันเข้าใจความหมายของเฉิน เกอแล้ว!

ฉินหยากล่าว

จากนั้นก็เช็คน้ำตา จ้องมองเฉินเกอแล้วพูดต่อว่า “ฉันรู้ว่าความคิดของฉันบางอย่างมันเห็นแก่ตัว แต่เฉินเกอ ฉันอยาก ของให้คุณช่วยฉันสักเรื่องหนึ่ง ฉันยังจำตอนที่ถูกลักพาตัวแล้ว เข้าโรงพยาบาลได้ คุณเคยบอกกับฉันว่า คุณสามารถช่วยฉัน ทำได้หนึ่งเรื่อง ถ้าหากคุณทำได้ ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้ยังมีผลอยู่ ไหม? ”

เงินเกอพยักหน้า”อืม ได้แน่นอน! ”

เฉินเกอก็นึกขึ้นได้ว่า ตอนที่ฉินหยาหนีการแต่งงานมาหาเขา เพราะตัวเองไม่ได้สนใจเขา จึงถูกลักพาตัวระหว่างทางกับเมือง นหลัง

หลังจากเหตุการณ์นั้น ตอนฉินหยาอยู่ที่โรงพยาบาล เฉินเก อรู้สึกผิดจึงพูดกับฉินหยาว่าจะช่วยเธอเท่าที่เขาจะทำได้เรื่อง หนึ่ง

ตอนนั้นฉินหยายังพูดอย่างเกเรว่า ฉันเอาจริงนะ!

เฉินเกอจึงตอบว่า จริงแน่นอน อันที่จริงตอนนั้นฉินหยากับเฉินเกอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้…

“คุณพูดมาสิ ขอแค่ผมทำได้ ผมจะช่วยคุณ! ”

เฉินเกอกล่าว เพราะยังไงซะก็เคยสัญญาไว้ บวกกับตอนนี้รู้สึก ทำกับฉินหยาไม่ลง เฉินเกอไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเธออย่างไรดี

ฉินหยากัดริมฝีปากพูด
“คืออะไร?

“ฉันอยากให้คุณหมั้นกับฉัน

“หา? หมั้น? ”

ถึงแม้เฉินเกอจะทำใจเตรียมรับไว้แล้ว แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้

ก็รู้สึกตกใจตาค้าง

“คิกคิก คุณไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้บอกว่าจะให้คุณหมั้นกับฉัน จริงๆ ฉันอยากให้คุณแสร้งทำเป็นว่าหมั้นกับฉันให้ตระกูลฉิน ตระกูลหลงดู อย่างนี้คงจะได้มั้ง? ”

ฉินหยากล่าว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ