บทที่ 246 ได้เจอกับเพื่อนรัก

“อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ทีแรกฐานะนายยังไม่เอื้ออำนวย ตอนนี้ ขอเพียงนายขายรถซัก จากนั้นก็ซื้อบ้านที่อำเภอผิงอัน อาก็จะหา ตำแหน่งงานที่ทําเอกสารให้นายทำ มีประกันสังคมห้ากองทุน ชีวิตนายก็ถือว่ามั่งคงแล้ว!”

“ลูกน้องของอาเมื่อก่อน พี่สาวเธออายุมากกว่านายสามปีตั้ง ยังไม่แต่งงาน ขอเพียงนายทำตามที่อาบอก อาก็จะเป็นพ่อสื่อให้ นาย นายก็จะได้แต่งเมียอีกด้วย!!

เจียงเวียตงกล่าว

เฉินเกอมึนงง ขอเพียงตัวเองบริจาคเงินให้เขา ก็มีผล ตอบแทนที่ดีขนาดนี้เลยหรอ?

และตอนนี้เจียงหรานหรานก็พูดอย่างตกใจ “พ่อ พ่อคงไม่ได้ หมายถึงพี่สาวคนนั้นที่ทำงานให้พ่อนะ? เธอ…..เธอปัญญาอ่อน ไม่ใช่หรอ?”

“ปัญญาอ่อนแล้วจะทำไม? ตอนนี้หาเมียง่ายหรอ ลูกก็ดู สถานะของเฉินเกอด้วย ฐานะอย่างเฉินเกอ พ่อยังไม่กล้ารับ ประกันเลยว่าเธอจะยินยอมหรือเปล่า!

เจียงเวียตงกล่าวอย่างเรียบเฉย
“เอ่อ……..องนี้ก็ไม่รบกวนคุณอาเจียงแล้ว!”

สีหน้าของเฉินเกอเดียวเขียวเดียวซีดสลับกันไป เพียงแต่นึกถึงคำพูดของพ่อนั้น ก็ได้อดกลั้นลงไป แต่เจียงเวียตงกลับไม่จบไม่สิ้นเสียที

หลังจากทานข้าวเสร็จ เจียงเว่ยตงก็ได้ช่วยเฉินเกอติดต่อ บริษัทขายรถมือสอง ให้เฉินเกอรีบไปขายรถ ส่วนหนึ่งบริจาค ส่วนหนึ่งซื้อบ้าน เขาก็จะได้ใช้โอกาสนี้ในการจัดหางานที่ต้อง เซ็นสัญญาไว้ให้กับเฉินเกอ

อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นคนขององค์กรครึ่งหนึ่ง

เฉินเกอไม่ยินยอมอย่างแน่นอน

ถึงขั้นอยากจะบอกฐานะที่แท้จริงออกมา จะได้ฉีกหน้าพวกเขา

ไปเลย

เพียงแต่แค่คิดถึงสิ่งที่คุณพ่อได้กำชับไว้ เพราะคุณพ่อกับน้า ถางเคยทําเรื่องที่ผิดต่อคุณอาเจียง

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำผิดเรื่องอะไรก็ตาม

ดังนั้นเฉินเกอก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี

แค่อยากทำเรื่องที่คุณพ่อมอบหมายให้เสร็จสิ้นก็พอ จากนั้นก็ จะไม่สนใจเรื่องแย่ๆพวกนี้อีก

เพราะว่ารถก็ไม่ได้สำคัญกับตัวเองเท่าไหร่ ก็เลยตอบตกลง
“ได้ครับ ให้หลินดงไปเป็นเพื่อนนายละกัน หลินตงพอจะรู้ เรื่อง ไม่งั้นนาย โดนคนอื่นหลอกแล้วก็ยังไม่รู้

หลังจากทานข้าวเสร็จ เจียงเว่ยตงพูดกับเฉินเกออย่างเรียบ เฉย

หากไม่ใช่เพราะว่าหลินตงบอกข้อเสนอที่ให้เฉินเกอบริจาค เงิน เขาไม่เคยคิดที่จะหางาน ให้เงินเกอ ถึงแม้จะเป็นงานที่ต้อง เซ็นสัญญาก็ตาม เขาก็ไม่เต็มใจที่จะทำ

ตอนนี้นั้น รอให้เขาบริจาคเงินแล้ว ค่อยหางานในองค์กรให้ เขาไปทําเป็นพวกพนักงานด้านเอกสาร เงินเดือนเดือนละสอง สามพันหยวน อยู่แบบนี้ไปทั้งชาติก็คงถือว่าดีต่อเขาแล้ว

หลินตงต้องตกลงไปกับเฉินเกออยู่แล้ว

“ฮี โดนหลอกหรอ? ไม่หลอกนายละถึงแปลก!”

เป้าหมายของหลินตงชัดเจนมาก ก็คืออาศัยเจียงเวียตงบีบ เอาเงินของเฉินเกอมาให้หมด ขายรถด้วย ดูสิว่าต่อไปนี้เขาจะ โอ้อวดยังไงอีก?

ไม่คิดเลย เฉินเกอจะขายรถเพื่อได้งาน ยอมตกลงจริงๆ ฮ่าๆ! ทำไมเฉินเกอจะไม่รู้ว่าในใจของหลินตงและคุณอาเจียงนั้นคิด อะไรอยู่

เพียงแต่ใช้วิธีนี้หยุดพวกเขาเท่านั้น ขี้เกียจที่จะยืดเยื้อต่อไป หากพ่อให้ช่วยเหลือเขาอีก จะได้มีเหตุผลในการปฏิเสธ
สําหรับหลินตงและเจียงหรานหราน ยังมีเพื่อนอีกสองสามคน ของเจียงหวานหวาน ทุกคนต่างมาที่เต้นรถมือสอง

“เถ้าแก่ รีบออกมาเร็ว พวกเราจะขายรถคันนี้!!

หลินตงตะโกนเรียกอย่างดีใจ

“มาแล้วหรอ โอ้โห เบนซ์จิ๊บหรอ!”

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านใน เห็นรถเบนซ์จิ๊บแล้ว ตกตะลึงทันที

และหลินตงนั้น ได้ยื่นบุหรี่หนึ่งมวนไปให้เถ้าแก่ เพื่ออยากจะ คุยกับเถ้าแก่ส่วนตัว

ความหมายคืออยากจะให้กดราคารถเบนซ์ของเฉินเกอให้ต่ำ

หน่อย

แต่คิดไม่ถึงว่าเวลานี้ ทันใดนั้นเฉินเกอเห็นเถ้าแก่เต็นท์รถมือ สองแล้วพูดอย่างยิ้มแย้ม: “ลี่เสี้ยว?”

เถ้าแก่เต็นท์รถมือสองรีบเงยหน้าขึ้นทันที มองเห็นเฉินเกอ มึนงงเล็กน้อย

จากนั้นก็ตบลงที่ขาของตัวเอง: “แม่งเอ๊ย เฉินเกอ!?”

ทันใดนั้นได้เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ

ลี่เสี้ยว เฉินเกอเป็นเพื่อนบ้านกันและเป็นเพื่อนเล่นกันมาแต่ เด็ก ถือว่าเป็นพรรคพวกของเฉินเกอ แก่กว่าเฉินเกอครึ่งปี เล่น ด้วยกันตั้งแต่เด็ก และยังมีบุญคุณต่อเฉินเกออีกด้วย
ตอนทั้งคู่ยังเด็กผลการเรียนของพวกเขาอยู่ในอันดับต้น ๆ ของชั้นเรียน

เพียงแต่หลังจากนั้นได้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น เขายังเรียนไม่ จบมัธยมก็ไม่เรียนแล้ว ตามคนอื่นไปฝึกซ่อมรถ ไม่คิดว่าแค่ผ่าน ไปไม่กี่ปี ก็ได้ทำให้กิจการใหญ่ได้เพียงนี้ กลายเป็นเถ้าแก่เต็นท์ รถมือสองเสียแล้ว

เป็นเพราะว่าเฉินเกอไปเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองอื่น ไม่ได้ กลับบ้านด้วย ดังนั้นสองปีมานี้จึงติดต่อกันน้อยมาก

แต่ว่าเพื่อนสมัยเด็กน้อ ทุกคนต่างเข้าใจดี ถึงแม้ไม่เจอกัน สามถึงห้าปี เพียงแค่เจอกัน ก็ยังคงสนิทสนมเหมือนสมัยเด็ก “กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย ทำไมถึงไม่โทรหาฉันละ

ลี่เสี้ยวได้ชกเข้าที่อกของเฉินเธออย่างแรง

“ฉันก็เพิ่งกลับมาช่วงนี้เอง ไม่ได้กลับบ้านเกิดเลย ตอนนี้อยู่ ในเมือง!” เฉินเกอก็พูดอย่างดีอกดีใจ

“ลี่เสี้ยว มีลูกค้านายก็ดูแลลูกค้าสิ นายมัวทำอะไรอยู่? เวลานี้ มีผู้หญิงเดินออกมาจากในร้าน แต่งตัวทันสมัย ดูแล้ว

น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเฉินเกอ

และผู้หญิงคนนี้เฉินเกอก็รู้จักด้วย เมื่อก่อนก็เรียนมัธยมด้วย กัน ตอนนั้นก็เป็นแฟนกับเสี้ยว

ที่บ้านเปิดซูเปอร์มาร์เก็ต ฐานะดี
ไม่คิดเลย ตอนนี้ทั้งสองคนยังคบกันอยู่

“เห่อๆ เพื่อนฉันเองเฉินเกอ ถึง เธอก็รู้จัก!

เสี้ยวพูดอย่างยิ้มแย้ม: “ตอนนี้เป็นว่าที่ภรรยาของฉัน เมื่อ สามเดือนก่อนเพิ่งหมั้นกัน!!

“อ้อๆ เฉินเกอหรอ ฉันยังนึกว่าเป็นใครเสียอีก นายรีบไปดูแล ลูกค้าเถอะ!”

ไม่คิดเลย ถึงเห็นเฉินเกอแล้ว กลับมองเฉินเกออย่างเย็นชา

แล้วหันหลังเดินจากไป

ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะดูถูกอะไร แต่เป็นสายตาที่ฉายผ่านด้วย ความแค้นบางอย่าง

เฉินเกอทำได้เพียงยิ้มเจื่อนๆ

“แม่งเอ๊ย เถ้าแก่ พวกเรายืนไปครึ่งค่อนวันแล้ว พวกคุณคุย กันเสร็จหรือยัง!”

หลินตงได้กล่าวขึ้น “พวกเราจะมาขายรถ!”

หลินตงพูดอยู่ในใจ นี่มันก็บังเอิญเกินไปมั้ย ที่แท้เป็นร้านของ เพื่อนเงินเกอ แล้วตัวเองจะทำยังไงละเนี่ย!

“อ้อๆ ใครจะขายรถ? คุณชายท่านนี้ คุณจะขายรถเบนซ์จิ๊บ หรอ?”

ลี่เสี้ยวพูดอย่างยิ้มแย้ม

“เข่อๆ ฉันเพียงแต่ช่วยมาช่วยเขาขาย นี่เป็นรถเบนซ์จิ๊บของเฉินเกอ ขับได้สักพักใหญ่แล้ว ขายให้คุณหนึ่งล้านหยวน!”

หลินตงกล่าว

แล้วก็มองมาที่เฉินเกอ: “เฉินเกอ นายดูสินเป็นร้านของเพื่อน รักนาย นายกล้าที่จะขายแพงหรอ? มีกำไลนิดหน่อยก็พอแล้ว!!

ยังไม่รอให้เงินเกอได้พูดเลย

ลี่เสี้ยวอึ้งไปชั่วขณะ “เฉินเกอ นรถของนาย?”

“อืมๆ เอาไว้ค่อยอธิบายให้นายฟังอีกที รถคันนี้ขายให้นาย ดีเหมือนกัน!”

เฉินเกอพูดอย่างยิ้มๆ

เสี้ยวพยักหน้ารับ แล้วเดินวนดูรถหนึ่งรอบ แล้วเปิดฝากระ โปรงรถดู “รถคันนี้สองล้านกว่าหยวน และขับได้ไม่ถึงเดือนเลย เฉินเกอทำไมนายต้องขายด้วย? และจะขายแค่หนึ่งล้านหยวน เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นอะไรกับนาย

ลี่เสี้ยวมองหลินตงที่พูดว่าจะขายหนึ่งล้าน ดูสายตาของหลิน ตงเหมือนไม่ใช่คนดี

“เขาขายรถเพื่อที่จะรีบซื้อบ้าน แต่งเมียและหางาน ขอเพียง นายเอาเงินให้เงินเกอ ฉันและคุณอาเจียงก็จะรีบจัดการให้เขา ทันที มีหม้อข้าวที่กินได้ทั้งชาติ เห่อๆ!”

หลินตงกล่าว
เขาพูดจริงหรอ? ได้ทั้งเมียได้ทั้งงาน

ลี่เสี้ยวมองเฉินเกออย่างปลื้มใจ หากเป็นหม้อข้าวพร้อมเมีย งั้นก็เป็นเรื่องที่คุ้มค่าจริงๆ

เสี้ยวก็ดีใจแทนเพื่อนรัก

เงินเกอทำได้เพียงหัวเราะอย่างเพื่อนๆ

เขาไม่สามารถบอกเพื่อนรักอย่างเสี้ยว ว่าเป็นเรื่องที่กำลัง ใช้หนี้แทนพ่อ!

“ว่าแต่คุณชายท่านนี้ ฉันไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนั้น? ใช่แล้ว น้องชาย คุณสูบหรี่ก่อน เรื่องของเพื่อนรักฉันรบกวนคุณแล้ว!”

เสี้ยวที่ยิ้มอยู่พูดไป พลางหยิบบุหรี่ของตัวเองยื่นไปให้หลิน

ตง

หลินตงไม่รับ และได้หยิบของตัวเองขึ้นมาจุดแล้วสูบ

“อ๋อๆ ไม่มีเงินเยอะขนาดนี้ ไม่มีเงินแล้วเปิดเต็นท์รถทำไม ช่างมันเห่อ พวกเราไปร้านที่อยู่ตรงข้ามดีกว่า เฉินเกอ เห็นมั้ย ไม่ใช่ว่าไม่ขายให้เพื่อนรักนายนะ แต่ว่าเพื่อนรักนายไม่มีเงิน น่ะ!”

หลินตงจงใจฉีกหน้าเสี้ยวให้เงินเกอ

“หนึ่งล้านก็ไม่ต้อง รถคันนี้ฉันให้นายเลย ฉันก็ไม่ได้ขับแล้ว!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

“แม่งเอ๊ย เฉินเกอนายไม่สบายหรอ?”เจียงหวานหรานก็มองเฉินเกออย่างตกตะลึง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ