บทที่ 241 ตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง

“พ่อครับ!”

หลังจากที่เฉินเกอรับสายแล้ว ก็เรียกท่านอย่างมีมารยาท

ถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่คุยกับคุณพ่อ หลังจากที่รู้ฐานะที่แท้ จริงของตัวเอง แต่ว่าพฤติกรรมของเฉินเกอก็มีมารยาทมากขึ้น เล็กน้อย

ถึงอย่างไรตอนนี้คุณพ่อก็เป็นผู้มีอำนาจบารมีแล้ว

“เสี่ยวเกอ ยุ่งอยู่ไหม?”

คุณพ่อมองเฉินเกอแล้วยิ้มอย่างมีเมตตา

“กำลังเตรียมตัวจะนอนแล้วครับพ่อ พ่อ โทรมาดึกขนาดนี้ มี ธุระอะไรไหมครับ?”

อืมๆ มีธุระเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้เดิมทีพ่อให้พี่สาวของแกไปตรวจ สอบอยู่ พ่อรู้ว่าเวลาส่วนใหญ่ของแกคือเรียน เพียงแต่ตอนนี้พี่ สาวแกไปเปิดโรงงานที่แอฟริกาเหนือ จึงทำให้เรื่องล่าช้า ไม่รู้ว่า พี่สาวแกได้คุยกับแกหรือยัง

“จะให้ผมช่วยพ่อตามหาผู้หญิงคนหนึ่งใช่มั้ยครับ?”

เฉินเกอนึกขึ้นได้ว่าช่วงก่อนพี่สาวเคยมอบหมายเรื่องนี้ให้ตัว เอง ช่วยไปตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง

“ใช่ เดี๋ยวพ่อเอารูปถ่ายเธอส่งให้แก แกต้องพยายามช่วยพ่อหาเธอให้เจอ เฮ้ย ไม่งั้นพ่อคงต้องโทษตัวเองไปตลอดชีวิต!

“และมีเรื่องหนึ่งที่แกต้องจำให้ขึ้นใจ อย่าให้แม่แกรู้เป็นอัน ขาด!”

คุณพ่อถอนหายใจ

ทำให้เฉินเกอฟังดูแล้วมันทะแม่งๆ

ถึงขั้นสีหน้าไม่ดีเอาเสียเลย

หรือว่าจะเป็นผู้หญิงที่คุณพ่อเคยทำผิดด้วย?

เห้ย ตอนนี้ยังให้เราสองพี่น้องช่วยกันแอบตามหา คนแรกที่ เฉินเกอคิดถึงก็คือคุณแม่ตัวเอง รู้สึกว่าแบบนี้ไม่เหมือนจะทำผิด ต่อคุณแม่?

“เธอมีความสัมพันธ์อะไรกับพ่อหรอครับ? อำนาจบารมีของ

พ่อก็มากกว่าพวกเรา ขอเพียงพออยากหา ก็ต้องหาเจออย่าง

แน่นอนอยู่แล้ว?” เฉินเกอกล่าว

“เฮ้ย ลูกเอ๋ย หากพ่อสะดวกล่ะก็ ยังจะให้แกสองพี่น้องไปหา หรอ สําหรับเรื่องความสัมพันธ์นั้น? คำถามของแกกับพี่สาว เหมือนกันเลย ยังไงก็แล้วแต่พ่อจะบอกแกให้นะ มันไม่ใช่ความ สัมพันธ์อย่างที่แกคิดแน่นอน เธอเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สำคัญที่ เกิดขึ้นในครอบครัวของเราในตอนนั้น ผ่านไปหลายปีแล้ว เป็น ตระกูลเฉินที่ผิดต่อเธอ จะเป็นเรื่องอะไรนั้น แกก็อย่าถามอีกเลย อนาคตข้างหน้าพ่อจะบอกกับพวกแกเอง! ”

“เอาล่ะ ตามนี้ละกัน เรื่องนี้ช่วยพ่อใส่ใจด้วยล่ะ!!
พูดจบ คุณพ่อก็วางสายไป

ผ่านไปไม่นานนัก เฉินเกอก็ได้รับข้อความของคุณพ่อที่ส่งมา

เป็นรูปถ่ายขาวดำของเมื่อหลายสิบปี และในรูปนั้น เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

ชั่วขณะนั้นที่เห็นผู้หญิงคนนี้ มือของเฉินเกอกสั่นขึ้นทันที เกือบ จะทำให้โทรศัพท์ตกลงไปบนพื้น

จ้องมองรูปถ่ายอยู่นานทีเดียว เฉินเกอได้สูดลมหายใจเข้า เฮือกใหญ่

“นี่………….เฉียงเวยไม่ใช่หรอ?”

ใช่แล้ว ผู้หญิงในรูปถ่ายนั้นสวยมาก เป็นประเภทที่ตรึงตา ตรึงใจคน

คล้ายกับซูเฉียงเวยเป็นอย่างมาก

หากไม่ใช่รูปถ่ายเขาดำ เฉินเกอคงจะนึกว่าเธอก็คือซูเฉียง

เวย

ทําไมถึงเป็นเธอ?

เฉินเกอคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับ คุณพ่อเขา

นั่นก็หมายความว่า เธออาจจะเป็นแม่ของซูเฉียงเวยก็ได้ อย่างไรเสียเงินเกอก็รู้ดี ตั้งแต่เด็กซูเฉียงเวยเติบโตที่สถานเลี้ยงเด็กกําพร้า

ไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่ของเธอจึงได้ทอดทิ้งเธอไป

ตอนนี้นั้น หากไม่มีอะไรผิดพลาด ผู้หญิงที่คุณพ่อให้ตัวเอง ตามหา ก็คือแม่ของซูเฉียงเวยไม่ผิดแน่

ตอนนี้สมองของเฉินเกอถึงขั้นมีความคิดหลายอย่างผ่านเข้า

มา

จำได้ครั้งแรกที่เห็นซูเฉียงเวยนั้น จู่ๆ ตัวเองก็มีความรู้สึกบาง อย่างเกิดขึ้นในใจ

ถึงแม้จะเป็นการเจอการครั้งแรก ก็รู้สึกมีความสนิทสนมกับซู เฉียงเวย สนิทสนมโดยธรรมชาติ และอยากที่จะปกป้องเธอโดย ธรรมชาติ!

ตอนนี้มาคิดดูแล้ว หรือว่าซูเฉียงเวยจะเป็นน้องสาวของตัว

เอง?

ถึงแม้คุณพ่อจะอธิบายตลอด แต่หากบอกว่าทั้งสองไม่มีความ สัมพันธ์เลยสักนิด ตีให้ตายเฉินเกอก็ไม่เชื่อ

ในคืนนี้ จู่ๆเฉินเกอเส้นประสาทก็ดึงขึ้นมา นอนอยู่บนเตียง พลิกตัวไปมายังไงก็นอนไม่หลับ

รอจนถึงวันรุ่งขึ้น เฉินเกอก็เลยโทรหาซูเฉียงเวย ต้องเจอกับ เธอให้ได้ ต้องคุยกับเธออย่างละเอียด

ช่วงเวลานี้ เวลาว่างของทั้งสองก็มักจะคุยแชทกันอย่างสม่าเสมอ

ตอนนี้ซูเฉียงเวยก็ได้ไปทำงานที่โรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่ ทําได้ไม่เลวทีเดียว

ภายใต้การช่วยเหลือของเฉินเกอ ได้มอบบ้านหลังหนึ่งให้กับ ซูเฉียงเวย เพื่อให้พวกต้าหู เอ้อหูได้พักอาศัย

“ครูซ เธอช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ย การบ้านของนักเรียนห้อง ฉันยังตรวจไม่เสร็จเลย แต่แฟนฉันมารับแล้ว จะไปเดินช็อปปิ้ง หน่อย เธอช่วยฉันตรวจให้เสร็จได้มั้ย?”

คุณครูผู้หญิงท่านหนึ่งที่ผมยาวถึงเอว ตอนนี้มองมาทาง เฉียงเวยที่กำลังตรวจการบ้านของนักเรียนอยู่แล้วพูด

“ครูหลิว ของฉันก็ยังตรวจไม่เสร็จยังเหลือเยอะเหมือนกัน!

ซูเฉียงเวยพูดอย่างลำบากใจ

” ไม่อยากช่วยก็ไม่ต้องช่วย ยังหาข้ออ้างอีกทำไม อย่านึกว่า ประธานการแนะนำเธอมาเป็นครูที่นี่แล้วเธอก็จะโอหังได้ เห่อๆ ลองคิดดูนะซูเฉียงเวยเธอเป็นใครกันน่ะ เพิ่งมาได้หนึ่งเดือน ก็ได้เป็นครูอนุบาลที่สวยที่สุดในเมืองจินหลิง เธอเก่งกาจแค่ไหน กัน ตอนนี้แค่ให้เธอช่วยตรวจการบ้านก็ไม่ได้หรอ?”

คุณครูที่ชื่อหลิวเขอกล่าวอย่างเย็นชา

เธอเข้ามาทำงานในโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดของจินหลังก่อน ซูเฉียงเวยสองเดือน ตอนที่ซูเฉียงเวยเพิ่งมา หลิวเขือมักจะกลั่นแกล้งเธอ ถึงเวลาตรวจการบ้านเด็กก็จะมีธุระตลอด

อีกอย่าง แฟนที่หลิวเยอหามาได้นั้นมีทั้งอำนาจบารมี บวกกับ มีหน้าตาที่ดีด้วย

เดิมทีที่โรงเรียนมีการประกวดคุณครูแสนสวย ครูหลิวรู้สึกว่า ตัวเองต้องผู้ได้ชัยชนะอย่างแน่นอน

สรุปว่าผู้ปกครองของเด็กนักเรียนต่างเทคะแนน ให้กับซูเฉียง เวยที่สวยทั้งกายสวยทั้งใจ

หลิวเขอก็ต้องไม่พอใจอยู่แล้ว

และก็ได้ไปสืบประวัติของซูเฉียงเวยมาแล้วด้วย ไม่ได้มี ภูมิฐานอะไรเลย

ถึงได้มีภาพเหตุการณ์ด้านหน้านี้

สำหรับคุณครูผู้หญิงที่อายุเยอะหน่อย เห็นภาพแบบนี้แล้ว ก็

แค่โกรธแต่ไม่กล้าที่จะพูด

“เอาละ ฉันช่วยคุณตรวจก็ได้! ครูหลิวเซอ!”

ซูเฉียงเวยกัดริมฝีปากตัวเอง แล้วไปยกการบ้านกองมหึมามา จากโต๊ะของหลิวเฃอมาวางบนโต๊ะของตัวเอง

“ฮี อย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อย อย่าคิดว่าได้ตำแหน่งครูแสนสวย แล้วก็จะลืมกำพืด ฉันจะบอกเธอให้ฉันหลิวเขอไม่มีอะไรที่แพ้ เธอเลย!”

หลิวเขอด่าซูเฉียงเวยแล้ว
ก็เดินจากไปอย่างคนที่ชนะ

“เฉียงเวยการบ้านของใครคนนั้นก็ต้องตรวจเอง เธอไม่ได้ติด

หนี้เขาเสียหน่อย ไปสนใจเขาทําไม?” และในเวลานี้ มีเสียงที่เรียบเฉยได้ดังขึ้นมา

มีชายคนหนึ่งได้เดินมาถึงด้านหน้าของซูเฉียงเวย และได้ยก

การบ้านกองนั้นไปวางไว้บนโต๊ะของหลิวเขอดังเดิม

“แม่งเอ๊ย นายเป็นใครกัน?”

หลิวเฃอตกตะลึง

เฉินเกอไม่มองเธอเลย ดึงแขนของซูเฉียงเวยขึ้นมาโดยตรง แล้วพูดว่า “ให้เธอลางานแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมยังไปช่วย เขาตรวจการบ้านอีก? ไป เราไปกินข้าวกันก่อน ฉันมีเรื่องจะคุย กับเธอ!”

“อืมๆ ฉันลาเรียบร้อยแล้ว!”

ซูเฉียงเวยพยักหน้ารับ

หลังจากที่เห็นเฉินเกอแล้ว ซูเฉียงเวยรู้สึกเหมือนปลอดภัยขึ้น มาทันที

เพราะปกติ เธอค่อนข้างที่จะกลัวความเย่อหยิ่งและเผด็จการ ของ หลิวเอ

และเห็นทั้งสองเดินออกไปโดยไม่สนใจเธอ ครูผู้หญิงคนอื่นๆ ต่างก้มหน้าแอบหัวเราะ
หลิวเยอหน้าแดงขึ้นมาทันที

“ไอ้หยา ครูหลิวเฃอ แฟนคุณมารับคุณอีกแล้ว! น่าอิจฉาเสีย จริง!”

ในโรงเรียนอนุบาล ครูสาวหลายท่านที่ออกซื้อของเวลาน กำลังคุยกับแฟนของหลิวเขออยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน

เวลานี้เห็นหลิวเฃอ ทุกคนต่างพูดอย่างอิจฉา แต่ทันใดนั้น ก็ได้เห็นซูเฉียงเวยและเฉินเกอที่กำลังเดินออก

มา

ผู้หญิงสองสามคนต่างสะกิดแขนซึ่งกันและกัน: “ไอ้หยาเธอ รีบดูสิ? ผู้ชายคนนี้คงจะเป็นแฟนของซูเฉียงเวย?”

“โอ้มายก็อด ไม่ใช่มั้ง? ผู้ชายคนนี้ดูแล้วโลว์คลาสมากเลย!” “ฮ่าๆ แบบนี้เขาทั้งสองถึงจะเหมาะสมกันไง!

ฝั่งเฉินเกอที่เพิ่งจะเดินออกมา ก็ได้ยินเสียงเยาะเย้ยถูกส่งเข้า มาในหู………..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ