บทที่ 238 เขามาแล้วจริงๆ

“ว้าว เฉินเกอเราเข้ามากันได้จริงๆหรอเนี่ย!”

เฉินหลินพูดอย่างเซอร์ไพรส์

ถูกเฉินเกอกอดเอวเอาไว้ เธอก็ไม่ได้คัดค้าน เพราะสถานการณ์มันพลิก ช่างน่าตื่นเต้นเสียจริง ตอนนี้พวกเขาได้เข้ามาในงานแล้ว

งานวันเกิดของหลินยี ครั้งนี้จัดงานได้ยิ่งใหญ่พอสมควร น่า จะเป็นเพราะคุณพ่อหลินต้องการใช้โอกาสนี้ จัดงานสังสรรค์ ขนาดใหญ่

ติงห้าวนั้น เป็นคนฝั่งของเขาหยุนเหมิงก็ต้องมีสิทธิ์มางานนี้

อยู่แล้ว

สรุปแล้วตอนนี้ที่งานมีคนร่วมๆร้อยกว่าชีวิต คุณชายคุณหนู และยังมีพวกเถ้าแก่ทั้งหลายต่างมากันไม่น้อย

ภายในการตกแต่งสไตล์คล้ายๆพิธีมงคลสมรส ตรงกลางยัง มีทางเดินขนาดยาว ทั้งสองข้างสำหรับผู้ที่มาร่วมงาน

เฉินเกอพาเฉินหลินเข้ามาในงานแล้ว ก็หาที่นั่งนั่งลงโดยตรง

ถึงอย่างไรก็มีคนมางานจำนวนมาก ต่างก็หาเพื่อนนั่งกันเอง และตึงห้าว นั้น หลังจากเข้ามาแล้วก็จ้องมองเฉินเกอและเฉินหลินอย่างดุเดือด แล้วพาหลีซื้อหานไปนั่งกับเพื่อนอีกโต๊ะหนึ่ง ด้วยใบหน้าที่เขียว

“เฉินเกอ? นายมาได้ยังไง?

เวลานี้ เสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยได้ดังขึ้นที่ข้างหูของเฉิน

เกอ

เฉินเกอหันหน้าไปมอง ก็ตกใจเหมือนกัน

เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกสาวของคุณอาเจียงชื่อเสียง หรานทราบ

ข้างกายเธอยังยืนอยู่ด้วยกลุ่มหนุ่มหล่อสาวสวย เวลานี้ เจียง หวานหรานมองเฉินเกอด้วยความประหลาดใจ

เจียงหรานหรานทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

แต่คิดดูอีกที เฉินเกอก็พอจะเข้าใจ

ใช่แล้ว คุณอาเจียงเป็นหัวหน้าสำนักงานกลุ่มผู้ลงทุน ตัวเองก็ ยังลงทุนอยู่ที่อำเภอผิงอัน เขาต้องคบค้าสมาคมกับผู้จัดการ เหล่านั้นอยู่แล้วนายก็คิดดู นี่มันคืองานที่คุณพ่อของหลิน ตั้งใจที่จะจัดขึ้นมา แม้กระทั่งคนอย่างยิ่งห้าวที่อยากจะมาก็มา ได้ เจียงหรานหรานก็สามารถที่จะหาบัตรเข้างานได้อยู่แล้ว

ไม่คิดว่าจะบังเอิญเพียงนี้ ทำให้เจอกันจนได้

“หรานหราน คนนี้คือเพื่อนของเธอหรอ?”

ข้างกายเจียงหวานหราน มีคนชายหนุ่มรูปงานคนหนึ่งเวลานี้ได้ถามขึ้น

“ก็ไม่เชิญเป็นเพื่อน เป็นคนที่ออกมาจากบ้านเกิดของฉัน พ่อ ของเขามีบางอย่างเกี่ยวข้องกับพ่อของฉันเมื่อหลายปีก่อน ตอน นี้ไม่ได้ไปมาหาสู่กับบ้านเขามานานมากแล้ว บ้านเขาตอนนี้ติด หนี้ตั้งมากมาย พ่อแม่และคนในบ้านเขาต่างไปใช้แรงงานที่ต่าง ประเทศกันแล้ว ฉันเพียงแต่คิดไม่ถึง สถานที่แบบนี้เขาก็สามารถ ที่จะมาได้”!

เจียงหวานหวานเหลือบมองเฉินเกอแล้วพูด อย่างไรเสียครั้งที่แล้วตอนที่อยู่ร้านอาหารฝรั่งเฉินเกอทำให้ เธอขายหน้าเจียงหราหรานยังคงจำได้ขึ้นใจ

เดิมทีครั้งนี้ กว่าตัวเองจะได้บัตรมาหนึ่งใบไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เธอต้องไปขอร้องให้คุณพ่อไปช่วยหาบัตรเข้างานในครั้งนี้ พ่อ เธออุตส่าห์ไปขอให้หัวหน้าช่วยถึงได้บัตรมา ตัวเองนั้น ก็อยากที่ จะออกมาเพิ่มวิสัยทัศน์

นี่ไง การออกงานครั้งนี้ ก็ทำให้ได้รู้จักคุณชายท่านหนึ่งในจัง หลินที่ชื่อจางหล่าง

ทางบ้านของจางหล่างเมื่อก่อนประกอบธุรกิจที่ใหญ่โต ตอนนี้ ได้ยินมาว่าโครงการ เขาหยุนเหมิงได้เริ่มขึ้นแล้ว ได้เป็นตัวแทน หนึ่งของโรงแรมในเขาหยุนเหมิงในอนาคตไม่ขาดแคลนทุน ทรัพย์อย่างแน่นอน

เป็นคุณชายที่ร่ำรวยอย่างแท้จริง
หากเทียบกันแล้ว หลินตงที่อยู่ต่อหน้าคนชายท่านนี้ก็ถูก บดบังรัศมีไปหมด

เจียงหรานหรานถึงขั้นที่รู้สึกว่า เมื่อก่อนตัวเองเพื่อเป็นเกอ แล้วยังเคยตบหน้าหลินตง เป็นเรื่องที่ฝังอยู่ในใจตลอดมา มัน ช่างน่าชาสิ้นดี

“คุณชายจาง นี่คือหนุ่มน้อยแสนจน เมื่อก่อนตอนที่เขาเรียน ม.ปลายอยู่ในอำเภอผิงอันเขาขึ้นชื่อเรื่องโคตรจน!”

งานเลี้ยงครั้งนี้หลินตงก็ต้องมาอยู่แล้ว ตอนนี้ได้เดินออกมา

จากกลุ่มคน พูดกับ จางหล่างอย่างประจบประแจง

“อ้อ เห่อๆ ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง พวกเราไปหาที่นั่งกันดีกว่า เพื่อจะได้นั่งคุยกันดีๆ!”

จางหล่างพูดกับหนุ่มๆสาวๆที่อยู่ด้านหลัง

“พี่จาง เพิ่งมาหรอครับ ผมได้จองที่นั่งไว้ให้แล้ว!”

เวลานี้ ยิ่งห้าวได้พาหลี่ซื้อหานเดินเข้ามาทักทาย ถึงอย่างไรตอนนี้โต๊ะของตึงห้าวและพวกเฉินเกอใกล้กันมาก

“เหล่าติง นายมาเช้านะเนี่ย! น้องหรานหราน ไปเถอะ พี่จะพา เธอไปรู้สึกเพื่อนของพี่คุณชายติง!”

จางหล่างแนะนำอย่างยิ้มแย้ม

ตอนนี้ติ่งห้าวก็ไม่ธรรมดา อย่างไรเสียเขาก็มีร้านอยู่ที่เขาหยุ นเหมิง
ฐานะทางสังคมที่ต้องเพิ่มสูงขึ้นเป็นธรรมดา

ก็นับว่าได้เข้าสู่วงจรของพวกคุณชายกันแล้ว

และผ่านกันแนะนำของทุกคน เจียงหวานหรานก็ต้อง ทุกคนแล้ว ก็ได้รู้จัก

พูดตามตรงเจียงหรานหรานได้รับผลตอบแทนมากมายในวัน นี้ ยังได้เรียนรู้เป็นครั้งแรกว่าอะไรคือเสน่ห์ของแวดวงสังคมไฮ โซ

เดิมที เจียงหวานหวานคิดว่าวงการของคุณชายผู้ร่ำรวยเหล่า นี้ หัวข้อที่สนทนาน่าจะเป็นพวกรถยนต์หรูและของหรูหราอื่น ๆ แต่ว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้สนทนาเรื่องเหล่านี้เลย

ส่วนใหญ่จะคุยเรื่อง ที่ได้พบเห็นในชีวิตประจำวัน และเรื่อง ราวที่เกี่ยวกับทักษะการจัดการด้านการลงทุนและการเงินที่ได้ เรียนรู้จากรุ่นพ่อรุ่นแม่

ทําให้เจียงหรานหรานเหมือนกับว่าได้เปิดโลกใบใหม่

หากเทียบกันแล้ว คนที่ชอบอวดรวยแบบหลินตง เป็นเพียงแค่ ลูกเป็ดขี้เหร่ตัวหนึ่งเท่านั้น

ยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงเศรษฐีใหม่อย่างเฉินเกอ แค่เห็นหน้าก็รู้สึก ขยะแขยงจนจะแย่อยู่แล้ว

มีอะไรดีน่าอวดหรอ

และการโอ้อวดของตึงห้าวนั้น
ก็ทำให้สีหน้าของเฉินหลินดูแย่มาก

เพราะมาถึงตรงนี้แล้ว บทบาทฐานะคุณชายเฉินของเฉินเกอ ไม่อาจจะแสดงต่อไปได้อีกแล้ว

เพราะในงานเลี้ยงต่างมีแต่คุณชายที่ร่ำรวยกันทั้งนั้น แล้วมองดูคนอย่างยิ่งห้าว ชีวิตรุ่งโรจน์แค่ไหน รู้จักเพื่อนตั้ง

มากมาย

ล้มเหลว เฉินหลินคิดในใจ วันนี้ช่างเป็นวันที่ล้มเหลวเสียจริง ไม่สามารถที่จะเงยหัวขึ้นมาได้เลย!

“เอ่อแล้ว เทพธิดาอย่างหลินจะออกมาเมื่อไหร่หรอ?”

มีคุณชายบางคนก็เป็นเหมือนกับตึงห้าว เป็นครั้งแรกที่มาร่วม งานที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ และเป็นครั้งแรกที่จะได้เห็นเทพธิดาสาว สวย ในข่าวลืออย่างหลินยี ขณะนี้จึงถามอย่างร้อนรน

และตอนนี้ ด้านหลังโรงแรม

“ผู้จัดการหวัง คุณแน่ใจว่าไม่ผิดนะ? เขา……………มาหรอ? เป็นไปได้ไง?”

หลินยียีที่เพิ่งแต่งหน้าเสร็จ ตอนนี้ได้ยินคำพูดของผู้จัดการ หวังเปา รีบผลักช่างแต่งหน้าออกแล้วยืนขึ้นถาม

“ห้า? คุณหนูหลิน คุณชายเฉินมาคุณไม่รู้หรอ?”

หวังเป่าอึ้งไปเล็กน้อย
“ไม่ เขาจะมาได้ไง………น่าจะดูผิดแล้วมั้ง แล้วข้างกายเขา ยังมีผู้หญิงมาด้วยหนึ่งคนหรอ?”

ทำไมช่วงนี้หลินถึงไม่ติดต่อเฉินเกอเลยละ

ก็เพราะว่าหลังจากที่เฉินเกอเป็นแฟนกับซูมู่หาน หลิน เสียใจ รู้ว่าเฉินเกอไม่มีทางที่จะชอบตัวเอง ตัวเองเห็นเฉินเกอ แล้ว ก็จะให้เศร้าเล็กน้อย

เดิมทีงานวันเกิดครั้งนี้ หลินก็ตั้งใจที่จะเชิญเฉินเกอมาร่วม

งาน

แตคุณพ่อบอกว่า

ช่วงนี้คุณชายเฉินกำลังยุ่งกับโครงการที่อำเภอผิงอัน และ ญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งของเฉินเกอร่างกายไม่แข็งแรงจนต้องเข้า

โรงพยาบาลอีก

ท่านเตือนให้ตัวเองอย่าไปรบกวนคุณชายเฉิน และงานเลี้ยงครั้งนี้ พูดตามตรง คนที่มาไม่ใช่ผู้บริหารระดับ สูงของบริษัท เธอดูพวกคุณายไปเสี่ยวเฟยก็ยังไม่มากันเลย ดังนั้นเธอจะไปเชิญคุณชายเฉินทำไม? หลินยี เลยตกลงอย่างจำยอม แท้จริงแล้ว ในใจคิดถึงเฉินเกอตลอดเวลา

ตอนนี้ ได้ยินหวังเป่าพูดว่าคุณชายเฉินมา จะไม่ให้เธอตื่นเต้น ได้อย่างไร แต่ก็ไม่กล้าที่จะเชื่อเท่าไหร่
“จริงครับ คุณหนูหลิน ผมจะจคุณชายเฉินผิดได้อย่างไรกัน บัตรเข้างานผมเป็นคนให้เขากับมือเอง อ้อๆ เหมือนคุณชายเฉิน จะพาผู้หญิงมาด้วยคนหนึ่ง

หวังเป่ายิ้มเจื่อนๆแล้วพูด

“ฉันยังคงไม่อยากเชื่อว่าเขาจะมา!” พูดจบก็หันหน้าไปทาง พนักงาน: “เตรียมตัวได้แล้ว อีกเดี๋ยวฉันก็จะออกไปแล้ว!”

ภายในงานเลี้ยง

ในขณะนี้ด้วยแสงไฟที่สลัว หลินยีในชุดราตรีสายคล้องไหล่ สีขาว ค่อยๆเดินออกมา

“ว้าว สวยมาก สวยงามมากจริงๆ!

“โอ้มายก๊อด คุณยียีช่างสวยเหลือเกิน!

และเฉินเกอนั้น ได้ยินเสียงของผู้คน ก็ได้เงยหน้ามองขึ้นไป บนเวที…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ