บทที่ 231 มาอย่างสั่นสะเทือน

“หลี่ซือหาน แกกล้าตบฉันหรอ ถึงห้าว ผู้หญิงสารเลวคนนี้ตน ฉัน คุณไม่เห็นหรือไง?”

เฉินหลินกุมใบหน้าไว้ มองไปที่ ถึงห้าว

จางหงกลับหันหน้าไปทางอื่น เพื่อแสดงท่าทีของตัวเอง “ดีนะพวกแก ถือว่าฉัน เฉินหลินตาบอด!”

หลังจากที่ เฉินหลิน ด่าไปสักพัก ก็ได้ร้องไห้วิ่งออกไป

ส่วน หลี่ซื้อหาน ทิ้งตะเกียบทันที เห็นได้ชัดว่าถูกอาละวาด อย่างนี้ เธอก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกินข้าวแล้ว ไม่นานก็จากไปกับ ยิ่ง ห้าวแล้ว

“คิดไม่ถึงว่าเพื่อนสนิทสองคนนี้ ในตอนนี้จะกลายเป็นถึงเช่น นี้ได้….

เฉินเกอเหตุการณ์ทั้งหมดจบลง ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว

ที่จริงแล้วพูดตามตรงก็คือ เฉินหลินและหลี่ซื้อหาน ก็แค่ สนใจอสังหาริมทรัพย์ของ ดิงห้าว

เพราะถึงห้าว ที่ไม่มีเงินในเมื่อก่อน ก็ได้ติดตามข้างๆพวกเธอ มาโดยตลอด ก็ไม่เคยเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองจะทำดีกับเขา

แต่ในตอนนี้ล่ะ ทันทีที่ตึงห้าวมือสังหาริมทรัพย์ และเส้นสาย ทางสังคม
ก็กลายเป็นคนที่ทั้งหล่อและมั่นคงในสายตาของสองสาว เห้ย! เรื่องแบบนี้ เงินเกอมีประสบการณ์มากที่สุดแล้ว

แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงสองคนนี้ ต่อไปเมื่อได้รู้ว่า ทุกสิ่งของตึงห้าว นั้น จริงๆแล้วตัวเองเป็นคนให้ทั้งหมด จะมีสีหน้ายังไง?”

ฮ่าๆ ยิ้มอย่างจำใจ

หลังจากไปที่เฉินเกอทานอาหารเสร็จ ก็ได้ออกไปแล้ว “อ๊ะ หลานชายเดี่ยวก่อน!

ทันทีที่เงินเกอออกจากร้านอาหาร ก็ถูกชายชราคนหนึ่งที่นอน อยู่หน้าร้านอาหาร กอดขาไว้

“ให้ตายเถอะ คุณทําอะไร?”

เฉินเกอถึงกับผงะ

“หลานชาย คุณสามารถเข้าไปทานข้าวในร้านอาหารแบบนี้ ได้ ก็ต้องมีเงินแน่นอน ให้เงินฉันหน่อยเธอ ฉันไม่ได้กินข้าวมา หลายวันแล้ว!”

ขอทานชราคนนี้ กอดขาของเฉินเกอและพูด ขอทานชรา ผมเผ้ารุงรัง ผมก็ขาวหมดแล้ว ตอนนี้ก็กอดเงินเกอไว้ ท่าทางดูเหมือนว่าคุณไม่ให้เงิน ก็ไม่ ปล่อยก็จะไม่ปล่อยเงินเกอไป

เฉินเกอรู้สึกจนปัญญา
หยิบกระเป๋าเงินออกมา ให้ขอทานชราหนึ่งร้อย ขอทานชรารีบเก็บเอาไว้ แต่มือยังคงกอดเงินเกอไว้

แย่ๆ รวยจริงๆ!

นายยังไม่จบอีกหรอ?”

เงินเกอต้องรู้สึกโมโหขึ้นมาในทันที พูดอย่างเย็นชา

“หลานชาย ฉันยังอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณหน่อย คุณช่วยส่งฉันไปสำนักแพทย์ หน่อยได้ไหม ฉันอยากจะรักษาขา ของฉัน!”

ขอทานชราพูดอีกครั้ง

ให้ตายเถอะ นายขอทานแก่ อาศัยที่ตนมีอายุมาก แล้ว ทำให้คนอื่นเดือดร้อนมากจริงๆ นายอยากจะแบล็กเมล์ฉัน หรือ?”

เฉินเกอหมดค่าพูดในชั่วขณะ

“ใครเป็นขอทานแก่ ฉันแค่ตกอับเท่านั้น ไม่ใช่ขอทานรู้ไหม?”

ชายชราพูด

และในตอนนี้ ผู้คนไม่น้อยบนท้องถนน ได้รุมล้อมเข้ามาแล้ว มองฉากนี้แล้ววิพากษ์วิจารณ์

เฉินเกอคิดดีใจว่าตัวเองโชคร้ายจริงๆ ชายชราตะโกนเรียกหลานชายซ้ำไปซ้ำมา
สุดท้ายก็ไม่มีทางแล้วจริงๆ เงินเกือกได้ส่งเขาไปสำนักแพทย์ ตรงข้าม

ในตอนที่แพทย์แผนจีนในสำนักแพทย์ ได้ดูอาการที่ขาให้กับ

เขา

เงินเกอขณะที่จ่ายเงินไปด้วยก็ได้เหลือบมองชายชรานั้น

อย่างคับแค้น

ถึงได้เห็นว่า ชายชราคนนี้มีรอยสักบนหน้าอกด้วย ยังได้สัก หัวมังกรไว้ หัวมังกรโหดเหี้ยมน่ากลัวมาก เหมือนจะกลืนกินทุก สิ่งอย่าง

หรือว่าขอทานแก่คนนี้ เป็นวีรบุรุษตกอับจริงๆ? เฉินเกอแอบพูดในใจ บางทีชายชราคนนี้ อาจเคยเป็นผู้ชนะคนหนึ่ง

แต่นี่มันเกี่ยวอะไรกับตัวเอง

ทั้งหมดได้เสียค่าใช้จ่ายให้ชายชราคนนี้พันกว่าหยวน หาก ในยามปกติ เฉินเกอก็จะไม่เป็นคนดีไปเรื่อย ช่วยเหลือเขา แต่นี่ถูกเขาฉกฉวยโอกาสเข้าแล้ว

เหลือบมองไปที่เขา เฉินเกอกำลังจะจากไป

ในเวลานี้ ในทีวีของสำนักแพทย์ สถานีโทรทัศน์จินหลิง ก็มี การประกาศดังขึ้น

คือเกี่ยวกับการหายตัวไปของฉินหยาแห่งตระกูลฉิน
ตอนนี้ตำรวจได้เขามาดูแลแล้ว เห็นได้ชัดว่า เป็นพ่อของฉินหยาที่ได้อาศัยสื่อในการตามหา เมื่อได้เห็นข่าวนี้ ก็ทำได้เงินเกอรู้สึกผิดอยู่พักหนึ่ง

“เห้ย เด็กผู้หญิงคนนี้น่ารักนัก หวังว่าจะไม่เป็นอะไร เพราะ สังคมสมัยนี้ คนเลวที่โรคจิตวิปริตแบบไหน จะไม่มีบ้าง?

“ใช่เลยๆ ผู้หญิงอยู่ข้างนอก จะต้องป้องกันตัวเองให้ดี! มีผู้ป่วยบางรายพูดขึ้น

“เด็กผู้หญิงคนนี้ ช่วงก่อนหน้านี้ เหมือนฉันจะเคยเห็นเธอ เธอ ตัวคนถูกผู้ชายหลายคนขวางทางไว้

ขอทานชราที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้พูดขึ้น และเฉินเกอที่กำลังจะออกไป เมื่อได้ยินก็ถอยกลับมา “นายพูดว่าอะไรนะ นายเคยเห็นเธอ?”

เฉินเกอถามอย่างรีบร้อน

ชายชรามองเฉินเกอและยิ้ม “เคยเห็น เคยเห็นนอกสถานีขน ส่งจีนหลัง วันนั้นเหมือนจะเป็นตอนเที่ยง แค่เธอคนเดียว เพราะ เด็กผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างขาวสะอาด และทั้งสูงทั้งสวย ดังนั้นฉัน จึงจดจำได้ดีนัก แต่ว่ามีคนมารับเธอหลายคน คนพวกนั้นพูดคุย กับเธอ ไม่นานตัวเธอเองก็ขึ้นรถอย่างรวดเร็ว!

“ทำไมคุณถึงรู้จักกับเธอหรอ?”
ชายชรายิ้มแล้วพูด

อืม!

เงินเกอพยักหน้า

แล้วถามชายชราถึงรายละเอียดอีกหน่อย จากคำบรรยายของ ชายชรา ในวันนั้นที่เจอ เป็น ฉินหยา จริงๆ และเวลาก็ถูกด้วย

เพียงแค่ให้รู้ว่า ฉินหยาหายตัวจากที่ไหน แน่ใจว่าถูกคน ลักพาตัวไป เรื่องนี้ก็ตรวจสอบแก้ไขได้ง่ายแล้ว

เห็นเงินเกอจะไปอีกอีก

ชายชราก็รีบดึงเขาอีกครั้ง

“นายยังจะทําอะไรอีก?”

เฉินเกอถาม น

“หลานชาย คุณเป็นคนดีจริงๆ สามารถบอกฉันได้ไหม ว่าคุณ ชื่ออะไร?”

“เฉินเกอ……

เงินเกอเห็นว่าเขาให้เบาะแส จึงตอบกลับทันที

“นามสกุลเฉินจริงๆด้วย นั้นให้ฉันดูหน้าอกของคุณหน่อย?” ความตื่นเต้นฉายในดวงตาของชายชรา

และไม่รอให้เฉินเกอพูด ก็เอามาดึงคอเสื้อของเฉินเกอในทันที
เงินเทอก็ต้องต่อต้านโดยธรรมชาติ

แต่ชายชราคนนี้ ก็ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน เพียงออกแรง เล็กน้อย แขนของเฉินเกอไม่สามารถขยับได้โดยตรง

ดึงคอเสื้อของตัวเองออก

ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อย

“อืม นี่ก็น่าแปลกแล้ว ไม่ใช่นี่!

ชายชราพูดขึ้น ก็ได้ปล่อยเงินเกอออก

ไอ้แก่น ทำไมดูประสาทไม่ตาค่อยปกติ

เฉินเกอขณะที่นวดข้อมือ ก็คิดในใจด้วย

ในเวลาทีตาแก่นเหม่อลอยนิ่งเงียบ เฉินเกอรีบหนีไปอย่าง รวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน ก็ได้โทรไปบอกเรื่องนี้ให้กับ บอติการ เทียนหลงหูและพวก จ้าวถงถง

เชื่อว่า ใช้เวลาไม่นาน บอดีการณ์เทียนหลงหู ก็สามารถ สืบหาเรื่องราวได้

เพราะเงินเกอรู้สึกว่า นี่อาจเป็นการลักพาตัวแบบหลอกลวง ก็ แต่หวังว่าฉินหยา อย่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น………

สำหรับชายชราที่พบหน้าร้านอาหารในวันนี้ ทำให้เงินเกอ สึกแปลกใจเล็กน้อย และในขณะเดียวกัน ชายชราคนนี้ กลับรู้ เรื่องของ ฉินหยาพอดี ซึ่งยิ่งทำให้เงินเกอประหลาดใจ และรู้สึกบังเอิญยิ่งนัก

แต่เรื่องพวกนี้ เฉินเกออย่าเพิ่งไปคิด

ตามที่คาด หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง บอดการเรียนหลัง

หูก็ได้สืบเรื่องออกมาแล้ว ฉินหยาถูกหลอกไปจริงๆ ในขณะนี้ ถูกกักตัวไว้ในบริเวณที่

อยู่อาศัยที่หรูหรา ถูกกักตัวเป็นเวลาสองวันแล้ว

และชนวนของเหตุการณ์ทั้งหมด ก็ปรากฏบนนักศึกษา ชื่อว่า

ลี่เยว่

เยว่ เป็นหนี้จากระบบใต้ดิน ดังนั้นจึงหลอกฉินหยาเป็นหลัก ประกัน!

ปัดโธ่เว้ย!

เงินเกอด่าไปค่าหนึ่ง

หลังจากนั้น ก็ให้บอดการด์เทียนหลงหูเตรียมกำลังให้ พร้อม รีบไปช่วยคน

ในความเป็นจริงแล้ว ก่อนที่จะโทรไปหาเงินเกอ คนของบอ การ เทียนหลงหู ก็ได้ไปถึงบริเวณที่พักนั้นแล้ว

เฉินเกอเร่งรีบอยากจะรีบตามไป แต่ถึงได้พบว่า Benz G ของ

ตัวเอง ถูกเช่าออกไปแล้ว คงจะไม่ใช่วิ่งไปถึงคฤหาสน์หยุน ตึงเมาท์เทนก่อน แล้วค่อยขับรถออกไป ยังดีที่ชุมชนน่ะ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ดังนั้นเฉินเกอจึงขึ้นจักรยานคืนหนึ่ง รีบตามไปที่นั่น

เสียงฟ้าร้องดังครืนๆ

ในขณะนี้ เมฆปกคลุมอย่างหนาแน่น ฝนตกหนักด้านนอก

หลังจากที่เงินเกอส่งข้อความไปให้จ้าวถงถง แล้ว โทรศัพท์ แบบปิดเครื่องแล้ว

ถึงรีบไปที่หมู่บ้านคอนโดหยุนหัวภายใต้สายฝน

ในขณะนี้ ที่หมู่บ้านคอนโดหยุนหัว

มีMaybachมามากกว่าหนึ่งร้อยคัน ล้อมรอบทั้งชุมชน จนไม่ สามารถขยับได้ ทั้งสี่ประตูถูกปิดกั้นหมด

และมีคนในชุดสูทสีดำมาเป็นจํานวนมาก คนกลุ่มชุดสูทสีดำ

กางร่มสีดำทั้งหมด ยืนอยู่ข้างรถอย่างเป็นระเบียบ ดูน่าเกรงขาม

ยิ่งนัก

คนจํานวนไม่น้อย ถ่ายภาพด้วยโทรศัพท์มือถือ จากใน อาคาร

นี่ต้องเป็นข่าวใหญ่แน่นอน

ฟ้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้ว่าใครไปขัดใจเจ้าพ่อสายไหน

สรุปคือน่าสะเทือนยิ่งนัก

ในเวลาเดียวกัน ที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งในหมู่บ้านคอนโด หยุนหัว
ยังคงมีกลุ่มวัยรุ่นชายหญิง ยืนหลบฝนอยู่

“ครูเมิ่ง ฝนตกหนักขนาดนี้ และประตูของชุมชนถูกปิดกั้น ทั้งหมดแล้ว เราไปไม่ได้แล้ว!

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

“แค่กๆ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็พักที่บ้านครูเม็งแล้วกัน และครูเม็ง เพิ่งย้ายบ้านใหม่ด้วย!” มีผู้ชายพูดขึ้น

“พูดตามจริงนะ วันนี้ถ้าไม่ใช่อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกพวกเรา นักเรียนในพื้นที่จีนหญิง มาย้ายบ้านใหม่ให้เธอ คงไม่ได้เห็น ฉากแบบนี้หรอก เป็นMaybachทั้งหมดเลย! โอ้วแม่เจ้า!

นักเรียนจํานวนมาก ตกตะลึงกับ Maybach ที่อยู่ล้อมรอบ ชุมชน

“อ๊าก? อาจารย์ที่ปรึกษารีบดูเข้า คนที่ขี่จักรยาน ทำไมคุ้น

หน้าจังเลย?”

ผู้หญิงคนหนึ่งมองด้วยความคารวะ ทันใดนั้นก็เห็นชายหนุ่ม จักรยานเข้ามาจากนอกชุมชน ทันใดนั้นก็ตะโกนขึ้น……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ