บทที่ 223 หัวหน้าที่น่าหมั่นไส้

“ใช่ เฉวง รีบพูดเร็ว ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

มีคนถามอย่างสงสัย

เจียงเฉาจึงพยักหน้าเบาๆ ก็ได้เล่าเหตุการณ์โดยละเอียด

เฉินเกอฟังได้อย่างเข้าใจ

ที่แท้ก็คือว่า ไม่นานหลังจากที่ เจียงเฉานิ่งเข้าไปในบริษัท หัวหน้าของเธอ ซึ่งก็เป็นรองผู้จัดการแผนกหนึ่ง มักจะรังควาน เจียงเฉางเป็นประจํา

ในตอนแรก ยังคงมีความยับยั้งชั่งใจอยู่บ้าง ก็คือจะพูด ประมาณว่า อยากจะเชิญเจียงเฉางออกไปทานข้าว

หลังจากที่เจียงเฉาจึงปฏิเสธไปหลายครั้ง ก็รู้สึกเกรงใจที่จะ ปฏิเสธแล้วจริงๆ จึงออกไปทานข้าวกับเขาครั้งหนึ่ง

ซึ่งก็คือหลังจากครั้งนั้น ไอ้ลามกนี้ ก็กำเริบเสืบสานมากขึ้น เรื่อยๆ

มักจะเรียกเจียงเฉางไปที่ห้องทำงานเป็นประจำ เมื่อก่อนแค่ ล่วงเกินทางวาจา ตอนนี้เริ่มลงมือทําแล้ว

ประมาณสองวันก่อนที่จะจัดงานฉลอง รองผู้จัดการแผนกคน นั้น ได้เรียก เจียงเฉว่งไปอีกครั้ง และคราวนี้ จับต้นขาของเธอ โดยตรง
เจียงเฉวงจึงตกใจ หยิบน้ำสาดรองผู้จัดการแผนกนั้น เพราะด้วยเหตุนี้ รองผู้จัดการจึงขู่ว่า จะไล่เธอออกจากบริษัท

ไม่ก็ยอมเชื่อฟังเขาดีๆ หรือไม่ก็ออกจากบริษัท ให้เธอคิดเอาเอง ทุกคนอาจจะไม่รู้ว่าตามคำบอกเล่าของเจียงเฉวงแล้ว รอง

ผู้จัดการแผนกนั้น เป็นรายหัวโล้นแก่ น่าขยะแขยงยิ่งนัก

ต่อมา เจียงเฉิง ก็ได้บอกเรื่องนี้กับเหวินหยาง

ในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมด ก็มีเพียงแค่เหวินหยางที่มี ความสามารถ ที่จะต่อสู้กับรองผู้จัดการคนนั้นได้

“ปัดโธ่ ช่างน่าโมโหนัก อยากทุบตีไอ้เต่าแก่ตัวนั้นให้สาหัส จริงๆเลย กล้าที่จะมารังแกนางฟ้าอย่าง เฉวง แบบนี้!

มีผู้ชายบางคนพูดด้วยความไม่พอใจ

“ใช่เลย เฮ้ย แต่พวกเราผู้หญิง ต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง จริงๆนะ อยู่ข้างนอก มักจะเป็นฝ่ายที่ถูกรังแก ก็เหมือนที่ฉันเพิ่ง จะเข้าไปโรงพยาบาล ในตอนแรก มีคนที่ไม่รู้จักความสัมพันธ์ ของฉัน ก็อยากจะมาขอความต้องการอะไรบางอย่างกับฉัน หลังจากที่เขารู้จักตัวตนฐานะของแฟนฉัน ก็สงบเสงี่ยมแล้ว!

ลี่หมิงเฉวก็ได้พูดขึ้น

“หมิงเฉพูดถูก เฉวง พูดตามตรง ในตอนนั้นคุณและชื่อ หานสวยที่สุดในชั้นเรียนของเรา คุณดูสิ ตอนนี้ซื้อหานก็หาแฟน ที่มีความสามารถมากขนาดนี้เจอแล้ว คุณก็ควรหาคนที่รักคุณ ทะนุถนอมคุณแล้ว แค่กๆ ตอนนี้ข้างๆคุณก็มี คนที่เพียบพร้อมแล้ว ต้องรักษาให้ดีนะ!”

หวังจุ้ย พูด

เจียงเฉวงหน้าแดง นอ่อนๆ แล้วก้มหัวลง

“เอวถึง คุณไม่ต้องกังวล เรื่องนี้หลังจากงานเลี้ยงในวันนี้จบ ลง ฉันก็ให้คำตอบแก่คุณ ฉันไม่เชื่อแล้ว ก็แค่รองผู้จัดการ แผนกคนหนึ่งเท่านั้น!

เหวินหยางพูดอย่างน่าเกรงขาม

“เหวินหยาง ฉันแค่อยากให้คุณให้เขากลัวหน่อยก็พอแล้ว คุณอย่าทําอย่างอื่นนะ!” เจียงเฉาจึงพูดอย่างยังคงรู้สึกกังวล

“ไม่ต้องห่วง! ฉันรู้ดีแก่ใจ!”

“ฮ่าๆๆ ถ้าพูดถึงทำให้คนหวาดกลัว เจียงเฉว่ฉิง ฉันแนะนำตัว เลือกให้กับคุณคนหนึ่ง หาเงินเกอของเราสิ ไอ้หมอน สนิทกับ หลิงมากเลยนะ!”

ในขณะนี้เขามองไปที่เฉินเกอ พูดหัวเราะเยาะ

ทุกคนก็หัวเราะทั้งหมด

คุณดูเฉินเกอส ยากนะที่จะเจอคนที่เข้ากันได้ดี และมีความ สามารถด้วย แต่สุดท้ายแล้ว คนคนนั้นก็ยังดิ่งลงมา

สำหรับ เจียงเฉิงนั้น มองไปที่เฉินเกอแวบเดียว ก็หันหัว กลับมาทันที พูดคุยกับเหวินหยางแล้ว

นี่ชัดเจนมากอยู่แล้ว
แม้ว่าในสมัยเรียน เจียงเฉาจึงจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉิน เกอ แม้กระทั่งเพื่อเงินเกอแล้ว ยังเคยทะเลาะกับสี่เหวินหยาง อย่างรุนแรง

แต่ในตอนนี้หละ เห็นได้ชัดว่า เจียงเฉาจึงและ ลีเหวินหยางจะ สนิทมากกว่า

เพราะยังไงแล้วเหวินหยางก็ถือว่ามีอนาคตมากที่สุดใน บรรดาเพื่อนร่วมชั้น ทรัพยากรต่างๆบนตัวของเขา ก็มากกว่าคน อื่นๆด้วย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เฉินเกอเลย

เงินเกอก็สามารถเข้าใจถึงสิ่งนี้ได้

เพราะหลังจากได้เผชิญกับสังคมภายนอก คนส่วนใหญ่จะค้น พบมากขึ้นเรื่อยๆว่า ทุนทรัพย์มีความสำคัญมากกว่ามิตรภาพ ยิ่งนัก

แม้ว่าเพื่อนที่ตัวเองคิดว่าสนิท จู่ๆก็มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด กับคนที่รังแกตัวเอง จะรู้สึกอึดอัดในใจเล็กน้อย

แต่เฉินเกอก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อเห็นว่าทุกคนได้เปลี่ยนหัวข้อมาที่ตัวเอง แล้วหัวเราะเยาะ

เฉินเกอเลยหาข้ออ้าง และไปเข้าห้องน้ำเลย

ในตอนที่เข้าห้องน้ำเสร็จกำลังล้างมือ เจียงเฉางก็ออกมา จากห้องน้ำผู้หญิงพอดี

เห็นได้ชัดว่าห่างจากเฉินเกอไม่นาน แล้วมาพร้อมกัน
ในการเจอกันครั้งนี้ สีหน้าของเฉินเกอและ เจียงเฉวง ต่าง ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“เฉินเกอ ไม่ทันได้คุยดีๆกับนายเลย ตอนนี้นายเป็นยังไง บ้าง?”

เจียงเฉวถึงเพื่อซ่อนความเก้อเขิน ยิ้มพูดอย่างสดใส

เพราะยังไงแล้ว เธอก็รู้ความสัมพันธ์ในสมัยก่อนของตัวเอง กับเฉินเกอ ความขัดแย้งระหว่างเฉินเกอและสี่เหวินหยางเธอก็ เข้าใจดีอยู่แล้ว

แต่ในตอนนี้ ตัวเองกลับหันไปใกล้ชิดกับเหวินหยางไม่ว่า ใครก็ตามก็จะรู้สึกอึดอัด

“ก็ยังดี!” เฉินเกอหยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ดมือ

“ได้ยินมาว่า นายยังหางานไม่ได้หรอ? อนาคตนายมีแผน

อะไร?”

เจียงเฉวงถาม

“ฉันอยากลองลุยดู”

เฉินเกอกพูดตามความเป็นจริง

เจียงเฉาฉิง ขมวดคิ้วเล็กน้อยและยิ้มจางๆ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “เฉินเกอ คำแนะนำของฉันก็คือ นายหางานหนึ่งดีที่สุด ไม่ว่าจะ เป็นงานแบบไหนก็ได้ นายก็รู้ดี นายกับคนอื่นไม่เหมือนกัน!

“หรือไม่ นายสามารถแสดงความไมตรีต่อ เหวินหยางตอนนี้เขาก่อตั้งบริษัทของตัวเองแล้ว และในบริษัทก์ขาดพนักงานด้วย หากนายมีความคิด ฉันสามารถคุยกับ เหวินหยางให้นายได้ ให้ นายไปทํางานใน บริษัทของเขา!

“เดือนหนึ่งจ่ายเงินเดือนให้นายสองพันหยวนก็ดีนะ!”

เจียงเฉวง เกี่ยวกล่อม “ขอบคุณนะ แต่ว่าฉันไม่อยากไป!” เฉินเกอหัวเราะ

“เห้ย เฉินเกอ ฉันรู้ว่าสมัยมัธยมปลาย เหวินหยางเคยทำร้าย นายอย่างหนัก แต่ตอนนั้นเหวินหยางก็ใจร้อนเกินไป ดังนั้นจึง สามารถที่จะเข้าใจได้! และลองนึกดูว่า ถ้าตอนนี้นายฟังที่เหวิน หยางพูด ให้เขาลอกการบ้าน เขาก็จะไม่ทำร้ายนายแล้วไม่ใช่ หรือ ไม่แน่ว่าถึงตอนนี้หลังจากที่นายเรียนจบ เขาอาจจะยื่นมือ ช่วยนายก็ได้!”

เฉินเกอพูดขึ้น

“อืมๆ ที่จริงเรื่องนั้นฉันก็ไม่เคยใส่ใจเลย! ใช่แล้ว เรื่องรองผู้ จัดการแผนกของคุณ คุณก็อย่าคิดมากใส่ใจมากเกินไป คุณ สามารถร้องเรียนกับผู้จัดการของพวกคุณโดยตรง หรือผู้บริหาร ระดับสูงที่ถูกส่งไปบริหารในบริษัทของพวกคุณ พวกเขาจะต้อง แก้ไขอย่างจริงจังแน่นอน!

ระดับผู้จัดการ แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงของบริษัท ล้วนเป็น สมาชิกดั้งเดิมของบริษัทการค้าจีนหญิงกรุ๊ปในตอนแรก ดังนั้น ความสามารถและคุณสมบัติของพวกเขา เฉินเกอจึงรู้ดี
จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน

เงินเกอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้บอกกับเจียงเฉาง

เจียงเฉวจึงกับได้มองเฉินเกอ และยิ้มอย่างขมขื่นสายหัวเบาๆ “สิ่งเหล่านี้ในการทํางานนายไม่เข้าใจ เห้ย เรื่องนี้นายก็ไม่ต้อง กังวลแล้ว ขอบคุณนะ เฉินเกอ!”

เจียงเฉางพูดจบก็โบกมือให้เงินเกอ จากนั้นก็เลี้ยวซ้ายเดิน ออกไปเลย

ทำให้เฉินเกอรู้สึกว่า เจียงเฉาจึงมีความไม่คุ้นเคยเล็กน้อย มันไม่คุ้นเคย เหมือนกับตอนที่ตัวเองเพิ่งเห็นหลี่ซื่อหาน เห้ย ในเวลาเดียวกันที่รู้สึกใจหดหู เฉินเทอก็ได้ออกไป แต่เพิ่งออกไป

ก็ได้เห็นเจียงเฉางถูกชายวัยกลางคนคนหนึ่งขวางเอาไว้ ชายวัยกลางคนคนนั้นพยายามจะไปดึงมือของเจียงเฉวง

“คุณกำลังทําอะไร ผู้จัดการจ้าว!”

เจียงเฉว่ฉิง พูด ในขณะที่หลบออก

“ฮ่าๆ เสี่ยวจึงไม่คิดว่ากินข้าวที่นี่ ยังสามารถได้พบกับคุณ คุณก็มากินที่นี่หรอ มาๆๆ ไปดื่มสักสองสามแก้วกับฉัน แนะนำ เพื่อนร่วมงานสองสามคนในบริษัทให้คุณรู้จักพอดี!”

ผู้จัดการจ้าวจ้องมองเสี่ยวจิงด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“มาเถอะๆ อย่าซุกซน ยังทุกชนอีก ฉันจะโกรธแล้วนะ” ปล่อยเธอไป

และในเวลานี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงตะดอกด้วยความโกรธ……..