บทที่ 207 เพื่อนของเจียงหวานทราน

ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกสงสัยมาก จึงได้แต่ต้องดูเฉินเกอ

ที่จริงแล้ว เฉินเกอก็ใส่เสื้อผ้าธรรมดา ๆ แต่งตัวคล้าย ๆ กับ ชาวบ้านในชนบท และในใจก็ยังมีความคิดดูถูกอีกด้วย

เมื่อได้ยินคำพูดก่อนหน้านั้น

คงไม่ต้องพูดถึงว่าเจียงเวียดงและถังหรานทั้งสองคนนั้น จะ รู้สึกละอายแค่ไหน

โดยเฉพาะถังทราน

ที่เมื่อครู่พูดว่าเจียงเว่ยตงมีธุระด่วนต้องรีบไปจัดการ คืออีก สักพักจะประชุม ซึ่งเป็นอาการที่อยากจะให้เงินกอนั้นกลับไป โดยเร็ว

แต่สุดท้าย ลูกสาวกลับพูดความจริงขึ้นมา

จะไม่ให้ทั้งสองคนนั้นรู้สึกละอายได้อย่างไรกันล่ะ

ฉันว่านะถ้าลูกสาว ออกมาช้ากว่านี้นิดหนึ่งก็คงดี ป่านนี้เขาคง กลับไปแล้ว

“อ๋อ หรานหราน หนูลืมไปแล้วหรอลูก นี่คือลูกชายของคุณอา จิ้นตงไง ตอนเด็ก ๆ พวกหนูทั้งสองคนก็เคยเจอกันแล้วนะ”

ถังทรานรู้สึกอายมาก เลยพูดออกมาแบบนี้
“หนูจําได้แล้ว เหมือนจะขอเงินเก ใช่ไหม…..

ผู้หญิงพูดขึ้น

“ฉันชื่อ เฉินเทอ เธอยังจำกันได้ น้องหวานหวาน หลายปีแล้ว ที่ไม่ได้เจอกัน เธอนับวันยิ่งสวยขึ้นเลยนะ

ผู้หญิงคนนี้ชื่อ เจียงหวานหราน เฉินเกอเองก็รู้จัก

เพราะว่าตอนที่เขายังเป็นเด็กก็จะมาที่บ้านของเธออยู่บ่อย ครั้ง เจียงหวานหวานเองก็ดูรังเกียจเฉินเกออย่างเห็นได้ชัด และ เธอเลยพูดกับแม่ของเธอขึ้นว่า แม่คะรีบให้เขากลับไปเถอะค่ะ เขาท่าพื้นบ้านของเราสกปรกหมดแล้ว

เธอเองเป็นคนที่เคารพในการตัดสินใจของตัวเองมาก และ ตั้งแต่เด็กเฉินเกอเองกลัวการเยยะเย้ยจากเจียงหรานหวานมาก

แต่ว่าตอนนี้ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ เฉินเกอจึงได้พูดออกไปด้วย

ความเกรงใจ

“ขอบคุณนายนะเงินเกอ นายเองก็หล่อขึ้นเหมือนกัน ต่อไป หากมีเรื่องอะไรก็หวังว่านายจะคอยดูแลฉันนะ”

เจียงหวานหวานยังใจกว้างที่ยื่นมาจับที่มือของเฉินเกอ

ถึงแม้นว่า คำพูดที่เจียงหรานหรานพูดออกไปนั้น จะเป็นค่า พูดที่พูดตามมารยาทก็เถอะ

แต่ว่า เป็นประโยคที่เฉินเกอฟังแล้วรู้สึกดีตั้งแต่มายังบ้านของ

พวกเขา
จากนั้นเขายิ้มแล้วก็พูดขึ้นว่า “ได้สิ ไม่มีปัญหา ต่อไปนี้ หาก เธอมีปัญหาอะไรก็มาหาฉันได้เลย

เจียงทรานทรานยิ้มแล้วก็ดึงมือกลับ และในใจกำลังคิดว่า

เฮอะ ๆ มีปัญหาอะไรแล้วก็ไปหานายน่ะหรือ นายคิดว่านาย เป็นใครกัน แค่พูดดีกับนายแค่นิดเดียว กลับลืมสนิทแล้วหรือว่า ใครเป็นใคร

ใช้สิ เจียงหวานหวานนั้นเกิดในครอบครัวข้าราชการ คงไม่ ต้องพูดถึงเส้นสายของพ่อเธอหรอก แม้นแต่ความสามารถของ ตัวเองก็มีเยอะ

และหลังจากที่เรียนจบมาแล้ว ตัวเองคงจะประกอบธุรกิจส่วน ตัว ยังจะต้องใช้ใครได้หลังจากนี้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเฉินเกอเลยว่าจะให้เขามาช่วย

“เฉินเกอ ไม่งั้นนายก็อยู่กินข้าวด้วยกันก่อน พอดีว่าเพื่อนของ หวานหวานจะมา งั้นนายก็กินกับพวกเขาเลย ฉันเมื่อครู่ยุ่งไป หน่อยเลยลืมเรื่องนี้ไปเลย เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมกับข้าวก่อนนะ”

ถังหรานในเวลานี้ก็ยังคงละอายอยู่เลยพูดแบบนี้ขึ้นมา

เมื่อครู่ยังจะไล่เฉินเกอกลับไปอยู่เลย แต่ว่าเมื่อลูกสาวได้พูด ความจริงออกมาแล้วนั้น จึงทำให้พวกเขานั้นรู้สึกละอายแก่ใจ อยู่บ้าง

หากไม่อยู่สักหน่อย มันก็จะเป็นการหักหน้าพวกเขาเกินไป
“อืม ไข่ อยู่ด้วยกันก่อน จะได้รู้จักเพื่อนใหม่บ้าง เจียงเวียงเองก็พูดขึ้นมา

และมีเพียงสีหน้าของเจียงหวานหวานเท่านั้น ที่ไม่อยากจะให้

เขาอยู่ต่อ เพราะเธอตั้งใจที่จะเชิญเพื่อนเธอมา แต่กลับมีไอ้หนุ่มบ้าน

นอกเข้ามาร่วมด้วย จึงทำให้เธอนั้นรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไร แต่ในเมื่อพ่อกับแม่เชิญเขาแล้ว ตัวเองก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรได้ แต่ต่อมาเฉินเกอเองก็มีอาการนิ่ง ๆ ลง

ไม่นานนัก เพื่อนของเจียงหวานหวานต่างก็ได้มากันหมดแล้ว มีทั้งผู้ชาย ผู้หญิงประมาณเจ็ด แปดคนได้ และหลังจากที่ได้พูดคุยกันแล้วนั้น ทางด้านของถังหรานก็ได้

ตระเตรียมอาหารไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว

แล้วเจียงเว่ยตงก็รีบเรียกให้ลูกสาวและเพื่อน ๆ ของเธอนั่ง

กับที่นั่งบนโต๊ะอาหาร

“หลินตง นายมาตรงนี้ มานั่งข้าง ๆ ฉัน วันนี้นายต้องดื่มกับ ฉันหน่อยแล้ว”

เจียงเว่ยตงจูงมือของหลินตงแล้วเดินไปยังที่นั่ง อย่างไรก็ต้อง ให้เขานั่งกับตัวเองให้ได้

หลินตง เป็นนักเรียนชายที่หน้าตาดีคนหนึ่ง ฟังจากเมื่อครู่ที่ คุยกันนั้น เฉินเกอก็รู้เลยว่า พ่อของเขาเป็นผู้บริหารระดับสูง
และมีความสามารถเป็นอย่างมาก

และหลินตงคนนี้ ดูเหมือนว่าจะสนใจเจียงหวานทรานอยู่บ้าง และเจียงเวียตงเองก็แทบอยากจะให้หลินตงกับลูกสาวของตัว เองมีความสัมพันธ์กัน ดังนั้น จึงไม่ต้องพูดถึงเลยว่าครอบครัว นั้นจะต้อนรับหลินตงดีขนาดไหน

*หรานหรานกับนายเป็นเพื่อนสนิทกันได้ ถือว่าเป็นวาสนา ของครอบครัวเราจริง ๆ เธอดูเสี่ยวตง ความสามารถเยอะแค่ ไหนไม่ต้องพูดถึง แถมยังเป็นคนนิสัยดี น่าคบหาอีกด้วย ไม่รู้ว่า ต่อไปลูกสาวบ้านไหนจะได้เขาเป็นสามี แต่ว่าหรานหลานของ บ้านเราคงไม่ได้หรอก หนูหนูหรานหราน เหมือนกับเด็กผู้ชาย ช่างต่างจากนายมากเหลือเกิน

เจียงเว่ยตงพูดและยิ้มด้วย

“คุณอาเจียงก็พูดเกินไปแล้วครับ หวานหวานสวยขนาดนี้ เธอ เป็นแฟนของใคร คนนั้นถึงจะเรียกว่าวาสนาดี อีกอย่างหราน หรานก็เคยบอกกับพวกเราว่า ตอนที่คุณอาเป็นทหารอยู่นั้น ไม่ใช่ยกหลานหรานให้กับลูกชายของเพื่อนที่ร่วมกันรบหรอก หรือครับ

เชอะ ๆ

หลินตงพูดแล้วยิ้มออกมา

“เรื่องนั้นได้ยกเลิกไปนานแล้ว” ในเวลานั้นถังหรานยิ้ม พร้อม กับยกกับข้าวออกมา แล้วพูดกับหลินตงว่า “นี่ไง เฉินเกือคนนี้ไงที่เมื่อก่อน พ่อของทรานทรา ดื่มเหล้าและมีอาการเมามากจึงได้ ยกลูกสาวให้กับเบเกอ แต่พวกเธอดูสิ เจอเกอดูมีมาดนิ่งจะ ตาย หวานหวานคงไม่เหมาะกับเขาหรอก นายคิดว่า ฉันพูดถูก ไหมเงินเกอ

ถังทราบถามเงินเกอที่นั่งอยู่มุมโต๊ะนอกสุด

“ใช่ครับ ๆ ๆ ”

แล้วเฉินเกอจะฟังความหมายของคำที่ถังหรานพูดไม่ออกได้ อย่างไร และเขาเองก็กลัวจะเป็นประเด็นที่ทำให้คนอื่นสนใจ เขา จึงรีบพยักหน้ารับในทันที

และในตอนนี้ ทำเอาหลินตงนั้นเริ่มจะหวาดกลัวขึ้นมา ที่จริงแล้ว เรื่องที่เขางชอบเจียงหรานพรานนั้น มันไม่ได้เกิด ขึ้นแค่วันสองวัน แต่ว่าเขาไม่มีโอกาสที่จะได้สารภาพสักที เพราะ

ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนนั้น มันค่อนข้างคลุมเครือ แต่คุณน้าถังหรานบอกว่าได้ยกลูกสาวให้คนอื่นไปแล้ว และ

ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในที่นี้ด้วย

ช่างเหมือนกับละครเสียจริง

เพราะว่าสายตาทุกคู่ของทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลินตงและ เฉินเกอ

และกำลังเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างคนทั้งสองอยู่ ในตอนนี้ หลินตงหัวเราะแล้วยืนขึ้น “โอ๊ะ! หากไม่ใช่คุณน้าถังหรานแนะนํา พวกเราเองก็คงไม่รู้ นายเกือบจะได้เป็นสามีของ หวานหวาน มา ๆ ๆ ต้องมาทำความรู้จักกันหน่อยแล้ว สหายเงิน เกอ ฉันชื่อหลินตง ตอนนี้ทำงานอยู่ที่สำนักงานแห่งหนึ่ง เยอะ ๆ

หลินดงแสร้งทำเป็นประหลาดใจแล้วลุกขึ้นยืนและจับมือกับ เงินเกอ

ทั้งพูดไปและสั่นมือ จับเงินเทอไป และนาฬิกาข้อมือที่อยู่บน แขนก็ฉายแสงวูบวาบ แล้วก็พูดอย่างถ่อมตนขึ้นว่า

“นี่คือของที่ครอบครัวเป็นคนจัดหาให้ ฉันเองก็เลยได้ใช้กับ เขาหน่อย เพราะว่าฉันเองก็ไม่ได้มีความสามารถอะไร

“ฮ่า ๆ เสี่ยวตง นายอย่าถ่อมตนไปหน่อยเลย หากนายไม่มี ความสามารถแล้วใครกันล่ะจะมีความสามารถ ต่อให้เป็นเงินเก อก็เถอะ หากนายเอาภาระหน้าที่ที่นายรับผิดชอบในเขาทํา เขา เองก็ทำไม่ได้หรอก เหล่านั้นมันเป็นเรื่องเดิม ๆ ไม่ต้องพูดถึงมัน หรอก มา ๆ ๆ ดื่มเหล้าด้วยกันดีกว่า”

เจียงเวียงหัวเราะแล้วตบไหล่ของหลินตงเบา ๆ หลังจากนั้นก็ได้พูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเองมากขึ้น เป็นไงไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ คือคนอื่นต่างหัวเราะชอบใจในสิ่งที่พวกเขาคุยกัน

และเจียงหรานทรานเอง ก็มีสีหน้าที่พอใจ และก็เอามือท้าว

คางมองทีหลินดง

รู้สึกว่าน่าภูมิใจมาก
เจียงทรายพรานเองรสนิยมก็ไม่ เพราะคนทั่ว ๆ ไป เธอเอง ก็จะไม่สนใจอยู่แล้ว

เฉินเกอเองก็นั่งอยู่ข้าง ๆ คอยเป็นเพื่อน ไม่ทันไรก็ลุกขึ้นใน เครื่องดื่มให้แก่ทุกคน

“ขอบใจนะเฉินเกอ

ในเวลานี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตาสะสวยนั่งอยู่ข้าง ๆ กับ เฉินเกอ แล้วก็ส่งยิ้มให้กับเขา

“ไม่ต้องเกรงใจ” เฉินเกอตอบกลับ

“นายไม่ต้องคอยรินเครื่องดื่มหรอก ใครอยากจะดื่มก็ให้คน นั้นรินเองก็ได้ อิอิ นายออกไปกินข้าวข้างนอกกับคนอื่นบ่อย ไหม”

ผู้หญิงคนนั้นอยากรู้ แล้วเธอก็มองที่เฉินเกอ พร้อมถามขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ก็ดูดีมีราศี สรุปคือ หน้าตาสะสวยบุคลิกดี ซึ่งก็ไม่ ได้ต่างจากเจียงหรานหรานเลย

แต่ว่าเป็นเพราะว่าไม่ดื่มเหล้า พวกเธอเลยนั่งห่าง ๆ ออกไป หน่อย

และเมื่อครูที่ได้คุยกับเธอนั้น เฉินเกอเองก็ได้รู้จักชื่อของเธอ เธอชื่อ สวี น

“โอ้ว ๆ ก็ไม่บ่อยหรอก”

เฉินเกอเข้าร่วมงานเลี้ยงไม่บ่อยจริง ๆ
เพียงแต่งานเลี้ยง ในวันนี้มันต่างจากครั้งก่อน ๆ มาก มีที่นั่ง ที่ สำคัญคือมีเพียงเวียดงผู้ที่มีอาวุโสร่วมนั่งอยู่ด้วย และในเวลานี้ ถังหรานก็ได้ยกอาหารอีกหนึ่งอย่างเข้ามา และ

กำลังจะวางยังด้านหน้าของหลินตง แต่ว่าหลินดงไม่ทันได้ระวัง พอมือปัดไปโดนถังหรานเข้า อาหารก็ควาลงกระจายเต็มพื้น

“ไอ้หยา! ”

ถังหรานอุทานด้วยน้ำเสียงที่แหลมเล็ก

หลินตงรีบลุกขึ้นในทันที พร้อมกับพูดขอโทษ

“ไม่เป็นไร ๆ เจ้าเด็กคนนี้ น้ากลัวมันจะลวกนาย เดี๋ยวน้าจะมา ทําความสะอาดเอง นายทั้งสองคนดื่มต่อเถอะ เดี๋ยวอีกสักพัก อยไปหามาใหม่ได้

ถังหรานยิ้มละพูดออกมา

จากนั้นก็รีบทําความสะอาดพื้นให้เรียบร้อย

ในเวลานี้ เฉินเกอเห็นว่าแก้วเหล้าของพวกเขาไม่มีเหล้า ก็ เลยลุกขึ้นไปกินเหล้าให้พวกเขา

แต่ไม่รู้ว่าหลินตงตั้งใจทำหรือไม่ พอเฉินเกอรินเหล้าให้นั้น มือของเขาก็เริ่มสั่น และแก้วเหล้าก็ร่วงหล่นจากมือ ตกกระทบ

พันจนแตก

“เชี่ยเอ้ย!
หลมตงตกใจ

ในเวลานั้น พอดีที่ยังหวานออกมาจากห้องครัวแล้วเห็นเข้า พอดี

“นายรินเหล้าเป็นไหมเนี่ย ในยังไง ถึงได้ทำให้แก้วเหล้าร่วง ลงพื้นแบบนี้”

ถังหรานมองเฉินเกอด้วยสีหน้าที่ดูโกรธและก็ด่าเขาด้วย และเจียงเวียตงเอง ก็มองเฉินเกอด้วยหางตา นี่เป็นการรัง เกียจเฉินเกอจนเสียมารยาท…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ