บทที่ 164 ไลฟ์สดกระทืบคน

“เงินเกอ ขอโทษนะ ที่ทำให้นายขายหน้าไปด้วย ฉันไม่น่ามาที่ นี่เลย ไม่น่ามาในที่แบบนี้เลย!

ซูเฉียงเวยยังคงน้ำตาไหลริน

ใช่สี วันนี้เป็นวันเกิดแท้ๆ แถมยังต่อหน้าเฉินเกอเพื่อนเพียง คนเดียวอีก ถูกคนอื่นหยามขนาดนี้ ซูเฉียงเวยทนไม่ได้อยู่แล้ว

ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของซูเฉียงเวยตอนนี้มากไปกว่าเงิน เกออีกแล้ว

เมื่อก่อนตนไม่มีเงิน ถูกเหยียดหยามดูถูกทุกวัน ความรู้สึก

ตอนนั้นราวเข็มพันเล่มทิ่มแทง

เงินเกอได้ยินคําเหยียดเมื่อครู่ อันที่จริงเขาอยากโต้กลับ แต่หากตน โต้กลับในครั้งนี้ ชีวิตในมหาลัยของซูเฉียงเวยกับ พวกเขาต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร?

ที่สำคัญเงินเกอไม่รู้สถานะแน่ชัดของพวกเขาเหล่านั้น กระทั่งเขามั่นใจ พวกเขาก็จากไปเสียแล้ว

เฉินเกอคงไม่สามารถวิ่งไล่เข้าไปตบหน้าเธอหลอกนะ?

“ไม่เป็นไร วันนี้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้ก็ คือ การตั้งใจเรียนเก็บเกี่ยวประสบการณ์”
เงินเกอเอ่ยปลอบ

เขากำลังไตร่ตรอง สมควร ให้ไปเสี่ยวเฟยช่วยดูแลดีหรือไม่

ซูเฉียงเวยพยักหน้าหนักแน่น

“เธอรอฉันสักครู่ ฉันจะไปเอาของ เดี๋ยวกลับมาแปปเดียว!

เงินเกอเอ่ยพลางยิ้ม

จบค่าเขาหมุนตัวออกไปทันที

เขาไปเอาเค้กที่สั่งไว้

เมื่อครูในออนไลน์ เฉินเกอหาร้านขนมหวานที่อยู่แถวเจียง หนาน เขาสั่งเค้กเอาไว้ให้ซูเฉียงเวยตั้งนานแล้ว

ขณะที่เฉินเกอเดินออกมานั้น เขาสังเกตเห็นชายหญิง

ราว20กว่าคน ห้อมล้อมหญิงสาวที่สวมแว่นกันแดดเข้าไปใน

ร้าน

ฝูงชนกลุ่มนี้ แต่งตัวแฟชั่นมากเลยทีเดียว

เฉินเกอไม่ใส่ใจ เมื่อครู่ได้ยินหญิงสาวที่ชื่อหวังหลังกล่าวว่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณอะไรสักอย่าง คงมาฉลองวันเกิดสีท

ช่างเถอะ

เฉินเกอมาถึงร้านขนมหวานที่อยู่ไม่ไกลกับร้านซูรา

เวลาผ่านไปประมาณ15นาที เขาถึงได้รับเค้กที่สั่งเอาไว้ ขณะ

ที่เขาเตรียมตัวกลับนั้น
ในเวลานี้เอง เฉินเกอเห็นว่าในร้านซูรา ห้อมล้อมไปด้วย บรรดานักเรียนมากมาย

ที่ทางเข้า บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นถ่ายวีดีโอ

เหมือนกับว่าเกิดอะไรบางอย่าง น

“ให้ตาย เหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นทำคุณเหลียวไม่พอใจ จริงๆ เลย จะมีเรื่องกับใครก็ได้ แต่อย่ามีเรื่องกับคุณเหลียว!”

ผู้ชมคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

เงินเกอไม่คิดมากใดๆ แต่เมื่อเบียดผู้คนเข้าไปนั้น เป็นเพื่อนึ่ง งันด้วยความงุนงง!

ขณะนั้นเอง ซูเฉียงเวยถูกหญิงสาวหลายคนรุมล้อมกระชาก

ผมกดลงกับพื้น

หญิงสาวคนหนึ่ง จ้างขาสุนัขทั้งสองข้าง นั่งบนเก้าอี้ราว

ใหญ่

ซูเฉียงเวยใบหน้าแดงก่ำ ถูกตบตีอย่างเห็นได้ชัดเจน

“ปล่อยเธอซะ!”

เฉินเกอตะโกนลั่น

พลันวิ่งเข้าไปผลักหญิงสาวที่กดชูเฉียงเวยลงกับพื้น

“เหอะ เป็นพวกแกจริงๆด้วย โลกนี้มันช่างกลมจริงๆเลยนะ ได้มาโดยที่ไม่ต้องเสียแรงเลยสักนิด!”
หญิงสาวคนนั้น ลุกขึ้นยืนพร้อมหัวเราะ

กระทั่งหญิงสาวเอ่ยขึ้น เฉินเกอจึงจำเธอขึ้นมาได้

เรื่องหาหมอเมื่อคืนนี้ เพราะแซงคิว เฉินเกยทะเลาะกับเธอ อย่างใหญ่หลวง

ผู้หญิงคนนี้ เหมือนว่าจะรู้จักกับพวกสต้าหยวน

ส่วนสาเหตุที่เมื่อครู่จำไม่ได้นั้น เพราะการแต่งกายของเธอ เมื่อคืน กับวันนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“เธอนี่เอง ทำไมเธอหาเรื่องคนอื่นแบบนี้?

เฉินเกอเอ่ยถามด้วยความโกรธ

“ทําไมถึงหาเรื่องเธอ? ฮ่าฮ่า ฉันจะบอกอะไรให้ เมื่อคืนแก โชคดี กลับไว ไม่อย่างนั้นแกได้นอนโรงพยาบาลแน่ ฉันกำลัง คิดอยู่เลยจะหาพวกแกแก้แค้นได้ที่ไหน ไม่คิดเลยว่าพวกแกจะ มารนหาที่ตายเอง!”

หญิงสาวหัวเราะลั่น

“พี่เหลียว เมื่อคืนพี่ทะเลาะกับไอ้นี่หรือ?”

“ให้ตาย ก็แค่แพศยาคู่หนึ่ง คิดว่าใหญ่มาจากไหน ฉันก็ว่า ทําไมสืบหาพวกแกไม่ได้เลย อยากตายสินะ กล้าที่ยังไม่มีเรื่อง กับพี่เหลียวหง”

ชายหนุ่มหลายคนเอ่ยพลางเลิกคิ้ว

“พี่เหลียวหง ฉันรู้จักพวกมัน ผู้หญิงคนนี้เป็นนักเรียนในคอร์สของผม เธอชื่อซูเฉียงเวย ผู้ชายคนนี้ เหมือนว่าเป็นแฟนของ เธอ!”

ส่วนหวังหลัง เธอเข้าใจสักที เพราะอะไรขณะที่ทุกคนต้อนรับ เหลียวหงอยู่ดีๆ เหลียวหงถึงชี้ไปที่ซูเฉียงเวยกะทันหัน สั่งคนให้ จับเธอเอาไว้

จากนั้นจึงตบเข้า ปากเธอฉาดใหญ่

ที่แท้เพราะซูเฉียงเวยขาสั้นนี้มีเรื่องกับพี่เหลียวหงนี้เอง ขณะนี้หวังหลังอารมณ์ดีอย่างได้ใจ เธอแนะนำอย่างรีบเร่ง

ประวัติของเหลียวหงโชกโชนมากในเจียงหนาน มีไฟชานเป็น แบล็กให้เธอ

เป็นหนึ่งในพี่ใหญ่ของมหาวิทยาลัย

ปกติเธอหยิ่งยโสอย่างมาก ใครกล้าหาเรื่องเธอ?

และนี่เป็นอีกเหตุผลที่เหลียวหงโมโหอย่างมาก อันที่จริงเมื่อ คืนนี้ตนต้องการแสดงตนต่อหน้าลูกน้องของอาบุญธรรม จึง เข้าไปแทรกแถวกะทันหัน เพื่อช่วยลูกน้องของอาบุญธรรม จัด เตรียมหมอและห้องพัก

แต่ผลที่ได้ กลับเผชิญกับไอ้นั่งสองคนนี้ กล้าสั่งให้ตนอย่า แทรกแถวนั้นหรือ

บ้าเอ้ย คนแบบนี้สมควรตายเสียจริง

เธอเหลียวหงอยู่ในฐานะอะไร หากไม่ใช่เพราะต้องการแสดงตน อย่างเธอต้องไปต่อแถวที่ไหนกัน?

เทอะ

เรื่องนี้ทำให้เหลียวหงไม่พอใจอย่างมาก ขณะนั้นเองเธอไม่ได้ ลงมือใดๆ รอจนกระทั่งเธอเยี่ยมสวีตหยวนเสร็จ เหลียวหง เรียกคนมาหลายคันรถ แต่กลับไม่พบเฉินเกอเท่านั้นเอง

ฉะนั้นตอนนี้ บังเอิญเสียจริง

“พวกแก จับมันเอาไว้ ฮ่าฮ่า ฉันรู้สึกว่านี่เป็นของขวัญที่ พระเจ้ามอบให้ฉัน ฉันจะปลดปล่อยให้เต็มที่!

เหลียวหงเอยอย่างดีใจ

ทันใดนั้น ชายก่าย่าหลายคนจับเงินเกอเอาไว้

เงินเกอไม่คาดคิด เธอจะเป็นนักเรียนที่มหาลัยเจียงหนาน

“เหลียวหง เป็นฉันที่มีเรื่องกับเธอ ไม่เกี่ยวกับเธอ ปล่อยเธอ

ไปซะ!”

เงินเกือถูกกดกับพื้นอย่างแน่นหนา เขาเพียงคิดในใจเขาต้อง ถูกซ้อมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วจริงๆ

แต่ซูเฉียงเวยล่ะ?

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับซูเฉียงเวยเลยสักนิด

“ช่าชา รักกันดีจังเลย แต่แกอยากให้ฉันปล่อยมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งไม่ปล่อย ฉันจะให้พวกแกลิ้มรสผลที่กล้ามีเรื่องกับฉัน เธอ แล้วกัน! เธอช่วยฉันตบบ้องหูพวกมันที คนนั้นน่ะ ออกมาเลย ฉันจะให้ทุกคนได้เห็น นี่คือผลลัพธ์

เหลียวหงชี้ไปที่หวังหลัง พลางหัวเราะดังลั่น

ส่วนหวังหลิงที่ถูกซี่ เธอเผยสีหน้ายโส

เธอเข้ามหาลัย นอกจากขุดบ่อเงินบ่อทองแล้ว ก็เพื่อหาคอน เนคชั่น รู้จักคนมีอำนาจมากขึ้น

ตอนนี้เธอใกล้ชิดกับเหลียวหงมากขนาดนี้เลยหรือ? เธอเผยสีหน้าเย็นชาเผชิญหน้ากับซูเฉียงเวยและเฉินเกอ

“พวกแกได้ยินแล้วใช่ไหม พี่เหลียวหงให้ฉันลงมือนะ ถ้าจะ โทษก็โทษเธอซะ กล้ามีเรื่องกับพี่เหลียวหงของเรา เหอะ!”

“เพียะ เพียะ!”

จบค่า ฝ่ามือกระทบเข้าที่นวลแก้มของซูเฉียงเวย

บรรดานักเรียนไม่น้อยเลยทีเดียว ภาพที่อยู่ตรงหน้า ทุกคน ต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อไลฟ์สด

แน่นอนอยู่แล้ว ภาพตรงหน้าถูกแพร่ออกไปตั้งแต่ต้น

“ให้ตาย เธอดูสิ เหลียวหงคนนั้นกำลังสั่งสอนคนอยู่ใน ราก ใครกันที่ซวยขนาดนี้ มีเรื่องกับเธอ ฮ่าฮ่า

หอพักหญิงบางแห่ง เมื่อหญิงสาวเห็นไลฟ์สด เอ่ยขึ้นอย่างตื่น

“นั่นสิ ยังมีคนคอยตบบ้องหูซะด้วย นางเหลียวหงคนนี้ชอบสร้างภาพดีจริง ยีย ไม่อย่างนั้นเราเข้าไปแจมสักหน่อยไหม?”

หญิงสาวเอ่ยชวน

“ไม่ไป!”

หลิน เอ่ยประโยค แต่ก็ยังเหลือบตามองรายละเอียด จาก นั้นจึงเหลือบตากลับอย่างเบื่อหน่าย นอนเล่นโทรศัพท์บนตียง

เวลาผ่านไปราวหลายสิบวินาที

*ให้ตาย !!! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ