บทที่ 160 สายของทานเฟยเอ๋อ

“หา? พี่เฟยเอ๋อ อย่างนั้นคุณควรรีบโทรหาผู้บริหารระดับสูงของ บริษัทของคุณเถอะ ยังมียังมี รีบติดต่อพี่ผึ้งผันโดยเร็ว

มีหญิงสาวพูดขึ้นอย่างกังวล

ยังไงเสียก็เป็นผู้หญิง เมื่อได้ยินว่าจะมีคนมาปิดล้อม ไม่รู้ว่าจะ ทะเลาะวิวาทกันหรือเปล่า ดังนั้นจึงเป็นกังวลขึ้นมา

“หึ กลัวอะไรกับพวกสัตว์หน้าขน ฉันไม่ต้องการใครทั้งนั้น หากจิ่วเจียงคนนั้นกล้ามาปิดล้อมฉันที่หวางจริง เชื่อไหมว่าฉัน จะให้เขาเดินมาแต่คลานกลับไป? นั่นเป็นเพราะพวกเราสนิทกับ คนๆ หนึ่งเป็นอย่างดี แม้แต่เจ้าของของหวางเองก็กลัวเธอ! ฮ่า อ่านี่คืออาณาเขตของเรา! ”

หานเฟยเอ๋อเท้าเอวของเธอแล้วหัวเราะ

เงินเกอตะลึงไป แย่แล้ว? หรือว่าตัวตนของเขาจะต้องถูกเปิด เผยแล้ว?

“หา คนนั้นเป็นใคร? ”

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าพวกเขาทุกคนล้วนคุ้นเคย พวกตู้เยวจึง อยากรู้อยากเห็นอย่างยิ่ง

“ที ไม่ต้องถามแล้ว ฉันก็แค่บอกกับพวกเธอว่าไม่ต้องกลัว ทุก อย่างอยู่ในการควบคุมของฉัน พวกเราสมควรกินและดื่มเต็มที่
หายเฟยเอ๋อกล่าว

หวงเหมาและคนอื่นๆ ก็เริ่มเปิดขวดไวน์อย่างตื่นเต้นขึ้นมา เช่นกัน

ทุกคนรื่นเริงกันอย่างสนุกอย่างยิ่ง

ในทางกลับกัน เฉินเกือกลับรู้สึกกังวลเล็กน้อย

หานเฟยเอ๋อเหลิงเกินไป จนแทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

เงินเกอรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง ต้องดูแล้วว่าเขาควรหาเวลาคุยกับ แอพสตูดิโอเซาฟ้านสักหน่อย เหยียบเธอลงมาบ้าง

ในขณะที่กำลังคิด เสียงปังก็ดังขึ้น ประตูห้องส่วนตัวถูกคนเตะให้เปิดออก จากนั้นผู้คนจํานวนมากก็เข้ามา หวงเหมาเองก็ตะลึงไปในตอนแรก จากนั้นก็ด่าขึ้นทันที

มันมีมากกว่า 30 คน.

“ทําบ้าอะไร! ”

จากนั้นเขาก็ถูกคนหนุ่มหลายคนก็ถูกดึงผม และถูกขวดเบียร์ กระแทกลงบนหัวและล้มไปบนพื้นทันที

“กรี๊ด!”

สาวๆ กรีดร้องขึ้นมาทันที
“ทุกคนอย่าขยับ! ”

มีคนหนุ่มบางคนตะโกนขึ้นมาด้วยสีหน้าข่มขู่

ต้องรู้ด้วยว่า โดยปกติแล้วพวกผู้หญิงเหล่านี้ก็เคยเห็นการ ต่อสู้กันมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นที่รุนแรงขนาดนี้อีกทั้งยังมีคน มากมาย

ทั้งหมดตรงไปตรงมาอย่างยิ่ง มาถึงก็ลงมือทันที ดังนั้นจึง หวาดกลัวขึ้นมา

“พวกนายกำลังทำอะไร? รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน และฉันเป็น ใคร”

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ตอนนี้แม้แต่หานเฟยเอ๋อก็ยังรู้สึกกลัวขึ้น มาเล็กน้อย

ไม่ว่าจะเก่งกาจแค่ไหน แต่ถูกคนล้อมเอาไว้แบบนี้ ก็ยากที่จะ หลีกเลี่ยงความรู้สึกลนลานได้

จากนั้นก็มีคนเอ่ยขึ้น

“แน่นอนว่าฉันต้องรู้ว่าเธอเป็นใคร หานเฟยเอ๋อไง โด่งดังไม่ น้อยนี่ ฮ่าฮ่า เธอบอกเองไม่ใช่หรือไงให้ฉันมาล้อมเธอ ตอนนี้ ฉันมาแล้ว เป็นไงเฟยเอ๋อ ดูสิว่าฉันสนับสนุนเธอแค่ไหน จะไม่ดื่ม เป็นเพื่อนฉันหน่อยหรือ?”

ชายร่างท้วมอายุ 38-39 ปียืนขึ้นและเอ่ยหัวเราะเยาะ ในบรรดาคนทั้งหมดในกลุ่มนี้ เขาสวมใส่เสื้อผ้าสบายที่สุดเป็นเพียงแค่เสื้อยืดตัวหนึ่ง

ส่วนบนแขน สักรูปวาดมังกรเอาไว้ เมื่อเห็นก็ดูออกทันทีว่า เป็นนักเลง

“นาย อจิ่วเจียง?”

ทันทีที่นึกคิดหานเฟยเอ๋อ ได้ทันทีว่าเขาเป็นใคร

“นายกล้ามาปิดล้อมฉันที่หวางจริงๆ เชื่อหรือไม่ว่าฉันจะหา คนมาจัดการนาย!”

หานเฟยเอ๋อตะโกนกลับอย่างไม่ยอมเผยความอ่อนแอ

ส่วนจิ่วเจียง สีหน้าของเขาไม่มีความหวาดกลัวลังเลใดๆ เขา แค่เพียงเดินไปหาหานเฟยเอ๋อด้วยสีหน้าเยาะเย้ย จากนั้น….

เสียงเพียะดังขึ้น หลังมือก็ตบมาที่ใบหน้าของทานเฟยเอ๋อ หานเฟยเอ๋อถูกตบจนล้มลงไปนั่งบนโซฟา

“บ้าเอ้ย หญิงสารเลว คิดว่าตัวเองโด่งดังแล้วจริงๆ ตอนแรก ฉันเห็นเธอหน้าตาไม่เลว ดังนั้นจึงได้ลงเงินไปเล็กน้อยเพื่อหยอก ล้อเธอ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าดูหมิ่นและดูถูกฉันมากขนาดนี้ ฮ่าฮ่า วันนี้เธอไม่ต้องรีบหาคนมาจัดการฉัน รอให้ฉันจัดการกับ เธอก่อนแล้วกัน! ”

จิ่วเจียงหัวเราะเยาะ

ทันใดนั้น ประตูก็เปิดออกอีกครั้ง
“คุณหนู คุณพูดว่าใคร? ใครกล้ามาทะเลาะวิวาทที่นี่? เป็นบอดี้การ์ดสี่ห้าคนในต์หวาง ตามตู้เยวเข้ามา

ตู้เยาผู้หญิงคนนี้ไหวพริบไม่เลว เมื่อครู่ ในขณะที่พวกเขาพุ่ง เขามาหวงเหมาคิดจะต่อสู้กับพวกเขาไม่ใช่หรือ ดังนั้นเธอจริง อาศัยประโยชน์จากการเอาชนะพวกหวงเหมา เขาค่อยๆ อ้อม ด้านหลังของพวกเขาออกไปอย่างระมัดระวัง

เนื่องจากในห้องนั้นค่อนข้างมืด อีกทั้งยังเกิดการต่อสู้กัน ดัง นั้นจึงไม่มีใครสนใจตู้เยว่

จากนั้นเธอก็เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนล้วนเก่งกาจอย่างยิ่ง “โอ้! ที่แท้ท่านประธานใหญ่จูเจียงก็มาที่นี่! สวัสดีครับ

ประธานจูเจียง!!

ไม่คาดคิดว่าพอเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคน เห็นจิ่วเจียงเข้า พวกเขาก็ตกตะลึงในทันที

“ท่านประธานใหญ่จูเจียงอะไรกัน พวกเขามาที่นี่เพื่อทำร้าย คน!”

ตู้เยวมองไปที่ท่าทีของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย จากนั้น ก็เอ่ยด้วยความแปลกใจทันที

“เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ท่านประธานใหญ่จูเจียงกำลัง ตบตีพวกเธองั้นหรือ คนเขาเป็นถึงท่านประธานใหญ่ของบริษัทในเครือของ บริษัทไห่ซาน กรุ๊ปมาเล่นกับเด็กๆ แบบพวกเธอไป ทำไมกัน ไปไปไป หากครั้งหน้ายังพูดจาไร้สาระอีก ปากเธอจะ แตก ประธานเจียง เชิญตามสบาย! ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนยิ้มอย่างประจบ จากนั้นจึงก้าวออกไป

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ไม่ได้กลัวจูเจียงแต่เป็น เพราะหลี่เฟยหงได้บอกกับพวกเขาไว้ก่อนแล้วว่าคนบริษัทให้ ซาน กรุ๊ป มา ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ต้องไว้หน้าให้สามส่วน

ไม่มีทางเลือกอื่น บริษัทให้ชาน กรุ๊ปเป็นงูพิษวายร้ายในจีน หลัง

แม้ว่าหากต้องทำจริงๆ บริษัทการค้าจีนหญิงกรุ๊ปก็ย่อมไม่กลัว แต่ในยามปกติ ทุกคนล้วนไว้หน้ากันสามส่วนตามมารยาท

ดังนั้นหากแขกบางคนทำให้คนของบริษัทให้ซาน กรุ๊ปอุ่น เคือง และพวกเขามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยก็จะทําเป็นปิดตาข้างหนึ่ง

แน่นอนว่า ในใจของจูเจียงเองก็รู้ดี เขาจะไม่สร้างปัญหามาก เกินไป

เมื่อทานเฟยเอ๋อได้ฟังคำพูดของเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัย เธอก็รู้สึกแตกตื่นขึ้นมาบ้างแล้ว

แย่แล้ว ที่แท้จิ๋วเจียงที่เธอเอาแต่ดูถูกมาตลอด แท้จริงเป็นถึง ท่านประธานใหญ่คนหนึ่งของบริษัทให้ซาน กรุ๊ป
ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะมีอำนาจมากขนาดสามารถตรวจสอบ ตนเองได้

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของหวางตกใจจน หลบซ่อนออกไป ความมั่นใจของท่านเฟยเอ๋อก็หายไปเกือบจะ หมด

“หานเฟยเอ๋อ เป็นยังไง? ตอนนี้ไปดื่มกับฉันคงไม่มีปัญหา อะไรมั้ง? ฉันรู้ เธอคิดจะโทรหาบริหารระดับสูงของแอพสตูดิโอ เซาฟาน ฮ่าฮ่าฮ่า ได้ เธอลองโทรคูสิ อ้อ ใช่ ช่วยเอ่ยชื่อฉันจูเจียง ไปหน่อย ดูสิว่าเขาจะสนใจเธอหรือไม่!

จูเจียงหัวเราะเยาะ

หานเฟยเอ๋อปิดหน้าและเอ่ย “นายอย่าได้ใจไปนักเลย ใคร บอกว่าฉันจะโทรหาผู้บริหารระดับสูง ถ้าฉันโทรหาเขา คุณก็อย่า ได้คิดที่จะเดินออกไปได้อีก! ”

ตอนนี้ผู้บริหารพวกนั้นคงไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงได้แค่ขอร้อง เธอแล้ว

“ดี โทรสิ ฉันอยากรู้นักว่าเธอจะยิ่งใหญ่แค่ไหน! จูเจียงกลับยังคงทำตัวรอดูว่าเธอจะทำยังไง

หานเฟยเอ๋อกดหมายเลขเพื่อโทรออก จากนั้นจึงอธิบาย สถานการณ์ให้คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ฟัง

จากนั้นเธอก็กอดไหลและหันกลับไปมองที่จูเจียง
เฉินเกอนั่งอยู่ในมุมด้านในสุด ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา เขาเพียงแค่แปลกใจเล็กน้อยที่หานเฟยเอ๋อคนนี้ช่างมั่วได้ไม่เลว นอกจากตนเองแล้ว เธอยังมีพี่ใหญ่คนอื่นอีกด้วย?

นั่นไง!

ไม่นานนัก เฉินเกอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ ด้านนอกห้อง

เห็นได้ชัดว่ามีกลุ่มคนกำลังมุ่งหน้าวิ่งเข้ามาทางนี้

จากนั้น ประตูของห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง กลุ่มบอดี้การ์ดใน ชุดเข้ามา และปราบปรามกลุ่มคนที่จูเจียงนำมาลง สิ่งนี้ทำให้จูเจียงตะลึงไปอยู่บ้าง

จากนั้นเมื่อมองไปยังคนสุดท้ายที่เข้ามา เขาก็ประหลาดใจ มากขึ้น “ประธานหลี่ คุณ….?”

คนที่เข้ามาคือหลีเฟยหง ผู้จัดการใหญ่ของหวาง

“เหอะเหอะ ประธานจูเจียง, คุณเองก็อยู่มาตั้งนาน ทำไมแค่ นักศึกษาไม่กี่คนยังไม่ยอมปล่อยไปบ้าง? วันนี้เห็นแก่หน้าพี่น้อง หน่อยได้ไหม?” หลี่เฟยหงเดินไปตรงหน้าจูเจียงและเอ่ยยิ้มๆ

“พูดดีพูดดี ในเมื่อประธานหล่ถึงกับเอ่ยปากเอง อีกทั้งอยู่ใน เขตของคุณ คุณปกป้องพวกเขา แล้วผมจะกล้าปฏิเสธได้ อย่างไร?”

จูเจียงมองไปที่บอดี้การ์ดของบริษัทการค้าระหว่างประเทศกรุ๊ปเขาไม่กล้าที่จะนุ่มบ่ามเกินไป

“คุณผิดแล้วประธานจูเจียง แต่คุณหนูทานเฟยเอ๋อคนนี้ ไม่ใช่ ผมปกป้อง แต่เป็นผู้นำน้อยของพวกเราต่างหาก เธอปกป้องมา ตลอด อีกทั้งวันนี้เธอก็บอกว่า ทุกคน ในวันนี้ล้วนมีความ เกี่ยวข้องกับเธอ ไม่ว่าใครคุณก็แตะไม่ได้!”

หลี่เฟยหง เอ่ย

“โอ้? ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องถามสักหน่อย ว่าท่านนี้เป็นใคร? ถึงสั่งประธานหลี่เช่นนี้ได้?” จูเจียงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เป็นฉัน ทําไม!”

ในเวลานี้ มีเสียงผู้หญิงกระจ่างใสดังขึ้น จากนั้นจึงตามมา ด้วยหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังใส่ส้นสูงเดินเข้ามา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ