บทที่ 151 คุณอาเงินเกอคุณเป็นคนที่

“พี่ยังหวาน ที่เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทออกแบบเสื้อผ้าแห่งนี้ รอ?

เงินเกลอตถามอย่างตกใจไม่ได้ พอมองท่วงท่าของยังหวาน ก็เป็นระดับผู้หญิงแกร่งแบบนั้น แต่นึกไม่ถึงว่าจะแกร่งขนาดนี้ “ทำไม? ฟังความหมายของนาย ฉันไม่เหมือนเหรอ?”

ถึงหว่านขับรถไปด้วย มองเฉินเกือผ่านกระจกมองหลังแล้ว หัวเราะ

“อีกอย่างนายไม่ต้องเอาแต่เรียกพี่ถึงหว่าน เรียกฉันซะแก่

ขนาดนี้ ฉันไม่ใช่แค่แก่กว่านายไม่ถึงสิบปีเองเหรอ นายสามารถ

เรียกชื่อฉันได้โดยตรง”

ถึงหว่านพูดอย่างบ่นๆ อยู่บ้าง

เฉินเกอพยักหน้า “ได้ครับ ต่อไปไม่เรียกคุณว่าพี่แล้วพี่ตั้ง หวาน!”

ยังหว่านถูกเฉินเกอเล่นตลกจนหัวเราะขึ้นมาแล้ว

เดิมทีเฉินเกอยังอยากคุยเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวของพี่ถัง หว่านสักหน่อย เพราะเมื่อสักครู่มีข้อสงสัยอย่างหนึ่ง ชื่อของเท ถึงเหมิงคือถังเหมิงเหมิง
ทำให้เป็นเธอคิดว่ายังหว่านคงไม่ใช่ดูแลลูกเองหรอกมั้ง? แต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวเกินไป เฉินเกอจึงไม่ค่อยกล้าคุยแล้ว

ต่อมาถึงหว่านขับรถไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตก่อนจะซื้อวัตถุดิบมาก องหนึ่ง จากนั้นถึงมาที่บ้านของเธอ

ตรงกับ เฉินเกอคาดเดาไว้ ในบ้านของจังหวานสะอาดเป็น ระเบียบ หมุนไปรอบหนึ่งง่ายๆ ก็ไม่เห็นร่องรอยของผู้ชายใดๆ

ทว่ากลับทำให้เงินเกอรู้สึกสบายใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝีมือของถึงหว่านไม่ใช่ขี้โม้ คล่องแคล่ว ว่องไว อาหารประณีตงดงามโต๊ะหนึ่งก็ทำเสร็จแล้ว ทำได้น่าทาน กว่าวิลล่าสปาเสียอีก

ถ้าใครได้แต่งงานกับถังหว่านเป็นภรรยาแล้ว นั่นเป็นโชคดีที่

นานๆ ทีจะได้มาเลยจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกังหว่านเป็นคนคุยเก่งอย่างมาก

ทานอาหารมื้อหนึ่งไปกัน เฉินเกอที่มีความรู้สึกเสียใจที่เจอกับ ถึงหว่านช้าไป ยังเหมือนกับว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่รู้จักกัน มายาวนานมากๆ

ส่วนถึงหว่านก็มองเฉินเกออยู่ล่ะ

ยิ่งถูกบุคลิกเรียบง่ายบนตัวของเฉินเกอดึงดูดไว้หมดแล้ว ภายใต้ความสนิท ย่อมเปิดใจออกมาคุยกันเก่งเลย

“เฉินเกอ นายคงสงสัยมากสินะ พ่อของเหมิงเหมิงน่ะ?”
ถึงหว่านท้าวแก้มอยู่ มองเฉินเทอ

“ก็ไม่ได้สงสัยมากหรอกครับ”

เบเกอพูดอย่างอึดอัดอยู่บ้าง

“ยังไม่สงสัย แต่เมื่อกี้ตอนที่ฉันทำกับข้าว นายอยู่ในห้องมอง ซ้ายมองขวา นั่นมองอะไรอยู่ล่ะ?”

ถังหว่านยิ้มกริ่มจ้องเฉินเกืออยู่

ทำให้เงินเกอลุกลี้ลุกลน ในใจพอสมควร

ยังหวานคนนี้ความจริงช่างไม่ธรรมดาเลย ที่แท้รายละเอียด เมื่อสักครู่ของตนเองยังโดนเธอสังเกตไปแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพอพูดออกมาก็โดนความคิดในใจของตน

เองเต็มๆ

ทำให้เฉินเกอรู้สึกว่าตนเองยามอยู่ต่อหน้าเธอราวกับเด็ก ประถม

“หึๆ คิดจะมาหลบสายตาของฉัน แต่สำหรับนายไม่มีอะไรน่า ปิดบังหรอก พ่อของเหมิงเหมิงจากไปนานแล้ว เป็นพวกเราสอง แม่ลูกใช้ชีวิตด้วยกันมาตลอด ปกติฉันอยู่ที่บริษัท เหมิงเหมิงจะ อยู่ที่โรงเรียนอนุบาล ถึงช่วงสุดสัปดาห์ ฉันจะให้เหมิงเหมิงตาม ฉัน ครั้งที่แล้วเป็นเพราะช่วงที่ผ่านมามีการบุกเข้ามาขอทุนของ คุณชายDevil ทำให้กิจการขนาดกลางและเล็กของพวกเราใน นหลังต้องเผชิญหน้ากับตลาดหุ้นล้มละลาย ดังนั้นฉันเลยสับสน ในใจมาก”
“พอไม่ได้ระมัดระวัง เลยทำให้เหมิงเหมิงร่วงลงในแม่น้ำไป นายไม่รู้หรอก ตอนนั้นฉันตกใจแทบแย่จริงๆ ฉันคิดมากว่า อยากให้มีผู้ชายสักคนอยู่ข้างกายฉัน ช่วยฉันแบ่งเบาสักหน่อย

เมื่อสักครู่ถึงหว่านดื่มไวน์ไปสองสามแก้ว เวลานี้บนแก้ม ปรากฏสีแดงระเรื่อขึ้นมา

ดูขึ้นมายิ่งเซ็กซี่น่าดึงดูด

พูดตามตรง คนที่เป็นเกอชอบแต่ไหนแต่ไรเป็นประเภทที่อายุ พอๆ กันกับตนเอง อีกอย่างคืออ่อนกว่าตนเอง

ยังไม่เคยคิดจะคบหาดูใจกับสาวม่ายอายุสามสิบเลยจริงๆ โดยเฉพาะเป็นถังหว่านสาวม่ายที่บุคลิกหน้าตางดงามแบบนี้ ทําให้เงินเกออดมองหลายรอบไม่ได้ จิตใจฟุ้งซ่าน

แต่พอคิดไปคิดมา คนอื่นเขาแค่หวังดีเลี้ยงข้าวตนเอง เฉินเก อก็เกรงใจที่จะพูดอะไรพวกนี้ อย่างเช่นถึงหว่านบอกว่าอยากหา ผู้ชายสักคนมาอยู่ข้างกาย คำพูดนี้จะให้เงินเกอต่ออย่างไร

เขาถามอย่างตรงไปตรงมา “พี่ถึงหว่าน เมื่อกี้พี่บอกว่าการ เข้ามาบุกขอทุนของจีนหลังคุณชายDevil นี่หมายความว่า อะไร?”

“หึๆ ไม่พูดถึงก็เท่านั้น แต่นายน่าจะเคยได้ยินคุณชายเงิน คุณชายDevilที่หนึ่งของจินหลังล่ะมั้ง? คือเขาคนนั้นแห่งถนน การค้าจินหลิง”
ทันใดนั้นยังหว่านก็พูดอย่างเดือดดาลอยู่บ้าง

“หา?”

ช้างในปากเงินเกอเกือบจะสําลักตาย

เมื่อไรกันที่ตนเองกลายเป็นคุณชายDevilที่หนึ่งของจีนหลังไป แล้ว?

“ผมเคยได้ยินมาบ้าง แต่คนอื่นบอกว่าเขาไม่เลวเลยทีเดียวนะ ครับ” เฉินเกอพูดอย่างหน้าแดงขึ้นนิดๆ

“ไม่เลวอะไรกัน เรื่องธุรกิจนายคงไม่เข้าใจ ช่วงก่อนหน้านี้คุณ ชายเฉินคนนั้นลงทุนในธุรกิจใหญ่ในจินหลังอย่างกำเริบ ภายนอกยิ่งใหญ่เกรียงไกร ความจริงทำกลุ่มธุรกิจในจีนหลัง วุ่นวายไปกันใหญ่ ธุรกิจที่โดนบุกเข้าไปลงทุนพวกนั้นต่างได้รับ การพัฒนาอย่างรวดเร็ว จนทําลายสมดุลกิจการเดิมไป ทำให้ กิจการระดับรองอย่างพวกเรานี้ต้องเผชิญกับการท้าทายที่เข้ม งวด คนในธุรกิจมากมายเกลียดเขาแล้วทั้งนั้น

ถังหว่านพูดขึ้น

เฉินเกอลูบๆ จมูก ไม่กินแล้ว

เรื่องลงทุนอย่างกำเริบนี้เฉินเกอรู้ดีแน่นอน คือช่วงก่อนหน้านี้

พี่สาวให้เฉินเกอเป็นตัวแทนไปลงทุนพวกนั้น รวมทั้งโครงการ โรงเรียนปฐมเพื่อเด็กยากไร้พวกนี้ด้วย เดิมทีเฉินเกอไม่ได้คิดอะไรมาก ทำทุกอย่างตามที่พี่สาวบอก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังทำแล้ว เดิมทีเงินเกอยู่ไม่ได้ไปสำรวจ และศึกษา

นึกไม่ถึงว่าการลงทุนครั้งนี้จะทำลายสมดุลเดิมลงไป

ถ้าเป็นแบบที่พูดขึ้นมานั้น เพราะยังหว่านกังวลการลงทุนของ ตนเอง ผลสุดท้ายจึงดูแลเหมิงเหมิงไม่ดี ทำให้เธอตกลงไปใน น้ำ ทั้งยังมีส่วนเกี่ยวข้องบางอย่างกับตนเองด้วย?

เฉินเกอหัวเราะขมขืนในใจอย่างอดไม่ได้

“เฮ้อ ไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ใช่แล้วเฉินเกอ เดี๋ยวเธอต้องฝึกงาน แล้วสิ มีที่ไหนดีๆ ไปรึยัง?”

เวลานี้ถึงหว่านถามขึ้น

เงินเกอเป็นคนซื่อสัตย์จิตใจงาม แต่ยังหวานก็มองออกเช่น กัน ดูจากการแต่งตัวของเฉินเกอ ไหนจะมือถือที่ใช้งาน สภาพ บ้านของเฉินเกอน่าจะไม่ดีมาก

มีบุญคุณพวกนี้อยู่ ดังนั้นถึงหว่านจึงเป็นห่วงอนาคตของเฉิน เกอมาก

“ผมยังไม่ได้ตัดสินใจจะไปที่ไหนเลย” เฉินเกอตอบ

“งั้นดีเลย ถ้าไม่ได้จริงๆ ตอนนายฝึกงานสามารถมาบริษัท ของพวกฉันได้ ฉันจะจ่ายเงินเดือนให้นายสองเท่า ขอเพียงนาย ตามฉัน ฉันรับรองจะทำให้นายซื้อบ้านของตัวเอง ในจีนหลังได้ ในห้าปี
ถึงหวาน ความคิดบางอย่าง อยากให้เงินเกออยู่ข้างกาย

“แม่คะ จะให้คุณอาเงินเกอซื้อบ้านทำไมกัน ให้คุณอาเงินเก อมาอยู่บ้านพวกเราก็ได้นี่คะ วันหลังหนูโตแล้ว ก็อยู่ห้องคน เดียวได้แล้ว แม่กับคุณเงินเกอ อยู่ด้วยกันได้แล้ว

เวลานี้เหมิงเหมิงพูดแทรกขึ้น

“เหมิงเหมิง ลูกพูดเหลวไหลอะไรกัน แม่จะอยู่ด้วยกันกับคุณ อาเฉินเกอของหนูได้ยังไงกัน มีแค่สามีภรรยาที่จะอยู่ด้วยกันได้ เข้าใจไหมจ๊ะ!”

ถึงหว่านหัวเราะอย่างขมขื่นแล้วพูดตอบ

“อ่อๆ หนูเข้าใจแล้วค่ะ”

ถึงหว่านมองทางเฉินเกออีกครั้ง เห็นเฉินเกอไม่ได้ตอบตนเอง เพียงแค่ยิ้ม

จากนั้นพูดอีก “เฉินเกอ นายพิจารณาดูหน่อยเถอะ ถึงแม้

ขนาดบริษัทจะเล็ก แต่มีอนาคตแน่นอน”

เงินเกอพยักหน้าแล้ว

พูดในใจถ้าคุณรู้ว่าผมเป็นคุณชายเฉินที่ทำให้บริษัทพวกคุณ เกิดความวุ่นวายคนนั้น แล้วจะคิดกับผมอย่างไร

แต่มีการปะทะช่วงนี้อยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่บริษัทของ ถึงหว่านตกต่ำ เฉินเกองจะไม่ปล่อยมือไม่สนใจ เพราะตนเองก็ มีส่วนในการรับผิดชอบไม่มากก็น้อย
แม่คะ หนูกินอิ่มแล้ว หนูอยากให้คุณอาเงินเกอลงไปซื้อของ เล่นเป็นเพื่อนหนูด้านล่าง

เวลานี้เหมิงเหมิงเช็ดปากพลางพูด

“ลูกซื้อของเล่นอะไรกัน ถ้าอยากซื้อพรุ่งนี้แม่จะไปซื้อเป็น เพื่อนลูก!”

“ไม่เอา หนูจะให้คุณอาเฉินเกอไปเป็นเพื่อนหนู เหมิงเหมิงชอบอยู่ด้วยกันกับเฉินเกอมาก เก่อนจะดึงมือของเฉินเกอไม่ยอมปล่อย

เฉินเกอยิ้มบอก “ไม่เป็นไรครับ ผมไปซื้อเป็นเพื่อนเหมิงเหมื งก็ได้ วางใจได้ครับ ผมจะดูแลเธอให้ดี”

พูดจบ เฉินเกอ พาเหม็งเหมิงลงไปข้างล่าง

ตลอดทาง เหมิงเหมิงแนบชิด ใกล้ๆ กับเฉินเกือมาตลอด ทำให้ขณะเดียวกันเฉินเกอทั้งปลื้มใจ ทั้งรู้สึกว่าเหมิงเหมิงน่า สงสัยอยู่บ้าง ใช่แล้ว ไม่ว่ายังหว่านจะแกร่งแค่ไหน อย่างไรเสีย เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เหมิงเหมิงก็เป็นเด็กที่มามีบิดาคนหนึ่ง ด้วย

เขาถามขึ้นมา “เหมิงเหมิง หนูชอบอยู่กับอามากใช่รึเปล่า?” ถังเหมิงเหมิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ใช่ค่ะ”

“ทำไมล่ะ?”

“เพราะคุณอาเป็นคนดี ไม่เหมือนพวกลุงคนเลวพวกนั้นที่มาบ้านหนูบ่อยๆ พวกเขาไม่ได้แต่แม่ มีบางครั้งยังดีเหมิงเหมื งด้วย

“หา?”

เงินเทอได้ยินก็ตะลึง

เดิมทีเงินเกออยากเข้าใจให้มากสักหน่อย จากนั้นช่วยเหลือ เหมิงเหมิงกับถังหว่านได้บ้าง คิดไม่ถึงเหมิงเหมิงจะพูดเรื่องพวก

นี้ออกมากะทันหัน

ลุงคนเลวพวกนั้นคงไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสังคมของถัง หวานซับซ้อนมากหรอกนะ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นใครกัน คาดไม่ถึงแม้แต่เหม็งเหมิง เด็กน้อยแบบนี้ยังตีลง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ