บทที่ 149 หลินเจียวเสียความทรงจําแล้ว

เงินเทอไม่ได้ขับรถไป แต่เรียกรถนั่งไปที่โรงพยาบาลโดยตรง เนื่องจากห้องที่หลินเจียวอยู่เป็นห้องคนไข้เดี่ยววีไอพี ตอน เฉินเทอไปถึง สภาพแวดล้อมเงียบสงบมาก

“ออกไป ออกไปให้หมดเลย ไม่เจอคุณชายท่านนั้นที่ช่วยฉัน ไว้ ฉันจะไม่รับการตรวจอะไรของพวกคุณทั้งนั้น ไสหัวไป

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งมาที่หน้าประตู

ก็ได้ยินเสียงตะคอกของหลินเจียว ตามมาด้วยคุณหมอและพยาบาลระดับสูงกลุ่มหนึ่งถูกหล่อน ปาข้าวของไล่ออกมาแล้ว

“เฮ้อ คุณหลินท่านนี้อารมณ์ร้ายเหลือเกิน ไม่ให้ตรวจโรค ถ้า

เกิดรักษาอาการล่าช้าจะทำอย่างไรกัน?” “ใช่แล้ว ไม่มีทางเข้าใกล้ได้เลย”

พยาบาลสองสามคนพูดอย่างร้อนใจ

ทันใดนั้นพอหมุนดวงตาก็มองเห็นเฉินเกอที่ถือผลไม้ประเภท

นั้นขึ้นมา

“คุณชายเงินสวัสดีค่ะ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว คนไข้ขึ้นมา โวยวายอยากเจอคุณมาโดยตลอดเลยค่ะ”
พยาบาลสาวสวยหลายคนรีบเข้ามาล้อมเฉินเกอไว้

เพราะวันนั้นเงินเกอเป็นคนขับรถแลมโบกินีมาทันที ซึ่ง

หรูหราที่สุด ย่อมถูกกลุ่มพยาบาลสาวสวยเหล่านี้ติดตาม และ ทักทายคุณชายเงินอย่างเคารพสักหน่อย “อ่อ คุณหมอจ้าว หลินเจียวฟื้นมาเมื่อไรกัน? อาการหล่อน

เป็นอย่างไรบ้าง?”

เงินเกอพยักหน้านิ่งๆ ให้พยาบาลกลุ่มนี้ จากนั้นถามหมอ เจ้าของไข้วัยกลางคนที่นามสกุลจ้าว

คุณหมอจ้าวคนนี้พอมองเห็นเฉินเกอดวงตาก็เป็นประกาย จากนั้น โบกมือให้หมอที่เหลือคนอื่น แสดงว่าให้พวกเขาออก

ไปก่อน

“คุณชายเฉินสวัสดีครับ คนไข้เพียงแค่สมองได้รับการกระทบ กระเทือนเล็กน้อย ตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรใหญ่โต โดยเฉพาะ อย่างยิ่งพวกเราใช้ยาตัวหนึ่งกับหล่อนแล้ว ตอนนี้หล่อนสูญเสีย ความทรงจําประมาณครึ่งเดือนไป

คุณหมอจ้าวยิ้มอย่างประจบอยู่บ้าง

นี่ทำให้เฉินเกออึดอัดพอสมควร เมื่อวานหลังจากตนเองพา หลินเจียวมาส่งก็โทรศัพท์หาหลีจ้าวเจิ้นถั่ว ต้องการเขาช่วย จัดการห้องคนไข้ในโรงพยาบาลให้ และพยาบาลเฝ้าไข้โดย เฉพาะ

แต่ตนเองไม่ได้บอกว่าอยากให้หลินเจียวเสียความทรงจํา
แต่ ก็ติดได้ไม่ยาก ต้องเป็นเพราะหลังจากตนเอง โทรศัพท์ เสร็จ จ้าวเจิ้นก็กั่วรับโทรศัพท์หาโรงพยาบาลทางนี้ทันที ไม่เพียง จัดการห้องคนไข้และหมอพยาบาลให้ยังบอกว่าทำให้หลินเจียว ไม่สามารถจําเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ด้วย

จ้าวเจิ้นกั๋วคนนี้ ความคิดรอบคอบเสียจริง

เงินเกอหัวเราะอย่างขมขื่นในใจ แต่เป็นแบบนี้ก็ดี วันหลังหูของเขาก็ลดเรื่องยุ่งยากไปอย่าง

หนึ่ง

“ได้ เรื่องนี้รบกวนคุณแล้วนะ วันหลังผลประโยชน์ย่อมไม่น้อย แน่ ผมขอไปดูหล่อนก่อน

“ได้ครับคุณชายเฉิน”

เฉินเกอผลักประตูเข้าไป

“ไสหัวออกไปเลย ฉันบอกแล้ว…….เซีย เงินเกอ ทำไมเป็นนาย

ล่ะ?”

หลินเจียวหยิบแก้วหนึ่งขึ้นอยากจะขว้าง ผลสุดท้ายพอมอง เห็นเฉินเกอ หล่อนก็ตะลึงค้างไปแล้ว

พูดตามจริงหลังจากเมื่อวานตอนเย็นที่สะลึมสะลือแล้วฟื้นมา ผ่านความฉงนช่วงก่อนหน้านี้ และช่วงหลังที่หมอพยาบาลเหล่านี้ มีท่าทีระมัดระวังกับตนเอง ทำให้หลินเจียวเกิดอารมณ์คุณหนู ใหญ่ขึ้น
เริ่มต้นหลินเจียวถามว่าตนเองมาได้อย่างไร

หมอบอกว่าเขาที่เป็นคุณชายท่านหนึ่งจัดเตรียมมาให้คุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเป็นห้องคนไข้ระดับสูงพิเศษ

บวกกับตอนทีหลินเจียวรีบร้อนถามคุณชายคนไหน หมอพวก

นี้อย่างไรก็ไม่ยอมพูด

บวกกับแต่ละคนล้วนเคารพต่อหลินเจียวมาก ดังนั้นจึงมีฉากที่หลินเจียวกำเริบเสืบสานขึ้นมาเมื่อ แต่นึกไม่ถึงว่าจะเห็นเงินเกอเข้าให้

“ฟังจากน้ำเสียของเธอ ดูเหมือนเธอจะดีขึ้นมาไม่น้อยเลย เฉินเกอ ผลไม้วางไว้และนั่งลงมา

“นี่ เฉินเกอนายมาได้อย่างไรกัน? เดี๋ยวก่อน นายอย่าบอกว่า ฉันนะ นายเป็นคนที่ช่วยฉันไว้? และสรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน

ทําไมฉันจําไม่ได้เลย”

หลินเจียวถามอย่างประหลาดใจอยู่บ้าง

“ฉันเป็นคนที่ช่วยเธอไว้ สำหรับเกิดเรื่องอะไรขึ้น? คงเป็น เพราะตอนที่เดินเล่นอยู่ในสวน เธอเดินเร็วเกินไปจนสะดุด โดน ก้อนหินเข้าให้ เลยล้มลงหัวไปกระแทกบนก้อนหินอีกก้อน จาก นั้นฉันเลยช่วยพาเธอมาส่งที่โรงพยาบาลแล้ว

เฉินเกอพูดอย่างหน้าไม่แดงสักนิด

“อ่า! ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง แค่กๆ” หลินเจียวปิดหน้าไว้อย่างค่าต่อย

เฉินเกอใกล้จะหัวเราะออกมาแล้ว “ทำไมฉันดูท่าทางของเธอ เหมือนผิดหวังมากที่ฉันเป็นคนช่วยเธอไว้?”

เชอะ ไซแน่นอนสิ

เดิมทีคนอื่นเขาคิดว่าตนเองถูกรถคันหนึ่งชนเข้าเบาๆ จากนั้น รถคันนี้เป็นรถหรู เจ้าของรถหรูคงเป็นคุณชายเพอร์เฟกต์

สุดท้ายดีที่สุดเมื่อวานยังฝนตกด้วย ท่ามกลางสายฝน

คุณชายเพอร์เฟกต์ท่านนั้นนั่งยองๆ ลงอย่างระวัง

กอดตนเองไว้แตะแก้มของตนเองเบาๆ รีบถามมา “คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นไรนะ?”

เห็นตนเองสลบ คุณชายเพอร์เฟกต์ท่านนี้ก็อุ้มตนเองไปที่รถ

จากนั้นเข้ามาส่งที่โรงพยาบาลอย่างเร่งรีบ

หลังจากนั้นเขาก็จะถือผลไม้น่ารับประทานกองใหญ่มาเยี่ยม ตนเอง แถมยังบอกแอปเปิลให้ตนเองด้วย

อีกทั้งยังพาตนเองไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ อยู่ด้วยกันแบบ นี้ไปครึ่งเดือน กระทั่งทั้งสองคนเกิดความรู้สึกต่อกันขึ้นมาจับ พลัน

เขาหลงรักฉันแล้ว และในค่ำคืนที่ดวงดาวเต็มท้องฟ้า เขาก็ มาคุกเข่าขอตนเองแต่งงาน

ชั่วขณะที่ขอแต่งงาน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ไฟที่เขียนว่าผมรักคุณ

“เขียวเขียว ผมรักคุณ คุณแต่งงานกับผมได้ไหม? ผมยินยอม

ใช้ทั้งหมดของผมมาแลกกับความสุขในชีวิตของคุณ”

จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มแลกจูบกันในค่ำคืนโรแมนติก ตอนที่ จูบไปได้ครึ่งหนึ่ง หลินเจียวลืมตาขึ้น

เซีย เงินเกอ!

ดังนั้นทุกคนคงสามารถจินตนาการถึงอารมณ์ของหลินเจียว ในเวลานี้ได้มั้ง

“นี่ๆๆ เธอมาดึงมือฉันทำไม ฉันถามอยู่นะ? เธอผิดหวังมาก

ไงที่ฉันช่วยเธอไว้?”

เฉินเกมมองท่าทางหลินเจียว ใบหน้าเต็มไปด้วยความ หลงใหล อดหัวเราะอย่างขมขื่นไม่ได้ ก่อนจะพูดขึ้น

“อ้า! ฉัน….ฉันมีที่ไหนกัน! เฮ้อ เฉินเกอ ความสูงนายก็ไม่ ถือว่าเตี้ย หน้าตาเหรอ ความจริงขอเพียงใส่เสื้อผ้าดูดี หน้าตา ยังหล่อมาก ตอนนี้ล่ะ หลังจากที่นายถูกรางวัลก็มีเงินแล้ว มี สังคมหน่อย สามารถพูดได้ว่าเป็นคุณชายเพอร์เฟกต์แล้ว!”

“แต่ว่านายยังห่างกับคุณชายเพอร์เฟกต์ที่มีความสามารถ แท้จริงอยู่ ยังห่างกันอยู่มากๆ เลย ฉันไม่รู้มันเรื่องอะไรกัน อาจ จะเป็นในเรื่องของนิสัยประจำตัวล่ะมั้ง!
หลินเจียวพูดอย่างบ่นๆ “เซอะๆ ฉันยังคิดว่าจะเป็นคุณชายเพ อร์เฟกต์แบบในจินตนาการช่วยฉันไว้ซะอีก แต่ว่าเป็นนายก็ไม่

หลินเจียว เฉินเกอมีเงินมาก ถึงแม้จะไปเป็นเด็กเลี้ยงให้คน อื่นเขาก็เถอะ แต่มีเงินก็ดี ตนเองจะได้ล่อลวงเขาหน่อย เงินจะ ไม่ใช่ของหล่อนทั้งหมดเหรอ!

แต่เนิ่นเกอก็ถือว่าดูออกแล้ว ความทรงจําในตอนนี้ของหลิน เจียวน่าจะประมาณครั้งที่แล้วช่วงที่อยู่สาขาพวกหล่อน ตอนก่อน สารภาพรักจนถูกจ้าว ฟานเข้าใจผิด

เฉินเกอ นายปอกแอปเปิล ให้ฉันได้ไหม?” หลินเจียวเอามือ ท้าวแก้มไว้ เวลานี้เอียงหน้าน้อยๆ มองทางเฉินเกอด้วยหน้าตา งดงาม แถมยังยิ้มเล็กน้อย

“แต่ฉันไม่ได้ซื้อแอปเปิลมา มีกล้วยล่ะ เธอจะกินไหม?”

เฉินเกอก็รู้สึกผิดในใจต่อหล่อนอยู่บ้าง รถชนเข้า ทั้งยังทำ หล่อนเสียความทรงจำอีก ในใจของคนก็ไม่ใช่ไร้รสชาติอะไร

เงินเกอ กล้วยลูกใหญ่ส่งให้หล่อน

“โอ๊ย ฉันไม่ต้อง…….แหวะๆ ฉันไม่กิน นายเอาไปทางอื่นเลย

“เฉินเกอ นายช่วยไปซื้อแอปเปิล ให้ฉันได้รึเปล่า ฉันอยากกิน แอปเปิลที่ปอกแล้ว”

หลินเจียวดึงมือของเฉินเกอแล้ว
เบเกอรีบเก็บกลับมา “ก็ได้ ฉันจะไปซื้อให้เธอรอก่อน! พูดจบก็ออกไปแบบหนีๆ เฉินเกอทางนี้เพิ่งเข้ามาในลิฟต์ ผู้หญิงสี่ห้าคนถือตะกร้าผลไม้เดินออกมาจากด้านใน “ฟาน ตอน โทรศัพท์มาหลินเจียวพูดชัดเจนรึเปล่า ที่นี่เป็น ห้องคนไข้แขกพิเศษนะ!”

ลิฟต์ด้านข้างก็เปิดออกพอดี

“อืมๆ วางใจเถอะสวีเสีย บอกตีแล้ว ไป พวกเราไปดูหล่อน กัน!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ