บทที่ 145 เกิดอุบัติเหตุรับส่งโรงพยาบาล

“เห้อๆ คุณหนู พ่อหนุ่มที่นั่งรถด้านหน้านั้นเป็นแฟนคุณเหรอ? อยากดูใช่ไหมว่าเขาอยู่ข้างนอกซื่อสัตย์รึเปล่า?

คนขับยิ้มถามอย่างคุยสนุกมากๆ

“จะบอกคุณตามตรงนะ คนที่มักมาเที่ยวที่ถนนการค้าจินหลิง นี้ ไม่มีสักคนที่ไม่หลายใจ เพราะอะไรล่ะ? เพราะมาที่นี่บ่อย แสดงว่าต้องมีเงินแน่!

“พูดไร้สาระให้น้อยๆ หน่อย จ้องไว้ให้ฉัน!” หญิงสาวตะคอกใส่อย่างเย็นชา คนขับรถจึงไม่พูดอะไรอีก ตั้งใจตามรถคันหน้า ส่วนผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นหลินเจียว ทําไมหลินเจียวต้องตามเงินเกอ?

ลองดูจากที่หลินเจียวกับซูเจียออกไปจากห้องครัวเจียหยวน อย่างพูดง่ายๆ สักหน่อย

หลังจากออกไปแล้ว ซูเจี่ยทั้งอายทั้งโมโห ไม่ต้องพูดถึงที่ถูก คนตบหน้าท่ามกลางฝูงชนออกมา แม้แต่พยซึ่งเป็นที่พึ่งของ ตนเองก็ผิดใจเข้าให้แล้ว

น้องชายยังโดนดนทําร้ายอีก
นี่เป็นเรื่องที่ยังไม่ได้เอาเปรียบแต่กลับเจอกับการสูญเสียสอง ทางอย่างยิ่ง ยังเจ็บปวดไม่จบก็มีความรู้สึกแบบกางเกงในหาย

สรุปแล้วไม่สบายถึงที่สุด

จะโทษใครได้กัน?

ซูเจียเอาความผิดทั้งหมดนี้โทษไปที่ตัวของหลินเจียวจนหมด แม่ง ถ้าไม่ใช่เพราะหล่อนกระพือจุดไฟตรงนั้นมาตลอด บอก ว่าหลปินคุณชายหลี่เป็นคนจน

เขาซูเจียจะทำเรื่องที่ไร้สมองเช่นนี้ได้อย่างไรกัน

ให้น้องชายซูได้ไปทุบศีรษะของคนอื่นเขา และวันนี้ซูเจียถึงรู้ว่าที่แท้ก่อนหน้านี้หลินเจียวเคยผิดใจพีย

มา

ดังนั้นซูเจียจึงเอาตัวการก่อกรรมทำชั่วโทษไปที่หลินเจียว

ซึ่งย่อมทะเลาะกันขึ้นมา หลังจากทะเลาะกันแล้ว เขาก็สะบัด หลินเจียวไว้แล้วหนีไปเลย

หลินเจียวโกรธอย่างมาก

หล่อนกำลังคิดว่าสรุปเป็นเพราะอะไรล่ะ?

หลี่ปินต้องไม่ใช่คุณชายหลอะไรนั่นแน่ สิ่งนี้หล่อนรู้ชัดเจน อย่างไม่มีที่เปรียบ เพราะตอนแรกสุดที่หอพักเชื่อมไมตรีนั้น หลินเจียวเคยตรวจสอบทุกคนในหอพักของเงินเกือมาแล้ว
อยากดูว่ามีใครสักคนที่มีอะไรดีๆ แฝงหรือไม่ ผลลัพธ์กลับ ไม่มีสักคน โดยเฉพาะหลินเจียวยังหาออกมาแล้วว่าในบ้านหล จนมากด้วย

เพียงแค่หลังจากที่หล่อนคุยเรื่องนี้กับสวีเสีย แล้วไม่มีใครถูก เถียงออกไปเท่านั้น

สรุปคือเงินเกอเป็นเพียงหนึ่งเดียวที่ยังไม่ได้ตรวจสอบยัง ต้องตรวจสอบอีกเหรอ? ขี้แพ้ที่ยากจนกระทั่งกางเกงใกล้ไม่มีสัก ตัวแล้ว

แต่คิดไม่ถึงเงินเกอคนนี้ยังสร้างความประหลาดใจให้หล่อน ไม่ขาด

เรื่องในวันนี้ หล่อนจึงกวาดมารวมไว้ที่ตัวเฉินเกอ

คนที่ทำให้เจิ้งเป็นแบบนี้ได้ ต้องเป็นเงินเกอแน่ๆ ถึงแม้ว่า เขาจะไม่ใช่เด็กเลี้ยงของเพิ่งยว แต่จะต้องมีความสัมพันธ์ คลุมเครือกับเจิ้งยอย่างแน่แท้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ต้นจนจบเฉินเกอคนนี้ให้ความรู้สึกที่ ลึกลับมาก

เขาไม่ใช่ลูกคนรวย แต่มีบางครั้งที่รู้สึกว่าเขาเก่งกาจกว่าลูก คนรวยไหนๆ

วันนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นอีกอย่างแล้ว

ดังนั้นหลินเจียวคิดจะตามเงินเกอไว้ อยากดูหน่อยว่าเขาเป็น อะไรกันแน่
ดังนั้นจึงแอบตามพวกเฉินเกฎหยางฮุยมา เผื่อได้อะไรดีๆ

ส่วนเฉินเกอทางนี้ก็ไม่รู้อะไรทั้งนั้น

เขาไปลงรถที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยโดยตรง มองดูเห็นว่า พลบค่าแล้ว

คนที่สวนสาธารณะเล็กก็บางตาลงมาก

เมื่อมาถึงด้านในสวนสาธารณะ สถานที่ที่ตรงจอดรถไว้ เตรียมขับรถไปที่คฤหาสน์หยุนซึ่งเมาท์เทน

ติ๊ดๆ

เสียงดังขึ้นแสงไฟรถกะพริบสองที

จากนั้นประตูรถก็เปิด โดยออกอัตโนมัติ

เฉินเกอที่ดูชำนาญกำลังเตรียมจะมุดเข้าไปขับรถ

ปัง!

ได้ยินเสียงมือถือเครื่องหนึ่งลอยมาจากด้านหลังแล้วตกลง และแตกกระจาย

“ที่แท้………เดาไม่ผิด เป็นนายจริงๆ! จากนั้นมีเสียงผู้หญิงที่ตื่นตระหนกยากจะพูดออกมาดังขึ้น เฉินเมื่อหันหน้ามามอง ตกใจยกใหญ่
“เฮ้ย หลินเจียว ทําไมเธอทำตัวอย่างกับผีไม่ให้ชุ่มให้เสียง สักนิด?

อยู่ด้านหลังภายในสิบก้าว หลินเจียวกำลังมองตนเองด้วย

ความตะลึงล่ะ มือหล่อนปิดปากไว้อย่างตกใจ มือถือแตกเป็นสองส่วนอยู่ที่

เท้า

แม้กระทั่งทั้งทั้งตัวก็กำลังสั่นเทา

“เฉินเกอ รถคันนี้เป็นของนายเหรอ? ใช่ของนายรึเปล่า?”

หลินเจียวตอบสนองเข้ามา มองเฉินเกออย่างตื่นตระหนก พระเจ้า แลมโบกินีหรูหราคนนี้ทำให้ผู้หญิงในจีนหลังเลื่อมใส แทบนับไม่ถ้วน คาดไม่ถึงว่าคือของเฉินเกอ

รถหรูสิบแปดล้าน

นี่เป็นแนวคิดอะไรกัน?

หลินเจียวราวกับเจอฟ้าผ่าใส่

ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ตีให้ตายอย่างไรหลินเจียวก็ไม่มี ทางเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง

คาดไม่ถึงว่าเจ้าของรถหรูจะเป็นคนที่คุ้นเคยกับหล่อนมาก

เสียจนไม่รู้จะคุ้นเคยอย่างไรคนนี้

“ก็ได้ ในเมื่อโดนเธอเห็นเข้าแล้ว ฉันก็จะยอมรับ รถคันนี้เป็น

ของฉันเอง!”
เงินเกือถอนหายใจที่หนึ่งด้วยความจำใจ

“อะไรนะ!”

ในตาของหลินเจียวเต็มไปด้วยรอยน้ำตา

“เอาล่ะ ถ้าไม่มีธุระอื่น ฉันไปก่อนแล้วนะ สำหรับเรื่องรถ เธอ ช่วยฉันเก็บเป็นความลับด้วย อย่าทำจนสุดท้ายทุกคนไม่ สบายใจกันล่ะ หึๆ

เงินเกอพูดเรียบๆ ประโยคหนึ่ง ขณะเตรียมเข้ารถไป

“เฉินเกอ นายอย่าเพิ่งไป

คาดไม่ถึงว่าหลินเจียวจะกระโจนเข้ามาโดยตรง กอดด้าน หลังของเงินเกอเอาไว้แนบแน่นมาก

“ไอ้สาด! หลินเจียว เธอบ้าไปแล้วรึไง? เธอบ้ารึเปล่า? เธอทํา อะไรกัน?”

เฉินเกอตกใจ พยายามรีบดินออก

“ไม่! ฉันไม่ปล่อยมือ เสี่ยวเกอ ฉันจะไม่ให้นายหนีไปจากมือ ฉันได้ ฉันรักนาย ฉันรักนายจริงๆ ให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม? หลินเจียวกอดเอวของเฉินเกอเอาไว้ ลำตัวแนบไปบนตัวเงิน

เกอทั้งหมด

ไอ้เชี่ย!
เงินเกอเคยเห็นหยางเสร่ที่โลภในทรัพย์อย่างแรงกล้า เดิม คิดว่ามีภูมิคุ้มกันต่อผู้หญิงที่รักทรัพย์สินทั้งหมดแล้ว

แต่นึกไม่ถึงว่าหลินเจียวยังหนักกว่าหยางเสร่

ไซส์ ที่จริงตอนนี้หลินเจียวก็ไม่คำนึงถึงสิ่งใดทั้งสิ้น

อดีตต่างๆ ของเงินเกอ บวกกับรถที่เขาขับในปัจจุบัน ถึงแม้ ว่าเงินเกอจะบอกเพียงว่ารถเป็นของเขาเท่านี้ หลินเจียวก็เชื่อ แล้ว

ทำไมล่ะ?

เพราะสมองของหล่อนหมุนเร็วเหลือเกิน รถของเฉินเกอ ใน ตอนนี้ ขอเพียงมีความสัมพันธ์ต่างๆ นานา ในอดีตกับเขา ก็ สามารถพูดได้ชัดแล้ว

นี่ยังจะสงสัยกับผีอะไร

บวกกับหลินเจียวมองออกแต่แรกแล้ว เฉินเกอเป็นพวกที่ใบหู นั้นอ่อนไหวเป็นพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นพวกที่โหดเหี้ยม กับใครไม่ได้ประเภทนั้น และยิ่งกับผู้หญิง เขาติดพันได้ง่ายมาก

นั่นคือต้องจับจุดอ่อนของเฉินเกอไว้ได้

ดังนั้นหลินเจียวถึงปล่อยมือออก

“เซีย อย่าทำแบบนี้ ขอร้องเธอล่ะ ฉันขนลุกไปหมดแล้ว”

เฉินเกอร้อนใจจนเหงื่อออกเต็มหน้าผาก

“ฉันไม่หยุด ฉันจะตามนายไปตลอด นอกจากนายจะให้โอกาสจ๊บ!”

หลินเจียวจับไว้แน่น

บ้าแล้วๆ บ้าไปแล้วจริงๆ

เงินเทอหักใจ ค่อยๆ ใช้แรงดึงมือของหลินเจียวออก จากนั้น ถือโอกาสมุดเข้ารถล็อกประตูรถไว้ทันที

จากนั้นสตาร์ทรถอัตโนมัติพร้อมจะหนี

แล้วก็ได้ยินเสียงหนึ่ง คาดไม่ถึงหลินเจียวจะนอนคว่ำที่หน้ารถ

“แม่คุณ พีเจียว เธออยากทําอะไรกันแน่?

เงินเกอรีบร้องตะโกน

“เฉินเกอ ฉันถามนายคำถามหนึ่ง นอกจากมีเงินแล้ว นายมี สถานะอื่นอีกรึเปล่า? นายบอกฉันมา ขอเพียงนายบอกฉันมา

ใช่สิ ตอนนี้หลินเจียวสงสัยแค่อย่างหนึ่ง

นั่นคือ ในข่าวลือว่าคุณชายเฉินแห่งจินหลิงที่ลึกลับขั้นสุดมา

โดยตลอด คือเฉินเกอ

ถ้าไม่อย่างนั้นทำไมไปเสี่ยวเฟย ในตอนแรก ทั้งยังมีเพิ่งยวใน ตอนนี้ หลี่เจิ้นถั่วแห่งวิลล่าสปา ล้วนเคารพต่อเฉินเกอขนาดนี้

อ่า!!!

บวกกับเรื่องในวันนี้ รถแข่งในตอนนี้
หลินเจียวที่ฉลาดหลักแหลม ถึงจะไม่อย่างไรก็เอาออกได้ ระดับหนึ่ง

คุณยายเฉินที่ยอดเยี่ยมมากท่านนั้นคือเงินเกือ

ตอนนี้หล่อนสั่นเทาไปทั้งตัว ล้วนใกล้จะเป็นจังหวะที่สูงที่สุด เพราะอยากได้รับรู้ความจริง

“ฉันจะบอกเธอให้นะ ฉันไม่รู้จักคุณชายเฉินอะไรนั่น แต่ถ้าเธอ ยังไม่ไสหัวไป ฉันจะเหยียบคันเร่งแล้ว อย่าได้สงสัยในกำลัง แรงม้ารถคันนี้ของฉัน”

“ฉันไม่ไป ถ้านายไม่ยอมรับ ฉันก็ไม่ไป

แม่ง!

เฉินเกอโมโห เท้าที่เหยียบคันเร่งก็กดลงไปจริงๆ

ทว่าเหยียบเบาๆ เพราะกลัวจะทำให้หลินเจียวบาดเจ็บ แล้ว เหยียบเบรกทันใด

แต่นึกไม่ถึง พอดีเป็นแรงเฉื่อยแบบนี้ บวกกับล้อรถทับบน ก้อนหินก้อนหนึ่ง

“อา!”

ทั้งตัวหลินเจียวลอยออกไปราวกับว่าวที่สายขาดลง กระแทกลงที่พื้น โดยตรง นอนกางแขนกางขาอยู่

“ไอ้เชี่ย!”
เงินเกอเพียงแค่อยากทำให้หล่อนตกใจ คาดไม่ถึงจะเกิด อุบัติเหตุขึ้นจริง

ตอนนี้เขาเปิดประตูรถออก รีบพุ่งเข้าไป

ท้ายทอยหลินเจียวไหนพื้น สลบไปทันที

เขาตบๆ หน้าของหล่อน

“หลินเจียว เธออย่าทำฉันตกใจ? ไม่เป็นไรนะ? เมื่อกี้ฉันไม่ ได้คิดจะสะบัดเธอลงไป

เงินเกอตำหนิตนเองอยู่บ้าง

เขาไม่ใช่พระแม่เจ้า เป็นเพราะเขารำคาญหลินเจียว แม้ กระทั่งมีบางครั้งอยากต่อยปากหล่อนสักที แต่ก็ไม่ได้ใจอำมหิต อยากให้หลินเจียวได้รับบาดเจ็บแม้กระทั่งถึงขั้นเอาชีวิตอย่าง เด็ดขาด

เห็นหลินเจียวท่าทางเจ็บทรมาน

เงินเกอจึงอุ้มหล่อนขึ้นมาโยนเข้าในรถ จากนั้นห้อตะบึง ตลอดทาง ไปที่โรงพยาบาล…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ