บทที่ 128 คุณไม่ใช่แขกสำคัญของเรา

บทที่ 128 คุณไม่ใช่แขกสำคัญของเรา

ถังเรียกน้องซูมหานไปข้างๆ

ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ เห็นสายตาของถังที่ จ้องมองเฉินเกอเป็นระยะๆ จากนั้นก็มองไปที่เว่ยเฉียง

อาจเป็นการชักชวนให้ซูมหานเลิกรากับเฉินเกออย่างรวดเร็ว และมาเป็นแฟนกับเว่ยเจียง

สรุปคือสุดท้าย มู่หานไม่ยอมแน่นอน

“พี่ พวกคุณเล่นให้สนุกเถอะ เฉินเกอและฉันจะกลับไป โรงเรียนก่อน!”

หลังจากกล่าวคำล่ำลาเสร็จซูมู่หานและเฉินเกอก็จากไป

ในใจถัง กังวล

มองด้านหลังของทั้งสองแล้วกระทืบ

“พี่ฉุน ไม่เป็นไร มู่หานเป็นน้องสาวของคุณ และเป็นเพื่อนที่ ดีของผม ผมพยายามไปหาเธอ!

เว่ยเฉียงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงพยายามพูดด้วย

“เอาล่ะ เว่ยเฉียง ดีแล้ว

คุณอย่าท้อแท้ไม่ต้องกังวล เงินเกือคนนี้ไม่ช้าก็เร็วฉันจะให้น้องสาวของฉันถีบเขาทิ้งเอง เขาจะ เทียบกับ เว่ยเฉียงได้อย่างไรก!!”

ถังคู่ยิ้ม

จากนั้นพวกเขาก็ไปเที่ยวเล่นรอบ ๆ สถานที่ต่างๆ ในจีนหลัง ไม่นาน ก็ถึงเวลา

เต็มที่ถึงวางแผนเชิญเพื่อนสองสามคนจากโรงเรียนมัธยม และมหาวิทยาลัยมาทานอาหารด้วยกัน

เว่ยเจียงและพี่สาวของเขาไม่ได้วางแผนที่จะจากไป? งั้นก็ไปทานอาหารด้วยกันและทำความรู้จักกัน

และ เว่ยเฉียงยังคงแสดงด้านที่มีน้ำใจของเขาออกมา

ยังคงกําหนดสถานที่รับประทานอาหารค่ำในห้องครัวเจีย

หยวน

ยังไงซะห้องครัวเจียหยวนก็ให้หน้าผมมาเยอะ และวันนี้มีคน แปลกหน้ามากมาย ตนเองสามารถอวดได้อีกรอบ

มีเพื่อนประมาณห้าหรือหกคนมา

ครั้งนี้ต้องจองห้องใหญ่ขึ้น

“ไปๆๆ เอาอาหารดีๆ

ที่โรงแรมมาให้หมด!

เว่ยเฉียงโยนกุญแจรถออกไป แล้วนั่งไขว่ห้างพูดอย่าง

เก่งกาจ
“ว้าวจูจู นี่คือน้องชายใจกว้างที่คุณพูดถึงใช่ไหม บุคลิกไม่ เลวนะ! ดูมีราศรีดุดันมาก!

* ท่า ใช่แล้วเขามีแฟนหรือยัง? ฉันมีลูกพี่ลูกน้องที่ยัง โสดอยู่ตอนนี้!” “เห้อ ถ้าฉันมีแฟนที่เก่งกาจแบบนี้ก็คงดี คนที่มาล้วนเป็นสาวๆ พวกเธอมองดูเว่ยเจียงด้วยสายตาที่

ชื่นชม

อันที่จริง ผู้ชายที่ร่ำรวยนั้นมีเสน่ห์เป็นพิเศษอยู่แล้ว นับ ประสาอะไรกับผู้ชายที่

ร่ำรวยและดูมีสง่าราศีแบบนี้

ถังจะกล้าบอกหรอกว่าเว่ยเฉียงไม่มีแฟน ถ้าเขาถูกผู้หญิง คนอื่นแย่งไป ลูกพี่ลูกน้อง

สุดที่รักของเธอก็ไม่มีโอกาสแล้วสิ

“ฮ่า ๆ พวกคุณอย่าบ้าผู้ชายแบบนี้สิ สักครูอาหารจะมาเสิร์ฟ หลังจากเสิร์ฟ

อาหารแล้วยังมีสิ่งที่จะทำให้พวกคุณต้องประหลาดใจมากขึ้น พวกคุณยังไม่ใช้โอกาสนี้ดูการเซอร์ไพรส์อีกหรือ?

ถังกล่าวด้วยรอยยิ้ม

* ห้ะ? เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ เมื่อกี้ที่มาก็ได้บอกตลอด

“ใช่ๆ บอกมาฟังหน่อยสิ!

ถังจู่ยิ้ม “คุณจะรู้เมื่อบริกรเสิร์ฟอาหารเสร็จแล้ว!”
ในใจรอคอยและรู้สึกภาคภูมิใจ นี่เป็นเหตุผล ในขณะเดียวกัน ว่าทำไมถัง จึงให้เว่ยเฉียงออกหน้า

เมื่อเป็นแบบนี้ ตนเองก็ได้หน้าไปด้วย

แต่ในที่สุดก็รอให้บริการเสิร์ฟอาหารเสร็จ

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี อาหารพร้อมแล้ว เชิญรับ ประทานใต้”

บริกรมเล็กน้อยจากนั้นก็หันหลังจากไป

” คุณรอก่อน!”

ถังกล่าวด้วยความประหลาดใจ “คุณแน่ใจหรือว่าคุณเสิร์ฟ หมดแล้ว?คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า?

บริกรส่ายหัวอย่างงง ๆ “ทุกอย่างที่คุณสั่ง พวกเราได้เสิร์ฟ

หมดแล้ว!”

“ผัวะ!”

ถังตบโต๊ะอย่างแรง “คุณตาบอดเหรอ ไม่รู้เหรอว่าวันนี้ ใครเป็นคนเชิญทานอาหารเย็น คือคุณชายเวย ไม่เห็นเหรอว่า เรายังไม่ได้ไวน์”

ถังเตือนเขา

บอกตามตรงการทำแบบนี้มันทำให้เธอดูน่าเกลียด

ลองคิดดู

ถังเป็นผู้กลับมาจากต่างประเทศ ตอนนี้

อาศัยอยู่

ใน
ประเทศ M และมีมุมมองที่สูงเป็นพิเศษ

บ่อยครั้งคนแบบนี้ พวกเขามักจะมีจิตใจฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเป็น พิเศษ

ไม่รักอะไร นอกจากรักดัก

“ขอโทษนะ คุณไม่ได้สั่งเครื่องดื่ม นี่คือรายการเครื่องดื่ม ของเรา คุณลองดูสิ!” บริกรยื่นเมนูให้ถังอีกครั้ง

ถังคู่แทบตะลึง

เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของถังก็เยาะเย้ยว่า “ฉตกลงตอนนี้ เป็นอะไรเหรอ หลังเสิร์ฟอาหารเสร็จจะมีเซอร์ไพรส์ไม่ใช่เหรอ เซอร์ไพรส์ล่ะ?”

“หม ฉันไม่ดู ฉันจะเตือนคุณอีกครั้ง นี่คือ คุณชายเวย คุณ

ชายเว่ยอยู่ที่นี่พวกคุณควรให้อะไรบางอย่างไม่ใช่เหรอ

ถังเอาเว่ยเฉียงออกมาพูดอีกครั้ง

“ขอโทษนะคุณผู้หญิง คนที่มาที่นี่ทุกวันมีแต่คนรวย ไม่ใช่ว่า นายน้อยทุกคนที่มาจะได้ของจากร้านเรา

“อะไรเนีย ไม่ไว้หน้าเลย รู้จัก คุณชายดังไหม เป็นเพื่อน ของฉัน!”

นี่คือสิ่งที่ เว่ยเฉียงพูดด้วยความเย็นชา

* ฉันรู้ว่ามีคุณชายดังที่มากินข้าวบ่อยๆ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องให้ ของพวกคุณ ”
ทำให้พนักงานเสิร์ฟสับสนไปหมด

“แม่ง ไม่ให้หน้าเลย!

สีหน้าของ เว่ยเฉียงและ เว่ยเฉียงทั้งคู่ดูน่าเกลียด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้เพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนๆ ต่างก็ มองเธอด้วยรอยยิ้ม

ระหว่างผู้หญิงมักจะมีการเปรียบเทียบ

แม้แต่เพื่อนสนิทการแข่งขันกันก็ยิ่งมาก

เดิมที ถังเรียนอยู่ต่างประเทศและทำงานในต่างประเทศ ทำให้เพื่อนกลุ่มนี้อิจฉาเธออยู่แล้ว ตอนนี้ถ้าเธอได้หน้าอีก ก็ ยิ่งทำให้คนอื่นอิจฉาเข้าไปใหญ่

แต่สิ่งที่น่าตลกคือถัง และ คุณชายเว่ยคนนี้ดูเหมือนจะ

ลำบากใจอยู่

“ช่างเถอะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย ไม่พูดกับเธอแล้ว บอกไว้นะ วันนี้เราจะไม่กินข้าวที่นี่แล้ว! คุณจะได้รู้ว่าคุณหักหน้าใคร!

เว่ยเจียงก็โกรธเช่นกัน

ทุบโต๊ะตลอด

จากนั้นเขาก็พาถังและคนอื่น ๆ ออกไป

พนักงานเสิร์ฟคนนี้อาจไม่รู้จักเขา แต่พนักงานเก็บเงินชั้นล่าง รู้จักเขาแน่นอน
ยังไงก็ต้องได้ศักดิ์ศรีคืนจากที่นี่ให้ได้

เดินตรงไปข้างล่างหลังจากพูดจบ “ไม่กินแล้ว ผมจ่ายเอง!

เสียงของ เว่ยเจียงค่อนข้างดัง

พนักงานเก็บเงินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น งั้นก็ชำระเงินละกัน

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย คราวนี้กินไป 80,000 หยวน คุณใช้ บัตรหรือเงินสด?”

“อะไรนะ?แปดหมื่นนั่น ส่วนลดละ?”

ถังอู่ตกใจ

“ส่วนลดหรือ? ขออภัยนะคุณผู้หญิง ร้านของเราไม่มีโปรโม ชั่นนี้ในขณะนี้!” แน่นอนว่าพนักงานเก็บเงินรู้จักพวกเขา สายตา ที่มองไปที่พวกเขาในตอนนี้ก็มองอย่างดูถูก

พูดจาเสียงดังขนาดนี้ ทำเป็นราย

แค่ 80,000 หยวน ก็ทําเอาตกใจแบบนี้

“คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเราเพิ่งทานอาหารที่นี่ตอนเที่ยง คุณ ให้ส่วนลด 30%

และให้ไวน์แดงล้ำค่าหนึ่งขวดกับเรา”

ถังรู้สึกว่าใบหน้าของเธอเขียวแล้ว

“ฉันจำได้ แต่เป็นเพราะมีลูกค้าที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งของเรา เราจึงให้ส่วนลด 30% และให้ไวน์แดงแก่พวกคุณ หากลูกค้ารายชำระเงิน ทางเราจะไม่เรียกเก็บเงิน แต่ตอนนี้ลูกค้าที่มีชื่อ เสียงรายนี้ไม่ได้มา!”

พนักงานเก็บเงินอธิบายอย่างเย็นชา

“อะไรนะ นี่ไม่ใช่ของ เว่ยเฉียง?”

ถังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

แขกผู้มีเกียรติที่มารับประทานอาหารได้ในช่วงเที่ยงคือใคร?

ใช่แล้ว มันคือมหานและเฉินเกอ

มู่หานเป็นคนซื่อๆ เธอคงไม่มากินอาหารในสถานที่แบบนี้ แน่ๆ เธอจะเป็นแขกสำคัญของห้องครัวเจียหยวนอย่างไร?

เดี่ยว

หรือว่า … คือเงินเกอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ