บทที่ 124 เจียงเวยเวยเปลี่ยนไป

เมื่อหล่อนออกมา เห็นรถลัมโบร์กินีคันนั้นขับออกไปแล้ว

เงินเกอ หายไปแล้ว

พูดตามหลักแล้ว เฉินเกอคงยังออกไปได้ไม่ไกล

หรือว่า…

ไม่กล้าคิดต่อแล้ว ไม่กล้าคิดต่อจริงๆ

หวังเสี่ยว สูดหายใจเข้าลึก หรือว่า เฉินเกอจะเป็นเจ้าของรถ ลัมโบร์กินีคันนั้น!

นึกถึงตอนที่เจอเงินเกอครั้งแรก เฉินเกองหั่นแตงโมอยู่บน

รถโดยไม่เกรงใจ

ตอนนี้ล่ะ เฉินเกอมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ และรถคันนี้ก็มาอยู่ที่นี่

ด้วย

อีกอย่างสิ่งที่เป็นเกอเมื่อครู่ หวังเดี๋ยวก็เห็นด้วยตาตัวเอง เงินทั้งสองแสน เขาจ่าย โดยไม่แม้แต่ลังเลสักนิด!

อ๊ากกก!

เงินเกอเป็นเจ้าของรถคันนี้ เขาต้องรวยแค่ไหนกัน? หวังเสี้ยวแทบจะยืนไม่ไหว ไม่ใช่เรื่องจริง ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่นอน!!!

หลังจากที่เงินเกยไปส่งซูเฉียงเวยกลับบ้าน เขาก็กลับ มหาวิทยาลัยทันที

เขาขับรถไปจอดในสวนลับตาเหมือนปกติ

เมื่อเดินลงมา เขากดล็อครถ

“ฮัลโหลเฉินเกอ!!!”

จู่ๆมีผู้หญิงกระโดดออกมาจากพงหญ้า จนทำให้ฉันเกอตกใจ

ทันที

“เฮ้ย เธอทําอะไรน่ะ?”

เฉินเกอตกใจจนรีบเดินถอยหลัง

เมื่อเห็นหน้าคนนั้นชัดเจน เฉินเกอถึงกับตัวไม่ถูก

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า กลับเป็นเจียงเวยเวย

“เหอะๆ คุณชายเฉิน ฉันรอนายมาสักพักแล้ว คิดไว้แล้วว่า นายต้องมาจอดรถตรงนี้!

“ว้าว สุดยอดไปเลยเฉินเกอ คิดไม่ถึงเลยว่ารถคันนี้จะเป็น ของนายจริงๆ นายนี่มันร้าย รถคันนี้เป็นของนาย ทำไมไม่รีบ บอกฉันล่ะ! ทําให้ฉันเข้าใจนายผิดหมด!

ตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่แล้ว หลังจากเงินเกอแกล้งเป็น แฟนเจิ้งเพื่อไปพบพ่อแม่ของหล่อน บังเอิญเจอกับครอบครัว ของเจียงเวยเวย จากนั้นเรื่องที่เฉินเกอซื้อรถหรู จึงถูกเปิดเผยกับเจียงเวยเวย

ทุกคนคงไม่รู้ว่า หลังจากคืนนั้นที่เขากลับมา

เจียงเวยเวยนอนไม่หลับทั้งคืน

พอหลับตาลงก็คิดถึงเงินเกอ

ค่อยๆนึกถึงเรื่องที่ผ่านมากับเฉินเกอทีละเล็กทีละน้อย

เมื่อก่อนเฉินเกือยากจนมาก มักจะโดนรังแกบ่อยๆ

ให้เขาทําอะไร เขาก็ทำ

ในสายตาของหล่อน เงินเกอแทบจะเทียบกับหมาไม่ได้เลย

แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ไม่รู้ว่าเริ่มจากเมื่อไหร่ ความ รู้สึกที่ตัวเองมีต่อเงินเกอเริ่มเปลี่ยนไป

จนกระทั่งตอนนี้ เจียงเวยเวยยังสงสัยว่าตัวเองตกหลุมรักเขา

หรือไม่

ไม่มีเหตุผลที่จะฝันแล้วยังฝันถึงเขาอีก

อีกอย่างตอนนี้ เมื่อเห็นเฉินเกอ รู้สึกว่าเขาทั้งหล่อและน่า หลงใหล อยากจะเข้าไปกัดเขาสักคํา

กระทั่งมีอยู่หนึ่งคืน หล่อนยังนั่งดูรูปเฉินเกอทำเรื่องอย่างว่า

โอ้โห น่าอายมาก!

สรุปแล้ว ช่วงนี้เจียงเวยเวยตั้งหน้าตั้งตารอเจอเงินเกือ หน้าตาดี
ดังนั้นวันนี้หล่อนจึงมาเขาอยู่นานแล้ว

“เฉินเอ นายพูดอะไรหน่อย!! เจียงเวยเวยพูดด้วยเสียง อ่อนหวาน

โดยเฉพาะสายตาคู่นั้น ทำให้เงินเกอรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

“เอ่อ เจียงเวยเวย เธอไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ พูดจริงๆนะ เมื่อ ก่อนแม้ว่าฉันจะเกลียดที่เธอชอบรังแกฉัน และยังชอบดูถูกฉันอีก ด้วย แต่ตอนนี้ ฉันกลับชอบเธอที่เป็นแบบเมื่อก่อนมากกว่า อย่า เป็นแบบนี้ได้ไหม?”

เงินเกอกลืนน้ำลาย

ที! เฉินเกอ ฉันว่านายเพี้ยนแล้ว เอาน่า หรือจะให้ฉันเป็น แบบเมื่อก่อน ด่านาย ลงไม้ลงมือหรือให้นายนอนบนเตียงถึงจะ มีความสุข ให้ฉันใช้แซฟาหนายถึงจะพอใจ? บ้าไปแล้ว! ร้า ยกาจจริงๆ!

เจียงเวยเวยบอกเป็นนัย ทำไมเฉินเกอถึงไม่รู้สึก ตอนนั้นเขารู้สึกกลัวมาก

ถ้ารู้ว่าเป็นผู้หญิงเช่นนี้ เขาคงไม่เปิดเผยตัวตนกับเจียง

เวยเวย

พี่สาว นี่พี่ชอบผมตรงไหน ชอบเงินผมรึเปล่า?

เฉินเกอไม่กล้าพูดต่อ
เจียงเวยเวยร้อนใจจนกระทืบเท้า “เฮ้อ นายนี่นะ ตั้งแต่ฉัน รู้จักนาย นายก็พูดน้อยตลอด แมนๆหน่อย! ที่เห็นแก่สิ่งที่ฉัน ทําไม่ดีกับนายมาเมื่อก่อน ฉันให้โอกาสนายลงโทษฉัน นายจะ ลงโทษฉันยังไงก็ยอม โอเคไหม?”

เมื่อพูดจบหล่อนดึงแขนเงินเกือมากอดไว้ในอ้อมอก

ช่วงนี้เจียงเวยเวยคิดถึงเขาจนแทบคลั่ง

และยังตัดสินใจที่จะมัดใจเฉินเกอให้ได้

การกระทําของหล่อนตอนนั้นมีเป้าหมายที่ชัดเจน

หากเป็นเมื่อก่อน เมื่อเป็นเกอเจอผู้หญิงสวยอย่างเพียงเวยเวย ที่มักจะคอยรังแกตัวเองอยู่ตลอด แต่ตอนนี้กลับเหมือนหมาที่ โดนขังไว้มาผูกรัดพัวพันกับตัวเอง

เขาคงต้องรู้สึกชนะมากแน่ๆ

แต่ตอนนี้ เฉินเกอรู้สึกแย่จนหวาดหวั่น ชาไปทั้งหัว ขนลุกไป ทั้งตัว

รีบวิ่งหนีไปทันที

“เฉินเกอ กลับมาเดี๋ยวนี้!

เจียงเวยเวยกระวนกระวายใจจนกระโดไปมา แต่เมื่อเฉินเกอวิ่งหนีไป หล่อนกลับยิ้มขึ้น

อิอิ ตอนแรกคิดว่าเป็นเกอเจอตัวเองแล้วจะเกลียด และด่าทอ แต่ทว่า เป็นเอกลับดูเหมือนกลัวแต่ไม่ได้รำคาญ
งั้นก็หมายความว่า ตัวเองยังมีโอกาส

เจียงเวยเวยครุ่นคิดพลางเอามือกอดอก เหลือบมองไปที่ที่นั่ง ข้างคนขับของรถลัมโบร์กินี

“ต้องมีสักวัน เจียงเวยเวยอย่างฉันจะต้องได้นั่งตรงนั้น ให้เงิน เกอขับรถพาฉันไปกินลมชมวิวทั้งมหาวิทยาลัย

แต่ตอนนี้เงินกอกลับวิ่งหนีไปที่ห้องเรียนแล้ว

เห็นแล้วยังล่ะ นี่คือเหตุผลว่าทำไมเฉินเกอจึงไม่เปิดตัวตน ที่แท้จริง

อันนี้ไม่ใช่เฉินเกอหลงตัวเองนะ แต่เงินเกอรู้ดีว่าผู้หญิงที่รัก เงินอย่างเจียงเวยเวยและหยางเสว่ ต้องรีบพากันมาเข้าหาเขา แน่นอน

สร้างความวุ่นวายให้ชีวิตเขา

ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เฉินเกอเพียงคิดแต่ว่า ต้องเรียนให้จบ

เมื่อกลับถึงห้องเรียน

เฉินเกอเห็นเพื่อนกำลังพูดคุยกันอย่างครึกครื้น

เมื่อฟังดูคร่าวๆ

ทุกคนกำลังพูดถึงคุณชายจ้าวนักเรียนที่ใหม่ที่เพิ่งย้ายมา

พูดถึงว่าคุณชายจ้าวเก่งขนาดไหน เมื่อเขาย้ายมาอยู่ที่นี่ มีผู้ หญิงคนไปสารภาพรักกับเขา
โดยสรุปแล้วเขามีออร่ามาก

“เฉิน มาแล้วเหรอ รีบนั่งลงสิ มาฟังเรื่องของคุณชายาวผู้นี้ เดี๋ยวค่อยเคลียร์เรื่องที่นายคบกับจ้าวฟานแล้วไม่บอกพวก ฉัน!

หยาง ยกหมัด ใส่เฉินเกอ

จากนั้นพูดขึ้น: “ไอ้เฉิน เมื่อวานนายลาหยุด ไม่ได้มาร่วมงาน เลี้ยงต้อนรับคุณชายจ้าวที่โรงเรียน ช่างน่าเสียดายซะจริง!

“เอ่อ ยังจัดงานเลี้ยงต้อนรับเขาด้วยเหรอ? โรงเรียนจัดงาน แบบนี้ได้ด้วย? ”

หลี่ปินพูดแทรก: “ชื่องานไม่ได้เขียนว่างานเลี้ยงต้อนรับ แต่ คุณชายจ้าวนี่เก่งกาจมาก พ่อของเขาจ่ายเงินลงทุนให้ มหาวิทยาลัยถึงห้าสิบล้านเพื่อจัดงานเลี้ยงฉลอง พูดง่ายๆก็คือ เป็นงานเลี้ยงฉลองต้อนรับคุณชายจ้าวนั่นแหละ! เหอะๆ!”

คำพูดของหลี่ปินแฝงไปด้วยความอิจฉา

“นี่ เรื่องที่น่าตลกที่สุดก็คือครูที่ปรึกษาพวกเราเพิ่งไฉ่หรู เพราะหล่อนเป็นคนสวยที่สุดในสายตาของครู จึงให้หล่อนเป็นผู้ ต้อนรับ แต่หล่อนกลับเล่นหูเล่นตากับ คุณชายจ้าว ฉันล่ะหมด คําพูด!

หยางฮุยหัวเราะพลางพูดขึ้น

“เอ่อ..” เฉินเกอทําได้เพียงส่ายหน้า ยิ้มด้วยความขมขื่น
คิดในใจว่าพวกนายเพิ่งรู้งั้นเหรอ เขารู้ตั้งนานแล้วว่าเพิ่งได้ หรูเป็นคนอย่างไร

แค่เฉพาะพวกรูปที่หล่อนส่งให้เขา

เงินเกอคิดพลาง เหลือบมอง แซทพลาง วันนั้นเป็นเพราะ โมโหมาก จึงไม่ได้ดูให้ดี ตอนนี้เมื่อได้ยินเพื่อนๆ พูดเช่นนั้น จึง คิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้

จากนั้นเค้าจึงพบว่าตั้งแต่วันนั้น เพิ่งไฉ่หรูมักจะส่งรูปภาพ ยั่วยวนให้เขาแทบทุกวัน ทุกรูปมีหน้าหล่อนทั้งหมด

เงินเกอดจนเลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย

จึงตอบกลับคําเดียว : โป

คาดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งไฉ่หรูจะตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ใครโปนะ? ที ถึงจะโป๊ก็โป๊ให้นายคนเดียว กับคนอื่นก็แค่ เล่นละครตบตา ที หรือนายเห็นว่าเมื่อคืนฉันสนิทสนมกับ คุณชายจ้าว นายก็เลยนึง? ถ้านายหึงก็บอกมาเถอะ ฉันจะไม่ มองเขาอีกแน่นอน!”

“ไม่ได้หึง!”

“เชอะ ฉันไม่เชื่อหรอก พี่ชาย ถ้ายอมให้ฉันไปเจอสักครั้ง ต่อ ไปฉันจะให้นายดู โอเคไหม?”

“งั้นก็ค่อยว่ากัน!

“น่าเบื่อ! โอเค งั้นฉันไปสอนก่อนนะ!
เงินเกอที่กำลังคุยกับหล่อน ด้วยความรู้สึกที่รังเกียจหล่อน เพิ่งไฉ่หรูยิ่งเป็นแบบนี้มากเท่าไหร่ เขาก็คิดอยากจะแก้แค้นมาก ขึ้นเท่านั้น

ทันใดนั้น ประตูห้องเรียนถูกเปิดออก

“เรียนได้แล้ว เสียงดังอะไรกัน!! เมื่อได้ยินเสียงพูดดังขึ้น

จากนั้นเพิ่งไฉ่หรูเดินถือมือถือเข้ามาพร้อมใบหน้าอันเย็นชา ตรงปรี่เข้ามาหาด้วยท่าทีโกรธเคือง

หล่อนกวาดสายตามองไปรอบๆอย่างเยือกเย็น

สุดท้าย สายตาของหล่อนหยุดจดจ้องอยู่ที่เฉินเดอ : “เฉินเกอ นายออกมาเดี๋ยวนี้!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ