บทที่ 120 ซื้อเขาหนึ่งลูก

จนกระทั่งผู้ชายคนนี้ลงมาจากรถเรียบร้อยแล้ว ทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจอย่างรุนแรง “หล่อสุดๆไปเลย หล่อจริงๆ! มีผู้หญิงบางคนสะดีดสะดิ่งด้วยความชื่นชม ส่วนผู้ชายคนนี้ สวมแว่นกันแดด ดูเท่ ดูหล่อมาก! ออร่าจับสุดๆ

พอเห็นสายตาชื่นชมสรรเสริญของผู้คนรอบข้าง เขาก็ยกมุม ปากโค้งขึ้นเล็กน้อย

“สวัสดีทุกคน จริงๆกะจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับในมหาวิทยาลัย เพื่อจะได้ทำความรู้จักกับทุกคนสักหน่อย ในเมื่อตอนนี้มากัน ครบแล้ว ฉันก็ขอแนะนำตัวเองก่อนเลยล่ะกัน ฉันมาจากทาง ทะเลใต้ เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ที่ทะเลใต้ จนตอนนี้ ทุกคนน่าจะดู ข่าวมาบ้างแล้ว พ่อของฉัน จ้าวจื่อซึ่ง จากนี้ไป จะมารับตำแหน่ง ประธานของบริษัทการค้าจีนหลิง กรุ๊ปเหอะๆ ฉันก็เลยต้องย้าย มาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยจินหลังจนจบการศึกษา! ”

และแน่นอน ถึงแม้ว่าฉันจะรวย แต่ก็ไม่ใช่ลูกเศรษฐีที่หนึ่ง ทะนงแบบที่ทุกคนคิด เหอะๆ จากนี้ไปใครอยากไปเที่ยวเล่นที่ ถนนการค้านหลัง แต่บอกชื่อของฉันไปก็พอแล้วล่ะ ฉันชื่อจ้าวซาน ซานของคำว่าไท่ซาน

พูดเสร็จ จ้าวขานก็ถอดแว่นออกทิ้งลงไปบนพื้น

ดูท่าทางน่าเกรงขามสุดๆ

“แม่เจ้า หล่อเกินไปแล้ว นี่คือคุณชายจ้าวอย่างนั้นหรอ? ตั้งแต่นี้ไปตระกูลของพวกเขาก็ได้มาดูแลจัดการถนนการค้าใน หลังแล้ว โอ้พระเจ้า!

“คุณชายจ้าว ฉันรักคุณ ฉันอยากเป็นเมียของคุณ!

“คุณชายจ้าว ฉันจะคลอดลูกให้คุณเอง!

มีผู้หญิงบางคนตะโกนออกไปอย่างหน้าไม่อาย!

จ้าวชานหันหลังไปส่ายหัวพร้อมกับยิ้มแห้งๆ ให้กับพวกที่พูด เยินยอประจบประแจงเขา

เห้อ ชินแล้ว ตนเองไปที่ไหน ก็มักจะได้รับความนิยมชมชอบ จากกลุ่มผู้หญิงอยู่ตลอด เหนื่อยใจจริงๆ

“ไปกันเถอะ ไปดูที่ห้องเรียนของคณะเศรษฐศาสตร์และการ จัดการของพวกเรากันดีกว่า!

จ้าวซานกลับเข้าไปนั่งในรถอีกครั้ง ซูเจียที่อยู่ตรงหน้ารถ ใน ขณะนี้ก็ชี้หน้าเฉินเกอที่กำลังลุกขึ้นมาปัดฝุ่นที่กัน พร้อมกับพูด ขึ้นด้วยความโกรธ

“แม่ง ถ้าครั้งหน้ายังไม่ระวังตัวให้ดีอีกล่ะก็ จะชนให้ตาย แน่นอน! ”
พูดเสร็จ รถยนต์สามสี่วันก็ขับออกไปท่ามกลางเสียงกรี๊ดด้วย ความปลื้มปริ่มหัวใจ

ที่แท้ก็เป็นลูกชายของจ้าวจื่อซึ่ง

ทำไมถึงโอหังได้ขนาดนี้

เงินเกออีกนิดเดียวก็จะโดนชนแล้ว เขาอัดอั้นความโกรธไว้

ในใจ

แต่ถ้าไปเอาเรื่องเขาจริงๆล่ะก็ สถานะของตนเองมันก็จะถูก

เปิดเผยขึ้นมาแน่นอน

ได้ไม่คุ้มเสีย

อีกอย่าง เป็นลูกชายของจ้าวจื่อซึ่งด้วย ไว้หน้าเขาหน่อยก็

แล้วกัน!

จากนั้น เฉินเกอปัดๆกันแล้วก็เดินไป

เรื่อง ในวันนี้ ทำให้ในใจของเฉินเกอรู้สึกถึงความไม่เป็นธรรม “ฮ่าๆ ไอ้เพิ่มนี่ เกือบจะโดนชนแล้ว! ”

“เออ ใช่ๆ แต่ถ้าชนเข้าจริงๆล่ะก็ ต่อให้เขาชดใช้ยังไงก็ชดใช้ ไม่ไหวหรอก! “

“เธอดูสิ มีมือมีเท้าเหมือนกัน แต่ทำไมมันถึงแตกต่างกันมาก ขนาดนี้ล่ะ? หันไปมองรูปร่างหน้าตาของคุณชายจ้าว แล้วหัน กลับมามองคนแบบนี้ ความต่างขั้นกันมันชัดเจนเกินไปใช่ไหม
“ช่างเหอะ ไม่ต้องพูดถึงเขาแล้ว ไปดูว่าคุณชายจ้าวกำลังทำ อะไรอยู่ที่คณะเศรษฐศาสตร์และการจัดการดีกว่า!”

มีพวกผู้หญิงไม่น้อยเริ่มพากันมุ่งตรงไปยังคณะเศรษฐศาสตร์ และการจัดการ ขณะที่เดินผ่านเฉินเกอ ทุกคนต่างก็สบถใส่เขาด้วยน้ำเสียง

เหยียดหยาม

เงินเกอเดินไปสงบสติอารมณ์ที่สวนด้วยความรู้สึกหดหู ครุ่นคิดว่าจะทำยังไงกับเรื่องของซูมู่หาน

ในตอนนี้ ซูเฉียงเวยก็โทรศัพท์มาหาตนเองพอดี

“เฉินเกอ ฉันลาหยุดแล้ว จะได้ไปเขาหยุนเหมิงเป็นเพื่อนคุณ แล้วล่ะ! ”

เขาลูกนั้น เรียกว่า เขาหยุนเหมิง

เฉินเกอนัดกับซูเฉียงเวยไว้แล้ว วันนี้รอเธอลาหยุดเสร็จ จะได้ ไปดูที่นั่นด้วยกัน

“อื้อ ถ้าอย่างนั้นรอแป๊บนะ ผมโทรไปหาหลี่เฉินกั๋วก่อน รอให้ เขานำเอกสารข้อมูลมาให้หมด แล้วพวกเราก็จะไปด้วยกัน!!

เห้อ!

คุยโทรศัพท์เสร็จ เฉินเธอก็ถอนหายใจออกมาหนึ่งเชือก

วันนี้ไปเขาหยุนเหมิงถือซะว่าไปผ่อนคลายสักหน่อยแล้วกัน มี เรื่องวุ่นวายมาตลอดครึ่งวันแล้ว
พอนัตหลี่เจิ้นกั๋วเสร็จแล้ว เฉินเกอขับรถไปกับซูเฉียงเวย ทั้ง สองขับออกไปนอกเขตชานเมืองของจีนหลิงเพื่อมุ่งหน้าไปยัง หมู่บ้านเขาหยุนเหมิง

เนื่องจากหลีกั่วเจิ้นได้ทำการแจ้งมาล่วงหน้าแล้วว่าจะมา ฉะนั้นตอนที่ไป ท่านคณะหัวหน้าต่างๆ ก็พากันมารออยู่ก่อนแล้ว

พูดตามตรง หมู่บ้านหมุนเหมิงของพวกเขา เพราะว่าอยู่ห่าง ไกลจากตัวเมือง แถมการคมนาคมไม่ค่อยสะดวกสบายมากนัก

ดังนั้นจึงไม่มีการพัฒนามาโดยตลอด

แต่กลับกัน ได้ยินมาว่ามีเจ้าของกิจการจะมาเปิดการลงทุนที่นี่

ดึงดูดความสนใจของท่านผู้นำที่นี่ไม่น้อย ส่วนเฉินเกอ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ตนเองมาเปิดประเดิมเซ็น

สัญญาร่วมงาน

รู้สึกกดดันไม่น้อย

แต่ถ้าถ้าเอาข้อมูลที่หลี่เฉินกั๋วจัดสรรมาให้รวมกับความรู้สึก ที่ตนเองได้มายืนอยู่ตรงตีนของ เขาหยุนเหมิงแล้ว บรรยากาศที่ เขียวชอุ่มของเขาหยุนเหมิง นี้มันก็ดูสดใหม่ไม่น้อยเลยทีเดียว ตรงบริเวณตีนเขา มีทะเลสาบ เป็นสายน้ำที่ไหลมาจากบนเขา ดังนั้น ในตอนนี้เฉินเกอตัดสินใจแล้วว่าเขาหยุนเหมิงลูกนี้ จะ ต้องได้รับการพัฒนาอย่างแน่นอน

ทัศนียภาพสวยงาม ทำให้คนรู้สึกสดชื่น
ส่วนเรื่องสัญญาต่างๆ หลี่เจิ้นถั่วเป็นคนปรึกษาเอง

เหมาเขาทั้งลูกแล้วดำเนินการพัฒนา ถือได้ว่าเป็นการจารึก

ลงในประวัติศาสตร์ได้เลย

ใช้เงินห้าร้อยล้านเต็มๆ ถึงจะซื้อเหมาเขาลูกนี้ได้

นอกจากที่พี่ให้มาสองร้อยล้านแบบเปล่าๆแล้ว ยังต้องออก เองอีกสามร้อยล้าน

แต่ถ้าได้ครอบครองเขาลูกนี้แล้ว คำนวณยังไงมันก็ถือว่าคุ้ม

อยู่ดี

พอเฉินเกอเซ็นสัญญาเสร็จ หลังจากนั้น ก็มีพูดคุยสัพเพเหระ ต่างๆกับคณะท่านผู้นำของเขตนี้

เรื่องพวกนี้ให้หลี่เจิ้นทั่วไปคุยก็ได้แล้ว เฉินเกอจึงพาซูเฉียงเว ยออกมา อยากให้เธอน่าตนเองไปตระเวนเดินชมรอบๆตื่นเขา

ซูเฉียงเวยรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่อยู่แล้ว

พาเฉินเกอมาที่ทะเลสาบเก่าแก่ที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงของเขา หยุนเหมิง เรียกว่า ทะเลสาบจิ้งซาน

เดินรอบๆทะเลสาบนี้สักหน่อย

มองดูทะเลสาบที่ใสสะอาด จิตใจของเฉินเกอก็รู้สึกดีขึ้นไม่ น้อย เพิ่งจะนั่งลงไปตรงริมฝั่งไม่นาน

ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลัง

“ตายแล้วตึงห้าว คิดไม่ถึงเลยว่าบ้านเกิดของนายจะสวยงามขนาดนี้? เย็นนี้พวกเรามาปิกนิกกันที่นี่กันดีไหม?”

“ฉันว่าได้นะ นี่มันคือดินแดนในอุดมคติชัดๆ เอ้อหิงห้าว ถ้า ไม่ใช่เพราะพวกเราต้องไปทำงานในเขตเมืองจีนหลิงหลังจากนี้ ล่ะก็ ฉันก็คงจะยอมแต่งงานกับนายแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ หนุ่มสาววัยรุ่น พูดคุยหยอกล้อกันพร้อมกับเดินตรงมายัง

ทะเลสาบจิ้งชานแห่งนี้

น้ำเสียงดูโหยหาธรรมชาติสุดๆ แต่ยังแอบมีกลิ่นอายบูชาเงิน อยู่เล็กๆ

“ถ้าเป็นปิกนิก คงจะยากแล้วล่ะ ตั้งแต่เมื่อวานเป็นต้นไป เขา

หยุนเหมิงของพวกเราก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ดังนั้นการมาปิกนิก

ต่างๆถูกห้ามหมดเลย! แต่พอเห็นทุกคนอยากจะปิกนิกกัน

ขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองเสี่ยงดูแล้วกัน นอกจากนี้ พอกิน

กันเสร็จแล้วจะต้องเก็บทําความสะอาดพวกถ่านไฟให้หมด

เกลี้ยงด้วยนะ! ไม่ให้เหลือแม้แต่ประกายไฟสักนิดเดียว”

ผู้ชายที่ชื่อยิงห้าวพูดขึ้น

“ได้เลยๆ ปิกนิกปิ้งย่าง จากนั้นก็เอาเบียร์มาด้วยนะ ไม่เมาไม่ กลับ!

ทุกคนร้องเฮด้วยความดีใจ

“เอ้อ ใช่แล้วติงห้าว ตะกี้ที่นายบอกว่าหมู่บ้านหยุนเหม็งของ พวกนายเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหรอ? นายทำตัวลับๆล่อๆมา ตั้งแต่เมื่อเข้าแล้ว รีบบอกมาเถอะ! ”
มีคนเริ่มถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เหอะๆ ฉันพูดให้ฟังเยอะไม่ได้ พ่อฉันเป็นคนบอกกับฉันอีกที จากนั้นก็กำชับว่าจะป่าวประกาศให้คนนอกรู้ไม่ได้ แต่ถ้าพวก นายอยากรู้ ก็จะบอกให้สักนิดแล้วกัน ก็คือเขาหยุนเหมิงของ พวกเราใกล้จะได้รับการพัฒนาแล้ว เหอะๆ วันนี้ก็มาเซ็นสัญญา กันแล้วด้วย มีเศรษฐีใหญ่ทุ่มเงินเพื่อเหมาซื้อภูเขา

” โอ้แม่เจ้าอะไรเนี่ย?”

ทุกคนต่างพากันตกใจ

ต่างพากันร้องเสียงหลง ถ้าเป็นแบบนี้ แสดงว่าหลังจากนี้ตั้ง ห้าวก็กลายเป็นทายาทเศรษฐีน่ะสิ!

โอ้พระเจ้า!

พวกเขาเดินตรงมาพร้อมกับพูดคุยหยอกล้อกัน

ส่วนเฉินเกอ พอได้ยินเสียงของพวกเขา ก็รู้สึกว่าน้ำเสียงคุ้นหู มาก จึงหันไปมองโดยทันที

ไม่คาดคิดว่าพอมองแล้ว เฉินเกอท่าตาโตขึ้น

กลายเป็นพวกของเฉินหลินกับหลี่ซื้อหานได้ยังไงกันล่ะเนี่ย?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ