บทที่ 919 รอดพ้นจากอันตราย

“เอือด!”

แค่ได้ยินเสียงแตก

สะพานไม้หัก!

ทันใดนั้น ทุกคนก็ตกลงไปในหุบเขาลึก

ขณะนั้นมีเสียงกรีดร้องในหุบเขา เสียงนั้นก็หายไปหลังจากดัง ก้องอยู่ในหุบเขาเป็นเวลานาน

ในเวลานี้ หลังจากที่เฉินเกอทั้งสี่คนตกลงไปในหุบเขาด้วยกัน พวกเขาก็ตกลงไปในแม่น้ำของหุบเขาโดยตรง

โชคดีที่ด้านล่างของหุบเขาไม่ใช่พื้นดินแต่เป็นแม่น้ำ มิเช่นนั้น

พวกเขาทั้งสี่คนอาจตกลงไปและกระแทกพื้นเสียชีวิตทันที

แต่น้ำในแม่น้ำนั้นเย็นมาก

เฉินเกอรีบค้นหาตำแหน่งของเงินและพวกเขาทั้งสามคน และรีบว่ายน้ำไปคว้าตัวพวกเขาสามคน

เห็นว่าในเวลานี้เลยเล่หมดสติไปแล้ว และดูเหมือนจะตกใจ จนเป็นลม

หลังจากว่ายน้ำอย่างลำบาก เฉินเกอเงินและหยูซินก็สามา รถพาเลยเล่ไปที่ริมฝั่งแม่น้ำได้สำเร็จ
ทั้งสี่คนนอนอยู่บนฝั่ง

หลังจากพักเหนื่อยไปสักพัก เฉินเกอกตั้งสติขึ้นมาทันที

“เร็ว พวกเราพักแบบนี้ไม่ได้ ต้องรีบออกไปจากที่นี่โดยเร็ว และหาที่ก่อไฟเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น!”

เฉินเกอเตือนและมองไปที่เงินและหยูชิน

แม่น้ำสายนี้เย็นยะเยือกมาก อุณหภูมิร่างกายของคนจะลดลง อย่างรวดเร็ว หากล่าช้าร่างกายจะมีอุณหภูมิต่ำสุด ถึงคราว

นั้นจะเกิดปัญหาแน่นอน

หลังจากพูดจบ เฉินเกอแบกเลยเล่ขึ้นมา และพาเงินและหย ซินออกจากฝั่งแม่น้ำ

พวกเขาทั้งสี่คนหาสถานที่ว่างเปล่า เฉินเกอกวางเลยเล่ลง

“พวกคุณรออยู่ที่นี่ ฉันจะไปหาเศษไม้

เฉินเกอสั่งพวกเขาทั้งสามคน จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในป่า

ในไม่ช้า เฉินเกอก็เอาเศษไม้บางส่วนกลับมา

จากนั้นเฉินเกอกก่อกองไฟ

“รีบถอดเสื้อผ้า ผืนให้แห้งก่อน ถ้าใส่อย่างนั้นจะเป็นหวัดได้

เฉินเกอสั่งเจินจีและหยูชิน

เงินจีและหยูซินไม่มีความเห็นใดๆ ในตอนนี้ไม่อยากสนใจ อะไรมากมาย ชีวิตสำคัญที่สุด ไม่สนใจเรื่องเขินอายแล้ว
ตามคำแนะนำของเฉินเกอ ทั้งสี่คนถอดเสื้อผ้าออกมา และ ตากไว้ข้างกองไฟ

เฉินเกอหยิบเสื้อผ้าสองชิ้นออกจากกระเป๋าเป้ของเล่ยเล่และ ส่งให้เงินจีกับหยูซิน

ยังไงพวกเธอก็เป็นผู้หญิง แน่นอนว่าต้องดูแลพวกเธอให้ดี

ในทางกลับกัน เฉินเกอรู้สึกว่าหุ่นของหยูซินดีเหมือนเงิน

แต่ตอนนี้ เฉินเกอไม่อยากสนใจอะไรมากนัก

ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดเสื้อผ้าของทั้งสี่คนก็แห้ง เฉินเกอทั้งสามคนก็ใส่เสื้อผ้า

เลยเล่เป็นอะไรไป? ”

ในตอนนี้หนูซินมองไปที่เลยเล่และถามเฉินเกอ

“คงจะตกใจจนหมดสติ! ไม่เป็นอะไรมากหรอก!”

เฉินเกออธิบาย

เมื่อกี้เฉินเกอได้ตรวจการเต้นของหัวใจและชีพจรของเลยเล่ และพบว่าทุกอย่างเป็นปกติ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเลยเล่อง

ตกใจจนหมดสติ

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเฉินเกอ เงินจีและหยูซินก็โล่งใจทันที

“เฉินเกอเป็นอย่างที่คุณคิดไว้ สะพานไม้นั่นมีปัญหาแน่นอน!

ทั้งสามคนนั่งเงียบๆ เงินจีพูดกับเฉินเกอด้วยความหวาดกลัว
“ตั้งแต่แรกฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ คุณคิดสิ แดนจี้หยิง ไม่ได้หาง่ายๆ และในหุบเขาจะมีสะพานไม้ให้ข้ามได้ง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร?

เงินเกออธิบายและมองไปทางเงินทั้งสองคน

“แต่เมื่อกี้นี้มันคืออะไร? ทำไมน่ากลัวขนาด

หยูในถามด้วยความหวาดกลัว

นี้!

เฉินเกอและเงินส่ายหัวพร้อมกัน และทั้งสองคนก็ไม่เข้าใจ เหมือนกัน

“ฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าแมลงพวกนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน พวกมัน กินคน โดยเฉพาะ คุณเห็นไหมว่านักล่าถูกกินทันทีเหลือ

เพียงกระดูก!!

เฉินเกอย้อนคิดแล้วพูด

เมื่อเฉินเกอพูดถึงเรื่องนี้ เงินจีและหยูชินก็ขนลุกซู่

ไม่อยากจะคิด ฉากเมื่อกี้นี้ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกหวาดผวามาก คนมีชีวิตกลายเป็นกระดูกทันที ช่างน่ากลัวเหลือเกิน แต่ตอนนี้ยังดี ในที่สุดพวกเขาก็รอดพ้นจากอันตราย

ในเวลานี้ เลยเล่ได้ฟื้นขึ้นมา

“เอ๋ยเล่ คุณฟื้นแล้วเหรอ? ”
เมื่อเห็นเลยเลฟื้นขึ้นมา เงินเกือก็ถามและมองไปที่เลยเล่ทันที “พี่เฉิน..คุณหนูเงิน พวก พวกเราตายแล้วใช่ไหม? ”

เลยเล่มองไปที่เฉินเกอและถามเงินด้วยความประหลาดใจ

“เพียะ!”

หลังจากที่เฉินเกอได้ฟัง เขาก็ยื่นมือออกไปตบหัวเลยเล่ด้วย ความโกรธ

“นายกำลังพูดบ้าอะไร! พวกเราทุกคนยังมีชีวิตอยู่และสบาย ดี! นายตื่นได้แล้ว!

เฉินเกอพูดและจ้องมองเลยเล่

ทันใดนั้นเลยเล่ก็ตั้งสติขึ้นมา

“พี่เฉิน เยี่ยมมาก พวกเราไม่เป็นไร เยี่ยมจริงๆ!”

ทันทีที่เขาได้สติขึ้นมา และเห็นตัวเองไม่เป็นไร เลยเล่ก็กอด เฉินเกอและตะโกนอย่างตื่นเต้นดีใจ

เขากลัวแทบตาย ตกลงมาจากที่สูงเช่นนี้ เขาจึงตกใจและเป็น ลม เขาคิดว่าเขาตายแน่นอน แต่ตอนนี้เห็นตัวเองสบายดี

มันทำให้เขามีความสุขจริงๆ

“นาย กล้าหาญหน่อยได้ไหม เป็นผู้ชายตัวใหญ่ทำไมทำตัว เหมือนผู้หญิง ไม่กล้าหาญเหมือนหยูชิน!”

เฉินเกอพูดด้วยความผิดหวังสุดๆ
ดูลูกศิษย์เงินจีสิ หยูชินไม่มีอะไร และไม่รู้สึกกลัวเลย และดูนิ่ง สงบมาก

เมื่อย้อนกลับมามองเลยเล่ ทั้งสองคนมีความแตกต่างที่

ชัดเจน

“เฮ้อ..”

เมื่อโดนเฉินเกอวิจารณ์อย่างนี้ เลยเล่ก็รู้สึกอับอายทันที

หยูซินและเงินจีก็นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ

“ใช่สิ พี่เฉินทำไมสะพานไม้นั่นถึงหักได้? ”

ในตอนนี้เลยเล่มองไปที่เฉินเกอและถามอย่างสงสัย

“เนื่องจากมีคนมากเกินไป ทำให้สะพานไม้รองรับน้ำหนักไม่ ไหว และหัวสะพานและด้านท้ายสะพานถูกก้อนหินกระแทก

มันจึงหัก!”

เฉินเกอมองไปที่เลยเล่และอธิบาย

“แต่พวกเราน่าจะโชคดี ถ้าสะพานไม่หัก พวกเราจะถูกล้อม และตายอยู่บนนั้น ถึงตอนนั้นจะกลายเป็นอาหารกลางวัน

สำหรับแมลงเหล่านั้น!!

เฉินเกอไม่ลืมที่จะพูด กับเหตุการณ์บางอย่างที่ผ่านมา

ในเวลานั้น เฉินเกอและพวกพ้องไม่มีทางออก

ถ้าสะพานไม้ไม่หัก เฉินเกอทั้งสี่คนก็ต้องเผชิญหน้ากับแมลงที่น่ากลัวและกินคน ซึ่งอาจกลายเป็นกระดูกเหมือนนักล่า

เหล่านั้น

“แล้วพวกเราจะทำยังไงต่อไป? ”

เลยเล่ยังคงถามเงินเกอ

“หยุดพัก แล้วเดินต่อไป ต้องมีทางอื่นที่สามารถเลี่ยงได้!”

เฉินเกอพูดตรงๆ

เมื่อได้ยินสิ่งที่เฉินเกอพูด เลยเล่ทั้งสามคนไม่มีความคิดเห็น ใดๆ พวกเขารับฟังคำสั่งของเฉินเกอ

เชื่อฟังเฉินเกอ พวกเขาถึงจะปลอดภัย

หลังจากพักครึ่งชั่วโมง เฉินเกอทั้งสี่คนก็ออกเดินทางอีกครั้ง

แต่มีสิ่งที่ดีอย่างหนึ่ง นั่นคือ ในที่สุดพวกเขาทั้งสี่ก็สามารถ หลบหนีจากพวกนักล่าได้

ด้วยวิธีนี้ เส้นทางข้างหน้าจะไม่มีสิ่งใดมากีดขวาง และไม่รู้ว่าชายชุดคลุมและคนอื่นๆ เป็นยังไงบ้าง?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ