บทที่ 918 หุบเขาแมลงกินคน

“ไม่ต้องกังวล พวกเราปรับเปลี่ยนได้ตลอด หาโอกาสให้พวก คุณทั้งสามหนีออกไปก่อน ฉันจัดการกับคนพวกนี้ได้

เฉินเกอพูดและมองไปที่เงินทั้งสามคน เงิน และคนอื่นๆ ก็พยักหน้า

“เฉินเกอ หัวหน้านักล่าคนนี้คงไม่ธรรมดา คุณต้องระวังตัวให้

เงิน พูดเตือนเฉินเกออีกครั้ง

เฉินเกอก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เมื่อนึกถึงการประลองฝีมือระหว่าง เขากับชายชุดคลุม ชายชุดคลุมนั้นไม่ธรรมดา และเป็นตัวที่จัดการยากเหมือนกัน แต่ไม่ได้หมายความว่า

เฉินเกอจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“อืม วางใจได้ ฉันจะระวังตัว!”

เฉินเกอมองไปที่เงินและพยักหน้า

ชายชุดคลุมมาที่นี่เพื่อค้นหาเผ่าเสา ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่อาจ ปล่อยให้เขาประสบความสำเร็จได้อย่างง่ายดาย

และไม่ยอมให้องค์กรนักล่าสามารถรวบรวมพลัง

ในไม่ช้า เฉินเกอทั้งสี่คนและองค์กรนักล่าก็มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง

มีสะพานไม้ในหุบเขา ซึ่งดูเหมือนจะทำให้ทุกคนรู้สึก ใจสั่น

เล็กน้อย เมื่อมองแวบแรกรู้สึกถึงความอันตราย อย่างไรก็ตามเงินเกอและคนอื่นๆ ไม่มีหนทางถอยหนี นี่เป็น

หนทางเดียวที่จะไปสู่แดนจี้หยิง และเป็นทางเดียวที่จะไปได้

เฉินเกอทั้งสี่คนยืนอยู่บนหัวสะพาน มองไปที่ภูเขาฝั่งตรงข้าม

“ระยะห่างระหว่างหุบเขานี้อย่างน้อยหนึ่งร้อยเมตร และยังมี ลมพัด ไม่ใช่หนทางที่เดินสะดวก

เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดก็รีบพูดประโยคนี้ออกมาทันที

“เป็นอะไรไป เฉินเกอ? คุณกังวลเรื่องอะไร? ”

หลังจากที่เงินได้ยิน เธอก็มองไปที่เฉินเกอด้วยความสงสัย

ทันที

“สะพานไม้นี้ไม่น่าจะข้ามได้ง่ายๆ ”

เฉินเกอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ ชายชุดคลุมเดินมาพร้อมกับนักล่าที่ สวมชุดสีม่วงสองสามคน

“พวกคุณหยุดทําไม? ”

ชายชุดคลุมจ้องและถามเฉินเกอทั้งสี่คน

“สะพานนี้ไม่ได้ข้ามง่ายๆ ถ้าประมาท อาจจะมีอันตราย!”
เฉินเกอพูดและมองไปที่ชายชุดคลุม

“โอ้ อย่าพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้ ฉันไม่สนว่ามันจะอันตรายหรือ ไม่ ฉันรู้ว่าคุณมีวิธีผ่านมันไปได้

ชายในชุดคลุมไม่สนใจ เขาพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย

เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายชุดคลุมพูด เฉินเกอก็จนปัญญา

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราเดินไปข้างหน้าก่อน พวกนายระวัง ตัวแล้วตามมาทีหลัง

เฉินเกอออกคําสั่งเบา ๆ

หลังจากพูดจบ เฉินเกอก็พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้า

นี่ ก่อนที่เฉินเกอจะเดินไปได้ก้าวเดียว ชายชุดคลุมก็ขวางเฉิน เกออีกครั้ง

“คุณต้องการอะไรอีก? ”

หลังจากถูกขัดขวางเฉินเกอขมวดคิ้ว และถามอย่างเย็นชา

“พวกคุณห้ามเดินข้างหน้า ใครจะรู้ว่าพวกคุณจะเล่นตุกติก

หรือเปล่า!”

ชายชุดคลุมพูด

หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน เขาก็โกรธมาก ในเวลานี้เขาอยากจะ

ฆ่าชายชุดคลุมและคนอื่นๆ

ถ้าไม่ใช่ชายชุดคลุมมีนักล่าจำนวนมาก เฉินเกอก็ไม่ยินยอม
“ได้ๆๆ ถ้าอย่างนั้น ให้คนของคุณเดินไปข้างหน้า พวกเราอยู่ ตรงกลางก็ได้!”

เฉินเกอพูดอย่างจนปัญญา และทำท่าทางสัญญาณมือขณะที่

พูด

เมื่อเห็นเงินเกอทําเช่นนี้ ชายชุดคลุมก็พอใจ จากนั้นเขาก็ แสดงท่าทางมือไปยังนักล่าชุดสีม่วงที่อยู่ข้างหลังเขา

นักล่าชุดสีม่วงสองสามคนเข้าใจ จากนั้นก็เดินตรงไปบน สะพานไม้และอยู่แถวหน้าของทีม

เฉินเกอทั้งสี่ตนเดินตามหลังนักล่าชุดสีม่วงอย่างใกล้ชิด ชาย ในชุดคลุมและน่าล่าคนอื่นๆ เดินตามหลังเฉินเกอทั้งสี่

คน โดยล้อมรอบพวกเขาอย่างสมบูรณ์

เมื่อเดินบนสะพานไม้ ลางสังหรณ์ที่เป็นลางร้ายของเฉินเกอ รุนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ เขารู้สึกว่าสะพานไม้นี้ต้องไม่ธรรมดา

แดนหญิงนี้ไม่ได้หาง่ายอย่างแน่นอน และหุบเขาแห่งนี้ก็มี สะพานไม้ไว้ให้ข้าม ดูเหมือนจะง่ายเกินไป

“เฉินเกอ สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย? ”

เงินจีก็สังเกตเห็นสีหน้าของเฉินเกอ และถามอย่างเป็นห่วงทันที

“ฉันกังวลว่า สะพานนี้คงไม่ใช่จะข้ามได้ง่ายๆ ฉันมีลาง สังหรณ์ไม่ดี!”
เงินเกออธิบายอย่างเคร่งขรึม

เมื่อเงินได้ยิน เธอก็รีบเหลือบมองไปรอบๆ ทันที แต่เธอไม่ เห็นสิ่งผิดปกติใดๆ

“เป็นไปได้ไหมที่คุณระมัดระวังเกินไป”

เงินถามอย่างสงสัย

เงินเกอส่ายหัวปฏิเสธทันที

“เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่ใช่ระมัดระวังเกินไป ฉันแค่รู้สึกเป็นลางไม่

6!”

ตูม!

ทันทีที่เฉินเกอพูดจบ ก็มีเสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขา

ทันใดนั้นทุกคนก็มองไปทางด้านซ้ายของหุบเขา เพราะเสียง นั้นดังมาจากทางด้านซ้ายของหุบเขา

ทั้งหุบเขามืดไปหมด ไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ข้างใน ได้ชัดเจน และท้องฟ้าก็มืดครึ้ม มีเมฆปกคลุมไปทั่ว ซึ่ง

เป็นสัญญาณที่ไม่ดี

ในวินาทีต่อมา ฉากที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็เกิดขึ้น

เห็นกลุ่มแมลงสีดำพุ่งออกมาจากทางด้านซ้ายของหุบเขา อย่างดุเดือด และพุ่งตรงมายังที่เฉินเกอและคนในกลุ่ม

“นั่นคืออะไร? ”
ในขณะนี้มีคนร้องอุทาน

แต่ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งเหล่านี้คืออะไร รู้เพียงว่ามันไม่ใช่เรื่องดี

แน่นอน

“รีบหนีเร็ว!”

เฉินเกอตั้งสติได้ รีบสั่งคนทั้งสามที่อยู่ข้างหลังเขา

หลังจากพูดจบ เฉินเกือก็พาเงินทั้งสามเดินไปด้านหน้าอย่าง

รวดเร็ว

แต่ทุกอย่างไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เห็นนักล่าที่ใส่ชุดสีม่วงข้าง

หน้าถูกหินที่ตกลงมาบนภูเขาทับตาย และก้อนหินก็ขวางทาง

ของเฉินเกอทั้งสี่คนโดยตรง

“บ้าเอ้ย พี่เฉิน ทางถูกปิดกั้นแล้ว ตอนนี้พวกเราจะทำยังไง?”

เมื่อเลยเล่เห็นก็ถามเฉินเกอด้วยความตกตะลึง

ในขณะนี้ ไม่ว่าจะเป็นทางข้างหน้าหรือข้างหลังถูกปิดกั้นด้วย ก้อนหิน เฉินเกอทั้งสี่คนไม่มีทางออก

เดินหน้าหรือถอยหลังก็ไม่ได้ สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญคือแมลง สีดำาตรงหน้า

เฉินเกอหันกลับไปมอง

นักล่าได้หยิบคันธนูขึ้นมาและเริ่มยิงไปที่แมลง
แต่คันธนูเหล่านี้จะจัดการกับแมลงเหล่านี้ได้อย่างไร มันไร้ ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

“!”

หลังจากนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วหุบเขา

นักล่าสองสามคนถูกห่อด้วยแมลง

ในไม่ช้า นักล่าหลายคนก็กลายเป็นกระดูก

เห็นฉากนี้ ทำให้ทุกคนตกตะลึงอีกแล้ว

“เลยเล่ เอาเสื้อผ้าในกระเป๋าออกมา!

จู่ๆ เฉินเกอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ และสั่งให้เลยเล่ที่อยู่ข้าง หลังเขาทันที

หลังจากที่เล่ยเล่ได้ยิน เขาก็ตอบสนองทันที และหยิบเสื้อผ้า

ออกจากกระเป๋าเป้สะพายส่งให้เฉินเกอ

จากนั้นเฉินเกอก็หยิบไฟแช็กออกจากกระเป๋า และจุดไฟเผา เสื้อผ้า

แมลงกลัวไฟ ฉะนั้นเฉินเกอจึงทำเช่นนี้

“พวกคุณตามฉันมา!”

ในเวลานี้เฉินเกอสั่งทั้งสามคน

หลังจากพูดจบ เฉินเกอทั้งสี่คนก็เดินไปข้างหน้า ขณะที่เฉินเกอเดินก็โบกเสื้อผ้าที่มีไฟ

แน่นอนว่า มันมีประโยชน์มาก แมลงเหล่านั้นไม่กล้าเข้าใกล้ เฉินเกอทั้งสี่คนเลย และพวกมันทั้งหมดก็พุ่งไปที่องค์กร

นักล่า

เมื่อชายชุดคลุมเห็นการเคลื่อนไหวของเฉินเกอ เขาก็ตั้งสติขึ้น

มา และรับสั่งให้คนของเขาจุดคบเพลิงหรือจุดไฟเสื้อผ้า

บางส่วน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ