บทที่912 วางแผนร้าย

“เถ้าแก่ เข้าพักสี่คน เปิดสองห้องครับ!”

หลังจากที่เฉินเกอเดินเข้าไปด้านในแล้วก็เอ่ยพูดขึ้นกับเถ้าแก่ เถ้าแก่มองพวกเฉินเกอแล้ว ก็เอ่ยถาม : “พวกคุณมาจาก ที่ไหนกัน?”

ได้ยินคำถามของเถ้าแก่แล้วนั้น พวกเฉินเกอก็อึ้งไปพักหนึ่ง

“เอ่อ พวกเรามาเที่ยวที่นี่นะครับ มาจากเมืองเสีย

เฉินเกอตอบกลับไป

หลังจากที่เถ้าแก่ได้ยินแล้ว ก็พยักหน้าลง แล้วไม่ได้ถามอะไร ขึ้นมาอีก

“นี่ กุญแจห้องของพวกคุณ ห้องอยู่ชั้นสอง เดินไปสุดระเบียง สองห้องนั้น!”

เถ้าแก่เอ่ยบอกกับเฉินเกอ

“ครับ ขอบคุณมากเถ้าแก่!”

เฉินเกอรับกุญแจมา หลังจากนั้นก็เอ่ยขอบคุณกับเถ้าแก่ไป

ทั้งสี่คนรีบเดินขึ้นไปในทันที

มาถึงชั้นบนแล้ว ก็เดินมาถึงสองห้องที่อยู่สุดทาง ห้องหนึ่ง เป็นของเงินจีกับหยูซิน และอีกห้องหนึ่งแน่นอนว่าก็ต้องเป็นของเงินเกอกับเลยเลอยู่แล้ว

ผู้หญิงผู้ชายก็ต้องแยกกันอยู่

หลังจากที่เข้าห้องแล้วนั้น เฉินเกอก็ปิดประตูลง

“พี่เฉิน นายเห็นหรือเปล่าว่าคนที่เมืองนี้มีการแสดงออกกับ คนข้างนอกแปลกๆ เมื่อกี้เถ้าแก่คนนั้นสายตาที่มองพวกเราดู เหมือนจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนัก

เลยเลรีบอธิบายกับเฉินเกอขึ้นทันที

“อืม ฉันเองก็เห็นเหมือนกัน ดูเหมือนว่าเถ้าแก่คนนี้จะไม่ใช่ คนดีอะไร พวกเราคงจะต้องระวังกันให้มากหน่อย ตอนกลางคืน นายนอนไปก่อน เดี๋ยวฉันจะอยู่เฝ้าเอง หลังจากนั้นตอนดึกๆ นายค่อยมาเปลี่ยนกับฉัน”

แน่นอนว่าเฉินเกอพบเจอกับปัญหาที่เลยเล่พูดออกมาทั้งหมด นี้อยู่แล้ว จึงรีบอธิบายการรับมือนี้ออกมา

“อืม ได้สิ!”

เลยเล่ไม่มีความคิดเห็นใดๆ อยู่แล้ว เพราะนี่ล้วนแต่เป็นการ ไตร่ตรองเพื่อชีวิตของตัวเองทั้งนั้น

“ตึงตึงตึง!”

เวลานี้เองที่ประตูห้องของเฉินเกอมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ใคร?”

เฉินเกอเอ่ยถามอย่างระวังตัวขึ้นมาในทันที
“ฉันเอง เถ้าแก่ มาส่งน้ำต้มให้พวกคุณ

ได้ยินเพียงแค่เสียงของเถ้าแก่ที่ดังขึ้นจากทางด้านนอก

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว เฉินเกอกับเลยเล่ก็มองสบตากันขึ้นมาใน เวลาเดียวกัน

หลังจากนั้น เฉินเกอถึงได้ส่งสายตาเป็นสัญญาณบอ

กกับเลยเล่ และเลยเล่ก็เข้าใจขึ้นมาทันที เดินมาเปิดประตู

พอประตูเปิดออก เห็นเพียงแต่เถ้าแก่ที่ถือกาน้ำร้อนเดินเข้า มา แล้ววางเอาไว้บนโต๊ะ

หลังจากที่เถ้าแก่เข้ามาแล้วนั้น ก็หันมายิ้มให้กับพวกเฉินเกอ เล็กน้อย

“เถ้าแก่นี่ช่างเอาใจใส่จริงๆ เลยนะ เอาน้ำร้อนมาให้พวกเรา

ด้วย!”

เฉินเกอแสร้งยิ้มเล็กน้อยพลางเอ่ยขอบคุณเขา

“เหอๆ ไม่เป็นไร เป็นสิ่งที่ฉันต้องทำอยู่แล้ว ใช่แล้ว ตอนกลาง คืนทางที่ดีที่สุดพวกคุณอย่าออกไปข้างนอกเลยนะ ตอนกลางคืน ข้างนอกไม่ปลอดภัยหรอก อยู่ในห้องนี่แหละ!

แล้วเถ้าแก่ก็เอ่ยเตือนพวกเฉินเกอขึ้นอีกครั้ง

พอได้ยินแล้วเฉินเกอกับเลยเล่ก็สบตากันขึ้นมาในทันใด และ ในขณะเดียวกันก็มีอาการที่แสดงออกถึงความสงสัยปรากฏออก มาด้วย ไม่เข้าใจว่าคำพูดของเถ้าแก่นี้หมายความว่าอะไรกันแน่
“เถ้า….”

“ครับ เถ้าแก่ พวกเรารู้แล้ว ขอบคุณที่เถ้าแก่เตือนนะครับ! เลยเล่ที่อยากจะเอ่ยถามถึงสาเหตุ ก็ถูกเฉินเกอแย่งพูดไปเสีย

ก่อน

“อืม ไม่เป็นไร พวกคุณต้องการอะไรก็เรียกฉันได้เลย!

เถ้าแก่เองก็พยักหน้าตอบรับ หลังจากนั้นก็เดินออกไปจาก ห้องของพวกเฉินเกอ

เงินเกอมองเถ้าแก่ที่เดินลงไปแล้ว ถึงได้ปิดประตูลงอย่าง

วางใจ

“พี่เฉิน เมื่อกี้นาย…”

พอประตูปิดลงแล้ว เลยเล่ก็มองไปยังเฉินเกอพลางเอ่ยถาม ขึ้นด้วยความประหลาดใจ

เลยเล่ ครั้งต่อไปนายอย่าโผงผางแบบนี้ เรื่องบางเรื่องก็ไม่

น่าจะต้องถามออกไป

เฉินเกอเอ่ยเตือนกับเลยเล่

เลยเล่เองก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ : “โอเค พี่เฉิน ฉันเข้าใจ แล้ว”

“แต่ว่าพี่เฉิน เถ้าแก่คนนี้นายรู้สึกว่าเขาเป็นอย่างไร? เป็นคน ไม่ดีอย่างนั้นหรือ?”

แล้วเลยเล่ก็เอ่ยถามเฉินเกอขึ้นมาอีกครั้ง เขามักจะรู้สึกว่าเถ้าแก่คนที่มีปัญหา แต่ก็พูดไม่ออกว่าเขามีปัญหาตรงไหน ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจยิ่งนัก

“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันรู้สึกว่าเถ้าแก่คนนี้จะต้องมี ปัญหาอย่างแน่นอน จะต้องมีความลับที่ไม่มีใครรู้อยู่แน่ๆ ฉัน เห็นว่าสายตาของเขามองรอบๆ ห้องเราไม่หยุดเลย ราวกับว่า กำลังจะหาของอะไรบางอย่าง

เฉินเกออธิบายพลางสายหน้า

เขารู้สึกว่าเถ้าแก่คนนี้จะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน โดยเฉพาะ ประโยคที่เขาพูดออกมาเมื่อครู่นี้

ให้พวกเขาไม่ต้องออกไปข้างนอกตอนกลางคืน บอกว่าข้าง นอกนั้นไม่ปลอดภัย

ถึงแม้ดูเหมือนว่าคำพูดนี้ราวกับเป็นการเตือนพวกเฉินเก

อด้วยความหวังดี แต่จริงๆ แล้วราวกับเป็นการส่งสัญญาณพิเศษ

ให้มากกว่า

ยิ่งเถ้าแก่พูดเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้พวกเฉินเกอรู้สึกสนใจและสงสัย ยิ่งขึ้นไปอีก

ดังนั้น ทั้งหมดนี้คาดการณ์ว่ารอจนถึงตอนกลางคืนแล้วถึงจะรู้ “ไป พวกเราไปที่ห้องของคุณหนูใหญ่เป็นกัน!”

หลังจากนั้น เฉินเกอเอ่ยเสนอเลยเล่ขึ้นมา ว่าแล้วนั้นทั้งสองคนก็เปิดประตูออกอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นก็เดินไปตรงประตูของห้องตรงข้าม

“ตึงตึงตึง!”

เฉินเกอเคาะประตูห้องของของเงินจี

“ใครน่ะ?”

ปฏิกิริยาเช่นเดียวกันกับเฉินเกออย่างนั้นจริงๆ เสียงที่ดูระวัง ตัวของเงินดังขึ้นมาจากด้านใน

“ฉันเอง เฉินเกอ!”

เฉินเกอรีบตอบรับ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เงินจีถึงได้เปิดประตูห้องให้เขา

“ว่าอย่างไร?”

เงินจีมองเฉินเกอและเลยเล่พลางเอ่ยถาม

“เข้าไปคุยหน่อย!”

เฉินเกอยังไม่ได้เอ่ยพูดออกมาเลย กลับพาเลยเล่เดินเข้าไป

ในห้องของพวกเธอ

เห็นหยูชินกำลังนั่งดูทีวีอยู่

“เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

เงินจีรู้ว่าเฉินเกอมาหาแบบนี้จะต้องมีเรื่องที่จะพูดกับเธออย่าง แน่นอน ดังนั้นจึงรีบเอ่ยถามขึ้น
“ฉันกับเลยเล่เห็นตรงกันว่าเถ้าแก่จะต้องมีปัญหาอย่าง แน่นอน เพราะฉะนั้นเดี๋ยวพวกเธอเก็บของแล้วไปนอนห้องพวก ฉัน แล้วปล่อยให้ห้องนี้ว่างไว้

เฉินเกอมองเงิน แล้วเสนอออกมา

“นายหมายถึงว่าจะให้ห้องนี้เป็นเหยื่อล่อ หยั่งเชิงเล่ห์เหลี่ยม ของเถ้าแก่คนนี้ใช่ไหม!

เงินจีเองก็ฉลาดมาเช่นกัน เข้าใจความคิดของเฉินเกอในทันที

“ใช่!”

เงินเกอพยักหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว

“ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ตามนายแล้วกัน พวกเราจัดการล้างหน้า ล้างตาเสร็จแล้วจะไปหาพวกนาย!”

เงินตอบรับอย่างไม่มีความเห็นใดๆ

หลังจากที่กำชับเรียบร้อยแล้วนั้น เฉินเกอถึงได้พาเลยเล่กลับ

ไปยังห้องของพวกเขาเอง

และหลังจากนั้นประมาณสิบนาที เงินจีกับหยูซินก็มาในห้อง ของเฉินเกอ

ทั้งสี่คนนอนในห้องเดียวกัน แบบนี้ปลอดภัยขึ้นมาหน่อย

ถึงอย่างไรพวกเธอทั้งสองคนก็เป็นผู้หญิงแล้วอยู่ในห้อง เดียวกัน จะต้องมีอันตรายอย่างแน่นอน ถ้าหากเถ้าแก่คนนี้เป็น คนไม่ดี แล้วคิดจะทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง เช่นนั้นก็คงจะไม่ดีแล้วจริงๆ

ถึงแม้ว่าเงินจะเป็นผู้ฝึกตน มีความสามารถอยู่ แต่ไม่แน่ว่า เถ้าแก่คนนี้จะใช้วิธีอะไรที่พิเศษๆ มาจัดการพวกเธอก็ได้ “เอาล่ะ บนเตียง ให้พวกเธอสองคนที่เป็นผู้หญิงนอนแล้วกัน นะ ฉันกับเลยเล่นั่งหลับตรงโต๊ะนี่ ตอนกลางคืนฉันกับเลยเล่จะ

สลับกันเฝ้า ถ้ามีเคลื่อนไหวจะรีบแจ้งพวกเธอนะ!”

เฉินเกอมองพวกเงินจีพลางเอ่ยบอก

พูดจบแล้วนั้น เฉินเกอกับเลยเล่ทั้งสองคนก็นั่งลงตรงด้าน หน้าโต๊ะ

เงินกับหยูซินก็นอนลงบนเตียง

คืนนี้ได้ถูกกำหนดแล้วว่าจะเป็นคนที่นอนไม่หลับไปเสียแล้ว

จนกระทั่งกลางดึกช่วงเวลาที่เงียบสงัด ทางด้านนอกนั้นเงียบ ลงหมดแล้ว ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรแม้แต่นิดเดียว แม้แต่เสียง นกก็ไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ ให้ความรู้สึกที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

“ตึก ตึก ตึก”

เวลานี้เอง ได้ยินเพียงแค่เสียงของฝีเท้าที่เดินอยู่จากทางด้าน นอกประตูดังขึ้นมา

หลังจากที่ได้ยินเสียงฝีเท้าแล้วนั้น เฉินเกอกับเลยเล่ก็ระวังตัว ขึ้นมาในทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ