บทที่ 70 แกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

เพราะว่าเป็นวันเสาร์ หยางฮุยต้องตื่นมาตามปกติ

กำลังนอนฝันหวานอยู่เลย

เฉินเกอก็ไม่ได้รบกวนพวกเขา และมาที่โรง อาหารตะวันตกคนเดียว

ซูมู่หานรออยู่ก่อนนานแล้ว

และก็ได้ซื้ออาหารเช้าไว้สองชุดแล้ว

ข้าวผัดไข่แฮม!

“ฉันซื้อข้าวไว้ให้เรียบร้อยแล้ว รีบกินเถอะ!”

ซูมู่หานพูดด้วยรอยยิ้ม

เฉินเกอเองก็ไม่ได้เกรงใจ กินไปด้วยถามไปด้วย “มู่หาน เธอหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

วันนี้ซูมู่หานแต่งตัวสวยมาก เรียวขาขาวถูกเผย ให้เห็น ทำให้คนอื่นเกิดระลอกคลื่นในใจ

ทำให้เฉินเกออดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง

“เฮอเฮอ วันนี้เป็นวันเกิดยายของฉัน ฉันจะต้อง กลับไปฉลองวันเกิดให้เธอแล้ว!”

ซูมู่หานกระพริบตาปริบๆ: “คุณเข้าใจความ สัมพันธ์ระหว่างฉันกับซูหยิ่งดี คุณเองก็อย่าโทษที่ฉัน กะเป๊บกะป๊าบเลยนะ ที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนที่ชอบการเปรียบเทียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบที่น่า เบื่อแบบนั้น แต่คุณไม่รู้ว่า ฉันกับซูหยิ่งพิเศษกว่ามาก เฮ้อ พวกเราสองคนนั้นถูกเปรียบเทียบกันมาตั้งแต่เกิด อะไรอะไรก็เปรียบเทียบ เปรียบเทียบว่าชื่อของใคร เพราะกว่ากัน เปรียบเทียบการเรียน เปรียบเทียบการ แต่งตัว เปรียบเทียบว่าใครได้รับคำชมมากกว่า!”

“ฉันไม่รู้ว่าการเปรียบเทียบกับเธอแบบนี้เป็นมา ตั้งแต่กำเนิดหรือเปล่า สรุปเลยว่าฉันไม่อยากแพ้ให้กับ เธอ!”

“ไอหยา พูดแบบนี้คุณจะเข้าใจไหม?”

ซูมู่หานหน้ามุ่ย

เฉินเกอดูเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ “ฉันไม่ ค่อยเข้าใจ!”

ไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ บางทีอาจเป็นเพราะสภาพ แวดล้อมตอนเด็กๆ ที่ไม่เหมือนกัน ความคิดอย่างหนึ่งที่ เฉินเกอสัมผัสได้ก็คือคนเปรียบกับคนควรตาย สิ่งของ เปรียบสิ่งของควรทิ้ง

นอกจากนี้ เฉินเกอก็อยากเปรียบเทียบ แต่ว่าเมื่อ ก่อนตอนปีใหม่ที่บ้านจนมากจนแม้แต่เสื้อผ้าใหม่ก็ไม่มี ปัญญาซื้อ เปรียบ? เปรียบบ้าบออะไรล่ะ!

ดังนั้น สำหรับเฉินเกอแล้ว การอวดร่ำอวดรวย อวดความมั่งคั่งนั้นมันช่างน่ารังเกียจมาก

แม้กระทั่งการต่อต้านจากด้านในจิตใจ
หรืออาจกล่าวได้ว่าความเกลียดชังคนรวยกำลัง ทำงานอยู่ในใจ

ยังไงซะเฉินเกอไม่เข้าใจโลกของคนรวยเลย จริงๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะร่ำรวยมากก็ตาม! “อย่างนั้นฉันจะพูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน เฉินเกอ

คุณรู้ใช่ไหมว่าเธอมีแฟนหนุ่มคนหนึ่ง ฉันได้ยินซูฉีบอก แล้วว่า ครั้งนี้ซูหยิ่งจะพาแฟนหนุ่มคนนั้นของเธอกลับ ไปอวยพรวันเกิดให้คุณยายด้วย และผู้ชายคนนั้นก็ได้ เตรียมของขวัญสุดพิเศษให้ด้วย”

“ในตอนนี้เอง จะต้องมีคนมากมายที่ยกยอซูหยิ่ง แน่ ดังนั้น ฉันจึงคิดจะพาแฟนหนุ่มสักคนกลับไปด้วย!”

“เธอคงไม่ได้คิดจะให้ฉันเป็นแฟนหนุ่มให้เธอ หรอกใช่ไหม?”

เฉินเกอเข้าใจแล้ว

“อื้ออื้อ ใช่แล้ว คุณช่วยแกล้งเป็นแฟนของฉันต่อ ไป และยังคงแกล้งเป็นทายาทเศรษฐีต่อไป เดี๋ยวฉัน กลับไปเก็บของที่หอพักก่อนนะ แล้วก็ออกไปซื้อเสื้อผ้า ชุดใหม่ให้คุณกัน”

“เฉินเกอ นะเฉินเกอ คุณก็ช่วยฉันให้ถึงที่สุดเถอะ

นะ!”

ซูมู่หานกล่าวอย่างงอแง

พูดตามตรง เด็กผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ เมื่อดวงตาที่สวยงามนี้กระพริบตา ริมฝีปากซากุระเปิดออก เฉินเกอ ปฏิเสธไม่ลงเลยจริงๆ

เฮ้อ เดิมที่ตัวเองอยากเป็นแฟนหนุ่มของเธอ จริงๆ เฮอเฮอ..

“อันที่จริงไม่ต้องแสร้งทำหรอก ฉันเป็นทายาท เศรษฐีจริงๆ!”

เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ

หลังจากตอบตกลงกับเธอแล้ว ซูมู่หานก็ลากเฉิน เกอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ทันที

เฉินเกอที่แต่งตัวแล้วดูหล่อมาก

ในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนเตรียมที่จะรีบไปงาน เลี้ยงวันเกิดของคุณยายด้วยกันนั้น

โทรศัพท์มือถือของซูมู่หานก็ดังขึ้น : “อำ? เธอพูด ว่าไงนะ? ก็ได้ๆ อย่างนั้นฉันจะไปก่อน!”

หลังจากวางสายไปแล้ว ซูมู่หานก็ถอนหายใจ :

“เฉินเกอ ฉันจะต้องไปก่อนแล้วล่ะ เพราะว่าฉันกับซูฉีเรา ได้สั่งเตรียมของขวัญให้คุณยายด้วยกัน แต่ว่าของขวัญ นั้นเกิดปัญหาขึ้นนิดหน่อย ทำให้คนอื่นกังวลมากจริงๆ เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ตอนเที่ยง 11 โมง เราไปเจอกันที่ หน้าประตูวิลล่ายู่หลง เดี๋ยวฉันโทรไปหาคุณเอง!”

“ไม่มีปัญหา”

เฉินเกอพยักหน้า

ซูมู่หานรีบขึ้นแท็กซี่เสร็จก็จากไปแล้ว
ด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ตอนนี้เพิ่งจะ 9 โมง ตัวเองจะ ไปทำอะไรดีล่ะ?

จริงสิ!

ใบอนุญาตขับรถ!

ใบขับขี่ควรจะส่งมาทางไปรษณีย์แล้ว!

ลองโทรไปถามดูดีกว่า ตามที่คาดไว้เลย ผู้จัดส่ง จากไปรษณีย์มาถึงแล้ว

“ให้ตายเถอะ!”

เฉินเกอแทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้น

ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือ การได้ขับรถ ขับรถที่เป็นของตัวเอง และไม่จำเป็นต้องมีราคาแพง

ตอนนี้ ในที่สุดตัวเองก็สามารถขับรถได้แล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นรถสปอร์ตลัมโบร์กีนีอีกด้วย ถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็คงโกหกแล้ว!

จึงไปรับใบขับขี่ เฉินเกอมาถึงที่ที่ตัวเองได้จอด

รถไว้

“ซึ่งหึ่งทึ่ง!”

Passat สีสำดำใหม่เอี่ยมขับออกไปพร้อมร่าง จากนั้นปลายหางที่สวยงามกวัดแกว่ง ขับรถไป

ของเฉินเกอ

ขับมาอยู่บนจัตุรัสสวนสาธารณะ

ด้านข้างสวนสาธารณะ ก็มีคนหนุ่มสาวไม่น้อยกำลังเดินผ่านไปผ่านมา

Passat คันนี้เองก็ดึงดูดสายตาจากสาวๆ ได้ไม่

น้อย

“Passat รุ่นใหม่ล่าสุดของปีนี้เลย ภายนอกดูดี มาก!”

“ราคามันแพงกว่า 200,000 หยวนใช่หรือเปล่า?”

“คันนี้ล่ะก็ ดูแล้วเหมือนจะเป็นค่ายอดนิยม อย่าง ต่ำก็น่าจะเลขสามขึ้นไป!” “คุณพระ 300,000กว่าหยวน นี่ก็เป็นทรราชท้อง

ถิ่นหรอ!” กลุ่มเด็กผู้หญิงชี้ไปชี้มาซุบซิบไปมา

ที่ตั้งของสวนสาธารณะแห่งนี้ ตอนนี้ โดยเฉพาะ รถลัมโบร์กีนีคันนั้น ทำให้ความนิยมพุ่งสูงขึ้นมาก

เมื่อพูดถึงก็ต้องแปลกใจ ที่ไม่กี่วันนี้มันกลายเป็น เรื่องปกติไปแล้ว แต่เมื่อใดก็ตามที่มีเจ้าของรถอยู่ใน โรงเรียน ต่างก็ชอบขับรถมาวนที่นี่สักรอบ เพื่อดึงดูด ความสนใจของสาวๆ

โดยเฉพาะรถใหม่

เห็นได้ชัดว่าเจ้าของ Passat คันนี้จงใจขับรถวน ไปรอบ ๆ กับฝูงชน

“ฮาฮา นี่ไม่ใช่เฉินเกอหรอกหรอ? บังเอิญจริงๆ!” ทันใดนั้นรถคันนั้นก็หยุดลง หน้าต่างรถค่อยๆเลื่อนลง ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งยื่นศีรษะออกมา

เฉินเกอมองดู คนคนนี้รู้จัก

เป็นหลี่เจี้ยนที่เรียนขับรถในโรงเรียนสอนขับรถ ด้วยกันนั่นเอง

เป็นคนที่ล้อเลียนตัวเองกับหลี่เนี่ยนในแผนก เดียวกันคนนั้นไง

ในตอนแรกยังชอบนางฟ้าแสนสวยอย่างซูมู่หาน อยู่เลย แต่ว่าเมื่อได้ยินว่าคนที่ตามจีบซูมู่หานคือ หวัง หยาง คุณชายหยางแล้ว จึงยอมแพ้ให้กับคนคนนั้น โดยตรง

เขา และเฉินเกอเข้าร่วมในหลักสูตรที่สามพร้อม กัน หลังจากนั้นผ่านไป เขาก็ซื้อรถเลย

เห็นได้ชัดเลยว่า เขามาแถวนี้เพื่อขับรถเลาน

เฉินเกอไม่ได้สนใจเขาเป็นพิเศษ เพียงแค่พยัก หน้าเท่านั้น

“ฉันเพิ่งซื้อรถใหม่ สามแสนห้าหมื่น เฉินเกอ วัน นี้ได้รับใบขับขี่แล้วหรอ นายไม่ลองหารถสักคันมาขับ หาความรู้สึกดูล่ะ ถ้าไม่ได้ขับนานไปจะลืมเอาได้นะ!”

หลี่เจี้ยนหัวเราะอย่างได้ใจ

พูดออกมาเสียงดังมาก มีผู้หญิงไม่น้อยหันมา

มอง

เมื่อได้ยินคำพูดเยาะเย้ยของหลี่เจี้ยนแล้ว
ดังนั้นสาเหตุที่หลี่เจี้ยนทำกับเฉินเกอที่ไม่ เกี่ยวข้องกันเลยแบบนี้

ประการที่หนึ่งคือ ในใจของเขาดูถูกคนจนของ เฉินเกอมาก ไม่มีเรื่องก็เหยียบย่ำสักหน่อย ก็รู้สึกถึง ความสำเร็จมาก

ประการที่สองก็คือ ตอนที่ฝึกขับรถนั้น ตัวเอง อยากจะคุยกับซูมู่หานมาก สุดท้ายซูมู่หานกลับคุยกับ เฉินเกอคนเดียว

นี่ทำให้หลี่เจี้ยนไม่พอใจมาก

จึงเริ่มเยาะเย้ยเฉินเกอขึ้นมา เขาก็ยิ่งรู้สึกถึง ความสำเร็จมากขึ้น

“คุณชายลี่ คุณจะไปไหน? พวกเราอยากออกไป เที่ยวเล่นสักหน่อย จะติดรถคุณออกไปด้วยได้ไหม?”

ในที่สุดก็มีผู้หญิงไม่กี่คนเดินเข้ามา

“ได้ได้ได้”

หลี่เจี้ยนยิ้มกว้าง จากนั้นก็มองมาที่เฉินเกอ แล้ว พูดขึ้น: “เฉินเกอ นายอยากจะขับรถของฉันดูไหม พา สาว ๆ ไปขับรถเล่นกัน?”

เฉินเกอส่ายหน้า “ช่างเถอะ”

“ไอหยาคุณชายลี่คุณนี่ร้ายจริงๆ ใครอยากให้คน แบบนี้พาไปกัน!”

“ใช่แล้ว คุณลองมองดูท่าทางที่ยากจนของเขาสิ แค่มองเห็นก็พอแล้ว นั่งรถของคนแบบนี้ ขายขี้หน้าเปล่าๆ!”

“ฮาฮา ยิ่งไปกว่านั้น แม้คุณชายลี่จะให้เขาจริงๆ เขาจะกล้าขับหรือเปล่า? ถ้ารถมีรอยขีดข่วนขึ้นมา ขาย เขาทิ้งก็ชดใช้ไม่หมด!”

ผู้หญิงสามคนเยาะเย้ยอยู่อย่างนั้น

แล้วก็เข้าไปนั่งในรถของหลี่เจี้ยน

สมัยนี้เด็กผู้หญิงใจกล้ามาก คิดแค่อยากจะจับ แฟนรวยๆ สักคน หรือระหว่างที่เรียนมหาลัยนั้น ก็เป็น ไปเด็กเสี่ยสักคน

ไปโรงเรียนโดยไม่ต้องใช้เงิน และสามารถซื้อ เสื้อผ้าสวยๆ มากมาย

นี่มันสุดยอดมาก!

เฉินเกอฟังคำดูถูกของพวกเธอแล้ว ก็ไม่อยาก พูดอะไรอีก

เพียงแต่หยิบกุญแจรถลัมโบร์กีนีของตัวเองออก มา แล้วเดินไปทางรถสปอร์ตคันนั้น….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ