บทที่ 904 สัตว์ประหลาด

“น่ากลัวมาก พี่เฉิน น่ากลัวมากจริงๆ !

น้ำเสียงของเฉินเกอสั่น สีหน้าเต็มไปด้วยความกลัวและมอง ไปที่เฉินเกอแล้วพูดขึ้นมา

“อะไรน่ากลัว? นายเห็นอะไรเหรอ? ”

เฉินเกอขมวดคิ้วมองไปที่เลยเล่แล้วถามเขาออกมา

“บริเวณรอบๆ นี้ก็ไม่มีอะไรหนี เลยเล่ นายเห็นอะไรกันแน่เห รอ? ”

เงินใช้สายตาที่ประหลาดใจเดียวกันมองไปที่เลยเล่แล้วถาม เขาออกมา

ถ้าจะพูดว่าเลยเล่เห็นผีนั้น เฉินเกอและเงินไม่มีใครสัมผัสได้

ถึงวิญญาณของผีอยู่ที่นี่เลย ฉะนั้นเลยเล่น่าจะไม่ใช่เห็นผี

“ฉัน…ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อฉัน…เมื่อกี้ฉันยืนอยู่ตรงโน้น จู่ๆ ก็เหมือนด้านหลังของตัวเองมีลมเย็นพัดผ่านไป จากนั้น……… จากนั้น…”

แค่ฟังที่เลยเล่พูดก็รู้สึกว่าเขามีความหวาดกลัว แต่เมื่อพูดไป ถึงช่วงท้ายก็พูดอะไรไม่ออก

“จากนั้นอะไร?

เงินเกอถามออกมาด้วยสีหน้าที่หนักใจ
“จากนั้น…จากนั้นฉันเงยหน้าขึ้นแล้วมองขึ้นไปข้างบน เห็นแค่ ดวงตาสีแดงจ้องมองมาที่ฉัน มันน่ากลัวมาก! ”

หลังจากนั้น เลยเล่ได้อธิบายถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองเห็นออกมา

ให้ฟัง

หลังจากที่ฟังเลยเลอธิบายให้ฟังจนจบแล้ว เฉินเกอและเงินจี รีบเงยหน้ามองขึ้นไปข้างบนทันที

หลังจากที่มองไปรอบๆ พวกเขาทั้งสองไม่เห็นเหตุการณ์เหมือ นที่เลยเล่อธิบายออกมาเลย นอกจากพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวอย่าง อื่นไม่มีอะไรผิดปรกติ

“ไม่มีอะไรเลย หรือว่านายจะเหนื่อยเกินไป แล้วมองผิด ไป? ”

เฉินเกอมองไปที่เลยเล่และถามเขาออกมาด้วยความสงสัย

เลยเล่สายหัวอย่างแรง

“พี่เฉิน คุณหนูใหญ่เจิน ฉันไม่ได้ดูผิดจริงๆ ไม่ได้โกหกพวก คุณด้วย มันเป็นดวงตาสีแดงคู่หนึ่งจริงๆ !

เลยเล่จ้องไปด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่แน่วแน่และพูดออกมา กับทั้งสองคนด้วยความมั่นใจ

เมื่อเห็นเลยเล่พูดออกมาอย่างมั่นใจแบบนี้ เฉินเกอและเงินก รู้สึกได้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น อีกอย่างเลยเล่ตกใจขนาดนี้ อธิบาย ให้เห็นแล้วว่าได้เจอกับสิ่งที่น่ากลัวจริงๆ
“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น นาย รีบใส่กางเกงให้เรียบร้อยก่อน! ”

เงินเกอเลือกที่จะเชื่อคำพูดของเลยเล่ ยื่นมาไปแล้วตบที่ไหล่ ของเลยเล่เบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ จากนั้นพูดเตือนเลยเลือก ครั้ง เตือนเขาใส่กางเกงให้เรียบร้อย

หลังจากได้ยินคําเตือนของเฉินเกอแล้ว เลยเล่จึงเรียกสติกลับ

มาได้

เลยเล่มองดูช่วงล่างของตัวเอง จากนั้นมองไปที่เฉินเกอและ เงินจี

วินาทีต่อมา สีหน้าของเลยเล่แดงขึ้นมาทันที และรู้สึกอับอาย มาก

หลังจากนั้น เลยเลรีบสวมใส่กางเกงตัวเองให้เรียบร้อย

“เรียบร้อยแล้ว ก็ออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวถ้านายอยากเข้า

ห้องน้ำอีก ฉันจะไปเป็นเพื่อนนายเอง!

เมื่อเห็นเลยเล่ใส่กางเกงเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอพูดปลอบโยน เลยเล่ขึ้นอีกครั้ง

เขารู้ว่าเลยเล่ต้องได้รับความตกใจอย่างหนักแน่นอน ดังนั้น

เฉินเกอจึงใช้วิธีนี้เพื่อปลอบโยนเลยเล่ อย่างน้อยทำให้เลยเล่ไม่

คิดถึงเรื่องนั้นอีก แต่ว่าเลยเล่ยังคงรู้สึกกลัวอยู่ เขาไม่สามารถลืมดวงตาเลือด

แดงคู่นั้นได้ ซึ่งมันอยู่ในหัวสมองของเขาตลอดเวลาลบยังไงก็ลบไม่ออก

หลังจากพูดจบแล้ว เฉินเกอทั้งสองคนได้พาเลยเล่เข้าไปข้าง

ในเต็นท์

เงินเกอหยิบเหล้าอุ่นออกมาแก้วหนึ่งแล้วยื่นไปให้เลยเล่

“มา ดื่มหนึ่ง เพื่อระงับสติหน่อย!

เฉินเกอพูดกับเลยเลอย่างห่วงใย

เนื่องจากเลยเล่อายุยังน้อย และเพิ่งเรียนจบปริญาตรีออกมา ไม่เคยมีประสบการณ์อะไรมาก่อน ก็ออกมาผจญภัยกับตัวเขา ดังนั้นเฉินเกอจึงต้องดูแลเขาและห่วงใยเขาให้ดี

“ขอบคุณพี่เฉินมาก! ”

เลยเล่กล่าวขอบคุณเฉินเกอ จากนั้นรับเหล้าอุ่นมา หลังจากรับเหล้าอุ่นมาแล้ว มือคู่นั้นของเลยเล่ยังคงมีอาการ สั่นอยู่

เมื่อเห็นอาการแบบนี้ของเลยเล่แล้ว เฉินเกอรู้สึกไม่วางใจเลย จากนั้นได้สำรวจบริเวณรอบๆ อีกครั้ง อยากเห็นเหมือนกันว่ามัน คือตัวเหี้ยอะไรกันแน่

แต่ทว่าบริเวณรอบๆ มีแต่ความมืด มองไม่เห็นอะไรเลย

หลังจากที่ดื่มเหล้าอุ่นเข้าไปคำหนึ่งแล้ว เลยเล่อาการจึงค่อย ดีขึ้น ร่างกายก็ไม่สั่นอีก และสงบนิ่งลงมาแล้ว

“เลยเล่ รู้สึกเป็นไงบ้าง? ตอนนี้ดีขึ้นหน่อยหรือยัง? ”
เงินเกอมองไปที่เลยเล่แล้วถามเขาออกมาด้วยความเป็นห่วง

เลยเล่พยักหน้าออกมา

“ดี…ดีขึ้นเยอะแล้ว”

เมื่อได้ยินคําพูด ของเลยเล่ ทำให้เป็นเกอรู้สึกโล่งใจขึ้นมา ทันที

มันไม่ ทันทีที่สิ้นเสียงลง ดวงตาของเลยเล่เบิกกว้างขึ้นมา ทันที จ้องมองตรงไปด้านหลังของเฉินเกอและเงินจี

เฉินเกอและเงินจีเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเลยเล่ รู้สึกได้ทันที

ว่ามีบางอย่างผิดปกติแน่นอน

ทั้งคู่รู้สึกถึงลมหายใจที่ผิดปรกติปรากฏขึ้นมา

“พี่เฉิน…คุณหนูใหญ่เงิน ระวัง! เลยเล่ตะโกนเสียงดังออกมา เพื่อเป็นการเตือนเฉินเกอและ

เงินจี

ปฏิกิริยาของเฉินเกอและเงินจีรวดเร็วมาก รีบหลบไปอีกฝั่ง ทันที และไม่ลืมที่จะดึงเลยเล่ไปอีกฝั่งพร้อมกันด้วย

“โฮ้ง! ”

ทันทีที่ทั้งสามคนเคลื่อนไหวไปด้านข้าง พวกเขาก็เห็นเงาดำ กระโดดลงมา และเหยียบกองไฟให้ดับไป ทันใดนั้น บริเวณรอบๆ มืดสนิทลงทันที
“พี่เฉิน คือตัวนี้แหละ เมื่อสิ่งที่ผมเห็นก็คือตัวนี้แหละ!

เลยเลรีบพูดขึ้นมาให้เฉินเกอทั้งสองคนฟัง

เวลานี้ ดวงตาเลือดแดงคู่นั้นปรากฏขึ้นมาท่ามกลางความมืด และดวงตาคู่นั้นมองมาที่ทั้งสามคนโดยตรง

มันคือตัวอะไรกันแน่?

เงิน ขมวดคิ้วเข้าหากันและถามเขาออกมา

เลยเล่ได้แต่ส่ายหัว

“เดี๋ยวพวกเราแยกออกจากกัน ห้ามยืนด้วยกันเด็ดขาด ยืน ด้วยกันแล้วจะกลายเป็นเป้าหมายใหญ่ เป็นจี เดี๋ยวเธอไปหยิบ ไฟฉายในกระเป๋าออกมา! ”

เฉินเกอรีบตัดสินใจมาตรการในการรับมือออกมา แล้วออก คำสั่งไปที่เจินจี

“ได้ ฉันรู้แล้ว! ”

เงินตอบกลับมาทันที

เลยเล่ นายหาที่หลบซ่อนตัวก่อน ตัวนี้ฉันรับมือ

เฉินเกอมองไปที่เลยเล่กำชับออกมาอีกครั้ง

เอง!

เลยเลรีบพยักหน้าออกมาอย่างรวดเร็ว เหมือนลูกไก่ที่กำลัง จิกเม็ดข้าว

ล้อเล่น เขาตกใจเกือบตาย และจะกล้าอยู่ที่เดิมเพื่อต่อสู้กับเจ้าตัวนั้นได้ยังไง ทางที่ดีที่สุดก็คือไม่เป็นภาระและสร้างความ เดือดร้อนให้เงินเกอ

พูดจบ ทั้งสามคนแยกย้ายออกจากกันทันที

และในเวลานี้เองตัวที่มีดวงตาเลือดแดงคู่นั้นพุ่งชนมาที่เฉิน

เกอ

เมื่อเห็นดวงตาเลือดแดงเข้ามาใกล้ตัวเขามากขึ้น และเข้ามา อย่างรวดเร็ว

เฉินเกอรีบหลบไปอีกฝั่งทันที ทำให้ตัวที่มีดวงตาตาเลือดแดง

ตัวนั้นพุ่งชนมาแล้วไม่โดนอะไรเลย

“เจินจี เร็ว รีบสองไฟฉาย !

เฉินเกอร้องตะโกนเสียงดังเรียกเงินจี

“มาแล้ว!”

เจินจีตอบกลับเสียงดัง

สิ้นเสียง ไฟสว่างขึ้นมาทันที

เห็นเงินจีเปิดไฟฉายออกมาแล้วส่องไปที่ดวงตาเลือดแดงคู่ นั้น จากนั้นโยนไฟฉายอีกอันไปให้กับเฉินเกอ

เฉินเกอรับมันไว้แล้วเปิดออกมาทันที

หลังจากมีแสงสว่างแล้ว ทั้งสามคนจึงสามารถมองเห็นได้ อย่างชัดเจนว่ามันคือตัวอะไรกันแน่ ที่แท้เป็นหมูป่าที่มีเคี้ยวยาว นั่นเอง
บนตัวของหมูป่านั้นมีของแหลมคมติดอยู่บนร่างมากมาย ดู แล้วดุดันมาก

หลังจากที่เฉินเกอทั้งสามคนเห็นแล้ว สีหน้ายังคงเต็มไปด้วย ความประหลาดใจเหมือนเดิม คิดไม่ถึงว่าจะเจอหมูป่าตัวใหญ่ ขนาดนี้ในสถานที่นี้

หมูป่าเป็นสัตว์ที่ดุร้ายมาก ดูแล้วหมูป่าตัวนี้น่าจะหิว และเห็น เฉินเกอทั้งสามคนเป็นอาหารของตัวเอง ดังนั้นจึงเกิดการโจมตี ขึ้นมา

ในเวลานี้ เห็นหมูป่าพุ่งชนไปที่เป็นอย่างบ้าคลั่ง “เจินจี ระวัง รีบปิดไฟฉายลง! ”

เฉินเกอพูดเตือนเงินจีขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ