บทที่ 892 แดนเผ่า

“เฉินเกอครั้งนี้ต้องขอบคุณน้องสาวคนนี้จริงๆ มิเช่นนั้น พวกเรา ทุกคนคงโดนจัดการหมดแน่!”

จางเล่มองเฉินเกอด้วยความกลัวและขอบคุณเขา

โชคดีที่เงินจีมียาฆ่าแมลงอยู่ในกระเป๋า มิเช่นนั้นคงจะเสร็จ

แน่ๆ

หลังจากนั้น เฉินเกอกทุบขวดยาฆ่าแมลง และเอาของเหลวนั้น ทาบนเสื้อผ้าของเขา

“ทุกคนทายาฆ่าแมลงลงบนเสื้อผ้าของตัวเอง เพื่อป้องกัน แมงมุม!”

เงินเกือบอกทุกคนทันที

หลังจากทุกคนได้ฟัง พวกเขาก็ทําตามการกระทําของเฉินเกอ ทันที และทายาฆ่าแมลงบนเสื้อผ้าและรองเท้าของพวกเขา

ด้วยวิธีนี้ แมงมุมจะไม่กล้ามาเข้าใกล้

ในที่สุดวิกฤตก็จบลง

“แมงมุมเหล่านี้น่าจะเป็นคนเผ่าผีเป็นผู้เลี้ยง คนเผ่าผีได้เลี้ยง แมงมุมขึ้นมา เมื่อแมงมุมดูดเลือด พวกเขาก็สามารถเอา

เลือดออกจากตัวแมงมุม และพวกเขาต้องการใช้มัน!”
ทํานฟ่านพูดอธิบาย

“มันน่าขยะแขยงเหลือเกิน ถึงกับเลี้ยงสิ่งน่ากลัว!

หลังจากเสบเลได้ยิน ก็ทําด้วยความโกรธ

สิ่งที่น่ากลัวเช่นนี้มีแต่คนเผ่าผีเท่านั้นที่สามารถทำได้ “หัวหน้า ตรงนี้มีประตูหินอยู่ข้างใน!

หลังจากนั้น เฉินเกอและพรรคพวกยังคงมองไปรอบๆ

ในเวลานี้ มีเพียงสมาชิกในกลุ่มคนหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านใน สุดของวังใต้ดิน และตะโกนเรียกจางเล่

หลังจากที่จางเลได้ยิน ก็รีบพาผู้คนเข้าไปด้านในทันที เงินเกอและทั้งห้าคนก็รีบเข้าไปข้างในพร้อมกัน เข้ามาถึงข้างใน ประตูหินสูงตั้งอยู่ต่อหน้าทุกคน “ผลักประตูเปิดออก!”

จางเลรีบสั่งสมาชิกในกลุ่มทันที

“ครับ!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของจางเล่ สมาชิกในกลุ่มหลายคนก็ก้าวไป ข้างหน้า วางมือบนประตูหิน จากนั้นก็เริ่มผลักประตูหน

อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขาจะใช้พละกำลังทั้งหมด ประตูหินไม่ขยับ
“ประตูหินนี้คงไม่ได้เปิดด้วยพละกำลังคน ต้องมีกลไก เมื่อเห็นสิ่งนี้ เฉินเกอก็พูดทันที

หลังจากพูดจบ เฉินเกอกมองไปรอบๆเพื่อหากลไกการเปิด

ประตูหิน

อย่างที่เฉินเกอคาดไว้ เงินเกอพบข้างกำแพง มีก้อนหินที่ สามารถดันเข้าไป

เงินเกือผลักอย่างแรง และหินก็หดเข้าด้านในทันที

“ตูม!”

หลังจากที่หินเข้าไป ประตูหนก็สั่นสะเทือน จากนั้นก็เปิดขึ้น

“เฮ้ย น้องเฉินเกอช่างร้ายกาจจริงๆ!” หลังจากจางเล่เห็นก็ชื่นชมเฉินเกอทันที

จากนั้นประตูหนก็เลื่อนขึ้น ทุกคนมองเห็นทุกสิ่งที่อยู่ด้านหลัง ประตู ทำให้ทุกคนตะลึง เบิกตากว้าง

ด้านหลังประตูหิน มีบ้านกระจกขนาดใหญ่ และสะพานหิน 2 แห่ง ปูพื้นด้วยหิน มองดูก็รู้มันไม่ธรรมดา

ทุกคนรีบวิ่งเข้าไป ที่สะพานหิน ใต้สะพานหินไม่ใช่แม่น้ำหรือ สระน้ำ แต่เป็นเหวลึกที่มองไม่เห็นก้นบึ้ง

มันทำให้ผู้คนที่มองเห็นรู้สึกตื่นตระหนกมาก จากนั้น ทุกคนก็มายืนอยู่ตรงหน้าบ้านกระจกหลังนั้น
“บ้านหลังนี้น่าจะสร้างนานมากแล้ว ถ้าฉันเดาไม่จะเป็นดินแดนจุดศูนย์กลางชน

ท่านฟ่านมองทุกสิ่งอยู่ตรงหน้า และอดได้จะถอนหายใจ

ในที่สุดลำบากเหลือเกิน ตลอดเวลาผ่านพวกเขาทุ่มเทไปมาก

แต่ไม่ช้า เฉินเกอ

ประตูบ้านด้วย

หลังจากในกลุ่มทันที

ล็อก!

เมื่อได้ยินคําของเล่ สมาชิกในข้างหน้า และหยิบเครื่องมือออกจาก

ก๊อกแก๊ก

เสียงที่คมชัด จากนั้นกลอนล็อกถูกหลังจากที่กลอนล็อกถูกเปิดออก จางก็เอื้อมมือออกผลัก

จากนั้น ทุกคนเดินเข้าไปพร้อมกัน

เมื่อเข้าแล้ว ข้างกลาง มีเสาที่สร้างขึ้นสองด้าน

“นี่คืออะไร”
เลยเล่ถามอย่างสงสัย

“นี่น่าจะเป็นสถานที่ที่คนเผ่าผีเอาไว้ฝึกฝน ดูแผ่นกลมนี่สิ นี่มัน เป็นที่นั่งสำหรับหัวหน้าเผ่า

หลังจากท่านฟานได้ยิน เขาก็รีบอธิบายทันที หลังจากฟังคำอธิบายของท่านฟาน เลยเล่เข้าใจและพยักหน้า

“แต่ข้างในนี้ไม่มีอะไรเลย เป็นไปได้ไหมว่าเรามาผิดที่

จางเล่ขมวดคิ้ว และพูดด้วยความสงสัย บ้านหลังนี้ไม่มีอะไรเลย นอกจากเสาทั้งสี่ต้น ไม่มีสิ่งมีค่า แม้แต่ชิ้นเดียว

“เป็นไปไม่ได้ นี่คือดินแดนของเผ่าผี ไม่ผิดแน่นอน!!

ท่านฟ่านรีบปฏิเสธคำพูดของจางเลทันที และพูดอธิบายด้วย เสียงอย่างหนักแน่น

เมื่อได้ยินสิ่งที่ท่านฟ่านพูด จางเลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจาก เชื่อ แต่ในใจของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

ไม่นาน จางเล่ก็พาทุกคนค้นหาอีกครั้ง

เฉินเกอและทั้งห้าคนยังคงตรวจสอบในห้อง ต้องการดูว่า สามารถหาอะไรบางอย่างจากแผ่นกลมนี้ได้หรือไม่

ในเวลานี้ ทางด้านจางเล่

จางเล่พาสมาชิกในกลุ่มของเขาเข้าไปในห้องลับข้างๆ
ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้องลับนี้ จางเล่และคนอื่นๆ ก็เบิกตาก ว้าง และตกตะลึง

เนื่องจากในห้องลับนี้มีสมบัติทองคำจำนวนมาก และยังมีเตา

หลอมยาขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง ข้างเตามีโต๊ะตัวหนึ่ง

มีขวดขนาดใหญ่และขนาดเล็กวางอยู่บนโต๊ะ “หัวหน้า มียามากมาย พวกเราจะเอาไปด้วยหรือไม่?”

ในเวลานี้ สมาชิกในกลุ่มรีบถามจางเล่

“เรื่องไร้สาระ แน่นอน ยาพวกนี้ถ้าเอาออกไปคงขายได้ราคา ดี นี่เป็นยาที่มีค่าทั้งหมด!

หลังจากจางเล่ได้ฟัง เขาก็พูดทันที

เมื่อได้ยินสิ่งที่ จางเล่พูดสมาชิกในกลุ่มทุกคนก็เริ่มลงมือทันที สิ่งของภายในทุกอย่างที่เคลื่อนย้ายได้ก็ขนออกไปทันที

ยาพวกนั้นก็เหมือนกัน

ในเวลานี้ เฉินเกอและผู้คนหลายคนที่อยู่ภายนอกเห็นการกระ ทําของจางเล่ และแสดงสีหน้าประหลาดใจ

แต่เฉินเกอก็ไม่ได้ไปขัดขวางพวกเขา

พวกเขามาที่นี่ด้วยจุดประสงค์ที่แตกต่างจากจางเล่ พวกเขา ไม่ได้มาเพื่อเงินทองสมบัติเหล่านั้น ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขา

จะไม่ไปแย่งชิงกับจางเล่และคนอื่น ๆ
“คนพวกนี้มันบ้าคลั่งเกินไปแล้ว!

หลังจากเลยเล่เห็นแล้ว เขาก็แนบหูของเงินเกอ พูดกระซิบ “หึหึ ไม่ต้องไปสนใจมากมาย พวกเราจัดการเรื่องของเราก็ พอ!”

เฉินเกอยิ้มจางๆ และเตือนเลยเล่

“พวกเขาจะต้องได้รับกรรมนั้น เพราะสมบัติเหล่านี้ล้วนเป็น ลางร้าย และถูกสาปไว้ ใครก็ตามที่ต้องการเอาสมบัติเหล่านี้ไป จะมีจุดจบที่ไม่ดี! พวกเราต้องไม่ไปแตะต้องสมบัติเหล่านี้ ท่านผ่านตักเตือนเฉินเกอและพวกเขาทั้งสี่คนด้วยเสียงหนัก

แน่น

“ท่านพ่านพูดถูก พวกเราต้องจำไว้และต้องระวังให้มากขึ้น ไม่ ว่าคุณจะเห็นสมบัติอะไรหรือสิ่งมีค่าที่สุด ก็อย่ายื่นมือไป

สัมผัสมัน และห้ามไปเอา!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ