บทที่ 889 เบาะแสของเผ่า

ไม่นานนัก เฉินเกอร์ได้พาท่านผ่านมาถึงตรงบ่อน้ำ

“ท่านพ่าน คุณดูหน่อย ไม่รู้ว่าเขาถูกอะไรทำร้าย เมื่อคืนได้ เสียชีวิตอยู่ในบ่อน้ำแห่งนี้

เฉินเกอชี้ไปศพของฝูโม่ที่อยู่บนพื้นแล้วถามท่านผ่าน

เห็นภาพนี้แล้ว เลยเล่ก็แสดงสีหน้าที่ตกใจออกมา

“พี่เฉิน คนนี้มันฟูโม่ที่เราเจอเมื่อวานไม่ใช่เหรอ เขา เขาทำไม ถึงตาย!”

เลยเล่จู่ๆก็อุทานออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ใครจะไปคิดเมื่อวานเพิ่งจะเจอกัน ผ่านไปหนึ่งคืนฝูโม่ก็ตาย เสียแล้ว แบบนี้มันช่างแปลกประหลาดและน่าสงสัย

เฉินเกอไม่ได้สนใจคำพูดของเล่ยเล่ สายตาของเขาได้หยุดอยู่

บนร่างของท่านผ่าน

ท่านฟ้านจ้องมองศพที่อยู่ด้านหน้าสักพัก เขาก็ได้พูดออกมา หนึ่งประโยค

“นี่เป็นฝีมือของคนในเผ่าผี!”

“คนในเผ่าผี?”

เฉินเกอฟังแล้ว ก็อึ้งไปทันที
“ใช่ มีเพียงแต่คนในเผ่าผีถึงจะมีกรงเล็บที่แหลมคมเช่นนี้ มา คนไร้ร่องรอย อีกอย่างคุณดูน ลำคอของศพมีรอยฟัน นั่นก็ หมายความว่าเลือดนั้นได้ถูกดูดกินไปแล้ว!

ทํานฟ่านอธิบายต่อ

“ท่านฟ่าน ความหมายของคุณก็คือคนของเผ่าผีเป็นไปได้ว่า จะอยู่รอบๆของป่าแห่งนี้ แล้วทำไมเมื่อคืนพวกเราถึงไม่ถูกโจมตี ล่ะ?” เฉินเกอสงสัยมากมองท่านฟ่านแล้วถาม

ฟังความสงสัยของเฉินเกอแล้ว ท่านฟานก็ได้อธิบายขึ้นมา ทันที “นั่นเป็นเพราะว่าเผ่าผีนั้นกลัวไฟ เมื่อคืนพวกเรามีกองไฟ ดังนั้นคนของเผ่าผีไม่กล้าเข้ามา คาดว่าคนเหล่านี้ต้องออกมา ช่วงกลางดึก จากนั้นได้ถูกคนเผ่าผีจับจ้อง จึงได้ถูกทำร้าย!” ฟัง ท่านฟานพูดแล้ว เฉินเกอเข้าในทันที ดูเหมือนทั้งหมดนี้จะเป็น ฝีมือของคนในเผ่า

“สถานที่ตรงนี้อยู่นานไม่ได้ พวกเราต้องรีบออกเดินทาง เวลานี้ได้ยินเพียงท่านผ่านพูดเตือนกับเฉินเกออีกแล้ว พูดจบ ท่านฟานก็หันหลังจากไป

เฉินเกอก็ได้มองศพที่อยู่บนพื้นของโม่อีกครั้ง จากนั้นก็พา เลยเล่กลับไป

กลับไปแล้ว หลังจากที่พวกเขาได้เก็บข้าวของกันสักพัก เฉินเก อก็ได้พาพวกเขาทั้งสี่คนไปจากที่นี่ จากนั้นก็มุ่งหน้าไปทางภูเขา ลึก ในป่าเก่าแก่
ก่อนที่จะจากไป เงินเกอและพวกไม่กล้ามีพิรุธแม้แต่นิดเดียว ไม่กล้าให้คนในหมู่บ้านพบเห็น ไม่อย่างนั้นพวกเขาทั้งห้าคน คงจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้

ไม่นานนักเฉินเกอและพวกก็ได้มาถึงในภูเขาลึกในป่าเก่าแก่ ตลอดทาง ทั้งห้าคนต่างคอยระมัดระวังสังเกตรอบๆปา “พี่เฉิน พี่ว่าคนเผ่าผีจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร?” ระหว่างที่เดินอยู่ เลยเล่รู้สึกสงสัยเล็กน้อยจึงได้ถามเงินเกอ สำหรับจุดนี้ เฉินเกอก็ไม่ค่อยแน่ใจ เขาไม่เคยเห็นหน้าตาของ คนในเผ่าผี

“ท่านฟาน คุณว่าไง?!

เฉินเกอได้ถามไปทางท่านผ่าน

“เล็บมือของคนเผ่าผีนั้นแหลมคมมาก เหมือนกับเล็บมือของ สัตว์เลย สามารถฉีกผิวหนังของมนุษย์ได้อย่างง่ายดาย สิ่งที่ พวกเขาชอบที่สุดก็คือดื่มเลือด ประสาทสัมผัสจะไวต่อกลิ่นคาว ของเลือดอย่างมาก!

ได้ยินท่านฟ้านหันหน้ามาบรรยายให้เงินเกอฟัง

พูดให้ชัด เผ่าผีก็คือคนที่ดูดเลือด อาศัยเลือดมาหล่อเลี้ยง ชีวิต

“ในเมื่อเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวเช่นนี้ พวกเราทำไมต้อง

ไปหาพวกเขาอีกล่ะ?”
เลยเล่ไม่เข้าใจอย่างมากก็เลยมองไปถามท่านผ่านและเฉิน เกอ

ได้ยินคำพูดของเลยเล่ เฉินเกอกับท่านฟานต่างไม่ตอบเขา เพราะเรื่องนี้ตอนนี้มีเพียงท่านฟานกับตัวเฉินเกอเท่านั้นที่รู้ ยังไม่ สามารถที่จะบอกสาเหตุกับเขาทั้งสาม จนกว่าจะหาแตนเผ่า เจอแล้วถึงจะรู้สถานการณ์ทุกอย่าง

เพียงแต่ก่อนจะถึงตอนนั้น พวกเขาทั้งห้าคนต้องระวังการ จู่โจมของคนเผ่าผีให้ดี

หลังจากที่เดินทางไปสักพัก

เห็นเพียงแต่ต้นไม้ในรอบๆด้านเริ่มที่จะมีเสียงกรอบแกรบ มี การเคลื่อนไหวที่รุนแรง

เฉินเกอและพวกรีบหยุดฝีเท้าลงทันที มองต้นไม่ในรอบๆปา

อย่างระมัดระวัง

วินาทีต่อมา คนกลุ่มหนึ่งที่สวมใส่ชุดลายพรางทยอยพุ่งออก มาจากต้นไม้ในป่า ได้ล้อมรอบพวกเขาห้าคนเอาไว้

“พี่เฉิน คนเหล่านี้เป็นใครกัน?”

เลยเลรีบกระซิบถามเฉินเกอ

เฉินเกอส่ายหัวเล็กน้อย ขมวดคิ้วเอาไว้ พูดตามตรง เขาก็ไม่รู้ ว่าคนพวกนี้คือคนอะไร

แต่ว่าดูจากการแต่งตัวแล้ว คนเหล่านี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ตามมาด้วย ผู้ชายผมสกินเฮดเดินออกมาจากกลุ่มคน ได้เดิน มาถึงด้านหน้าของเฉินเกอกับพวก

“พวกคุณเป็นใคร?”

ผู้ชายผมสกินเฮดถามเงินเกือกับพวก “พวกเราเป็นพ่อค้าที่มาเที่ยวที่นี่

เฉินเกอรีบตอบทันที

“พ่อค้า?”

ได้ฟังคำตอบของเฉินเกอ ก็ทำให้ผู้ชายผมสกินเฮดสงสัยทันที

“เป็นไปไม่ได้ พวกคุณไม่ใช่พ่อค้าอย่างแน่นอน พ่อค้าไม่มี ทางที่จะมาสถานที่แห่งนี้

ผู้ชายผมสกินเฮดปฏิเสธสิ่งที่เฉินเกอพูดทันที จ้องมองเฉินเก

ออย่างเยือกเย็นแล้วกล่าว

“แล้วพวกคุณเป็นคนอะไรกันล่ะ? ทำไมถึงมาปรากฏตัวตรง

เฉินเกอได้ย้อนถามผู้ชายผมสกินเฮด

“พวกเราเป็นคนที่จะมุ่งหน้าไปสืบหาแดนเผ่าผี!!

ผู้ชายผมสกินเฮดไม่ได้ปิดบัง แต่ได้ตอบกลับเฉินเกอโดยตรง

“พวกคุณก็มาตามหาแดนเผ่าผีเหมือนกันเหรอ?”
เฉินเกอได้ฟังสิ่งนี้แล้ว ก็ได้อุทานออกมา เขาคิดไม่ถึงว่าคน เหล่านี้ก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกับพวกเขา

“พวกคุณก็เหมือนกันเหรอ?”

ผู้ชายผมสกินเฮดได้จ้องมองไปที่เฉินเกอด้วยความประหลาด ใจแล้วถาม

พูดจบ ชายผมสกินเฮดก็ได้ส่งสัญญาณให้ลูกน้องวางอาวุธลง

“ขอแนะนำตัวเองหน่อย ผมชื่อจางเล่ เป็นหัวหน้าทีมของทีม นี้!” ผู้ชายผมสกินเฮดได้ยื่นมือออกไปแนะนำตัวเอง

เฉินเกอได้ฟังแล้ว ก็รีบตอบสนองทันที ยื่นมือไปจับมือของ จางเล่ทันที

“เฉินเกอ!”

“คิดไม่ถึงว่าพวกคุณก็มาตามหาแดนเผ่าผีเหมือนกัน!

หลังจากที่ทำความรู้จักอย่างเรียบง่ายกันแล้ว จางเล่กับเฉินเก อก็ได้สนทนากันขึ้นมา

เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็มองท่านผ่านที่อยู่ด้าน หลัง พบว่าท่านฟ่านไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ มันก็ทำให้เงินเกอ เบาใจขึ้นมา นั่นก็หมายความว่าท่านพ่านไม่ได้เห็นจางเล่และ เป็นศัตรู

“พวกคุณรู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของแดนเผ่าผีมั้ย?”

เฉินเกอเวลานี้ได้ถามกับจางเล่
จางเล่ได้หยิบแผนที่จากกระเป๋าเสื้อของตัวเองออกมาหนึ่ง แผ่น เปิดออก ให้เงินเกอ

“ตอนนี้ตำแหน่งที่พวกเราอยู่คือตรงนี้ และแดนเผ่าผีอยู่ด้าน ในกลางภูเขาลูกนี้ ดังนั้นถึงเวลาพวกเราจำเป็นที่จะต้องขุดช่อง ทางเดินในภูเขานี้เพิ่งที่จะเข้าไปแดนเผ่าผี มีเพียงวิธีนี้ถึงจะ สามารถเข้าไปในแดนเผ่าผู้ได้

จางเล่ได้เล่ารายละเอียดของแผนการให้เงินเกอฟัง

เฉินเกอฟังแล้ว ก็เข้าใจทันที ดูออก จางเล่และพวกได้เตรียม ตัวมาอย่างดี ได้วางแผนทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว

แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเขาทั้งสองฝ่ายต่างก็ตามหาแดนเผ่า ผี แบบนี้แล้วพวกเขาสามารถที่จะร่วมมือกัน

หลังจากพักผ่อนไปสักพัก เฉินเกอกับจางเล่และพวกก็ได้เร่ง

เดินทางต่อ

การเร่งเดินทางนี้ ก็เดินติดต่อกันเป็นเวลาสองถึงสามชั่วโมง

ถือว่าการเสียแรงนี้ไม่เปล่าประโยชน์เลย ทุกคนก็ได้มาถึง

ตำแหน่งที่กำหนดไว้แล้ว

“เฉินเกอ ที่ตรงนี้แหละ!

จางเล่มองเฉินเกอแล้วกล่าวเตือน

พูดจบ จางเล่ก็ได้ส่งสัญญาณมือให้กับลูกทีมที่อยู่ด้านหลัง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ