บทที่ 888 อุบัติเหตุกลางดึก

ตกกลางคืน

สภาพโดยรอบเข้าสู่ภาวะที่เงียบสงบ สภาพแวดล้อมถูก ปกคลุมด้วยความมืดมิด

ในบ้าน เฉินเกอและพวกนั่งอยู่หน้ากองไฟ

บนกองไฟได้ย่างเนื้อชิ้นใหญ่ไว้หนึ่งชิ้น

นี่เป็นสิ่งที่เฉินเกอเก็บไว้ในกระเป๋าโดยที่ไม่ได้เอาออกมา ก็ เพื่อเก็บไว้เป็นอาหารค่ำ ในคืนนี้ เขาไม่มีทางที่จะเอาอาหารออก มาให้ชาวบ้านทั้งหมด

โชคดีที่ยังมีเนื้อชิ้นใหญ่ มันเพียงพอสำหรับที่จะทำให้เขาทั้ง ห้าคนกินอิ่ม

“พี่เฉิน พี่ว่าพวกของนายโม่จะมาหาเรื่องพวกเราอีกมั้ย?” เลยเล่เวลานี้มีความกังวลเล็กน้อยจึงได้ถามเฉินเกอ

“วางใจเถอะ คืนนี้นายและพี่เปลี่ยนกันเฝ้ายาม นายนอนก่อน จากนั้นสองชั่วโมง ค่อยเปลี่ยนเวรกับนาย ขอเพียงมีความ เคลื่อนไหวเล็กน้อยเราก็จะรู้ทันที!

เฉินเกอพูดปลอบเลยเล่ จากนั้นจึงได้เสนอเรื่องเวร อย่างไรเสียที่ตรงนี้พวกเขาต่างไม่คุ้นเคย และไม่รู้ สถานการณ์โดยรอบเป็นยังไงบ้าง
ดังนั้นวิธีที่ดีสุดก็คือเขาทั้งสองคนเปลี่ยนกันเฝ้ายาม ด้วยวิธีนี้ ก็จะสามารถป้องกันไม่ให้พวกโม่แอบมาโจมตีตัวเองได้

ประเด็นสำคัญก็คือเงินและโจวโน่ทั้งสองคน เฉินเกอไม่มี ทางยอมให้เขาทั้งสองได้รับอันตรายใดๆทั้งสิ้น ต้องคุ้มครอง พวกเธอให้ดี ยังมีท่านฟานก็เช่นกัน

ได้ฟังข้อเสนอของเฉินเกอ เลยเล่ก็ไม่ได้มีความเห็นอื่นใด ก็

พยักหน้าตกลงทันที

จนกระทั่งกลางดึก เงิน และโจวโน่นอนด้วยกัน นอนหลับอยู่ ข้างกายของเฉินเกอ และท่านฟานนั้นนั่งขัดสมาธิคนเดียวอยู่อีก ฝั่งหนึ่ง

เลยเล่พิงหลับอยู่ที่ข้างเสา

มีเพียงเฉินเกอ เฉินเกอนั่งอยู่หน้ากองไฟ เงยหน้ามองท้องฟ้า

ท้องฟ้าในป่าก็สวยไม่เบา พระจันทร์เสี้ยวที่สว่างแขวนอยู่บน ท้องฟ้า พระจันทร์ส่องแสงลงมา ยังมีท้องฟ้าที่เต็มไปด้วย ดวงดาว ระยิบระยับสวยงามมาก

อยู่ในเขาลึกสามารถเห็นท้องฟ้าแบบนี้ ทำให้รู้สึกจิตใจ ชื่นบาน เป็นภาพที่ไม่สามารถหาดูได้ในเมือง สิ่งที่สามารถเห็น ได้ในเมืองคือแสงไฟนีออนและแสงไฟตามข้างถนน

คืนนี้ เป็นคืนปลอดภัย

ตลอดทั้งคืนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย
ดูเหมือนโม่และลูกน้องต่างรู้ตัวเองแล้ว และไม่ได้อาศัยช่วง เวลากลางคืนมาหาเรื่องของเฉินเกอและพวก

ตอนเช้า ได้ยินเพียงเสียงทะเลาะกันที่ดังมาจากข้างนอก

เฉินเกอรีบตื่นขึ้นมา เดินออกมาสำรวจดู เห็นเพียงชาวบ้าน กลุ่มหนึ่งกำลังล้อมรอบบ่อน้ำไว้แล้วปรึกษาหารือกัน สีหน้าของ ทุกคนนั้นดูแย่มาก น่าจะเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้น

เฉินเกอสงสัยจึงได้เดินไปยังทางที่ชาวบ้านอยู่

เห็นเฉินเกอเดินมา ชาวบ้านก็ได้ล้อมรอบเงินเกอเอาไว้

“ใช่คุณหรือเปล่า?”

ชาวบ้านคนหนึ่งก็ได้ชี้ไปที่เฉินเกอแล้วถาม

ใบหน้าของเฉินเกองงงวยและประหลาดใจ ไม่เข้าใจว่าได้เกิด เรื่องอะไรขึ้นกันแน่

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

เฉินเกอถามอย่างประหลาดใจ

“ฮ่ม!”

“เมื่อวานฟูโม่ล่วงเกินคุณ คุณเลยฆ่าฝูโม่ใช่มั้ย?”

ชวนบ้านชี้ไปที่เฉินเกอแล้วก็ถามอย่างโกรธเคือง พลางพูดไป พลางชี้ไปบ่อน้ำที่อยู่ตรงหน้า

เฉินเกอได้ฟังแล้ว จึงได้เดินขึ้นไปสำรวจดู
มองแล้ว ก็เห็นบ่อน้ำด้านในมีศพรอยอยู่ ศพนั้นก็คือไม่ เห็นดังนี้แล้ว ก็ทำให้เงินเกอตกใจไปสักพัก เขาคิดไม่ถึงว่า ไม่ตายแล้ว และยังตายอยู่ข้างในบ่อน้ำด้วย

“เขา เขาตายได้ยังไง?”

เงินเกอมึนงงมองไปชาวบ้านที่อยู่รอบๆแล้วถามขึ้น

“ไม่ใช่คุณที่ฆ่าเขาเหรอ? ตอนนี้คุณยังมาแกล้งทำเป็นไม่รู้ เรื่อง เมื่อวานนอกจากคุณที่มีความแค้นกับเขาก็ไม่มีคนอื่น แล้ว!”

ชาวบ้านกล่าวหาว่าเฉินเกอเป็นฆาตกร

“ผมไม่ได้ฆ่าเขา เมื่อคืนทั้งคืนผมอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกมา เลย!”

เฉินเกออธิบายอย่างง่ายๆ

แต่เขาก็รู้ว่าการอธิบายของตัวเองนั้นไม่สามารถที่จะทำให้ ชาวบ้านเชื่อได้

ดังนั้นทางที่ดีที่สุดก็คือต้องหาการตายที่แท้จริงของฝูโม่ให้ได้

มิน่าล่ะเขายังสงสัยเมื่อคืนทำไมไม่ถึงได้เงียบสงบแบบนี้ ไม่ ได้มาหาเรื่องตัวเอง ที่แท้ก็มาตายอยู่ตรงนี้นี่เอง

ถึงแม้คนชั่วบางคนจะได้รับผลกรรมที่ทำไว้ แต่นี่มันก็เร็วเกิน

ไปหน่อย

“อย่าเพิ่งพูดมากเลย รีบนำศพขึ้นมาดูก่อน
เงินเกอก็ได้มองไปทางชาวบ้านแล้วสั่งการ

จากนั้น ชาวบ้านก็ร่วมแรงร่วมใจกันช่วยนำศพของไม่ออก มา

นำขึ้นมาแล้ว ก็เห็นหน้าของโลายไปหมดเลย มองใบหน้า ของฝูโม่ไม่ชัดเจน ดูเหมือนจะถูกกรงเล็บที่แหลมคมนั้นชวนเอา

เฉินเกอนั่งลง ตรวจดูสาเหตุการตายของฝูโม่อย่างละเอียด

หลังจากผ่านการตรวจสอบ สาเหตุการตายที่แท้จริงของผู้โ คือรอยแผลที่คอของเขา รอยแผลที่ทำให้ไม่เสียเลือดมากจน เสียชีวิต

“สิ่งที่โจมตีฝูโม่น่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีกรงเล็บ ผมไม่ใช่คนฆ่า พวกคุณดูใบหน้าและคอของเขา เห็นได้ชัดว่าถูกกรงเล็บที่ แหลมคมข่วน แล้วผมมีความสามารถแบบนี้ที่ไหนกัน?”

เงินเกือมองดูชาวบ้านที่อยู่รอบๆแล้ววิเคราะห์ให้พวกเขาฟัง

ฟังที่เฉินเกอวิเคราะห์แล้ว ชาวบ้านก็รู้สึกว่ามันมีเหตุผลมากที เดียว ชั่วขณะก็ลบล้างความคิดที่เฉินเกอเป็นฆาตกรออกไป

แต่ว่าฝูโม่นั้นตายด้วยน้ำมือของอะไรกันแน่? เมื่อวานกลาง ดึกได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น? แล้วลูกน้องเหล่านั้นของฝูโม่ไปไหนกัน หมดแล้ว? ทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นข้อสงสัย

“แย่แล้ว!”

“แย่แล้ว!”
“มีคนตาย!”

ขณะนี้ หนุ่มชาวบ้านคนหนึ่งก็ได้รีบร้อนพุ่งเข้ามา พลางวิ่ง

พลางตะโกนเสียงดัง เห็นหนุ่มชาวบ้านคนนี้ตื่นตกใจมากเพียงนี้ ก็ทำให้ชาวบ้าน

ทยอยกันสงสัยขึ้นมา

“ทำไมเหรอ? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ชาวบ้านคนหนึ่งก็ได้ถามหนุ่มคนนั้น

“ลูกน้องของฝูโม่ล้วนตายอยู่ในบ้าน!

ชายหนุ่มหน้าหวาดกลัวมองทุกคนแล้วกล่าว ฟังมาถึงตรงนี้ ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น นี่เป็นเรื่องทุกคนไม่ คาดคิด

จากนั้น เฉินเกอก็รีบตามชาวบ้านไปที่บ้านพักของลูกน้องไม่

มาถึงบ้านที่ทรุดโทรมหลังหนึ่ง เห็นเพียงแต่ลูกน้องเหล่านั้น ของไม่ต่างนอนอยู่ในบ้าน การตายของทุกคนนั้นเหมือนกัน หมด ตรงลำคอมีรอยเลือดรอยหนึ่ง เหมือนกับการตายของฝูโม่

เฉินเกอดูแล้ว ก็รู้ว่าคนเหล่านี้ต่างตายด้วยน้ำมือของคนคน เดียวกัน

“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

“ใช่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้!
“หรือว่า เป็น เป็นผีในป่าลึกออกมาอีกแล้ว!

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

เวลานี้ชาวบ้านแต่ละคนเริ่มคาดเดากันขึ้นมาแล้ว

สําหรับคำพูดของชาวบ้านนั้น เฉินเกอก็ไม่ได้สนใจ แต่กลับ รีบเดินกลับไปบ้านพักของตัวเอง

เลยเล่และพวกได้ตื่นกันแล้ว

เห็นเงินเกือกลับมาจากด้านนอก เลยเล่ก็ได้ถามขึ้น “พี่เฉิน พี่ ไปไหนแต่เช้า?”

“ท่านฟาน เชิญคุณมากับผมหน่อย!”

เฉินเกอไม่ได้ตอบเลยเล่ แต่กลับมองท่านฟ้านที่อยู่อีกฝั่งแล้ว

กล่าว

ท่านฟ่านฟังแล้ว ก็ได้เดินตามเงินเกอออกไป

หน้าของเลยเล่นั้นสงสัยมาก ก็ได้ตามติดไปด้วย เดินอยู่ด้าน หลังของเฉินเกอและท่านฟาน เขาไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน แน่ แต่มองหน้าเฉินเกอแล้วก็รู้ว่าน่าจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ