บทที่ 881 อ่อนช้อ

“น้องเฉิน ถึงนายแล้ว!

ฉีเซียวหยุน โยนเสร็จ ก็มองไปทางเฉินเกอแล้วกล่าว

ถึงตาของเฉินเกอโยนโบว์ลิ่งรอบสองแล้ว

รอบนี้เฉินเกอรู้ว่าตัวเองจะไม่สามารถกินไม่ได้อีกแล้ว ยังไงก็ ต้องชนให้ล้มสักสี่ห้าอัน มิฉะนั้นก็ยากที่จะตีตื้นคะแนนขึ้นมาได้ อีก

เฉินเกอหยิบลูกโบว์ลิ่งไว้ในมือ ค่อยๆเดินขึ้นไปด้านหน้า ยืน อยู่หน้าเลนโบว์ลิ่ง

“น้องเฉิน กล้าๆหน่อย ถึงแม้ไม่โดนก็ไม่เป็นไร นายยังต้อง

ฝึกฝนอีกเยอะ!”

ได้ยินเพียงเสียงของฉีเซียวหยุนที่อยู่ด้านหลังเยาะเย้ยเฉินเก ออีกแล้ว ดึงดูดให้คนที่อยู่รอบข้างหัวเราะอีกครั้ง

เฉินเกอหลับตาลงไปครู่หนึ่ง จากนั้นได้ลืมตาขึ้นมา

ก้าวขาออกไปหนึ่งก้าว เฉินเกอก็โยนโบว์ลิ่งที่อยู่ในมือออก

ไป

ลูกโบว์ลิ่งกลิ้งอยู่บนเลน ครั้งนี้ลูกไม่เอียง และไม่ได้ออกตก ท่อ แต่มันได้กลิ้งไปด้านหน้าของพินโดยตรง ตอนนี้ฉีเซียวหยุนและคนอื่นๆ ต่างก็ดูประหลาดใจ
“พริบ!”

โดนแล้ว เพียงแต่ชนล้มไปแค่ห้าพื้นเท่านั้น

รอบนี้เฉินเกอได้ห้าคะแนน ห่างจากเซียวหยุนสิบสอง คะแนน คะแนนนับว่าห่างกันไม่ค่อยเยอะ อย่างไรเสียมันยัง เหลืออีกหกรอบ ทั้งหมดมันคือแปดรอบ สุดท้ายแล้วคะแนนใคร สูงที่สุดคนนั้นก็จะชนะ

“ไม่เลวนะเนี่ย น้องเฉิน ดูเหมือนนายก็มีพรสวรรค์ไม่น้อยเลย นะ โดนตั้งห้าพิณ!”

ฉีเซียวหยุนที่จอมปลอมเดินมาชมเฉินเกออย่างไม่จริงใจ แท้จริงแล้วข้างในใจนั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คาดไม่ถึงว่า เฉินเกอจะโชคดีเพียงนี้ ชนล้มตั้งห้าพัน

แต่ในสายตาของเซียวหยุนก็ยังไม่รู้สึกถึงความอันตราย เขายังคงรู้สึกว่าเฉินเกอนั้นไม่สามารถชนะเข้าได้ เงินพันนี้ต้อง เป็นของเขาอย่างแน่นอน

การแข่งขันดำเนินการต่อ รอบที่สาม

ฉีเซียวหยุนก็ยังคงใช้ท่าเดิม เพียงอึดเดียวก็สำเร็จ

“พริบ!”

เสียงกรอบแกรบดังผ่านไป

รอบที่สาม ฉีเซียวหยุนซนล้มไปเก้าพิณ ได้เก้าคะแนน ตอนนี้รวมเป็นยี่สิบหกคะแนน
ทุกรอบที่ฉีเซียวหยุนโยนเสร็จ คนที่อยู่รอบๆต่างส่งเสียง ให้ กําลังใจ แต่เฉินเกอโยนเสร็จหันกลับมาได้ยินแต่เสียหัวเราะ เยาะ

พูดตามจริง คนที่ชมอยู่นั้นแท้จริงต่างก็เป็นคนโง่ทั้งนั้น พวก เขาแค่ต้องการประจบสอพลอเซียวหยุนเท่านั้น

ความสามารถที่แท้จริงของเฉินเกอนั้นยังไม่ได้แสดงออกมา

เลย

ถึงตาเฉินเกอเริ่มโยนรอบที่สามแล้ว

เงินเกอหยิบลูกขึ้นมา ไม่พูดไม่จากโยนลูกออกไปเลย มีความ ชำนาญมากกว่าสองครั้งก่อนหน้านี้มาก

ยังไงก็แล้วแต่ทุกครั้งเฉินเกอก็จะใช้เทคนิคที่แตกต่างกันออก

ข้อแรกแบบนี้จะไม่ทำให้ฉีเซียวหยุนเกิดความสงสัย ข้อที่สอง

ไป

เพื่อจะยืนยันว่าตัวเองนั้นพัฒนาขึ้นมาทีละก้าวๆ

ด้วยวิธีนี้มันถึงจะทำให้ทุกคนที่มองเขาเกิดการเปลี่ยนแปลง

อย่างมหาศาล

“พริบ!”

โยนสําเร็จอีกครั้ง ครั้งนี้ชนล้มไปเจ็ดพิน ตอนนี้คะแนนของ เฉินเกอคือสิบสองคะแนน ห่างจากเซียวหยุนสิบสี่คะแนน

ทุกครั้งเฉินเกอนั้นจะควบคุมแรงโยนได้เป็นอย่างดี
เห็นเงินเกอโยน นอีกครั้ง สีหน้าของเซียวหยุนเริ่มที่จะ เปลี่ยนแล้ว เปลี่ยนจนดูไม่ดีเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเป็นเกอจะ ก้าวหน้าได้เร็วขณะนี้

ฉีเซียวหยุนรู้ว่าตัวเองจะอ่อนให้ไม่ได้อีกแล้ว ต้องกดเงินเกอ ไว้ให้ได้ ต้องทําคะแนนทิ้งห่าง

“น้องเฉินก้าวหน้าเร็วดีนะ ต่อจากนี้ฉันจะไม่อ่อนข้อให้นายอีก

แล้วนะ!”

ฉีเซียวหยุนมองไปที่เฉินเกอแล้วจงใจกล่าว ยังพูดเรื่องตัวเอง อ่อนข้อออกมาอย่างโจ่งแจ้ง

เฉินเกอแอบยิ้มในใจ ใครอ่อนให้ใครยังไม่รู้เลย

ไม่นานนัก ก็เข้าสู่รอบที่สี่ทันที

ฉีเซียวหยุนทุ่มสมาธิทั้งหมดกับพื้นที่อยู่ด้านหน้า ในมือได้ถือ ลูกโบว์ลิ่งไว้อย่างแน่นๆวินาทีต่อมา ฉีเขียวหยุนได้โยนลูกโบว์ลิ่งในมือตัวเองอย่าง เต็มกำลัง

“ตูม!”

เสียงชนผ่านไป แต่น่าเสียดาย ลูกนี้ฉีเซียวหยุนผิดพลาด ลูก โบว์ลิ่งชนกับขอบด้านข้างเข้าแล้วกลิ้งออกไป ในรอบนี้คะแนน ของเขาเป็นศูนย์
มันทำให้ฉีเขียวหยุนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา เขาคิดไม่ ถึงว่าตัวเองจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้นในเวลาแบบนี้ มันไม่เป็นที่น่า พอใจเลยจริงๆ

“เห่อๆ หัวหน้าห้องช่างผิดพลาดได้จังหวะเสียจริง ดูท่าผม คงจะตามทันแน่เลย!”

เฉินเกอรีบคว้าโอกาสในการเยาะเย้ยเชียวหยุนทันที ได้ฟังคำพูดของเฉินเกอ ในใจของเซียวหยุนนั้นมืดมนมาก แต่เขาก็ไม่สามารถตอบโต้ได้ ใครใช้ให้ตัวเองเป็นคนผิด พลาดเองล่ะ

“เห่อๆ ใช่ น้องเฉินนายมีโอกาสแล้วนะ!”

ฉีเซียวหยุนจงใจยิ้มเจื่อนๆแล้วตอบกลับเฉินเกอ

เฉินเกอมองทะลุปรุโปร่งแต่ไม่พูด คิดในใจนายแกล้งทำต่อ ไปสิ ให้โอกาสนายแกล้งแสดงให้เต็มที่เลย

ถึงตาของเฉินเกอเริ่มรอบที่สี่

รอบนี้เฉินเกอต้องดึงคะแนนกลับมาให้ได้ อย่างน้อยต้องดึง ให้คะแนน ให้ใกล้เคียงกันหรือให้ห่างกันเพียงไม่กี่คะแนน แบบ นี้มันจะได้ไม่โจ่งแจ้งเกินไป ยังสามารถให้ฉีเซียวหยุนโอ้อวดได้ อีกสักพัก

เฉินเกอลุกขึ้น หยิบลูก ตั้งท่า โยนออกไป ท่าทางทั้งหมดใช้เวลาเพียงอึดใจเดียว การเคลื่อนไหวสวยงามดั่งสายนํ้า

ลูกโบว์ลิ่งตกลงบนพื้น ได้กลิ้งไปบนเลนอย่างมั่งคง ชนพันล้ม ไปสิบอัน

“ว้าวว้าว!”

ขณะนี้ผู้คนที่อยู่โดยรอบต่างประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอ

จะสไตรค์

สีหน้าของเซียวหยุนนั้นดูแย่มากแล้ว ขมวดคิ้วเอาไว้ไม่ พอใจอย่างมาก

ตอนนี้คะแนนของเฉินเกอคือยี่สิบสองคะแนน ห่างจากเซียว หยุนเพียงสี่คะแนน อีกรอบหนึ่งเฉินเกอที่จะสามารถนำเชียวหยุ นแล้ว

“หัวหน้าห้อง ดูท่าผมจะตามคุณทันแล้วนะ!”

เฉินเกอไม่ลืมที่จะเตือนฉ่เซียวหยุน

“เห่อๆ!”

ฉีเซียวหยุนยิ้มแห้งไปหนึ่งที่รู้สึกกระอักกระอ่วนมาก

จากนั้น ฉีเซียวหยุนก็รีบหยิบลูกเพื่อจะเริ่มรอบที่ห้า

รอบก่อนเป็นเพราะเขาอยากชนะจนเกินไป ดังนั้นจึงทำให้ตัว เองทำได้ไม่ดี รอบนี้เขาจะใจร้อนไม่ได้อีก

คำโบราณกล่าวไว้ดีมาก หากใจร้อนก็จะกินเต้าหู้ร้อนไม่ ได้ เพราะมันจะลวดปาก) ยังไงก็ต้องใจเย็นหน่อย
“ตูม!”

ลูกโบว์ลิ่งตกถึงพื้น จากเลนได้กลิ้งออกไปโดยตรง

ลูกโบว์ลิ่งไม่ได้ออกจากเลน แต่ได้กลิ้งออกไปอย่างมั่งคงชน พันล้มไปสิบอัน เซียวหยุนก็ได้สิบคะแนนอีกครั้ง

“LE!”

“หัวหน้าห้องเก่งจังเลย ชนล้มหมดเลย!”

เห็น เซียวหยุนสไตรค์อีกครั้ง เพื่อนนักเรียนที่อยู่โดยรอบ ก็ได้ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง

มุมปากของฉีเซียวหยุนก็ได้ยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง เขารู้ว่า ในที่สุด เขาก็ทำได้เหมือนปกติแล้ว ตอนนี้เขาจะให้เงินเกอเอาไว้ เขา ไม่มีทางที่จะยอมให้เงินเกอชนะการแข่งขัน

เพียงแต่สำหรับเงินเกอนั้นกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิด

เดียว

เงินเกอไม่สะทกสะท้าน ยืนอยู่อย่างใจเย็น ดูเหมือนไม่ได้ สนใจเลยแม้แต่น้อยที่ฉีเซียวหยุนนั้นสไตรค์

เวลานี้ในใจของเฉินเกอได้เกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง

การชนะเซียวหยุนแบบคะแนนที่เหนือชั้น ยังไม่สู้กับการชนะ คะแนนเขาในแบบที่ให้เขาโมโหเจ็บใจ นั่นก็คือชนะเพียงแค่

คะแนนเดียว

ชนะเซียวหยุนเพียงแค่คะแนนเดียว คิดว่าฉีเซียวหยุนนั้นต้องเจ็บใจมากแน่นอน

แค่คิดก็ทำให้เงินเกอรู้สึกว่ามีช่างความหมายเหลือเกิน

“น้องเฉิน ตานายแล้ว ฉันคงไม่ได้ทำให้นายตกใจมั้ง?

ฉีเขียวหยุนมองเฉินเกอแล้วกล่าว เห็นท่าทางที่ไม่ขยับเขยื้อน ของเฉินเกอ ทำให้ใจเขารู้สึกสะใจอย่างมาก ข้อผิดพลาดเมื่อกี้ พริบตาเดียวก็แก้ไขสถานการณ์กลับคืนมาได้แล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ