บทที่ 866 ชี้จุด

“เฉินเกอ หลายวันนี้นายพักผ่อนให้ดีก่อน เรื่องอื่นเดี๋ยวพวกเรา จัดการเอง!”

โจวโนกำชับเงินเกออีกครั้ง

เฉินเกอก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงทำตามอย่างเชื่อง จากนั้นก็ นอนลงและพักฟื้นต่อไป

หลายวันถัดมา

เงินจีพี่สาวของเงินเหมยตื่นแต่เช้าเคาะประตูห้องเฉินเกอ “เฉินเกอ เฉินเกอ อยู่รึเปล่า?”

แต่รออยู่พักใหญ่ ในห้องก็ไม่มีเสียงของเฉินเกอ

สิ่งนี้ทำให้เงินจีสงสัยอย่างมาก รีบเปิดประตูเข้าไปดูทันที

เมื่อดู ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของ

“หมอนไปไหนแล้ว? หรือว่าจะไปแล้ว?

ความคิดเงินจีเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หลังจากคิดครู่หนึ่ง เงินจีก็รีบเดินออกไป เหลือบมองไปที่สวน ดอกไม้ด้านหลัง

มาถึงสวนดอกไม้ด้านหลัง เห็นเพียงเฉินเกอกับเลยเล่สองคน กำลังนั่งอยู่บนหินสลัก ทั้งสองหลับตาบำรุงเส้น ดูมีความสุขและอิ่มเอมใจ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เงินจีก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตา

ความจริงเฉินเกอกับเลยเล่นมาฝึกกังฟูแต่เช้าแล้ว ถึงว่า ใน ห้องไม่มีแม้แต่คนเดียว

“เฉินเกอ!”

หลังจากหยุดชั่วขณะ เงินจีเดินไปที่ข้างกายเฉินเกอ ตะโกน เบา ๆ

เมื่อเงินเกอได้ยิน ลืมตาขึ้นทันที

“คุณหนูใหญ่เงิน ตื่นเช้าจังนะ เธอก็มาฝึกกังฟูเหรอ?”

เฉินเกอเห็นเงินมา มองไปที่เงินจีถามด้วยรอยยิ้มที่ยินดี

เงินเหลือบมอง เลยเล่ที่อยู่ข้างๆ เฉินเกอ พบว่าเลยเล่ไม่ได้มี การเปลี่ยนการแสดงออกและพฤติกรรมใดๆ เลย จึงทำให้เงิน ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรู้ว่า เลยเล่ไม่ใช่คนที่หาเรื่องได้ ง่ายๆ กลัวว่าเขาจะโกรธที่ตัวมาหาเงินเกอ

เลยเล่ราวกับรู้สึกได้ถึงแววตาของเงินจี ก็ลืมตาขึ้นทันที แล้ว ลุกขึ้นกระโดดออกไป ออกจากสวนดอกไม้หลังบ้านอย่างรู้ สถานการณ์

เฉินเกอเห็นการเคลื่อนไหวของเล่ยเล่ รู้สึกอุ่นใจ เขารู้ว่า เลยเล่เข้าใจความคิดของเขาเป็นอย่างดี ไม่อยากอยู่ต่อเพื่อ รบกวน
แน่นอนเงิน มีเป้าหมายสูงมาก

“เฉินเกอ ทําไมนายตื่นเช้าจัง?”

หลังจากที่เล่นเล่จากไป เงินก็มองเฉินเกอถามอย่างสงสัย

“ฉันตื่นเช้าแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว ชินแล้ว”

เฉินเกออธิบายอย่างง่ายๆ

ความเคยชิ้นนี้เป็นนิสัยตั้งแต่เด็กจนโตของเฉินเกอ ตื่นเช้าฝึก กังฟู เป็นตัวช่วยในการพัฒนาร่างกายและวิทยายุทธที่ดีเยี่ยม

“ไปเถอะ ฉันพานายไปที่ที่หนึ่ง

จากนั้น เงินจีก็พูดกับต่อเฉินเกอ

ไม่รอปฏิกิริยาของเฉินเกอ เงินจีก็ดึงมือเฉินเกอเดินมุ่งออกไป ด้านนอกประตูจวน

ช่วยไม่ได้ เฉินเกอทำได้เพียงปล่อยให้เงินดึงตัวเอง

ในไม่ช้า เงินจีก็ดึงเฉินเกอมาถึงที่ซาลาเปาร้านหนึ่ง

“มา ฉันเลี้ยงอาหารเช้านาย ซาลาเปาร้านนี้อร่อยมาก ฉันมา กินทุกวันเลย!”

เจินเหมยดึงเฉินเกอนั่งลง จากนั้นตะโกนเรียนบริกร: “บริกร

ซาลาเปามาสามเข่ง!”

“โอเค รอสักครู่ มาเดี๋ยวนี้เลย!”

บริกรรู้จักเป็นอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่กล้าที่จะละเลยเลยสักนิด
นี่ยัง ยังผ่านไปไม่ถึงถึงหนึ่งนาที บริกรก็เสิร์ฟซาลาเปาหอม กรุ่นสามเข่งวางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเฉินเกอและเงินทั้งสอง

“มา รีบกินเถอะ!!

เงินจีนซาลาเปาเข่งหนึ่งผลักไปที่ด้านหน้าเฉินเกอ จากนั้นตัว เองก็กัดคำใหญ่ โต โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์

ต้องบอกเลยว่า ปริมาณอาหารที่เป็นกินน่าทึ่งจริงๆ

เฉินเกอกินซาลาเปาแค่เข่งเดียว ส่วนเงินกินซาลาเปาสอง เข่งใหญ่เพียงคนเดียว

“เอิ่ม คุณหนูใหญ่เงิน เธอ เธอกินเยอะไปแล้วมั้ง”

เฉินเกอมองไปที่เจินจีโดยตรงและพูดออกไป พูดไปพร้อมกับ จับหัวตัวเองอย่างประหลาดใจเล็กน้อย

เงินจีเงยหน้าขึ้น เหลือบมองไปที่เฉินเกอ

“ฉันเป็นคนที่กินเยอะตั้งแต่เกิด ทำไมเหรอ?”

เงินจีมองถามเฉินเกอสีหน้าเต็มไปด้วยความภูมิใจ

เฉินเกอฟังแล้ว ส่ายหัวไปมาอย่างเร็ว เขากลัวว่าถึงตอนนั้น เจินจีจะพังโต๊ะ

หลังจากอาหารมื้อเช้า เฉินเกอและเงินจีมุ่งหน้าไปที่สนามฝึก ยุทธ ในเมืองมังกรแดง

สนามฝึกยุทธแบบนี้มีอยู่ทุกๆ เมือง ให้คนที่มีวิทยายุทธมา แลกเปลี่ยนเรียนรู้การต่อสู้และแข่งขันกันเป็นพิเศษ และการแข่งขันต่างๆ จัดขึ้นทุกปี

ทั้งสองมาถึงสนามฝึกยุทธ มีผู้คนมากมายอยู่ในนั้นเพื่อแลก เปลี่ยนเรียนรู้การต่อสู้ซึ่งกันและกัน เมื่อเห็นเงินมาถึง ผู้คนจำนวนมากต่างแสดงความเคารพ ด้วย ทุกคนต่างเปิดทางและเว้นที่ให้กับเงินจี ก็เพียงพอแล้วที่จะ

แสดงให้เห็นว่าเงินที่มีอิทธิพลในเมืองมังกรมากเช่นกัน

ผู้แข็งแกร่ง มักจะเหนือกว่า ได้รับความเคารพ แม้ว่าจะเป็นผู้ หญิงก็ตาม

เงินจีหาตำแหน่งที่ธรรมมากได้ที่หนึ่ง ก็ยืนอยู่ที่นั่นกับเฉินเกอ

“เฉินเกอ ฉันจะแลกเปลี่ยนเรียนรู้การต่อสู้กับนายสักหน่อย! เงินมองเฉินเกอพูดเสนอขึ้น

“ได้!”

เฉินเกอตอบตกลงทันทีอย่างตรงไปตรงมา

เขาสัญญาว่าจะสอนวิทยายุทธให้กับเงินจี ดังนั้นจะต้องแลก เปลี่ยนเรียนรู้การต่อสู้อยู่แล้ว มีเพียงแลกเปลี่ยนเรียนรู้การต่อสู้ ที่ไม่หยุด จึงจะสามารถปรับปรุงวิทยายุทธได้เร็วขึ้น

พูดจบ ทั้งสองก็เดินไปที่ตำแหน่งของตัวเอง

“พร้อมรึยัง?”

เงินจีมองไปที่เฉินเกอและถาม
“มาเลย พร้อมแล้ว!”

เงินเกอพยักหน้าตอบกลับให้เงินทันที

เมื่อสิ้นเสียง เท้าเงินจีก็เตะที่พื้น คนพุ่งเข้ามาหาเงินเกอ ความเร็วของเงินไม่ถือว่าช้า มาถึงตรงหน้าเฉินเกอทันที ด้วยก๋าปั้นชมพูพุ่งเข้าหาเงินเกอ

ยังคงเหมือนก่อนหน้า วิธีการโจมตีของเงินไม่มีอะไร เปลี่ยนแปลงสักนิด

ดังนั้นเฉินเกอจึงเอาชนะเงินได้อย่างง่ายดายในทันที

เงินเกอเอียงตัวเล็กน้อย เอื้อมมือไปจับแขนของเงิน แล้ว ขว้างลงไปที่พื้น

ขว้างแบบนี้ จุดศูนย์ถ่วงของเงินไม่นิ่ง คนจึงจะล้มลงกับพื้น

ยังดีที่เฉินเกอดึงเอาไว้ไม่ได้ทำให้เงินจีล้มลมกับพื้น ไม่อย่าง

งั้นคงขายหน้าจริงๆ

ผู้ชมรอบๆ ด้านเห็นฉากนี้ ทุกคนต่างก็แสดงแววตาประหลาด

ใจออกมา

คนเหล่านี้ไม่ใช่ไม่รู้ว่าฝีมือของเงินทรงพลังขนาดไหน

เมื่อก่อนเงินจีมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้การต่อสู้กับคนอื่นๆ ที่นี่ ไม่ใช่น้อย จนถึงที่สุดไม่มีใครกล้าท้าทายเงินแบบตัวต่อตัว กล่าวอีกนัยหนึ่งเป็นที่อยู่ในขอบเขตที่โดดเดี่ยวแสวงหาพ่ายขั้น นั้นแล้ว
แล้วตอนนี้ล่ะ เงินจีกลับพ่ายแพ้ให้กับเด็กหนุ่มอย่างง่ายดาย แน่นอนว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ทุกคนตกใจหาที่เปรียบไม่ได้ “มาอีก!”

เงินไม่มีทางยอมแพ้แบบนี้แน่ ทันทีหลังจากที่ร่างกายนิ่งแล้ว ก็พูดกับเฉินเกอ

เธอไม่เชื่อว่าตัวเองจะไม่สามารถรอดไปจากมือของเฉินเกอได้ “คุณหนูใหญ่เงิน ช้าก่อน!!

ได้ยินเงินจีพูด เฉินเกอก็ตะโกนหยุดเงินจี เงินจีหันกลับไปมองเฉินเกอด้วยความสับสน

“มีอะไร?”

“ฉันคิดว่าวิธีการโจมตีของเธอต้องเปลี่ยนสักหน่อย หากวิธี การโจมตีของเธอยังเป็นแบบนั้น ไม่ว่าเธอจะเข้ามาโจมตีฉันอีก กี่ครั้ง เธอก็จะถูกฉันทำให้ล้มในคราเดียว!

เฉินเกออธิบายปัญหาของเงินออกมา เขาหวังว่าเงินจีจะมี

การเปลี่ยนแปลง

“วิธีการโจมตีของฉันมีปัญหาเหรอ?”

เงินถามเฉินเกออย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย

ตลอดที่ผ่านมา เธอใช้วิธีการโจมตีแบบนี้มาโดยตลอด เธอ รู้สึกว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับวิธีการโจมตีของตัวเอง ทำไมเงินเกอถึงพูดแบบนั้น?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ