บทที่ 852 การประลองของสถานศึกษา

“เด็กน้อย ฉันว่านายคงจะเบื่อชีวิตเสียแล้ว!” ชายหัวเกรียนพูดขึ้นอย่างโกรธจัด

หลังพูดจบ ชายหัวเกรียนก็ปล่อยหมัดเข้าใส่เฉินเกอ

“ตบ! ”

ยังไม่ทันที่เขาจะแตะต้องเฉินเกอ เฉินเธอก็ยื่นฝ่ามือออกมา

จากนั้นจึงโยนชายหัวเกรียนกระเด็นออกไปทันที ชายหัวเกรียนกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรง จนโต๊ะหักลงเป็น

สอง

“ทุกคนหยุดมือเดี๋ยวนี้! ”

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงเคร่งเครียดดังขึ้น

เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นปรมาจารย์หยุนคง

ปรมาจารย์หยุนคงเดินเข้ามาจากประตูห้องอาหาร และรีบ เดินมาด้านหน้าของเฉินเกอและคนอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นการมาถึงของปรมาจารย์หยุนคง ทุกคนต่างก็เงียบลง ไม่กล้าก่อเรื่องขึ้นอีก พวกนักเรียนระดับยอดเยี่ยมพวกนั้นกลับ ก้มหน้าลงทันที
“ปรมาจารย์หยุนคง! ”

ผู้คนในสถานที่ล้วนเอ่ยเรียกเขาอย่างเซ็งแซ่

หยุนคงเดินมาถึงหน้าเฉินเกอและคนอื่นๆ เขาเอ่ยถามด้วย สีหน้าเคร่งเครียด “เกิดอะไรขึ้น? ใครใช้ให้พวกนายลงมือต่อสู้ กันในโรงอาหาร?”

แม้ว่าสถานะของเฉินเกอจะพิเศษ แต่หยุนคงก็ยังคงต้องแสดง ท่าทางเข้มงวดออกมาเมื่ออยู่ต่อหน้าคนนอก

“ปรมาจารย์หยุนคง พวกนักเรียนระดับยอดเยี่ยมพวกนี้เป็น คนหาเรื่องก่อน พวกเรากินข้าวกันอยู่ดีๆ พวกเขาเข้ามาถึงก็ไม่ พวกเราออกไป บอกว่านี่เป็นเวลาทานข้าวสำหรับคนในห้อง ระดับยอดเยี่ยม!”

เฉินเกอยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบและเอ่ยเล่าให้ปรมาจารย์หยุน คงฟัง

หลังจากฟังจบ คิ้วของปรมาจารย์หยุนคงก็ขมวดแน่นขึ้น จาก นั้นจึงหันกลับไปจ้องพวกนักเรียนระดับยอดเยี่ยมทันที

“ห้องอาหารเป็นพื้นที่สาธารณะ มันกลายเป็นสถานที่ทาน อาหารสำหรับห้องระดับยอดเยี่ยมของพวกนายตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน?” ปรมาจารย์หยุนคงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

พวกนักเรียนระดับเยี่ยมหลายคนกลัวจนไม่กล้าส่งเสียง ถึง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักเรียนในห้องระดับยอดเยี่ยม แต่เขาก็ไม่ กล้าที่จะไปยั่วยุปรมาจารย์หยุนคงอย่างแน่นอน
“ขอโทษครับ ปรมาจารย์หยุนคง พวกเราผิดไปแล้ว! ” ขายหัวเกรียนคนนั้นค่อยลุกขึ้นมาได้ จากนั้นจึงเอ่ยปากรับผิด กับปรมาจารย์หยุนคงอย่างระมัดระวัง

แต่ในใจของเขาตอนนี้กำลังโกรธจนแทบคลั่ง รู้สึกว่าตนเอง นั้นกำลังขายหน้าอย่างยิ่ง ในใจเต็มไปด้วยความแค้นที่มีต่อเฉิน เกอ และคิดว่าจะต้องหาโอกาสจัดการเขาให้ได้

“แยกย้ายกันไปซะ อย่างได้มีเรื่องแบบนี้อีก! ”

ปรมาจารย์หยุนคงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

พูดจบ ชายหัวเกรียนและพวกก็รีบออกไปจากโรงอาหารทันที หลังจากคนเหล่านั้นออกไป ปรมาจารย์หยุนคงก็หันไปมอง พวกเฉินเกอทั้งสี่

“เฉินเกอ คนพวกนี้นายจะต้องระวัง คนหัวเกรียนนั่นเป็นลูก ศิษย์ระดับเยี่ยมของปรมาจารย์จ้าง ชื่อว่าจ้าวลี่ คนๆ นี้เป็นดั่ง หนามแหลมในสถานศึกษาหญิงคง มักจะชอบรังแกผู้อื่น อีกทั้ง ยังชอบเล่นลับหลังด้วย! ” ปรมาจารย์หยุนคงเอ่ยเตือนเฉินเกอ

เงินเกอพยักหน้าเล็กน้อยและตอบ “วางใจเถอะ ปรมาจารย์ หยุนคง ผมเฉินเกอไม่กลัวคนพวกนี้ ไม่ว่าจะมาไม้ไหนผมก็ จัดการได้! ”

“อ้อ ใช่ เฉินเกอ จากนี้ไปสถานศึกษาจะมีการประลอง พวก นายเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม!
ก่อนจากไป ปรมาจารย์หยุนคงยังคงไม่ลืมที่จะเตือนเฉินเก ออีกประโยค

“ครับ! ”

เฉินเกอพยักหน้าและเอ่ยรับ

ทั้งที่คนล้วนไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาที่เพิ่งจะเข้าสถาน ศึกษามาก็ต้องมาพบกับการประลองของสถานศึกษาเข้าให้แล้ว

อีกทั้งการประลองครั้งนี้ก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

การประลองของสถานศึกษาหลินคงมักจะจัดขึ้นทุกปีหลังจาก ที่มีนักเรียนใหม่เข้ามา นอกจากนี้ยังเป็นการประลองเพื่อ ทดสอบระดับการบำเพ็ญจิตของนักเรียนแต่ละคน นักเรียนห้อง ระดับต้นไปจนถึงระดับเยี่ยมล้วนต้องประลอง

เวลาก็ผ่านไปสองวันอย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นวันแรกของการประลองของสถานศึกษาหลังคง

ผู้คนทั้งหมดในสถานศึกษาหลังคงล้วนมารวมตัวกันที่จัตุรัส ห้องนักเรียนระดับตนจะนั่งอยู่ฝั่งตะวันออก ส่วนห้องระดับกลาง จะนั่งอยู่ฝั่งตะวันตก และห้องระดับเยี่ยมจะนั่งอยู่ทางทิศใต้

สำหรับเฉินเกอ เขานั่งอยู่ข้างๆ คณบดีสวีหมี

การได้เห็นเฉินเกอนั่งอยู่ข้างกายสวีหมี ทำเอาคนด้านล่างทุก คนล้วนตกตะลึงอย่างที่สุด และคิดไปว่าที่แท้แล้วเฉินเกอมีตัวตน สถานะอย่างไรกันแน่ถึงได้สามารถทำเช่นนั้นได้
นักเรียนทั้งหลาย วันนี้เป็นวันประลองยุทธ์สําหรับนักศึกษา ใหม่ของสถานศึกษาหลังคงของเรา เฉกเช่นก่อนหน้านี้ นักเรียน ห้องระดับต้นจนถึงระดับเยี่ยมจะเข้าร่วมประลองตามลำดับ! ”

จากนั้น ก็ได้ยินปรมาจารย์หยุนคงออกมาเอ่ยให้กับนักเรียน ด้านล่างทุกคนฟัง

“จากนี้ไปจะแนะนำให้ทุกคนรู้จัก เขาเป็นลูกศิษย์ของคณบดี ชื่อเงินเกอ ครั้งนี้เขาเองก็จะเข้าร่วมประลองยุทธ์ด้วย พวกนาย จะได้ต่อสู้กับเขา! ” จากนั้นปรมาจารย์หยุนคงก็แนะนำเงินเกอ

สุด!

ทันใดนั้น คนทั้งหมดก็ตื่นเต้นขึ้นมา และมีหลายคนกำลังเอ่ย ถกเถียงกัน

ใครจะคิดว่า เฉินเกอจะเป็นถึงลูกศิษย์ของคณบดี ต้องรู้ด้วย ว่า ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาไม่มีใครเคยได้เป็นนักเรียนของ คณบดีมาก่อน เฉินเกอเป็นคนแรก ที่แท้แล้วคนๆ นี้มีความ แข็งแกร่งระดับใดกัน

“ปรมาจารย์หยุนคง ถ้าเราเอาชนะเขาได้ พวกเราจะสามารถ เป็นลูกศิษย์ของคณบดีได้หรือไม่?”

ทันใดนั้น นักเรียนจากห้องระดับเยี่ยมก็ลุกขึ้นถามปรมาจารย์

หยุนคง

หลังจากได้ยินดังนั้น ปรมาจารย์หยุนคงก็นิ่งงันไป และหันไป หาคณบดีสวีหมี
สวีหมีครุ่นคิดสักพัก จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนและเอ่ยปาก “นักเรียน ทุกท่าน หากใครสามารถเอาชนะเขาได้ คนนั้นก็จะสามารถเป็น ลูกศิษย์ของฉันได้! ”

เมื่อพูดจบ นักเรียนด้านล่างทุกคนก็ตกใจขึ้นมาอีกครั้ง นี่ถือ เป็นโอกาสที่หายากสําหรับพวกเขาทุกคน

แค่คิดว่าขอแค่เอาชนะเงินเกอได้ก็จะสามารถเป็นลูกศิษย์ของ

คณบดีได้ ไม่ว่าใครล้วนเต็มใจที่จะทำ

เพียงแต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย นั่นเพราะเงินเกอไม่ใช่คนที่ พวกเขาจะสามารถเอาชนะได้

“ดี ต่อจากนี้ไปจะเป็นการประลองครั้งแรกระหว่างนักเรียน ห้องระดับต้นกับห้องระดับกลาง ขอให้ทั้งสองฝ่าย โปรดส่ง นักเรียนเข้าสู่ศูนย์กลางของจัตุรัส! ” จากนั้นปรมาจารย์หยุนคงก็ กล่าวกับนักเรียนทุกคน

หลังจากพูดจบ ก็เห็นนักเรียนจากฝั่งห้องระดับต้นและระดับ กลางถูกส่งเข้าไปในศูนย์กลางของจัตุรัสฝ่ายละคน

การประลองครั้งแรก ก็คือการท้าสู้ของห้องระดับต้นกับห้อง ระดับกลาง

ในความเป็นจริง อาจดูเหมือนว่าการประลองครั้งนี้จะดูไม่ ยุติธรรม แต่แท้จริงกลับไม่ใช่ นั่นเพราะห้องทั้งสามระดับล้วนมี ความแข็งแกร่งที่ไม่เหมือนกัน และห้องระดับต้นเองก็มีคนที่มี พลังค่อนข้างแข็งแกร่งอยู่ด้วยเช่นกัน
ในไม่ช้า การประลองระหว่างทั้งสองก็เริ่มขึ้นที่ใจกลางจัตุรัส

ต้องบอกว่า ความแข็งแกร่งของนักเรียนห้องระดับกลางนั้นยัง คงถือว่าไม่เลว ไม่ว่าจะเป็นในด้านการโจมตีหรือด้านความ รวดเร็วล้วนเหนือกว่าระดับต้นไม่น้อย

แต่นักเรียนระดับต้นคนนี้ก็ไม่ใช่ตะเกียงน้ำมัน ดังนั้นจึงไม่ได้ เอาชนะได้อย่างรวดเร็วนัก

หลังจากต่อสู้กันไปหลายรอบ ในที่สุดนักเรียนห้องระดับกลาง ก็เอาชนะนักเรียนห้องระดับต้นได้

อย่างไรก็ตามอันที่จริงนักเรียนระดับต้นก็ถือว่าทำผลงานได้ดี เช่นกัน แต่ด้านความแข็งแกร่งก็ยังคงมีช่องโหว่เล็กๆ น้อยๆ อยู่ บ้าง

“อืม การประลองครั้งแรก ชัยชนะเป็นของนักเรียนห้องระดับ กลาง จากนี้ไปจะเป็นการประลองของนักเรียนระดับต้นและระดับ เยี่ยม! ”

เมื่อจบฉากแรกปรมาจารย์หยุนคงก็ประกาศการประลองครั้ง ที่สองทันที

ฉากที่สองคือการประลองของนักเรียนระดับต้นและระดับ เยี่ยมซึ่งถือเป็นการก้าวกระโดดที่ยิ่งใหญ่จริงๆ

ทันใดนั้น ก็ไม่มีใครกล้าลุกขึ้นยืน