บทที่ 847สถานศึกษาหญิงคง

จากนั้นมีผู้ชายที่ใส่ชุดเทพสีครามได้บินลงมาจากท้องฟ้า แล้ว มายืนอย่างมั่นคงต่อหน้าผู้คน

เห็นการปรากฏตัวของผู้ชายคนนี้ คนทั้งหมดต่างเงียบลงกว่า

เดิม

“ทุกท่าน ผมเป็นอาจารย์คุมสอบของสถานศึกษาหญิงคง ผม ชื่อหยุนคง และเป็นหัวหน้าคุมการทดสอบของพวกคุณด้วยครับ พวกคุณต้องผ่านการทดสอบจากผมตรงนี้ก่อน ถึงจะเข้าไป ฝึกฝน สถานศึกษาหญิงคงได้! “หยุนคงกวาดสายตามองทุก คนพลางอธิบาย

พูดจบ หยุนคงก็สะบัดมือหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นรอบๆก็ได้เกิด เสียงคลื่นลมขึ้นมา และวินาทีต่อมาลานประลองที่กว้างใหญ่สอง แห่งก็ได้ปรากฏสู่สายตาผู้คน

“โดยแบ่งลานประลองเป็นสองแห่ง อันหนึ่งเป็นของผู้ชาย และอีกอันหนึ่งเป็นของผู้หญิง ให้ทุกคนเข้าแถวตามเพศของตัว เอง จากนั้นให้ประลองฝีมือกับนักทดสอบที่สถานศึกษาของพวก เราส่งมา!

“สามารถรับมือได้สามกระบวนทำให้เข้าสู่ห้องระดับเยี่ยมของ สถานศึกษา! ”

“สามารถรับมือได้สองกระบวนท่าให้เข้าสู่ห้องระดับกลางของสถานศึกษา ”

สามารถรับมือได้หนึ่งกระบวนท่าให้เข้าสู่ห้องระดับต้นของ สถานศึกษา ”

“หากต้านไม่ได้สักกระบวนท่าเดียวก็ขอเชิญให้ออกไป

ครับ! ”

สามารถพูดได้ว่าการคัดเลือกนี้อันที่จริงทั้งง่ายและรวดเร็วอีก ต่างหาก

ทำให้เป็นเธอไม่รู้สึกมีความยากอะไรเลย

“คุณเฉิน มีความมั่นใจไหมครับ?

บัดนี้หลินจื่อหลันมองเฉินเกอพลางถามขึ้นมา

เฉินเกอเผยรอยยิ้มแห่งความมั่นอกมั่นใจ ตอบหลินจื่อหลัน ว่า “แน่นอน คุณหลินล่ะ? ”

“เหมือนกัน คุณอยากจะไปห้องไหน? ”

หลินจื่อหลันถามเฉินเกอต่อ

“ห้องระดับเยี่ยม!

เฉินเกอรีบพูดออกมา

ในเมื่อจะเข้าสถานศึกษาหญิงคงทั้งที ก็ต้องเข้าห้องที่ดีที่สุด อยู่แล้ว มิเช่นนั้นจะไปมีความหมายอะไรกัน

ได้ยินเฉินเกอพูด หลินจื่อหลันก็พยักหน้า ตอนนี้ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งมีความสนใจในตัวเฉินเกอมากขึ้น เขารู้สึกว่าเฉินเกอไม่ได้ พูดโอ้อวดแต่อย่างใด แต่มีความสามารถจริงๆ

“เฉินเกอ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเข้าแถวฝ่ายผู้หญิงก่อนนะ รอ ให้ทุกอย่างโอเคแล้วเราค่อยรวมตัวกัน!

บัดนี้โจวโน่พูดเสนอข้อคิดเห็น ให้เงินเกอ เธอเป็นผู้หญิง ดัง นั้นจึงต้องไปทดสอบในลานประลองของผู้หญิง ซึ่งจะไปอยู่ร่วม กับกลุ่มผู้ชายอย่างเฉินเกอไม่ได้

“ได้ คุณไปเถอะ!”

เฉินเกอยิ้มพลางพยักหน้าตอบโจวโน่

พูดจบทั้งสองก็โบกมืออำลา โจวโนกับเฉินเกอต่างก็ไปเข้า แถวของตน

ฝั่งแถวของเฉินเกอยาวเหยียดเป็นงูเลื้อยเลยทีเดียว

เมื่อเทียบกับฝั่งโจวโน่แล้วมีคนมาทดสอบมากเหลือเกิน ซึ่ง สาเหตุหนึ่งก็มาจากคนจำนวนมากที่ไม่ผ่านการทดสอบในครั้ง ก่อนๆ ครั้งนี้ก็มาเข้าร่วมการคัดเลือกใหม่อีกครั้งหนึ่ง

“ไสหัวไป! ”

ขณะนี้ มีเสียงโมโหส่งมาจากด้านหลัง

จากนั้นก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ใส่เสื้อผ้าสีน้ำเงินราคาแพง บริเวณเอวได้แขวนป้ายเอาไว้ ซึ่งมีลูกน้องติดตัวมาสองคน กำลังเดินมาอย่างบ้าอำนาจ
ตลอดทางที่เดินเข้ามา ลูกน้องสองคนนั้นได้ปัดคนรอบข้างทิ้ง กันหมด หากมีใครขวางทางก็จะถูกด่าถูกตี ไม่มีใครกล้าลุกขึ้น มาต่อต้านเลย

เมื่อเห็นคนนี้ เฉินเกอขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

คนที่เขารังเกียจที่สุดก็คือคนประเภทไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

บัดนี้ สองคนที่ยืนอยู่ก่อนหน้าเฉินเกอ หนึ่งในนั้นมีชายอ้วน คนหนึ่งถูกลูกน้องสองคนนั้นผลักจนล้มไปอยู่กับพื้น

“ไอ้อ้วน ใครใช้ให้คุณมาขวางทาง

ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงจ้องตะคอกใส่คนอ้วน อย่างโมโห ชายอ้วนหดตัวลง โดยจิตใต้สำนึก จากนั้นสะบัดฝุ่นบนก้น

ออกลุกขึ้นถอยไปยืนอีกข้างหนึ่ง

“เชอะ ไอ้ขยะ กล้ามาขวางทางคุณชายอย่างผม ผมจะสั่งสอน

คุณให้หลาบจําเสียบ้าง

ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงดูท่าแล้วไอ้อ้วนนี้จะน่า รังแกยิ่งนัก จึงเกิดอารมณ์ขึ้นมากะทันหัน

“ไป ตีสั่งสอนมันเลย!

จากนั้น ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงก์ได้ยกมือสั่งให้ ลูกน้องสองคนนั้น

“ครับ!
ลูกน้องทั้งสองคนตอบรับ

พูดจบ ทั้งสองก็เตรียมกำหนัดพร้อมที่จะรุมกระทืบชายอ้วน คนนี้

ซึ่งในขณะนี้ มีเงาของคนคนหนึ่งได้แวบผ่านมาขวางอยู่ต่อ หน้าชายอ้วนอย่างรวดเร็ว

“ปังปัง! ”

เงาคนนี้ได้ถีบอย่างรวดเร็วสองครั้ง ทำให้ลูกน้องทั้งสองคน กระเด็นลอยออกไป

เมื่อเห็นภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคา แพงก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากทันที เขาคิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้ามี คนของตน

ไม่ผิดหรอก เงาคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือเงินเกอนั้นเอง

“สามรุมหนึ่ง ไม่ใช่ชาติชาตรีที่ดีนะ!

เฉินเกอจ้องมองชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงด้วยน้ำ เสียงที่เย็นชา

“หา? ”

“นายเป็นใคร? กล้ามายุ่งเรื่องของคุณชายอย่างผม นายเบื่อ โลกมากแล้วใช่ไหม! ”

ชายหนุ่มที่ใส่ชุดสีน้ำเงินราคาแพงพูดกับเฉินเกออย่างดุร้าย

เฉินเกอไม่กลัวคนพวกเนี้หรอก
“คนเดินผ่าน แค่เห็นคุณทำตัวอย่างนี้ไม่ได้! ”

เฉินเกอตอบอย่างเรียบเฉย

“ไอ้หนุ่ม นายรู้ไหมว่าผมเป็นใคร? คุณชายจ้าวหยินของ ตำหนักจ้าวที่เมืองจิ๋วโจวในโลก ถ้ายังมีสมองอยู่ก็รีบคุกเข่า ขอโทษผม เรื่องนี้ก็จะถือว่าจบ มิเช่นนั้น คิก ผมจะให้คลานออก ไปจากที่นี่ !

จ้าวหยินแนะน่าตัวเอง เช็ดหน้าเชิดตาเตือนเฉินเกออย่างทนง

ตน

“ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร แต่ทุกคนต่างก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน เพราะอะไรคุณถึงรังแกคนได้

เฉินเกอตวาดเสียง ใส่จ้าวหยินอย่างถูก

“เห้ย ไอ้หนุ่ม ดูท่านายคงใช้ชีวิตพอแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็อย่า โทษผมที่สั่งสอนคุณล่ะ ให้นายรู้สึกบ้างว่าขัดใจผมแล้วจะเป็น เช่นไร! ”

ได้ยินที่เฉินเกอพูด จ้าวหยินก็พูดด้วยความเย้ยหยันขึ้นมา

พูดจบ จ้าวหยินก็เริ่มแหวกว่ายหมัดมวยเตรียมจะโจมตีเฉิน

เกอ

จ้าวหยินก็เป็นผู้ฝึกตนคนหนึ่ง ดูจากท่าเตรียมโจมตีแล้ว เหมือนจะเคยฝึกวรยุทธ์มาก่อน

แต่เมื่อเขามาเทียบกับเฉินเกอ มันคนละชั้นกัน
หมัดของจ้าวหยืนยังไม่ทันซักหน้าของเฉินเกอ เฉินเกอ ถีบ เขาให้กระเด็นลอยออกไปทันที

ความเร็วในการถีบของเฉินเกอนั้นรวดเร็วมาก ยากที่จ้าวหยิน จะไหวตัวทัน

“อา!”

จ้าวหยินล้มลงพื้นอย่างแรงและจับกันที่ถูกกระแทกไม่เบา

คนรอบข้างต่างเผยสีหน้าประหลาดใจมองดูเฉินเกอ พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีฝีมือเยี่ยมยอดเพียงนี้ ภา ภาพ เมื่อสักครู่เกิดขึ้นเร็วมากเหลือเกิน

“นาย นายกล้าทําร้ายผม ผมขอบอกนายว่า ผมจะไม่ปล่อย นายไปแน่!

จ้าวหยินยังคงตะคอกใส่เฉินเกอด้วยความโกรธอย่างหน้า

ด้าน

เฉินเกอได้ยิน เดิมทีอยากจะเข้าไปสั่งสอนจ้าวหยินต่อ แต่มี มือข้างหนึ่งดึงเขาไว้

เห็นชายคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อเหลาเดินมาจากด้านหลังเฉิน เกอ

“พี่น้อง ฝีมือเยี่ยมไปเลย คนอย่างนี้ก็อย่าไปใส่ใจเขาเลย! ชายหนุ่มพูดกับเฉินเกออย่างยิ้มแย้ม “คุณคือ? ”
เงินเกอมองชายหนุ่มคนนี้และถามด้วยความสงสัย

“ผมชื่อเกา อเฉิง ตำหนัก หลินอูในโลก! ชายหนุ่มรีบแนะนำสถานะและชื่อของตน พอได้ยินชื่อนี้ ทันใดนั้นคนรอบข้างต่างตกตะลึงไปตามๆกัน “ตำหนักหลินอู โอ้สวรรค์

“คิดไม่ถึงว่าเป็นคุณชายเกาของตำหนัก หลินอ “คิดไม่ถึงว่าคุณชายเกาจะเข้าร่วมการคัดเลือกในครั้งนี้ ด้วย! ”

“ใช่แล้ว คิดไม่ถึงจริงๆ! ”

ทันใดนั้น คนรอบข้างเริ่มกระซิบกระซาบไม่หยุดหย่อน

พอได้ยินถึงตรงนี้ จ้าวหยินก็เบิกตากว้าง เมื่อเทียบกับเกาจื่อเฉิง ฐานะของเขาก็ไม่ถือว่าเป็นอะไรแล้ว เข้าทำนองที่ว่ายักษ์เล็กเจอยักษ์ใหญ่อย่างจัง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ