บทที่838 ตระกูลซูแห่งหลิง โจว

ตอนนี้ ซูมู่หานไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว เธอพาเฉิน เสี่ยวเดินออกไปจากที่นี่ทันที

ซูเจิ้นกลับไม่ได้ขวางซูมหานไว้ เขารู้ว่าควรทำเช่นไร

หลังจากซูมู่หานจากไปแล้ว หลิวฉ่ายเพิ่งและซูหงสองแม่ลูก พาซูเจิ้นไปนั่งบนโซฟาเพื่อถามคำถาม

จากคำพูดของซูเจิ้นทำให้หลิวฉ่ายเพิ่งได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว ก่อนที่จะแต่งงานกับตน ซูเจิ้นคบผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ชื่อ มหมู่เหอ ก็คือแม่แท้ ๆ ของซูมหาน เพียงแต่ว่าภายหลังคนใน ครอบครัวของซูเจิ้นไม่ยอมรับการคบกันของพวกเขาทั้งสองคน หมู่เหอจึงได้พามหานที่เพิ่งจะเกิดได้ไม่นานหนีหายไป

เรื่องนี้ติดอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของซูเจิ้นมาตลอด เขาไม่เคย พูดถึงมันเลย

เขาก็คิดว่าจะต้องมีสักวันที่หมู่เหอกับซูมู่หานจะปรากฏตัว ต่อหน้าเขาอีกครั้ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเวลานี้และพบกันในรูปนี้

หลังจากหลิวฉ่ายเพิ่งและซูหงได้ฟัง สองแม่ลูกก็โมโหเกิน จะทานทนได้

การปรากฏตัวของซูมู่หานทำให้สองแม่ลูกตกอยู่ใน วิกฤตการณ์โดยสมบูรณ์ พวกเรารู้สึกว่าซูมู่หานเป็นตัวปัญหาที่ จะมาแย่งสมบัติตระกูลซูจากพวกเธอไป
แน่นอนว่านี่คือทั้งหมดทั้งมวลที่สองแม่ลูกนั้นกำลังคิด ซูม หานกลับไม่คิดแบบนั้นเลย

หลังจากออกมาจากบ้านตระกูลซู ซูมู่หานกับเฉินเสี่ยว กลับไปที่โรงแรม

ซูมู่หานนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ข้างหน้าต่าง เธอคิดไม่ถึงว่า

พ่อแท้ ๆ ของเธอจะเป็นคนแบบนี้

เฉินเสี่ยวนั่งอยู่ข้าง ๆ เพื่อปลอบใจเธอ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่อง ยากที่จะให้คนทําใจยอมรับได้จริง ๆ

“มู่หาน เธออย่างเสียใจเลยนะ เธอยังมีเสี่ยวเกอและพวก เรานะ พวกเราเป็นครอบครัวของเธอนะ!” เฉินเสี่ยวปลอบใจและ ลูบหลังของซูมู่หานอย่างอ่อนโยน

ซูมหาน โผเข้ากอดเฉินเสี่ยวและร้องไห้โฮในทันที เสียง

ร้องไห้ของเธอทำให้คนที่ได้ยินต้องเศร้าโศกเสียใจตามไปด้วย

ในตอนนี้ อีกด้านหนึ่ง

บ้านตระกูลซู

ซูหงและหลิวฉ่ายเพิ่งนั่งอยู่ในห้อง สองแม่ลูกดูเหมือนจะ กำลังสุมหัวป ษาอะไรกัน

“เสี่ยวหง ซูมู่หาน โผล่หัวมาจะต้องมีจุดมุ่งหมายอะไรแน่ แล้วยิ่งมาเจอหน้าพ่อแกด้วย พวกเราให้คนไปจัดการเก็บมัน ก่อน แบบนี้มันไม่มีทางมายุ่งกับเราได้แน่!” หลิวฉ่ายเพิ่งมองไป ที่ซูหงด้วยใบหน้าที่น่ากลัวและกล่าวขึ้น
“ใช่ค่ะ แม่ แม่พูดถูก ผู้หญิงคนนี้จะต้องเข้ามาแย่งสมบัติ เราแน่ ๆ อยากจะมีตัวตนในตระกูลซู อย่าให้เธอเข้ามาได้เชียว นะคะ!” ซูหงมีแววตาที่เห็นดีเห็นงามไปด้วยกับแม่ของเธอ สีหน้า ของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

พูดจบหลิวฉ่ายเพิ่งก็เข้าไปกระซิบที่ข้างหูของซูหง ทั้งสอง คนพูดคุยไปและแสดงสีหน้าและรอยยิ้มที่โหดร้ายในเวลา เดียวกัน

การสมคบคิดเกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ

และเฉินเกอในเวลานี้ก็ถึงเมืองหลิงโจวแล้ว เมื่อติดต่อซูม หานได้แล้วจึงรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน เขารีบไปโรงแรมที่สองคน นั้นพักอยู่ทันที

เมื่อมาถึงห้องพักของซูมหานและเฉินเสี่ยวที่โรงแรม

ทันทีที่เปิดประตูซูมู่หานก็โผเข้ากอดเฉินเกอทันทีเหมือนกับ กระต่ายขาวตัวน้อยที่ตกใจกลัว

จากนั้นทั้งสามก็นั่งลง ซูมู่หานบอกเฉินเกอเกี่ยวกับ สถานการณ์ของตระกูล

หลังจากเฉินเกอได้ฟังก็เข้าใจได้ทันที ที่แท้พ่อของซูมหาน

เป็นคนเหยียบเรือสองแคม

“ผมคิดว่า ในเมื่อพ่อของคุณแต่งงานมีครอบครัวใหม่แล้ว งั้นก็ช่างเถอะ ไม่ต้องไปหาเขาแล้ว พ่อแบบนี้ไม่มีค่าพอหรอก!” เฉินเกอหันไปพูดกับซูมู่หาน
ซูมู่หานเองก็เห็นด้วยกับค่าพูดของเฉินเกอ

“ติ๊งต่อง!”

ในเวลานี้เองเสียงข้อความเข้าในโทรศัพท์มือถือของซูม หานก็ดังขึ้น

“ซูมู่หาน ฉันคือซูหง ฉันอยากนัดเธอออกมาคุยกันหน่อย!” คนที่ส่งข้อความมาคือซูหงแห่งตระกูล

“ซูหงอยากจะนัดเจอฉันค่ะ!” ซูมู่หานเงยหน้าขึ้นบอกกับเฉิน เกอและเฉินเสี่ยวด้วยสีหน้าตกใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกินความ คาดหมายของซูมู่หานเล็กน้อย ไม่คิดว่าหงจะเป็นฝ่ายอยากพบ เธอ

“ผมไปเป็นเพื่อนนะ! ผมอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรกันแน่! เฉินเกอเสนอกับ มหานทันที

เขารู้สึกว่าการพบกับซูหงนี้จะไม่ใช่การพบกันธรรมดา จะ ต้องมีอะไรแอบแฝง

การมีเฉินเกอไปด้วยทำให้ซูมหานวางใจไปได้ ต่อให้ไม่มี เฉินเกอ ซูมู่หานก็แข็งแกร่งพอจะรับมือซูหงได้สบาย

หลังจากนัดสถานที่แล้ว ซูมู่หานก็ออกจากโรงแรมพร้อม เฉินเกอ

สถานที่ที่ซูมู่หานและซูหงนัดพบกันนั้นเป็นสวนสาธารณะที่ห่างไกลมาก
เฉินเกอยังไม่ปรากฏตัวและหลบอยู่เพื่อจะแอบดู และซูมู่ หานก็ไปพบกับ หงเพียงคนเดียว

ในสวนสาธารณะ ซูมู่หานกับหูหงก็ได้พบกันจนได้

“คุณต้องการพบฉันมีเรื่องอะไรคะ?”

ซูมู่หานเป็นฝ่ายถามซูหงไปตรง ๆ

“หึ ๆ ฉันอยากเจอเธอเพื่ออยากจะเข้าใจ ในเมื่อเธอเป็นพี่ สาวฉัน เป็นน้องก็ต้องผูกมิตรไว้กับพี่สาวไม่ใช่รึไงล่ะ?” ซูหงยิ้ม ล็กน้อยและพูดกับซูมู่หาน แต่เบื้องหลังรอยยิ้มนั้นกลับช่างน่า กลัวยิ่งนัก

ซูมู่หานจ้องมองซูหง รู้สึกว่าทำทีของซูหงที่มีต่อตนเองนั้น ต่างจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง

นี่ทำให้ซูมหานรู้สึกว่าหงจะต้องเป็นปัญหาแน่ เธอจะต้องมี

จุดมุ่งหมายแน่

“ซูหงมีอะไรก็พูดมาตรง ๆ เถอะ อย่ามัวอ้อมค้อมอยู่เลย ฉัน รู้ว่าเธอเกลียดฉัน เธอคงไม่ได้คิดอยากจะเข้าใจและญาติดีกับ ฉันหรอก!” ซูมู่หานพูดตีแสกหน้าหงด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ซูหงเปลี่ยนไปในทันที เธอไม่คิดว่ามู่หานมองความคิ ออกได้อย่างง่ายดายเพียงนี้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ซูหงเลือกจะไม่ปิดบังและตบมือเบา ๆ

“แปะ ๆ ๆ!”
เพียงเห็นคนกลุ่มหนึ่งถือมีดรีบวิ่งออกมาจากพุ่มไม้รอบ ๆ

คนพวกนี้ชูหงได้จัดเตรียมเอาไว้แล้วเพื่อใช้เล่นงานซูมหาน เธอต้องการให้ซูมู่หานอันตรธานหายไปจากโลกนี้โดยสิ้นเชิง เช่นนี้จะไม่มีใครมาแย่งตำแหน่งของเธอในตระกูลซูได้

ซูมู่หานเห็นแล้วหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“ซูหง เธอมีปัญญาแค่นี้เองเหรอ? หรือว่าเธอเข้าใจว่าฉัน กลับมาเพื่อแย่งตำแหน่งเธอ?” ซูมู่หานรู้ความคิดลึก ๆ ขอ

และกล่าวอย่างดูหมิ่น

“ซูมู่หาน จะมาโทษฉันไม่ได้นะ ใครใช้ให้เธอมาที่นี่เพื่อ คุกคามฉัน ดังนั้นฉันจะต้องกำจัดเธอไปให้ได้!” ซูหงจ้องไปที่ซูม หานและพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่น่ากลัว

พูดจบ ซูหงโบกมือให้คนที่เธอพามาเพื่อเป็นสัญญาณ

กลุ่มผู้คนรอบข้างต่างวิ่งเข้าหามหานทีละคน ซูมหานที่กำลังจะลงมือ ทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามา อย่างรวดเร็ว

“ปัง!”

คลื่นความตกใจสั่นสะเทือนและหลายคนที่ซูหงนำมา ทั้งหมดก็เสียชีวิตตรงนั้นเลย

หลังจากซูหงเห็นแล้วเบิกตาโพลง สีหน้าของเธอค่อย ๆเปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัว เธอจะคิดถึงที่ไหนกันว่า มู่หานจะมีคน ช่วย ครั้งนี้ทําให้เธอเสียท่าจริง ๆ